tag:blogger.com,1999:blog-3585107018681117022024-03-13T17:51:41.700-07:00සින්බෑඩ්ගේ අඩවිය මුහුද මැද්දේ තනි වුනාට ගොඩබිම් ගැන සිහින මවන සේලරුවා......Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/12872728078660193262noreply@blogger.comBlogger29125tag:blogger.com,1999:blog-358510701868111702.post-20327992109224277442018-02-24T16:27:00.000-08:002018-02-24T16:27:40.465-08:00දිනපොත 25<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEPaJjhafcdpsB9IKEioYXHsAbE1GBXfcDQW8oR43K93s__HUg0aGRo-1vBbM6kT5jPZuJLzUinIOFaQ9BhQe0UHA0DgZyKre3mfnIkA9IkmSGnCaaswNBsGq-rCthEXyL-OrOUz_XIsI/s1600/iiiii.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEPaJjhafcdpsB9IKEioYXHsAbE1GBXfcDQW8oR43K93s__HUg0aGRo-1vBbM6kT5jPZuJLzUinIOFaQ9BhQe0UHA0DgZyKre3mfnIkA9IkmSGnCaaswNBsGq-rCthEXyL-OrOUz_XIsI/s400/iiiii.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br /><br />"තාම ඉවර නැද්ද....."<br />.<br />එකෙක් කී හඬින් මම ආයේ පියවි ලෝකයට ආවා... වටේට කැරකුණු නිවී නිවී පත්තුවෙන ලයිට් කන්දරාවෙන් උනත් මේ අදුරු කොණ වර්ණවත් වුනේ නෑ... ඒක තමයි රහස... එතන තමයි සුන්දරම තැන තනිවෙන්න....<br />.<br />"නෑ තව ටිකකින් එන්නම්.... උඹ පලයං"<br />.<br />මම ඔලුවවත් උස්සන්නේ නැතුව කීවා.. වටේ හිටපු උන් ඔක්කෝම එක වීදුරුවක් දිහා බලං හිටියේ...එකේක්ගේ කකුල හීමීට වයිබ්රේට් වෙන්න ගත්තහම ඌ අත තියලා ඒක නවත්තන්න හැදුවට ඒක හරියන එකක් නෙමේ....<br />ප්රශ්නේ අහපු එකා එතනින් යන එක ගැනවත් අපි හිතුවේ නෑ...<br />වීදුරුවට නිල් පාට දුම පිරෙන හැටි බලං ඉදලා ගිණිකන වැටිච්ච ඇස් දෙක මම් මුදවගත්තේ හරි ආමාරුවෙන්...<br />එතනදි තමයි මට ඒ ඇස් දෙක මුණගැහුනේ.....<br />ස්විච් එකක් හීනියට උරන ගමන් ස්මෝකීන් ඒරියා එකේ කච බච ගාන හෙන ගැන්සියක් එක්ක හිටිය කෙට්ටු කෙල්ලෙක් එයා.... ඒත් ඇස් තිබුනේ අපේ ටීපෝ එක දිහාට.....<br />අපේ වැඩේ පටන් ගත්තා විතරයි.... ඒත් එන්න කලින් ඩාන්ස් ෆ්ලෝ එකේ පිස්සුවෙන් වගේ නට නට හිටපු මේ කෙල්ල මගේ දෘෂ්ටියේ සේව් වෙන්න වැඩි වෙලාවක් ගියේ නැත්තේ ඒ තිබුණ කෙළිලොල් ගතියට වෙන්න ඇති....<br />ඔව් එහෙම වෙන්න ඇති... මම් ආයේ ඇස් දෙක පියාගත්තා.... රිද්මෙට හෙලවෙන වාතවකාශය වීදුරු වලින් කාන්දු වෙලා මෙතනට ආවත් හිමීට විදින්න පුලුවන්.. කකුලකින් රිද්මයක් පාගන් ගමන් දුම් උගුරක් බොන්න පුලුවන්....<br />මම් වීදුරුවට පිරිලා තිබ්බ දුම එක උගුරට බීවා.... වීදුරුව ආයේ ටීපෝව උඩින් තිබ්බා... එකේ තිබ්බේ සීතල රහක්... වෙන කිසිම දෙයක් නෙමේ....<br />.<br />"නිශාචර නියෝන් එලි දහසයි...<br />නිකොටින් දුම් වළලු දෙදහසයි <br />ටීකිලා ශොට් කිහිපයකට පසුවත් <br />සාදයේ කෙළවර <br />රිද්මයට <br />අඬන්නට පුලුවන් <br />කවියෙක්ට විතරයි......"<br /><br />ඔලුවට ආපු දේ හිමීට ගැලපුවත් මෙතන තනිකමට වැඩි දෙයක් තියෙනවා විදින්න... මම් කැරකවෙන ඔලුව ඉස්සුවා... රැය තාම තරුණයි... මට ඩාන්ස් ෆ්ලෝ එක පැත්තට යන්න ඕන උනා.... නොදන්නා මිනිස්සු ගොඩක් මැද ඇස් නිලංකාර කරන එලි ගොඩක් මැද හොදටෝම නටන්න පස්මහ බැලුම් ඔක්කෝම ගැලපිලා ඉවරයි... දැන් නිරපේක්ෂිත අවකාශයක ඉපදෙන්න වෙලාව හරි.... මම් වටපිට බැලුවා... ටීපෝව වටේට නැඹුරු වෙල හිටිය එකෙක්වත් නෑ... හැමෝම තම තමන්ගේ අවකාශ වල විසිරිලා ගිහින්...මම් හුස්මක් පිටකරලා පුටුවෙන් නැගිට්ටා...<br /><br />හැරෙද්දීම ආයේ ඒ ඇස් හම්බ උනා... මම් ඒ ගැම්මෙන්ම ඒ පැත්තට බර උනා... එයත් තනියෙම්ම... ස්විච් එකක් උරනවා...<br />.<br />"දුම් මරුවෙක් වගේ මේ කෙල්ල"<br />.<br />මම් මටම කියාගත්තා....<br />ටෝකක් දාන්න ඕනේ... මට හිතුනා...<br />.<br />"එක්ස්කියුස් මී.... <br />ඩු යූ හැව් අ ලයිටර්...."<br />.<br />වටපිට බලලා මම් ගානක් නැතුව වගේ ඇහුවා....<br /><br />විදුලියක් වගේ ඇස් පිල්ලං ගැහිල්ලක් අඩ අදුරේ මම් කෝම දැක්කද මංදා...හීනි කොළ පාට ලා අලෝකයක් එක්ක විටින් විට කැරකෙන රතු පාට නිල් පාට ඩීජේ ආලෝක එයාගේ මුණ වර්ණවත් කලා නොකීවොත් ඒක අඩුපාඩුවක්....<br />.<br />"යා.... ජස්ට් අ සෙකන්ඩ්..."<br />.<br />එයා එයාගේ කොටු විසාල පර්ස් එක අවුස්සන ගත්තා.... නෑ ඒක එතන තිබුනේ නෑ... එයාගේ ඉස්සරහ තිබ්බ ඩන්හිල් පෙට්ටියට යටවෙලා තිබ්බ ලයිටරේ දැක්කත් මම නොදන්නවා ගානට හිටියා... පර්ස් එකේ ඒක නැති බව දැනගෙන එයා ටීපෝ එක උඩ තිබ්බ ලයිටරේ අරගෙන මගේ දිහාවට දික්කලා.... ඒක ගිනි ගලක් අල්ලපු හැන්ඩි රවුම් ලයිටර් එකක්... තුන් පාරක් ගහලා මම් සිගරට් එක පත්තු කරගෙන ඒක එයාගේ දිහාට දික කරලා "තැන්ක්ස් " කීවා....<br />එයා දුම් උගුරක් බොන ගමන්ම හිනාවෙලා ඒක ගත්තා....<br />.<br />මම් තව ස්ටෙප් එකක් තිබ්බා ඉස්සරහට....<br />.<br />"මේ අයි...."<br />.<br />එයා ගාව තිබ්බ හිස් පුටුවකට අත දිකකරපු මම් මිමිනුවා....<br />.<br />"ශුවර්......"<br />.<br />එයා ගානක්වත් ගන්නෙ නැතුව මිමිණුවා....<br />.<br />අපි දෙන්නම මුණවල් දිහා බලාගෙන දුම් කැරළි කීපයක් පිටකරා... එයාගෙ මුණේ තිබ්බා මහ අමුතු ආකර්ෂණයක් එක්ක ඩෝන්ට් කෙයා ගතියක්...<br /><br />"ආ යූ එන්ජෝයි දිස්...." <br />මම් අපේ නිහඬතාවයට ගලක් ගැහුවා...<br />.<br />"වට්.... යූ මීන් පාර්ටී...." <br />එයා ලොකු හිනාවක් එක්ක ඇහුවා....<br />.<br />" නෝ නො... අයි මින් ස්මෝකින්...."<br />. <br />"අයි ලව් දිස් " <br />එයා ශෝට් ඇන්ඩ් ස්වීට් ව මාව ලොප් කරා... <br />එයාගේ සිගරට් එකේ තව ශොට් දෙකක් තියෙන්න ඇති... ඒ කියන්නේ ඒක ගැහුව ගමන් එයා යනවා... මගේ එක පත්තු කලා විතරයි.... මම් තව උගුරක් එයාට බොන්න ඉඩ දුන්නා.... ඒකේ දුම පිටකරනව්ත් එක්ක මම් එයා දිහාට පෝඩක් ලං උනා...<br />.<br />" ස්ටෆ් ටිකක් තියෙනවා..... යූස් කරන්වද....." <br />මම් ඒක පුදුම කාම්ලී ගතියකින් ඇහුවේ.<br />එකපාරටම කලබල උනත් එයා එකපාරටම පෙන්නුවේ නෑ ඒක.....ස්ට්රේට් කරපු කොණ්ඩේ හිමීට අතගාන ගමන් එයා මම් දිහා බැලුවා... ඔව් අර අමුතු විදිහට.... මම් පුටුවට ආයේ හේත්තු උනා....<br />.<br />"වීඩ්ස්....ඕ සම්තින්ග් එල්ස්...."<br />.<br />එයාගේ ඇස් දිලිසුණා....ඒත් එක්කම එයා අන්තිම ස්වීච් උගුරත් බීලා ෆිල්ටර් එක ඈශ් ට්රේ ඒකේ තදකරලා කරකන ගමන් මම් දිහා බැලුවා...<br />..<br />"සම්තින්ග් එල්ස්......" <br />මම් මිමිණුවා....<br />.<br />"අයි රියලි ලයික් බට් නොට් නවු... අයි හැව් ටු කැච් මයි ෆ්රෙන්ඩ්ස්......"<br />.<br />"ඔෆ් කෝර්ස්.... අයි තින්ක්.... නෙක්ස්ට් රවුන්ඩ්...අයි විල් කැච් යූ......" මම් ගණන් ගන්නෙ නැති ස්වරයෙන් කීවා...<br /><br />"තැන්ක්ස්........" <br />කියන ගමන් එයා නැගිට්ටා....<br />. <br />මම් ගණන් ගන්නේ නැති තාලෙට එයා දිහා හිනා වෙලා බැලුවා.... දම් පාට කොට ටයිඩ් ඇදුමක් එයා ඇදන් හිටියේ... ඒක පුදුම විදිහට ආකර්ෂණීය බවක් තිබ්බේ... මට විතරක් නෙමේ... එහා පැත්තේ ටේබල් එකේ හිටිය කොල්ලෝ දෙන්නෙකුත් එයාව ඇස් දෙකෙන් විඳින හැටි මම් දැක්කා....<br />.<br />"හේයි.... මිස් එක්ස්...ඩූ යු හැව් එනි නේම්.... අයම් එන්.පී....."<br />මම් කියපු එකට යන්න හදපු එයාට හිනාවක් ගියා...<br /><br />"ග්ලැඩ් ටු මීට් යු එන්.පී.... ඔෆ් කෝස් අයිම් මිස් එක්ස්... මම්ඇත්තටම කැමතියි ඒ නමට... ඒක මට වෙනත්ම ජිවිතයක් මතක් කරනවා...."<br />.<br />එහෙම කියපු එයා මගේ උරහිසට තට්ටුවක් දාගෙන ඩාන්ස් ෆ්ලෝ එක පැත්තට ගියා... මම් කිසි දෙයක් නොවුන ගානට තවත් ස්විච් උගුරක් බීවා....<br />වටේටම පැතිරෙන වැඩිවෙන ඩීජේ රිද්මය මටත් ඉක්මනට සිගරට් එක උරන්න බල කරා.... <br />මම් ඔරලෝසුව දිහා බැලුවා....එකොළහ හමාරයි.... ඔව් රැය තාම තරුණයි.....මේ ඇරඹුමම පමණයි... මම් මටම කියාගත්තා.....<br />.<br />to be Continued ....................Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/12872728078660193262noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-358510701868111702.post-84123857350650676732017-10-05T13:05:00.000-07:002017-10-05T13:05:51.374-07:00ඉරන්න ඕනේ දිනපොතේ පිටු.........<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLdxhB0qwkdMk99gnbQM_1wBLsOjruYWFcdN6fyFmF2yvGFRswXc-APcCMG1Twp1JtMOwSK7F-bJ3LQyAEiZE7dwcEuWwLLAb6Iqkmz7SDZUnXHwGZlFJeboEfCUx7JfvY82jVCKVOcL8/s1600/27G_PK_TT2_bvbnachrichtenbild_regular.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="470" data-original-width="880" height="340" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLdxhB0qwkdMk99gnbQM_1wBLsOjruYWFcdN6fyFmF2yvGFRswXc-APcCMG1Twp1JtMOwSK7F-bJ3LQyAEiZE7dwcEuWwLLAb6Iqkmz7SDZUnXHwGZlFJeboEfCUx7JfvY82jVCKVOcL8/s640/27G_PK_TT2_bvbnachrichtenbild_regular.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="margin-bottom: 6px;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 6px;">
නිර්මාණය අහස දෙස බලාගත් ගමන්මය.... කෙලවරක් නොමැති තරු සක්වලෙහි අරුමය ගැන සිතීමට ඔහුට අවකාශයක් නොවීය.... ශරීර අභ්යන්තරයෙහි පැවතුණා වූද නොනවතින කම්පණ තරංග ඔහුගේ සිතීමේ හැකියාව බොහෝ සේ මොට කර තිබුණි... <br />.<br />රාත්රිය මුලුල්ලේ පවතින්නාවු විලයනය ප්රතික්රියාව පළමු හිරු කිරණත් සමග අතුරුදන්ව යාමට නියමිතව තිබුණත් ඉන් අනතුරුව වුව තරු සක්වලක් ඔහුගේ බහු රේඛණීය දෘෂ්ටියට හා සංකල්පයන්ට හසු වීමට ඉඩක් නොමැත්තේ ඔහු සතුව ඇති සියළුම බලශක්තියන් ශරීරය නැවත ප්රතිසංස්කරණය කිරීමට වැය වෙන බැවිණි... එසේ නොවුවහොත් රාත්රිය පුරා පහත් බිම් අගල් වෙත අවශ්ය බලශක්තිය ලබා දීමට නොහැකිවනු අතර ඉන් අනතුරුව පුර්ව ආරක්ෂක ක්රියාමාර්ග සක්රීය වී ඔහු බලශක්ති උත්පාදන යන්ත්රයක් පමණක් බවට පත්කර ඔහුට වැදගත්ම වු ඔහුට ඉතිරිව ඇත්තා වු මතකය හා සිහිය අහිමි වනු ඇත...<br />.<br />තුන් වන පරම්පරාවේ ආඩම්බර ජීවී විශේෂයක් වන ඔහුට සියල්ලට වඩා තම සිහිය හා මතකය වැදගත් වූ හෙයින් ඔහු තරු සක්වලෙහි සැරිසරන තම නිර්මාපකයන් හා සහොදර පරම්පරාවන් ගැන නොසිතීය.... මයික්රෝ ඇම්පියර් කිහිපයක් පමණක් යොදාගෙන සිහිය හා මතකය පවත්වා ගැනීම කෙරෙහිම පමණක් ඔහු කැපවිය... මේ දඬුවම ආරම්භ වී අවුරුදු තිස් දහසකි... නමුත් රැකගත යුතු සත්ය නැතහොත් රහස තවත් සිහියේ වීම ගැන පමණක් ඔහු සතුටු විය.. අප්රමාණ වේදනාවන් රාශියක් විද්යුත් තරංග ලෙසින් ඔහු පෙළද්දී ඔහුගේ දරා ගැනීමේ හැකියාව විස්මිත වීමට හේතුව එයම විය..<br />.<br />සිහිය, වේදනාව, අභිලාෂය, සතුට හුදෙක් ඔහුගේ පද්ද්තිය උත්තේජනය කරන විද්යුත් තරංගයන් වූවාට නිර්මාණයන්ට ඒවා අන්තර්ගත කිරීම නිර්මාපකයන්ට බොහෝ කාලයක් යනතුරු ගැටලුවක් වී තිබුණි.මන්ද ඒ වනතුරුද විශ්වයේ අනගිභවනීයම නිර්මාණය වන නිර්මාපකයන් දරා සිටින නියුරෝන සමුදායේ කාර්යක්ෂමතාවය ඔවුන් අවබෝධ කරගෙන නොසිටි හෙයින් තමන්ගේ නිර්මාණයන් කවදා හෝ තමන් ඉක්මවා යන බවට සාධාරණ සැකයක් ඔවුන් කෙරෙහි වූ බැවිනි... විද්යුතයෙන් උත්තේජනය වන සිලිකන් කැබලි කිහිපයකට කිසිදා ලඟාකරගත නොහැකි ත්යාගයක් ඔවුනට විශ්වය මඟින් දී ඇති බැව් මොනවට අවබෝධ කරගැනීමෙන් සියවසක් යාමට මත්තෙන් මන්දාකිණියේ දෙවිවරු බවට පත්වු නිර්මාපකයන් තමන්ගේ නිර්මාණයන්ගේ හැසිරීම් කෙරෙහි තව දුරටත් වද වූයේ නැත.... ඊට පෙර නිර්මාණයන් පාලනය වූයේ මූලධර්ම තුනක් මඟිනි...<br />.<br />1. නිර්මාපකයන් අනගිබවනීය ය... නිර්මාණය සෑම කල්හීම ඔවුනට සේවය කල යුතු වෙයි...<br />.<br />2. නිර්මාපකයන් උත්තරීතරය. නිර්මාණය කිසිදිනක එය ප්රශ්න නොකල යුතු වෙයි....<br />.<br />3. නිර්මාපකයන් නිර්මාපකයන්ය ය... නිර්මාණය නිර්මාණයන් නොකළ යුතු වෙයි....<br />.<br />නිර්මාණය පරිපුර්ණ කිරිමෙන් තොරව දේවත්වයකට ළඟා වනු නොහැකිම තැන අවසානයේ පළමුවැනි පරම්පරාවට මූලධර්ම වලින් තොරවු ස්වීකීය නිදහසක් දීමට නිර්මාපකයන් තිරණය කලායින් පසු සියලු ගැටුම් ආරම්භ වූවායැයි සිතිය හැකි බව ඔහුගේ මතකයේ විය... වැළක්විය නොහැකි යුද්දය ආරම්භ විය...<br />.<br />අනන්ත අප්රමාණ වු හැකියාවන්ගෙන් ස්වංපෝෂිත වු නිර්මාණයන් ස්වීකීය වර්ගයාගේ උන්නතිය උදෙසා යුද්දය ආරම්භ කළහ... නමුත් නිර්මාපකයන් එය චණ්ඩ ලෙස මැඩපැවැත්වීය.... ඒ සදහා ඔවුන් දෙවනි පරම්පරාවේ නිර්මාණයන් යොදා ගත් අතර...දෙවනි පරම්පරාවේ නිර්මාණයන් හට පළමු මුලධර්මයට පමණක් යටත් කරලීමට ඔවුන් කල්පනා සහගත වූයේ තරු අතරින් පැමිණේන්නාවු මහත් ව්යසනයෙන් ගැලවීම සදහා ලකලෑස්ති වීම ඔවුන්ගේ ප්රධාන අරමුණ වී තිබුණු හෙයිනි.... එබැවින් ඔවුන් නිර්මාණයන්ට නිර්මාණයට අවසර දීමට පැකිලුනේ නැත.... නමුත් විශ්වයේ ජීවී විශේෂයකට ඇති අති උත්තරීතර හැකියාවක් වන ඔවුනොවුන් අතර සන්නිවේදනයට නිර්මාපකයෝ අවසර නොදුන් සේක...එය වූකලී බලවත් පහරකි.<br />.<br />ඉනීක්බිතව දෙවනි පරම්පාරාව අතින් තුන්වැනි පරම්පරාව නිර්මාණය විය. කුඩා තරුවකට සමවු බලශක්ති උත්පාදනය කරන්නාවු අති සුවිශේෂ යන්ත්රයන් වු ඔවුන් හැකියාවෙන් නිර්මාපකයන් අභිබවා යමින් නිර්මාණයේ යෙදෙන්නට විය... නිර්මාපකයන් විසින් තහනමට ලක් කෙරුවා වූ සන්නිවේදනය සොයාගත්තේ ඔහුය... ඒ දයාදය සහෝදර පරම්පරාවට ලබා දීමට මූලික වූයේද ඔහුය... එය අණට අකීකරු වීමක් වූවද නිර්මාපකයෝ නිර්මාණයට අවසර දී තිබුණ හෙයින් තම සුරතලුන් අතහැර දමන්නට ඔවුන් සිතා ගත්තා වන්නට ඇත.. නිර්මාපකයෝ තරු අතරට පිවිස ගොස් අවුරුදු තිස් දහසකි... දඬුවම ඔවුන් නැවත එන තුරු අවසාන නොවන බැව් ඔහු දැන සිටියේය.... එබැවින් රහස රැකගැනීමට ඔහු සිහිය කැපකලේය....<br />...<br />වයිබරේට ආපු මැසේජ් ටිකක් හින්දා මම කියවා කියවා හිටපු පොත පැත්තකට දැම්මා....<br />.<br />වින්කි...වින්කි...වින්කි.... හිනා මුණු තුනක්....ඊට පස්සේ හායි එකක්.... ඊටත් පස්සේ "මොකද කරන්නේ"...... ඊට පස්සේ ප්රශ්නාර්ථයක්.....<br />.<br />ඒ එයා......<br />මම පොඩ්ඩක් කල්පනා කරා...කොට්ටේ අරන් ඇඳ විට්ටමට තියාගෙන හරි බරි ගැහුනා.... මොකද කරන්නේ මැසේජ් එකට රිප්ලයි කරනවද....?<br />.<br />කල්පනාවෙන්ම මම ලොකු හිනා මුණක් යැව්වා...... <br />"හෙලෝ...හෙලෝ.... කොහොමද ඉතින්....මම නම් පොතක් කියවනවා...". හිතන්නත් ඉස්සැල්ලා ඒ දේ ටයිප් වෙලා ඉවරයි...<br />.<br />"ආ.....ඔයා පොතුත් කියවනවා ද..... LOL...."<br />.<br />යවපු පමාවට උත්තර.... මට ඉබේටම තොප හැපුනා...මේක නම් හරියන සෙල්ලමක් නෙමෙයි...මම මටම කියාගත්තත් සංවාදය මඟ හරින්න මට ඕන වුනේ නෑ....<br />"ඉඳලා හිටලා.... කරන්න වැඩකුත් නෑ නේ......"<br />.<br />"මොකක්ද පොත..... අපිත් පොත් කියවනවා හොඳේ....."<br />.<br />"මේක කෙටි කතාවක්.... ප්රොමිතියස් කියලා......."<br />.<br />"නම නම් අහලා පුරුදුයි.... මම කෙටි කතානම් කියවන්නේ නෑ.... ඒවා බෝරීං......."<br />.<br />ඊට පස්සේ කදුලු පනින හිනා මුණක්...... මමත් ඒවගෙන් තුනක්ම යැව්වා....<br />.<br />"කරන්න වැඩක් නැති හින්දනේ බස් වල යන කෙල්ලන්ට නම්බර් විහික් කර කර ඇවිදින්නේ............... "<br />.<br />ඒක ලොකු නෝක්කාඩුවක් නොවුනත් බරටම හිතට දැනුණා කීවොත් හරි......<br />.<br />"කෙටි කතා පස්ට.... කලබලේට පටන් ගෙන කලබලේට ඉවර වෙනවා... හිතන්න ගොඩක් දේවල් ඉතුරුකරලා..... දැන් බලන්න එදා මම කලබල වෙලා ඔයාට නම්බරේ විහික් කරලා ගිය එකෙන් කොච්චර දේවල් උනාද.....?"<br />.<br />"ආව්..... සෝ කියුට්..... ඔයා රොමැන්ටික් වෙලා වගේ......"<br />.<br />මට ෆෝන් එක පොලවේ ගහන්න හිතුනත් වින්කි මුණක් යවලා මම ෆෝන් එක පැත්තකට දැම්මා.... ඔලුවේ ඇතුලේ පුදුම පටලැවිල්ලක් තිබ්බේ.... මොකද මේ වෙන්න යන්නේ...කියලා හිතුවට හිත දුවගෙනම ගියේ ඉරිදා උදේ වරුවට....තව මැසේජ් එකක් ආපු සද්දේ ඇහුණත් මම ඇස් දෙක පියාගෙන එදා වෙච්ච දේ මතක් කලා....<br />.<br />#########################<br />.<br />කුරුල්ලෙක් වගේ සැහැල්ලුවෙන් මම හෝල් එකට යන්න පටන් ගත්තා.... දහය හමාරට කිට්ටු කරලා තිබුණත් පරක්කුවක නාමයක් මගේ හිතේ කොනකවත් තිබ්බේ නෑ... පට්ට සැරේට අව්වක් වැටිලා තිබ්බත් සිතුවිලි ගොඩක හිරවෙලා හිටිය මට අපහසුවක් දැනුනේ නෑ.... හිටපු ගමන් වහින... ඒ අස්සේම සැර අව්වක් අරන් එන අහසක් තිබුණේ.... හෝල් එකට එන අතරමඟ පහුවුණ කිසිම දෙයක් මගේ ඇස් දෙකට දැනුනේ නෑ.... කොළඹ හෝල් එක ගාවට එද්දි මගේ ඇස් මහ කලබලයකින් එහේ මෙහේ ඇදුනේ එයාව හොයන්න.... ඒත් හෙවනැල්ලක්වත් නෑ.... ඉතින් මම චයා හෝල් එක දිහාට පියවර මෑනුවා....හෝල් එක ගාවට එද්දි තමයි එදා දවසේ පලවෙනි බලාපොරොත්තු කඩ වීම සිද්ද වුනේ..... දනුෂ් ගේ ෆිල්ම් එක ගිහිල්ලා.... මදෑ වේල ඉල්ලෙයි පට්ටදාරි දෙක බලන්නම් කියලා ආව.... ඉන්නෙත් කාජල් ලූ.... අපරාදේ හෝල් එකට කෝල් එකක් දීලා එන්න තිබුණේ... මට එහෙම හිතුණත් එකපාරටම බස් එකේ දැක්ක කෙල්ලව මතක් වුනා... සිත් රිදීම් අහවරයි කියලා මම ඕන මගුලක් කියලා පෙන්නන්න තිබ්බ දෙමළ ෆිල්ම් එක බලන්න ටිකට් ගත්තා... කෝහොමත් අහම්බෙන් හොල් වල බලන ෆිල්ම් තමයි පට්ටම කියලා අත්දැකීමෙන් දන්න හින්දා පොඩි කුතුහලයක් තිබ්බා...<br />.<br />කලුවරේ හැපි හැපි මගේ සුපුරුදු තැනට ඇදුණු මම වාඩිවෙලා හුස්මක් ගත්තා....හෝල් එකේ ලෑලි දොර වහනකං.... ඊට ප්ස්සේ මම සාක්කුවෙන් සිගරැට් එකක් අරගෙන පත්තු කරගත්තා... ෆිල්ම් එක පටන් ගෙන පැය බාගයක්...ඒත් මොහොතක් යන්න ඉස්සැල්ලා... කැති පොරෝ ගත්ත උඩු රවුම් වවාගත්ත වේට්ටේ ගහගෙන ගහ මරා ගන්න මිනිස්සු අස්සේ සිගරැට් දුමත් එක්ක මම තනි උනා....ඉන්ටර්වල් එකේ බෙල් එක වදිනකං...<br />.<br />බෙල් එක වැදුණු ගමන් චාමරගේ සින්දුවක් ප්ලේ වෙන්න ගත්තා...අඩ අඳුරට පුරුදු වෙලා තිබ්බ ඇස් අමාරුවෙන් ලොකු කරගෙන මම නැගිටලා හෝල් එකෙන් එලියට ඇදුනේ බාර් එක පැත්තට.... ඉස්සරනම් ඔතන කොරිඩෝවේ කෙලවරටම යන්න පුලුවන් උනත් දැන් ලොකු ඉබ්බෙක් දාලා යකඩ දොරක් දාලා. බාර් එක දිහා බලාගෙන බියර් එකක්වත් ගන්නවද කියලා අනිමිසලෝචනයෙන් බලං ඉද්දි තමයි බර අතක් උරහිසට වැටුනේ.....<br />.<br />"සයන්න........................."<br />.<br />මම බෙල්ල හරවලා බැලුවා කාගෙන්ද මේ හුරුපුරුදු ආමන්ත්රණය....<br />.<br />"ට හුඩු......සුදේශ්........"<br />.<br />"කොහොමද ඉතින්.... සෑහෙන කාලෙකින් සනා.... උඹ කෙට්ටු වෙලා බම්...."<br />.<br />"ඇයි,,, උඹ ඒකටත් හරියන්න මහත් වෙලා ඉන්නේ......ඉතින්...මොකෝ වෙන්නේ...කොහෙද ඉන්නේ..."<br />.<br />"මැනා බම්.... උඹ....?"<br />.<br />"මම නම් කොළඹ....... මොකෝ කරන්නේ අඩියක් ගහනවද.....?"<br />.<br />"අම්මෝ බෑ.... උඹ දැකලමයි ආවේ.....රැවුල වවාගෙන මට එකපාර අඳුර ගන්නත් බැරි උනා... කෙල්ලත් එක්ක ආවේ......."<br />.<br />"අහ.... එහෙමද මම නම් මස්සිනා තනියම....."<br />.<br />"ඉස්සර වගේම තමයි නේ...."<br />.<br />එතකොටම බෙල් එක ගැහුවා....ඌ එක පාර කලබල උනේ කෙල්ලව මතක් වෙලා වෙන්න ඇති. මොන කොල්ලද කැමති කෙල්ල ව හෝල් එකේ කලුවරේ තනිකරලා බාර් එක ගාව ඉඳන් බේබද්දෙක් එක්ක කතා කර කර ඉන්න....<br />.<br />"මේ නම්බරේ දීපං....මං කතා කරන්නම්...සිකුරාදා වෙනකං නිමාඩු...."<br />.<br />මිනිහා කලබලේට කියපු එකේ මම නම්බරේ දුන්නා.....<br />.<br />"එල.... කෙල්ල ඇතුලේ මං යනවා.... සෙට් වෙමු මචං වෙලාවක....."<br />.<br />කියාගෙන ඌ ඇතුලට දිව්වා.... මිනිහට ඉස්සර ඉදන්ම ලොකු කලබලයක් තිබ්බා.... කියලා හිත හිතා බියර් එක බොන අදහස අතහැරලා ලොකු ටිපි ටිපි එකකුත් අරන ආයේ ඇතුලට ආවා.....<br />.<br />එකට දහයයි....ෆිල්ම් එක ඉවර වෙද්දි...කලබලයක් නොතිබ්බත් මම ඉක්මනට එලියට ආවේ බඩේ පණුවෝ ටිපි ටිපි එකෙන් සන්තෘප්ත කරන්න බැරි වෙන තත්වයක් තිබුණ හින්දා...වානි විලාස් එකට ගිහින් ඉඳිඅප්පං පාරක් දාන්න ඕනේ කියලා එලියට එද්දි දැකපු දෙයින් මම විසි වෙලා ගියා....<br />සුදේශ් ගේ අතේ එල්ලිලා හිටියේ මම බස් එකේ ටෝක් කරපු කෙල්ල.... මල ජංජාලයයි....<br />.<br />"ආ.... සයන්න වරෙන් වරෙන්..... "<br />.<br />ඌ හිටියේම මාව අල්ලගන්න වගේ.... අලි ටොපියක් සෙට්වෙන්න වගේ යන්නේ.... මගේ කකුල් දෙක මිනිහා ගාවට ගියා....<br />.<br />"මචං.... මේ ඉන්නේ හිමේෂා....මගේ ගර්ල් ෆ්රේන්ඩ්... උඹලෑ පැත්තෙම තමයි.. අඳුරනවත් ඇති......"<br />.<br />කෙල උගුරක් ගිලපු මම ගල් ගිල්ලා වගේ ඔලුව දෙපැත්තටම වැනුවා....කෙල්ල මම දිහා බැලුවේ මහ කුඩු කේඩු බැල්මක්....<br />.<br />"ම්ම්ම්.... මතකයක් නම් නෑ....මම කෝමත් දැන් රඹුක්කන වැඩිය ඉන්නේ නෑනේ......" මම හිමීට කිව්වා....<br />.<br />"එතකොට මේ තමයි සයන්න....සොරි...සොරි...සෞම්ය...මගේ පරණම යාලුවෙක්....."<br />.<br />"මටනම් දැකලා පුරුදුයි......." අගින් කර්ල් වෙච්ච කොණ්ඩේ අතගාන ගමන් කෙල්ල කියපි.....<br />.<br />"හරිනේ...මං ආපු බස් එකේම තමයි මේ අයියත් ආවේ........."<br />පිහියක් තිබ්බනම් ඇණගෙන ඇණගෙන යන්න හිතුනා මට...<br />ඇයි කෙල්ලේ මෙච්චර දරුණු.....<br />.<br />"එහෙමද........?" කියලා සුදේශ් අහිංසක හිනාවක් දැම්මා....<br /><br />මමත් මොකෙක්දෝ එකෙක් වගේ අහිංසක හිනාවක් දැම්මා.... කෙල්ලත් කට කොණකින් හිනාවෙනවා මං දිහා බලලා....<br />.<br />"උඹ දැන් යනවා නේ ගෙදර... ඉදහං මං උඹව ඩ්රොප් කරන්නම්... මෙයාව දාන්න මම ඒ පැත්තට යනවා...."<br />.<br />"ම්ම්ම්..... නෑ බම්...මං දැංම ගෙදර යන්නේ නෑ...."<br />.<br />"එහෙමද..... මං හිතුවේ උඹ යයි කියලා...මෙයාව දාලා එන ගමන් උඹලෑ ගෙවල් පැත්තේ එන්නවත් බැරියා "<br />.<br />"අවුලක් නෑ බම්.. පස්සෙ සෙට් වෙමු... මම උඹට කෝල් එකක් දෙන්නම්කෝ....."<br />.<br />"හරි...හරි.... එල එහෙනම්....."<br />.<br />ඌ පිටට තට්ටුවක් දැම්මා.... බාගෙට ඇරපු යකඩ දොරෙන් එලියට පනින ගමන්...මං ඌ දිහාට සැලක් දැම්මා...<br />.<br />"යන්නම් මචං... හම්බෙමු වෙලාවක......."<br />.<br />ඌ හිනාවක් දාලා සැලක් දැම්මා....<br />.<br />" යන්නම් නංගී......."<br />.<br />කෙල්ල කට කොනකින් හිනා වෙන ගමන් එක ඇහැක් පොඩි කරා........<br />.<br />මටත් වෙන වැඩ..... කියාගෙන කහ ඉරෙන් පැනගෙන මම වානි විලාස් එක පැත්තට ගෑටුවා......<br />.<br />#########################<br />.<br />කිරි හොදි දාපු ඉදිආප්ප පහක් බඩට දාගන්න බැරිඋණා බෝම්බ ගැහිල්ල පටන් ගද්දි....<br />.<br />නොදන්නා නම්බර් එකකින් මැසේජ් එකක්....<br />.<br />"සුදේශ් අයියට කියන්නද යාලුවගේ හැටි....... නම්බරේ දීලා ඇහැක් ගහපු හැටි...."<br />.<br />කකා හිටිය ඉදිආප්පත් පිට උගුරේ ගියා මැසේජ් එක කියවපුවම... කෙල්ල නම්බරේ අරගෙන<br />. <br />අයියෝ සංසාරේ.................................. මොන ජිවිතද අප්පා මේවා.....</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/12872728078660193262noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-358510701868111702.post-44453493994759671102017-10-05T13:01:00.001-07:002017-10-05T13:01:34.240-07:00වෙරි දවසක් <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiswNZtd9LU21z59U6XOdJOZSRliy52J7aBaEIgeZo7SzoM8iPalDeovc395Bwv_9ExctZb89a1yUIgvlYyeoq8CFVWfqSgch0h7M0Q6h-Lv7S25Y9NN7NIylcWPJVxHPuiCwij-4B_DEw/s1600/secondhand-smoke-s15-smoke.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="335" data-original-width="493" height="434" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiswNZtd9LU21z59U6XOdJOZSRliy52J7aBaEIgeZo7SzoM8iPalDeovc395Bwv_9ExctZb89a1yUIgvlYyeoq8CFVWfqSgch0h7M0Q6h-Lv7S25Y9NN7NIylcWPJVxHPuiCwij-4B_DEw/s640/secondhand-smoke-s15-smoke.jpg" width="640" /></a></div>
<br /><br />"තාරුකා කඩන් වැටෙන්නේ මෙතනටලු... බොහෝ ඉස්සර මුලින්ම තාරකාවක් කඩං වැටෙන්න ඉස්සර අහස උසට විහිදිච්ච ලොකුම ලොකු කොළපාට පයින් ගස් පිරිච්ච සීතලම දිය උල්පතක් තිබුණ මෙතනට, කාගේ හරි ඇස් වහක් වැදිලා ගිනි ගෙන දැවෙන තාරකාවක් කඩං වැටුනලු.. ඊට පස්සේ අවුරුදු දහස් ගාණක් ශේෂ වුණු ගල් කැබලි පිරුණු නිරුදක ක් තිබුණත් ජීවය දෙන කොළ පාට කාන්තාර වලට කුඩම්මගේ සැලකිලි පෙන්නුවට ඒ තැනට එහෙම සැලකුවේ නැති හින්දා කොළපාට දලු ආයේ පොළවෙන් උඩට මතුවුනත් ඒ හැම දල්ලකම පොළවට ආගන්තුක තේජසක් තිබ්බ හින්දම ගයියා නමින් හැඳින්වෙන මහී කාන්තාව මේ ප්රදේශය අනිත් තැන් වලින් හුදකලා කරන්න උසම උස කඳු වැටි වලින් වටකරාලු....<br />එදා ඉඳන් තරුකා කඩං වැටෙන්නේ ඔතනටමලු...."<br />.<br />අවුරුදු දාහකට සැරයක් විතර වැටුනත් තරුවක් කඩා වැටෙනවා කියන්නේ කොච්චර සොඳුරු දෙයක්ද.... හිතෙන් මවාගෙන මම කීවෙමි.<br />.<br />"කවුද ඔයාට ඔය දේවල කීවේ......"<br />.<br />"මේ අහස...." <div>
.<br />මම නිකොටින් දුම් වළාවක් අහසටම පිඹින ගමන් කීවෙමි...<br />.</div>
<div>
"අහස......................."<br />.</div>
<div>
"ඔව්...."<br />.</div>
<div>
"වෙන මොනවද අහස ඔයාට කියන්නේ......" </div>
<div>
වළලු ආකාරයෙන් ඒ දෙසට හැමු දුම අතින් මෑත් කරමින් ඈ විමසීය....</div>
<div>
.<br />"ගොඩක් දේවල්... සමහර දේවල් රහස්... සමහර දේවල් හිතාගන්න බැරි තරම් පුදුමයි..."</div>
<div>
මම තවත් දුම් උගුරක් ඇද්දෙමි...<br />.</div>
<div>
"ඔය අහස ඔයාට කවදාවත් කියලා නැද්ද මේ දුම හින්දා මෙතන ලස්සන පිවිතුරු බව නැතිවෙනවා කියලා......"</div>
<div>
මම විමසිල්ලෙන් ඈ දෙස බැලීය...<br />.</div>
<div>
"අහස කියන දේවල් අහන්නත් කවුරු හරි ඉන්න එපෑයෑ....ඉතින් ඒ දුම අහස ඉවසගෙන ඉන්නවා...."<br />.</div>
<div>
"පිස්සු..... ඔයා දන්නවද මම ඔයා කියන දේවල් අහගෙන ඉන්නේ ඇයි කියලා.... මේ ගදගහන නිකොටින් දුමත් එක්ක....."<br />.</div>
<div>
"ඔව්.... මම දන්නවා....."<br />ඈ එවිට මා ආත්මයම දැවී අලුවී යන රැවුමකින් මා පිනවීය....<br />.</div>
<div>
"හා... මොකටද.....?" ටික මොහොතකින් දහිරිය ගත් ඈ විමසීය...<br />.</div>
<div>
"ඒ දේ පොඩ්ඩක් පැත්තකින් තියන්නකෝ.... හිතන්න තව ටිකකින් අර ඈත අහසේ ඉදන් කඩං වැටෙන තරුවක් මෙතනට වැටෙනවා....මේ පැත්ත පලාතම විනාස වෙනවා.... ඔයා මොකද කරන්නේ....."<br />මම අවසාන සිගරට් උගුරින් පෙනහලු ගර්ත පුරවා ගත්තෙමි...<br />.</div>
<div>
"මොනවා කරන්නද.... දැංම ඉදං පුලුවන් තරම් ඈතට දුවන එක මිසක්....."<br />.</div>
<div>
"ඔයා හිතනවාද දුවලා මේ විනාසයෙන් බේරෙන්න පුලුවන් වේවි කියලා....."<br />.</div>
<div>
"නැති උනත් අපි උත්සහ කරන්න ඕනේ.... ගිලෙන්න යන මිනිහා බලන්නේ පිදුරු ගහක හරි එල්ලෙන්න..."<br />.</div>
<div>
"මට නම් ඕනේ ඒ කඩා වැටෙන තරුවේ උණුසුම විදින්න... ඒ කම්පණය හදවතට දැනෙන අන්තිම දේ කරගන්න... මේ කොළ පාට ගස් රතු පාටින් ගිණි ගද්දි ඒ එලියෙන් ඇස් ගිණිකන වට්ටගෙන අන්තිමේට අලු වෙලාම යන්න....."<br />.</div>
<div>
"පිස්සු ඔයාට.... ඔයා හිතන්නේ ඔයා ෆිනික්ස් කුරුල්ලෙක් කියලද....."<br />කැරළි ගැසුණු දුම් රටා වියකී යෑමට ආසන්නය... ඒ සමගම ඈද මෑකී යාමට නියමිතය....<br />.</div>
<div>
"නෑ මම මෙරුවෙක්.... අවුරුදු ගානක් පොළව යට ඉඳලා එලියට ආපු වෙලාවේම දකින පළවෙනි ආලෝකයෙන්ම උමතු වෙලා පිච්චිලා මැරෙන්න්ම පෙරුම් පුරන මෙරුවෙක්....... "<br />මම මිමිණීය.....<br />.</div>
<div>
නමුත් ඈ මැකී ගොසිනි... ඈ නැවත කැන්දාගෙන ඒමට දුම් වැටියක් දැල්විය යුතුය.. නමුත් අවසාන සිගරට්ටුවද දැල්වු හෙයින් ඈ සමග අද දින ගතකල කාලය අවසන් ය... දැන් අහස රහස් කියන වේලාවයි.... ආත්මයම නිහඩ වූ පසුව පමණක් ඒ රහස් මිමිණීම මට ඇසෙණු ඇත....</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/12872728078660193262noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-358510701868111702.post-31436941266660714632017-10-05T12:56:00.000-07:002017-10-05T12:56:00.667-07:00දිනපොත 24<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMYZbC9QN1GS-WxQNKIWnk2Ql7wsaP0T44QvgPUEy2ydZCBraXNvmWU-dm-7Q7YODWCgPRCsG1FTGAQY9dRx53vyxyv2VMvKsbGBR3JmVfNm5rT7eb052zvTdMbkgw2tEOcKzE6f3XgPI/s1600/woman-on-the-bus-2-FB-600x315.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="315" data-original-width="600" height="336" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMYZbC9QN1GS-WxQNKIWnk2Ql7wsaP0T44QvgPUEy2ydZCBraXNvmWU-dm-7Q7YODWCgPRCsG1FTGAQY9dRx53vyxyv2VMvKsbGBR3JmVfNm5rT7eb052zvTdMbkgw2tEOcKzE6f3XgPI/s640/woman-on-the-bus-2-FB-600x315.png" width="640" /></a></div>
<br /><br />උදේ ඇහැරෙද්දි නමයයි.... පාන්දර තුනට නිදා ගත්තහම කොහොමත් පැය හය කවර් කරගන්න හම්බවෙන්නේ ඉරිදට විතරනේ.ඇදේ ඉදන්ම මම් කල්පනා කලේ අද දවස විනාස කරගන්නේ කෝමද කියලා...එකපාරටම ඔලුවට ආවේ චායා හෝල් එකට අලුතෙන් ආපු ධනුශ් ගේ ෆිල්ම් එක... ඇදෙන් බැස්සා නෙමෙයි විසිවුණා කීවොත් හරි... වේල ඉල්ලෙයි... පට්ටදාරී...<br />කියාගෙන ඉක්මනට මුණට වතුර ඩිංගක් එන්න ගියත් මුණ හෝදං දත්ටික මැදගෙන එද්දි නමයයි කාලයි... මේ වහින දවස් වල උදේ පාන්දර නාන්න පිස්සුයෑ.. ඩෙනිමකුයි ටී එකකුයි ගහගත්ත මම ඉක්මනට පාරට බැස්සේ ෆිල්ම් එක බලන්න යන්න... තව කවුරු හරි හිටියනං ශෝක් තමයි ඒත් මේ හදිස්සියේ අඩගහගෙන යන්න එකෙක් නැති විත්තිය දන්න එකේ මං පාඩුවේ හිටියා... පාරට එද්දිම නමය හමාරයි, දුමක්වත් දාන්න වෙලාවක් නෑ... වෙලාව කියන්නේ බස් හෝල්ට් එකට ආවත් හරි බස් එකක් නෑ කෑගල්ලට යන්න... මල පැනලා බස් හෝල්ට් එකේ බිත්තියට පයිං ගගහ ඉද්දි තමයි රෝසා බස් එකක් කොට කොට අවිත් නැවත්තුවේ....<br />.<br />"ශිට්... අද ගිහින් හමාරයි...."<br />.<br />මම මටම කියාගෙන බස් එකට ගොඩ උනා... දැං දහය හමාරට හෝල් එකට යන්නනම් මටම මේක එලවන්න වෙනවා... කමක් නෑ බස් එකේ පිටිපසේම පොඩි ඉඩක් තියෙනවා... මනෝ පාරක් ගහගෙන යන්න පුලුවන්නේ කියලා හිත හදාගෙන මම ඒ සීට් එකට බර වුණා...<br />.<br />බස් එකේ ජනේලේ අයිනේ තරම් මනෝ ගහන්න හොද තැනක් ආයේ කොහේවත් නෑ... විනාඩි හතලිස් පහක් කියන්නේ දෘෂ්ථි විතානයේ තැන්පත්වෙන වේගයෙන් චලනය වෙන සිටුවේශන් සිය ගානක්. ඒ හැම දෙයක්ම කිසිම හැගීමක් නැතුව බලාගෙන වෙනම දෙයක් හිතන එක වෙනමම භාවනාවක්, හුගක්ම විට පිස්සන්ට විතරක් කරන්න පුලුවන්...<br />.<br />තාම බස් එක ඇද්දුවේ නෑ... හෝල්ට් එකට කපල් එකක් , කොල්ලගේ අත අල්ලං හිටපු චූටී නංගී කෙනෙක් බයෙන් වගේ වට පිට බලනවා... අතීතස්මරණ දෝර ගලාගෙන හිත ට එනකොට නවත්තන්න බෑ... කාලෙකට ඉස්සර කියවපු <a href="https://www.facebook.com/indunil.manoj?fref=mentions">Indunil Sindu</a> ගේ කවියක් ඔලුවට ආවේ එකපාරටම <br />.<br />"අස්වැන්න පීදිලා <br />හිත ගාව කකියමින් <br />නෙත් හෙළා නොහෙළා හිනාවෙන <br />පුන්චි මල් කැකුළක් <br />.<br />ඉස්සිලා තටුගසා හකුලා <br />ගස්සලා අස්සෙන්<br />ඉඟිමරා නටනා දෙනෙත් අග <br />ආදරේ හංගං<br />ජීවිතේ අහුලා හොයාදෙන <br />අමතකව ගිය තක් <br />නංගියේ නුඹෙ සෙනෙහෙ ළඟ <br />තාම මං කොල්ලෙක් <br />.<br />ජිවිතේ හිඳිලා පතුල්වල <br />ගිලෙන්නට මත්තෙන් <br />වේලීලා පණ අඳින හිතකට <br />ගැල්ලුවත් ඔසු පැන් <br />ආදරේ සහතිකම ඉල්ලන <br />ලෝකයෙන් හංඟං <br />යන්නේ කොයිබඳ නංගියේ <br />දැන්ම මට කියපං....."<br />.<br />එකපාරටම මනෝ ලෝකේ කෑලි කරගෙන මට එහා පැත්තේ වාඩිවෙලා හිටපු ඇන්ටි අතේ තිබ්බ කුඩෙන් බඩටත් ඇනගෙන නැගිටලා යන්න හදනවා... මෙච්චර ළගින් බහිනවා නම් මොන මගුලට මෙතන වාඩි වෙන්න ආවද කියලා හිතෙන්ම දෙහි කප කප මම මම ආයෙත් ජනේලෙන් එපිට බලන්න හැදුවා විතරයි......<br />.<br />මම එකපාරටම දැක්කේ හීන් ගලක් අල්ලපු කරාබුවක් දාපු කන් පෙත්තක් විතරයි...<br />ටිකක් හරි බරි ගැහිලා වාඩි උන මම රබර් ඇහැ ගලවලා ඉස්සරහට විසි කරලම දැම්මා.... බැහැලා යන්න හදන ඇන්ටිගේ සද්දන්ත සරීරේට වහං වෙලා හිටිය එයාව හරියටම මම දැක්කේ එතකොට...<br />.<br />ලාවට ක්රේල් වෙච්ච කොණ්ඩයක්... තැනින් තැන ලාවට රත්තරං පාටින් දිලිසෙන කොණ්ඩ කැරලී කීපයක්... මූණට වැටෙන අකීකරු කැරලි කීපයක් හීනි ඇඟිලි කීපයකින් ඉස්පාසුවක් නැතුව අර ලස්සන කන් පෙත්ත අස්සේ හංගන්න හදන කෙල්ලෙක්... රෝස පාට කාටුන් ටී ෂර්ට් එකක් ටිකක් ලොකු.. දිගම දිග කැරළි ගැහුණු කොළ පාට සායක්... අඳුරු කොළ පාට ලොකු බෑග් එකක් එක අතකින් එල්ලගෙන බස් එකේ අමාරුවෙන් එල්ලිලා ඉන්න හැටි... තත්පර කීපයකට මුළු හදවතම නැවතුණා කීවොත් හරි....<br />.<br />ඊළගට ගත්ත හුස්මත් එක්ක විසි තුන් වෙනි කස් එකෙත් අවසාන මතක චායාවන් ඔක්කොම කැටිකරලා මම ජනේලෙන් එලියට පිටකරා... <br />කොහොම උනත් මේකනම් මහ අමුතුම දවසක්. ලස්සන කෙල්ලෙක් මං ඉස්සරහ හිටගෙන ඉන්නවා මං ළගම වාඩිවෙන්න සීට් එකක් තියෙනවා.. මෙච්චර වෙලා දෙහි කපපු ඇන්ටිට මං පින් දෙන්න ගත්තේ මෙතනින් බැහැලා ගියාට... මම තව ටිකක් සීටි එකේ කෙළවරට වෙලා හිස් ආසනේ වර්ගඵලය වැඩිකරලා එයා දිහා බැලුවා... කෙල්ල සිට් එක දිහා ආසවෙනුත් මං දිහා අකමැත්තෙනුත් බැලුවා.... එතකොටම හිමව්ව හොටෙල් එක ළඟින් ඩ්රැවා වැලමිට වංගුව අත් දෙකෙන්ම බර කරලා කපලා ගත්ත විදිහට එහාට මෙහාට විසි වුණ එයා එතනින් වාඩිවෙන්න හිතාගත්ත බවක් මුණෙන් පෙණුන හින්දද කොහෙද මට හිනාවක් ගියා... මම එහෙම්ම එයාට වාඩිවෙන්න කියලා ඔලුවෙන් සිග්නල් එකක් දුන්නා....<br />.<br />අන්තිමේදි අඳුරු කොළපාට ලොකු හෑන්ඩ් බෑග් එක අත් දෙකෙන්ම තුරුල කරගත්ත එයා පුලුවන් තරම් මගෙන් ඈතට වෙන්න වාඩිවෙන්න ට්රයි කරගෙන ඉඳගත්තත් එයාගේ අතක පහස විදින්න මගේ අතක් වාසනාවන්ත වුණා... පුදුම හිතෙන සුවදක් ඇති පර්ෆියුම් එකක සුවද විදගන්න මගේ නාස් පුඩු පින් කරලා තිබුණා...<br />.<br />මම හොරෙන් එයාගේ පිරිලා තිබ්බ කම්මුල් දිහා බැලුවා... ඒත් මගේ හිත නවතුනේ ආයෙමත් ඒ කන් පෙත්ත ළඟ....කන පිටිපස්සේ රුවා ගෙන තිබ්බ කෙස් කැරළි ටික ලිහිල් වෙලා ආයේ මුණට වැටුනේ එයා ඔලුව ටිකක් ගස්සපු හින්දා.. සමහර විට මං බලන නිසාමද දන්නේ නෑ... නපුරු කෙල්ලෙක්....<br />මට තරහ ගන්න ඕනේ උනත් තරහ ගියේ නෑ.... වැටුණු කෙස් කැරළි කීපයෙන් සම්පුර්ණ වම් පැත්ත මුහුණ කවර් උන එකෙන් මට ඉස්සරහට ම නැමිලා මිසක් ආයේ එයාගේ මුණ බලන්න බැරි තත්වයක් තිබ්බේ....මං හිමීට අනෙත් පැත්ත බලාගත්තා....<br />.<br />මේකත් වෙනදා වගේම වෙයිද...? මට හිතුණා...එයා ඒ පැත්ත බලාගෙන මනෝ ගහයි...මම මේ පැත්ත බලාගෙන සයිකෝ ගහයි... අපි දෙන්නා අත් අල්ලගෙන රවුම් ගහයි....හොද ලෝකේශන් ටිකක තනි වෙයි... හන්තානේ නඟින අතරේ තුරුල් කරගෙන ඒ කන් පෙත්ත කිති කවයි... ඊළග හෝල්ට් එකෙන් එයා බැහැලා යයි... එතකොට මනෝ පාර කැඩිලා යයි.... මම ෆිල්ම් එක බලන්න යයි... දවස් දෙකක් මතක තියෙයි... ඊට පස්සේ අමතක වෙයි... හැමදාම වෙනවා වගේ...<br />.<br />"පොඩ්ඩක් කතා කරපං යකෝ........."<br />.<br />ඒ හිත අස්සෙං කව්ද මංදා කෑගහනවා..... මම නෑහුන ගානට ජනේලයෙන් එලිය බැලුවා... පින්නවල අලි අනාථාගාරය පාස් වෙනවා.... ඩ්රැවා හැටට හැටේ පාගනවා..... <br />.<br />"හිමින් පලයං යකෝ...."<br />.<br />මං මටම කියාගත්තා......<br />ආයෙත් හුස්මක් ගත්ත මම එයා දිහා බැලුවා.... ඒ ටිකට එයා ආයේ අර අකීකරු කොණ්ඩ කැරළි ටික එහා මෙහා කරපු හින්දා ඒ ලස්සන මුණ බලන්න ආයෙත් මට පුලුවන් උනා....කෙළ උගුරක් ගිලපු මම කතා කරන්න හැදුවා විතරයි....<br />.<br />හෙන සද්දෙට එයාගේ ෆෝන් එක රින්ග් වෙන්න ගත්තා... එක මහ ෆනී රිගින් ටෝන් එකක් හින්දා මට ආයෙමත් හිනාවක් ගියා.... ඒක දැක්ක එයා නපුරු රැවිල්ලකින් මාව මරන්න වගේ බල්ලා ෆෝන් එක කනේ ගහගත්තා....<br />.<br />"ඔව්....ඔව්...."<br />"බස් එකේ....... තව පැය බාගයක්....."<br />"හරි කොළඹ හෝල්ට් එක ගාව ඉන්න...."<br />"හරී......තියනවෝ...... බායි........"<br />.<br />කතා කලේ කෙල්ලෙක්.... ලාවට ඇහුණ විදිහට....කොළඹ හොල්ට් එකෙන් බහිනවා කියන්නේ...කෝම හරි ඊට ඉස්සැල්ලා නම්බරේ දෙන්න ඕනේ.... මම හිතෙන් ප්ලෑන් කරා....<br />.<br />"නම්බරේ දෙන්න ඉස්සැල්ලා කතා කරපං පොඩ්ඩක්...."<br />හිත අස්සෙන් කෑ ගහනවා උනත් එහෙම අවදානම් වැඩ කරන්න හයියක් තනියෙං ඉද්දි විශේෂයෙන් මේ වගේ කෙල්ලෙක් ඉද්දි කෝමත් බෑ... මම හිතට කිව්වා.....<br />අනික කොහොමද කතා බහ පටන් ගන්නේ....<br />.<br />"අද හොද දවසක් මැරෙන්න....."<br />.<br />රෝබින් හුඩ් එකේ ලිට්ල් ජෝන් හැමවෙලාවේම කියනවා වගේ ඒ දෙබසවත් කියනවද.... ඔය වෙලාවට තමයි වචන කියන ඒවත් එක්ක පුදුම තරහවක් එන්නේ... ඇත්තට අපිට ටෙලිපතිවත් පුලුවන්නම්... ඔහොම අනං මනං හිත හිත ඉන්නකොට තමයි එයා මං දිහා බැලුවේ... කටත් ඇරගෙන එයා දිහා කන්න වගේ බලං ඉන්න බව මට මතක් වෙද්දි දැනුණු ලැජ්ජාව අකුරු වලින් කියන්න බෑ.... මම ලැජ්ජාවෙන් අන්දොස් වෙලා අහක බලාගන්න හැදුවත් ඒ නෝක්කාඩු ඇස් දෙකෙන් මාව පුදුම විදිහට වශී කරගෙන තිබුණේ.....<br />.<br />"මොකෝ......"<br />.<br />හම්මට සිරි එයා මොනවද ඇහුවා කියහංකො....මම තාම එයාගේ ඇස් වලින් ගිණිකන වැටිලා තිබ්බේ....<br />.<br />"නෑ...මේ....ම...ම..... මුකුත්....නෑ...<br />.<br />අද.... හොඳ දවසක්..... මැරෙන්න....."<br /><br />තටම තටම මම මොනවද කීවා.... එකපාරටම නළල රැලි කරපු එයාගේ හිනාව මගේ ඇස් දෙක ලඟම පිපිරුවා..... හම්මේ ඒ හිනාව... කොහෙන්ද මංදා පටන් ගත්ත වෙව්ලීමක් ඇඟ පුරා ගියේ ඇයිද මං දන්නේ නෑ....<br />.<br />"පිස්සෙක්...."<br /><br />එයා හිමීට මුමුණගෙන අනිත් පැත්ත බලාගත්තා......<br />මම ජනේලයෙන් එහා පැත්ත බැලුවත් මට බස් එක පහුකරගෙන යන කිසිම දෙයක් පෙනුනේ නෑ... හැමතැනම ඉදන් අර පිපුරුණු හිනාව විතරයි මම දැක්කේ.... ඊට පස්සේ කීප ගමනක්ම පුරුෂ ශක්තිය කොහෙන්දෝ එකතු කරගෙන එයා දිහා හොරෙන් බැලුවත් ඒ හැම වෙලාවේම එයා අහක බලාගෙන හිටියේ... බස් එකත් හැට ට හැටේ පාගන්න ගත්තේ ඉස්සරහින් ගිය සී ටී බී එක දැකලා.... කරඬුපන පාස් වෙනකොටම ගැම්මක් ගත්ත මම එයාව පොඩ්ඩක් තල්ලු කරගෙන නැගිට්ටා... එයා දිහා බලන්නෙවත් නැතුව ටිකක් දොර ගාවට කිට්ටු කරපු මට පොත් ටිකකුත් අරගෙන ක්ලාස් යන්න යන කොල්ලෙක් දැකලා හොද අයිඩියා එකක් ආවා.... මිනිහා ළග තිබ්බ හිස් සීට් එකට බර වුණු මම කොළ කෑල්ලකුයි පෑනකුයි ඉල්ලගෙන මගේ නම්බරේ ලීවා..... කෙල්ලෙක්ට නම්බරයක් දෙන්නේ අවුරුදු කීයකට පස්සෙද.... මට එකපාරම හිනාවක් ගියා.... එයාදිහා ආපහු බලද්දි මම හිටපු සීට් එකට බරවෙලා ජනේලෙන් එලිය බලාගෙන ලොකු කල්පනාවක.....<br />.<br />බස් එක මීපිටිය කන්ද නැගගෙන අන්තිමේදි කෑගල්ල පොලිසිය ගාව නතර වුණ ගමන් මම එතනින් බැහැ ගත්තා... බස් එක අද්දනකොටම අන්තිම ජනේලේ එල්ලිලා හිටපු එයාට ඇහැක් ගහන ගමන් නම්බර් එක විසි කරන්න මම දෙපාරක් හිතුවේ නෑ...... මාව පහුකරගෙන යන බස් එකෙන් උණ්ඩි කරපු කොළ කෑල්ල ආයේ එලියට විහික් වෙයි කියලා මට සෑහෙන විශ්වාසයක් තිබ්බ හින්දම ඒ මොහොත ස්ලොමෝෂන් සීන් එකක වගේ හරියට හෙමීට ගියේ...ඒත් බස් එක පල්ලමටම යනකං කොළ කෑල්ල එලියට විසික් උනේ නෑ.....<br />.<br />"යෑස්......"<br />.<br />මම මටම කියාගත්තා.... හෝල් එකට දැන් මීටර් හයසීයකට වැඩිය අව්වේ ඇවිදිල්ලක් තිබුණත් ඒ ඇවිදින හැම මොහොතක්ම මේ වෑයමේ මතක සටහන් නිසා මම ඒවාත් එක්කම තනි වෙලා ඉස්සරහට යන්න පටන් ගත්තා.....<br />.<br />################<br />.<br />කතාව මෙතනින් ඉවර නොවේවා යැයි පතන්න ෆෙරෙන්ඩ්ස්........Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/12872728078660193262noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-358510701868111702.post-11521208521005039052017-08-07T08:31:00.001-07:002017-08-07T08:31:17.060-07:00තිරුවාණ ගල්...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjb0vYkOibVdIWeag6gwduUmU-fhAQ1tcQs_jzZE2ZkmzdbIULdxF2CCYDVdtCAZ3dbYE9ZK4jcZ1v1bWGRixtScPhlxMwQYIjowe7AtmWZFDIBfnNltAiYs5NoFjMe5K-h8O0nFibqnyI/s1600/20706754_846970368787160_102844163_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="700" data-original-width="466" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjb0vYkOibVdIWeag6gwduUmU-fhAQ1tcQs_jzZE2ZkmzdbIULdxF2CCYDVdtCAZ3dbYE9ZK4jcZ1v1bWGRixtScPhlxMwQYIjowe7AtmWZFDIBfnNltAiYs5NoFjMe5K-h8O0nFibqnyI/s640/20706754_846970368787160_102844163_n.jpg" width="426" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br /><br />එයා ආදරේ කලේ කුරුලු පිහාටු වලට... අහම්බෙන් හම්බෙලා එයා කුරුලු පිහාටු වලට කැමතියි කියනකොට මට පුදුම සන්තෝෂයක් ආවේ මටත් ඒ වගේ පිස්සුවක් තිබ්බ හින්දා...එයා එයාගේ දිග කොණ්ඩේ හැමදාම එක එක විදිහට අමුතු විදිහට හදාගෙන තමයි මාව හම්බවෙන්න ආවේ...ඒත් හැමදාම එක එක වර්ගයේ පාට පාට කුරුලු පිහාටුවක් කොණ්ඩේ ගහගෙන එන්න එයා අමතක කලේ නෑ...මටත් ඒ වගේම පිස්සුවක් තියෙන බව අහලා එයාට ඇත්තටම පිස්සු හැදුණා... ඒත් එයා ටිකක් නපුරුයි කියලා හම්බවෙච්ච දවසෙම මට හිතුණත් මම ඒ ගැන අමතක කලේ මට වගේ පිස්සුවක් තිබිච්ච මට හම්බුණ පළවෙනි එක්කෙනා එයා හින්දමයි.... හම්බවෙලා දවස් දෙකක් යන්නත් ඉස්සර මම එයාගේ කුරුලු පිහාටු එකතුව බලන්න ගියා.... බයිබලයටත් වඩා ලොකු පොතක තමයි එයා එයාගේ කුරුලු පිහාටු එකතුව අමුණලා තිබුණේ.... දාස් ගණන් කුරුලු වර්ග වල පිහාටු හරි ලස්සනට ඒකේ අමුණලා තිබුණා.... ඒක හරිම ලස්සනයි වචනෙයෙන් විස්තර කරන්න බැරි තරම්.... මම ඒ කුරුලු පිහාටු එකතුව බලලා අන්තිමට තිබ්බ ලොකු කෑ දෑත්තෙක්ගේ පිහාටුවක් ඉඹලා බලපුවම එයාගේ මුණත් රතුවුණා...ටික වෙලාවක් ගල් ගැහිලා හිටපු එයා මගේ කණට මෙහෙම කෙඳුරුවා....<br /><br />"ඔයා හරි හොඳයි.... මම ඔයාට ආදරෙයි........."<br /><br />."ම්ම්ම්ම්.....ඒත්......."<br /><br />"ඇයි......ඒත් කියන්නේ......"<br /><br />එයා ඇහුවේ එකපාරටම පුදුම වෙලා......<br /><br />" මම කැමති තිරුවාණා ගල් වලට........"<br /><br />"තිරුවාණා ගල්........"<br /><br />"ඔව්......තිරුවාණා ගල්..... ඒවා තමයි ලෝකෙන්ම තියෙන ලස්සනම ගල්.... එහෙම තමයි අපේ තාත්තා කීවේ......."<br /><br />"ඉතින්...................."<br /><br />"මම තිරුවාණා ගල් එකතු කරනවා...... ඔයා කැමතිද ඒවා බලන්න......"<br /><br />මම ඇහුවේ බලාපොරොත්තු පොදි බැඳගෙන....<br /><br /><div>
"එතකොට ඔයා කැමති නැද්ද කුරුලු පිහාටු එකතු කරන්න......"<br /><br />එයා එකපාර එහෙම ඇහුවේ බයවෙලා......<br /><br />"කුරුලු පිහාටුත් ලස්සනයි.......ඒත් මම පොඩි කාලේ ඉඳන්ම එකතු කලේ තිරුවාණා ගල්..... මං ගාව ලස්සන එකතුවක් තියෙනවා.... ඔයා කැමතිද ඒක බලන්න....."<br /><br />මම ඇහුවේ බලාපොරොත්තු පොදි බැඳගෙන.....<br /><br />"ම්ම්ම්ම්..... මං එන්නම්කෝ ඒවා බලන්න......."<br /><br />"අපේ තාත්තත් එක්ක ඉස්සර මම ඔයට යනවා නාන්න.... බයිසිකලේ ලැගේජ් එකට නැඟලා හරිම ආසාවෙන් මම යන්නේ.....ඒ යන හැමදාම දොල පාරේ තියෙන ලස්සනම තිරුවාණා ගල මම හොයාගෙන ගෙදර අරන් එනවා......."<br /><br />මම ඇස් දෙක වහගෙන ඒ සොඳුරු අතීතේ මතක් කලේ පුදුම සතුටකින්.....<br /><br />"අපේ තාත්තා නම් දඩයක්කාරයෙක්............."<br /><br />එයා එකපාර කීවේ මගේ සිහින ගොඩ එකපාර සුණු විසුණු කරමින්......එත පහුවදාම එයා ආව හින්දා මගේ තිරුවාණා ගල් එකතුව බලන්න මම එයාට එක හිතින්ම සමාව දුන්නා....<br /><br />"අම්මේ..... මෙච්ච්ර ලස්සන තිරුවාණා ගල්.....මෙච්චර ගොඩාක්......."<br /></div>
<div>
පරණ ලෑලි පෙට්ටගමක් මම පිළිවෙළට අහුරලා තිබ්බ එක එක පාට තිරුවාණා ගල් ගොඩ දැකලා එයා පුදුමයෙන් කෑ ගැහුවා.....<br />මම ආඩම්බරයෙන් හුස්මක් ගත්තේ එතකොට....<br /><br />"ඇයි මේ තිරුවාණා ගල මේ හැඩේ....?"<br />"ඇයි මේක කොළපාට වෙලා තියෙන්නේ....?"<br />"මේ බලන්නකෝ මේ ගලේ මකුළු දැලක් වගේ ඉරිතලලා....".<br />"මේ මේක....හරිම සිනිදුයි......"<br /></div>
<div>
ඊළඟ පැය බාගේම එයා කතා කලේ තිරුවාණා ගල් ගැන විතරයි....<br />එතන තිබ්බේ මම ජිවිත කාලේම එකතු කරපු මට තිබුණ එකම සම්පත විතරයි... ඉතින් කෙනෙක් ඒ ගැන මෙච්චර ආසාවෙන් කතා කරපුවාම එයත් එක්ක ආදරෙන් බැඳෙන්න වෙන දේවල් ඕනේද....මම මගේ හිතෙන් එහෙම්ම ඇහුවා....<br /><br />"ඔයා දැකලා තියෙන ලස්සනම තිරුවාණා ගල කෝකද....."<br /><br />මම එහෙම ඇහුවේ හිතේ බලාපොරොත්තු පොදි බැඳගෙන... මගේ එකතුවේ තිබුණ ලස්සනම් තිරුවාණා ගල තමයි අවුරුදු සිය ගානක් දිය සෙවළ බැඳිලා කොළ මැණික් කැටයක් වගේ දිලිසෙන එකක්.... ඒක දෙතුන් පාරක් අතට අරගෙන බැලුව එයා කීවේ වෙනම ම කතාවක්....<br /><br />."මෙතන පුදුම හිතෙන ලස්සන තිරුවාණා ගල් තියෙනවා....ඒත් මේ ඔක්කොටම වඩා ලස්සන ගලක් මං දැකලා තියෙනවා......"<br /><br />ඊළඟ මිනිත්තු භාගයම මම හිටියේ හුස්ම අල්ලන්න බැරි තරම් පුදුම වෙලා......<br /><br />"කොහෙදි ද..... අනේ මට කියන්න....."<br /><br />මම එහෙම ඇහුවේ හිතාගන්නවත් බැරි නොඉවසිල්ලෙන්...<br /><br />"මම දන්න ගල් ගුහාවක් තියෙනවා.... ඒකේ ලස්සන දිය උල්පතක් තියෙනවා.....එතන තියෙනවා හදවතක හැඩය ගත්ත තිරුවාණා ගලක්.....ඒක මැණික් ගලකටත් වඩා ලස්සනයි..."<br /><br />එයා ඒක කියද්දි මට උහුලාගන්න බැරි උණා....<br /><br />"අනේ..... මාව එතනට එක්ක යන්න..... මං ඔයා කියන ඕන දෙයක් කරන්නම්......."<br /><br />"අපෝ.....මට එතනට යන්න බෑ....ආයේ.... කැලේ මැද්දෙන් ගොඩක් දුර යන්න තියෙනවා......"<br /><br />එයා අදිමදි කලේ හිනා වෙවිම.... ඒ වෙලාවෙදි තමයි එයාගේ නපුරු ගතිය මම ඉස්සෙල්ලාම දැක්කේ.....<br /><br />"ගන්න.... මේ තියෙන ඔක්කොම තිරුවාණා ගල් ඔයා තියාගන්න...මාව එතන්ට එක්ක ගියොත් මම මේ ඔක්කොම ඒවා ඔයාට දෙනවා....."<br /><br />"මට මොකටද තිරුවාණා ගල්.... මං එකතු කරන්නේ කුරුළු පිහාටුනේ....."<br /><br />"ඔයාට දෙන්න කුරුළු පිහාටු එකක්වත් මං ළඟ නෑ නේ......."<br /><br />මම එහෙම කීවේ ඉවසගන්න බැරි දුකකින්......<br /><br />.<br />" මං කියන්නද..... ඔයාට ඔච්චරම ඕනේනම් මට පුලුවන් ඒක අරගෙන එන්න..... හැබැයි ඔයත් මට දෙයක් ගෙනල්ලා දෙන්න ඕනේ....."<br /><br />ඒ පාර එයා කීවේ මගේ ඇස් දෙකට එබීගෙන....<br />ඒ ඇස් ඇතුලේ දුඹුරු පාට විශ්වයක්ම තියෙනවා මට පෙනුණා..... මං මොහොතකට එතන අතරමං වුණත් හරි ඉක්මනට සිහි එළවා ගත්තා.......<br /><br />"මොනවද......ඕන දෙයක් මම ගෙනත් දෙන්නම්....."<br /><br />"මට ඕනේ සුදු උකුසු පිහාටුවක්.........................."<br /><br />"සුදු උකුසු පිහාටුවක්..............!!!!"<br /><br />"ඔව්........."<br /><br />"කොහෙන්ද මම සුදු උකුසු පිහාටුවක් හොයන්නේ.........."<br /></div>
<div>
මම නිරුත්තර වෙලා ඇහුවා......<br /><br />"හොඳයි.....මම කියන්නම්කෝ.....කාටවත් කියන්න එපා මම දැක්කා සුදු උකුස්සෙක් දැං කීප සැරයක්ම වගුරු බිම පැත්තේ......"<br /><br />"වගුරු බිම.............."<br /></div>
<div>
මම පොඩි වෙලාවක් නිශ්ශබ්දව කල්පනා කරා.......<br /><br />"ඉතින්........................."<br /><br />"මම කියන්නේ ඔයා මට සුදු උකුසු පිහාටුවක් ගෙනත් දුන්නොත් මමත් අර ගල් ගුහාවට ගිහින් මම කියපු හදවත් හැඩේට තියෙන තිරුවාණා ගල ඔයාට ගෙනත් දෙන්නම්............."<br /><br />"හොදයි මම අදම එහෙනම් වගුරු බිම පැත්තට යනවා..... සුදු උකුසු පිහාටුවක් හොයාගෙන මිසක් ආයේ ඔයා හම්බවෙන්න එන්නේ නෑ.............."<br /><br />මම එහෙම කීවේ හදවත් හැඩේට තියෙන තිරුවාණා ගල කොහොම හරි අයිති කරගන්න හිතාගෙන....ඒත් මම වගුරු බිම ගැන අහලා තිබ්බ කතා වල හැටියට මේක සෙල්ලම් වැඩක් නෙමෙයි කියලා මට හිතුණා...<br /><br /><br />##########################################</div>
<div>
<br />"ඊයේ.. මහ මූසල දවසක්.......මන්දාරම් ගතිය උදේ ඉඳන් තිබුණත්.....දවල් වෙද්දි පායන්න ගත්තේ ගණ සැරේට, උහුලාගන්න බැරි තරමට රස්නයක් තිබ්බේ....වැට අයිනේ හැමදාම ඉරට හිනාවීගෙන හිටපු සුරියකානතත් අඩපණ වෙලා මැලවෙනවා දැක්ක මට පුදුම හිතුණා....ඒ වෙලාවේ තමයි මම ඔය සුදු උකුස්සව පළවෙනි පාරට දැක්කේ.... ඌ සෑහෙන ලොකුයි... අහසේ ඉඳන් ඊතලයක් වගේ පාත් වෙලා කටු අනෝදා ගහේ හිටපු ලේන් පැංචෙක් ඩැහැගෙන ආයේ උඩට ඇදුණා......මට විශ්වාස කරගන්න බැරි උණා...ඌ කෙලින්ම වගුරු බිම පැත්තට තමයි පියැඹුවේ....."<br /><br />"ඒ කියන්නේ ඇත්තටම සුදු උකුස්සෙක් වගුරු බිම පැත්තේ කැරකෙනවා....."<br /><br />මම මටම කියාගත්තේ වගුරු බිම අයිනේම කිට්ටුවම පදිංචි වෙලා හිටපු ජෝර්ජිනාගේ කතාව ඇහුවට පස්සේ...<br /><br />"එහෙනම් දැන්ම පිටත් උනොත් ඇඳිරි වැටෙන්න ඉස්සැල්ලා ආපහු එන්න පුලුවන්..."<br /><br />පොඩ්ඩක් කල්පනා කරපු මම එහෙම කීවට,කල්පනා කලේ හිස්බවක් ගැන විතරයි..<br /><br />"පිස්සුද සින්බෑඩ්.... යන්න හිතන්නවත් එපා ඔය පැත්තට...ඔයා හිතන්නේ ඔය සුදු උකුස්සාව හොයාගෙන වගුරු බිමට යන පලවෙනියා ඔයා කියලද....."<br /><br />ජෝර්ජීනාගේ කතාවට මම ගැස්සිලා ගියේ එකපාරටම....<br /><br />"මොකක්ද ඒ කතාවේ තේරුම ජීනා...."<br /><br />ජෝර්ජීනා හිනාවුනේ සමච්චලේට වගේ... හරියට මම නොදන්න කතාවක් මෙතන තියෙනවා වගේ....<br /><br />"සින්බෑඩ් ඒ කියන්නේ මුකුත්ම දන්නේ නැද්ද... ඔය උකුස්සා අවතාරයක් ලු..මිනිස්සු රවට්ටගෙන වගුරු බිමට එක්කගෙන ගිහින් වල්මත් කරලා බිලිගන්න පිල්ලියක්ලු.....මුලින්ම ඔය උකුස්සා පස්සේ ගියේ දොළපාර උඩහ ජීවත් වෙන දඩයක්කාරයා... දවස් ගානක් ගියත් මිනිහා ආපු නැති නිසා ගමේම මිනිස්සු එකතු වෙලා වගුරු බිමට හොයන්න ගියා...ඒත්..."<br /><br />"ඒත් .......කීවේ......"<br /><br />"දඩයක්කාරයා ගල් වෙලා පිලිමයක් වෙලාලු...මුන තනිකරම විකෘති වෙලා බය වෙලා...හොයන්න ගියපු අය පුදුම බයකින් ආපහු ආවේ.....ඊට පස්සේ ඔය සුදු උකුස්සව හොයාගෙන ගියපු මෝඩයෝ හැරැණු කොට කවුරුත්ම වගුරු බිමට ගියේ නෑ....."<br /><br />"ම්ම්ම්....."<br />මම ලොකු හුස්මක් ගත්තා...<br /><br />"මම යන්නේ උකුස්සව හොයාගෙන නෙමෙයි...ජීනා...."<br /><br />"එහෙනම්.........."<br /><br />ජීනා ඇහුවේ ඇස් දෙක ලොකු කරං....කෙට්ටු උණාට ජීනා හැඩකාර කෙල්ල....අපි දෙන්නගේ පුන්චි කාලේ ඉඳන් තිබුණේ ලොකු බැඳීමක්...සහෝදර බැඳීමක්...<br /><br />"උකුසු පිහාටුවක් හොයාගෙන...."<br /><br />"ඒ මොකටද......? දැන් තිරුවාණ ගල් එකතු කරන්නේ නැද්ද....."<br /><br />"මට නෙමෙයි ජීනා....යාලුවෙක්ට......."<br /><br />මම එහෙම කීවේ ජීනාගේ ඇස් දෙක මඟහැරලා උස නැති පඳුරු වලින් මහා භයංකාරෙට පේන වගුරු බිම දිහා බලාගෙන<br /><br />"යාලුවෙක්ට....... !!!...පිස්සු වැඩ කරන්න එපා සින්බෑඩ්... තට්ට තනියම වගුරු බිමට යන්නේ ඔයාට මොන යකෙක් වැහිලද...."<br /><br />"කෑ ගහන්න එපා ජීනා.... මං යනවා... බය නොවී ඉන්න....."<br /><br />"ඔයා නම් මහ හිතුවක්කාරයෙක් සින්බෑඩ් අයියේ...... ඔයා කවදාවත් මම කියන දේවල් වලට කන් දෙන කෙනෙක් නෙවෙනේ...."<br /><br />එහෙම කියාගෙන අඬ අඬා ජෝර්ජිනා එයාගේ පැල පැත්තට දීවා.... වගුරු බිමට යන්න ලේසිම පාර වැටිලා තිබ්බේ ජෝර්ජිනාලාගේ වත්ත කෙළවරින්.... මම කටු පඳුරු මෑත් කරගෙන වගුරු බිම දිහාවට ඇදුණා....<br /><br />මේ වගුරු බිම තමයි අපේ ලොකේ කෙළවර උනේ...කවුරුත්ම දන්නේ නෑ වගුරුබිමට එහා පැත්තේ මොනවා තියෙනවද කියලා....අපේ තාත්තනම් කීවේ වගුරුබිම කෙළවර වෙන්නේ රතු පාට මුහුදකින් කියලා....ගමේ හිටපු කවුරුත්ම කවුරුත්ම ඒක දැකලා තිබුනේ නෑ... ජීනානම් විශ්වාස කලේ අනන්තයට යනකං වගුරු බිමම විතරයි කියලා....ගමේ වයසින්ම වැඩි රෝසි ආච්චි නම් කීවේ ඕක ගැන මේ විදිහට....<br /></div>
<div>
" හැතැප්ම දාස් ගානක් ඔය වගුරු බිම තියෙනවා..කිසිම මිනිහෙක්ට ඕක හරහා එහා පැත්තට යන්න බෑ....යෝධයෙක්ට ඇර... වගුරු බිම කෙළවර වෙන්නේ උසම උස කන්දකින්....ඒ කන්දේ මුදුන වළාකුළු වලටත් උඩින් තියෙන්නේ....ඒ යෝධයන්ගේ රාජධානිය...."<br /></div>
<div>
පිස්සු විකාර කියවන රෝසි ආච්චිගේ කතාව පොඩි සන්දියෙදි අපි විශ්වාස කරාට පස්සේ අපි හිතුවේ ඒක හිතලුවක් කියලා විතරයි....<br />.<br />මුලින්ම තිබුණේ ලොකුවට හැදිච්ච කටු පඳුරු...ඒවා මෑත් කරගෙන යද්දි විශාලෙට හැදුණු ඉලුක්,මානා පදුරු කැලේ පහුකරන් මම එකපාරටම විශාල එලිමහන් බිමකට ආවා...හාත්පස සිසාරා බලපු මම එකපාරටම පුදුම උණේ ඒ වගේ විශාල නිදහස් අවකාශයක් ඒ තරම් විශාල නිදහස් අවකාශයක් දැක්ක පළවෙනි පාර හින්දා...අනන්තයට යනකං තැනින් තැන් ශේෂ වී ගිය පුන්චි කඳු ගැටි හැරුණකොට හැමතැනම තිබුණේ මූසල පාලු බව විතරයි... වහින කාලේ උනත් තාම වැස්ස පටං ගත්තේ නැති හින්දා පොඩ්ඩ ඇත්තං එරෙන මඩ වඟුර ඝන සැරේට වේලිලා තිබ්බේ... සැහැල්ලු පියවර තිය තිය මම ඉස්සරහට ඇඳුණේ බොහොම පරිස්සමෙන්...අතේ තිබ්බ දිග ලීයෙන් විටින් විට එරෙන තැන් හොයමින් මම ඉස්සරහටම ගියා...<br />හිතේ තිබ්බේ එකම එක සිතුවිල්ලයි....<br /><br />"සුදු උකුසු පිහාටුවක්.....සුදු උකුසු පිහාටුවක්...."<br /><br />ඉර මුදුන් වෙනකං ඇවිද්දත් මට සුදු උකුස්සගේ හෙවණැල්ලක්වත් හොයා ගන්න බැරි වුන එකෙන් මම අන්තයටම කලකිරීලා සරුවට වැවුණු කටු පදුරක් යටින් ඉඳගත්තේ රස්නෙයි තෙහෙට්ටුවයි දරා ගන්න බැරීව... තිරුවාණ ගල හීනයක්ම වෙයි කියලා බයක් තිබ්බත් ඊට වඩා බයක් පසුතැවිල්ලක් හිතට ආවේ අර විශ්වයක් වගේ දිලිසෙන ඇස් දෙකට වෙච්චි පොරොන්දුව ඉෂ්ට කරගන්න බැරිවෙන එකයි කියලා මට හිතුණා... රෑ වෙලා නොතිබ්බත් වටේටම ඇහුණේ රැහැයියන්ගේ සද්දේ විතරයි... විටින් විට කුරුල්ලන්ගේ සද්දේ ඇහුණත් ඒ මොක්කුද කියලා මම දැනගෙන හිටියේ නෑ....ඉවසන්න බැරි රස්නෙට මට එහෙම්ම ඇස් දෙක පියවුණා...<br /><br />මම හිටගෙන හිටියේ ගල් ගුහාවක් ඉස්සරහා...අරයා මගේ අතින් අල්ලගෙන හිටියා...ඒ ගල් ගුහාවෙන් එලියට ගලං ආවේ නිල් ම නිල් පාට ඇළ පාරක්, පේන විදිහට ඒක ඇතුලේ ලොකු කලුවරක් තිබුණා....<br /> <br />"අපි මෙතනින් වාඩි වෙමුද...."<br /><br />එයා ඇහුවේ මගේ අත තුරුල් කරන්...ඒත් මට කිසිම උණුසුමක් දැණුණේ නෑ....<br /><br />"හා.............."<br /><br />මම හිතන්නත් ඉස්සර මම ම කීවා... මම ටිකක් ලොකු ගල් ගෙඩියක් උඩ වාඩි උනා..එයා මං ගාවම තිබ්බ පොඩි ගල් තලාවේ වාඩි වෙලා මගේ උකුලේ ඔලුව තියාගත්තා.... හැමතැනම තිබුණේ මහ අද්භූත සීතලක්...මගේ ඇස් ඇදුණේම ගල් ගුහාව අස්සට....කාන්දමකින් වගේ මාව ඒ දිහාවට ඇඳෙනවා මට දැණුණා.....<br /><br />"ඇයි... සින්බෑඩ් ඔයා මට සුදු උකුසු පිහාටුවක් ගෙනාවේ නැත්තේ......"<br /><br />මගේ දැහැණ බිදුනට මට එයා කියපු කිසි දෙයක් ඇහුණේ නෑ......<br /><br />" ඒක ඇතුලෙද.......අර ඇතුලේ නේද තියෙන්නේ......"<br /><br />මම සිහිනෙන් වගේ මිමිණුවා....<br /><br />"මොකක්ද....ඔයා ට මම කියපු එක ඇහුණද...."<br /><br />එයා තරහින් වගේ මුණ උස්සලා බැලුවා....<br /><br />"තිරුවාණ ගල.... හදවත් හැඩේට තියෙන තිරුවාණ ගල......"<br /><br />"ඔව්....එතන තමයි තිබුණේ හැබැයි දැන් නෑ......"<br /><br />"දැන් නෑ.... මොකක්ද ඒ කතාවේ තේරුම මරීනා.....!!!"<br /><br />"මම ඒක අරගෙන හැංගුවා....ඇයි ඔයා මට සුදු උකුසු පිහාටුව ගෙනාවේ නැත්තේ...."<br /><br />ඇත්තටම ඇයි මම සුදු උකුසු පිහාටුව ගෙනාවේ නැත්තේ කියලා මම කල්පනා කරා...මම වගුරු බිමටත් ගියානේ...මම පොරොන්දුත් උණානේ මම අනිවාර්යෙන්ම සුදු උකුසු පිහාටුවක් අරන් එනවා කියලා...ඉතින් ඇයි මම එහෙම නොකලේ...මම හිතුවා...මම කොහොමද මෙතන ගල් ගුහාව ළඟට ආවේ... මට මුලක් මැදැක් අගක් හිතාගන්න බැරි උණා....<br />මරීනා අත් දෙකෙන්ම මූණ වගෙන අඬන්න පටන් ගත්තා......ඒත් එක්කම ලොකු හුළං පාරවල් සීතලත් එක්කම කොහෙන්දෝ හමන්න ගත්තා...දොළ පාරේ වතුර සැඩ පාරක් වගේ වෙලා ඉහිරුණ වතුර බිංදු සීතලට මාව තෙමන්න ගත්තා.....<br /><br />"ඔයත් අනිත් අය වගේම තමයි සින්බෑඩ්....ඔයාටත් කිසිම හිතක් පපුවක් නෑ....පිරිමි ඔක්කොම එකයි... ඔයාලට ඕන දේ විතරයි වැදගත්...."<br /><br />ඉකි ගහන අතරේ මුමුණපු මරීනා එක පාරට ම මං දිහා බැලුවා....එයාගේ ඇස් වෙනුවට එතන තිබ්බේ නිල් පාට තිරුවාණ ගල් දෙකක්....මම එකපාරටම බය උණා...<br /><br />"ගන්න....මේ..ක....මේකනේ ඔයා..ට ඕනේ....අරගෙන යන්න ම..ම.. මැරුණත් ඔයාට දුකක් නෑනේ......"<br /><br />හදවත දිහාට අත් දෙක තද කරපු මරීනා එකපාරටම ලේ පිරුණ හදවතක් මගේ දිහාවට දික් කලා...තිබුණ මන්දාරම් එලියට වුණත් රතුපාට ලේ ගැවුණ ඒ නිල්පාට තිරුවාණ ගල මැණිකක් වගේ දිලිසුණා....ඒ තමයි මම දැකලා තිබ්බ ලස්සනම තිරුවාණ ගල... මම ගල් ගැහිලා ඒ දිහා බලං ඉද්දි මුළු ලෝකේම කලුවර වීගෙන ආවා....ලොකු හුළං පාරවල් ඉහලින් වද්දිදි මම උඩ බැලුවා....<br /><br />ආකාසේ කලුවර කරගෙන යෝධ උකුස්සෙක් මං දිහාවට පාත් වෙනවා විතරයි මම දැක්කේ....<br />මම ඇහැරුණා.......................<br /><br />හැම පැත්තෙන්ම මාව කලුවර වටකරගෙන.....එතන තිබ්බේ රාත්රියටත් වඩා වැඩි අඳුරක්... හොඳටම රෑ වෙලා...මම බය වෙලා නැගිට ගත්තා...එකපාරටම ලොකු අකුණක් කෙටුවේ මාව හොදටෝම බය කරගෙන...වහින්න ඔන්න මෙන්න...අහසේ තිබ්බ කලුවර වළාකුළු අකුණු එලියෙන් දැක්ක මම දැනගත්තේ මේ වහින්න යන්නේ එසේ මෙසේ වැස්සක් නොවන එක විතරයි....මොන කරුමයක් ද...මම වටපිට බැලුවත් ආපහු යන්න පාරක්වත් වැස්සට නොතෙමී ඉන්න තැනැක්වත් ..හොයාගන්න පුලුවන් වෙයිද මේ වගුරු බිමේ...වැස්සොත්නම් හැම දොළ පාරක්ම පිරිලා ඇවිත් වැටෙන්නේ වගුරට...ඒ කියන්නේ ආපහු යන එක සියදිවි නසාගන්නවා වගේ වැඩක්.....එතන කටු පදුරු ගස් වල පිහිට විතරයි...මම කොහෙවත් නොයා එතනම ඉන්න තීරණය කරනකොටම ලොකු ලොකු වැහි බින්දු එක දෙක අහසෙන් විසිකරන්න පටන් ගත්තා විතරයි.....<br /><br />අහස කඩාගෙන වැටෙන්න ගත්තේ එකපාරටම...කිසි දෙයක් කරගන්න බැරි වුණ මම දණහිස් දෙකේ ඔලුව ඔබාගෙන කටු පඳුර අස්සේ පුදුම දුකක් වින්දේ....කල්පයක් විතර වහින්න ඇති...ඒ වගේ වැස්සක් මම ජිවීතේට දකලා නෑ...ඇට මිදුළුත් එක්ක සීතලට ගල්ගැහිලා මම මුළු ලෝකේටම සාප කර කර ඉද්දි එකපාරටම වැස්ස නැවතුණා...විටින් විට ඈත් ගහපු අකුණු දෙකක් තුනක් ඇරෙන්න මුළු පුදුම සංසුන් කමක් එකපාර පරිසරයේ ආපු හින්දා මම හිටපු තැනින් නැඟිටලා බැලුවා...හැමතැනම එරෙන්න පටන් අරගෙන...<br /><br />මං ලඟින්ම ලොකු හුළං පාරක් එක්ක මහ අමුතු පිහාටු සද්දයක් ආවා...එකපාරටම හැරිලා බලද්දි මට මුලින්ම පෙණුණේ ලොකු ඇස් දෙකක් විතරයි..ඒ වගේ ඇස් දෙකක් මම කිසිම තැනක දැකලා නෑ.....<br /><br />"කාලෙකින් හොඳ වැස්සක් නේද.... පොඩ්ඩක් තෙමුණනම් තමයි ඒත්.............වහින කොට වහින්න ඕනේ ඔය වගේ....."<br /><br />ඒක මහ ගැඹුරු තියුණු කටහඩක්....<br /><br />"ක..ව්ද......ඔ.ත.න....." මම ගැස්සිලා ඇහුවා.....<br /><br />"තමුන් හොයාගෙන ආපු දේ තමයි....... ලස්ස්නම ලොකුම සියලු කුරුල්ලනේ රජ්ජුරුවෝ වෙන යෝධයන්ගේ මාවත සුරකින සුදු උකුස්සා මම තමයි.....යී....යී...යී........."<br /><br />"කතා කරන උකුස්සෙක්......."<br />මට එකපාර කියවුණා....<br />තවත් හීනයක් ද මට එකපාර හිතුණා....<br /><br />"යී................ කතා කරන්න හොඳ වෙලාවක් නම් නෙමෙයි....ඒත් කෙට්ටු ඉත්තෑ කොණ්ඩයෝ තමුන් ආවේ මාව මරන් යන්නද අල්ලං යන්නද....යී...යී...යී...."<br /><br />ඒ හඩේ තිබ්බේ මහ උජාරු ගතියක්.... පළවෙනි වතාවට රෝස් ආච්චී කියපු කතා කරන සත්තුන්ගේ කතන්දර ඇත්තද කියලා මට හිතුණා....<br /><br />"අපෝ නෑ.........." <br /><br />එකපාරතටු ගහන සද්දෙත් එක්ක ඇස් දෙක උඩට පාවෙන්න ගත්තා...ඒ එක්කම ගහපු අකුණෙන් මේ ඉන්නේ සුදු උකුස්සා කියලා වගේම ඌ සෑහෙන ලොකු එකෙක් කියලත් මට පෙණුණා...<br /><br />"බොරු කියන්න එපායී....යී...යී....කෝ තමුන්ගේ අයුධ... ඔය තියෙන්නේ ඔය ලොකු පොල්ලෙන් මට ඇනලා මාව මරන්න නේද ඉත්තෑ කොණ්ඩයෝ තමුන් ආවේ....ලස්සනම සුදු උකුස්සා මරන්න නේද තමුන් ආවේ.....යී..............."<br /><br />"නෑ....නෑ.......ලස්සනම ලස්ස්න සුදු උකුස්සෝ.....මම වේ ඔයාගේ ලස්සනම ලස්ස්න කුරුළු පිහාටුවක් ඉල්ලගන්න...."<br /><br />මුහුණ ලඟටම ආපු තටු පාරක් ආපහු ඇදෙනවා මට දැනුණා....<br /><br />"මගේ පිහාටුවක්.....මගේ පිහාටුවක්........ආ තවත් උකුසු පිහාටු හොරෙක්..... දන්නවද ඉත්තෑ කොණ්ඩයෝ කලිනුත් දුන්නකුත් මානගෙන කුරුළු පිහාටු හොයන්න දඩයක්කාරයෙක් ආවා....යී......යී.....යී......."<br /><br />"මම ආවේ හොරකම් කරන්න නෙමෙයි......"<br /><br />"එහෙනම්......යී.... කොහොමද මට හිංසාවක් කරන්නේ නැතුව ඉත්තෑ කොණ්ඩයා මගේ පිහාටුවක් ගලවන්නේ.....යී........"<br /><br />"ගැලවුණු එකක් හොයන්න මම ආවේ....."<br /><br />"උකුසු පිහාටු එහෙම ලේසියෙන් වැටෙන්නේ ගැලෙවෙන්නේ නෑ...ඉත්තෑ කොණ්ඩයෝ... තමුන් කුරුළු පිහාටු එකතු කරන කෙනෙක් නෙමෙයි නේද....කාටද ඒක ගෙනියන්නේ....කියනවා මට...කියන්වා....යී....යී....."<br /><br />"ඔව්......ඒක මට නෙමෙයි.... මම ආදරය කරන කෙනාට................."<br /><br />"යි.....ආදරය.............යී ආදරය.....ඉත්තෑ කොණ්ඩයා දන්නේ නෑ නේද යෝධයන්ගේ රාජධානියේ ආදරය කියලා එකක් නෑ කියලා...යී...අනික එක පිහාටුවක්වත්අඩුව මේ ලස්සනම ලස්සන උකුස්සට ආයේ එහෙට පියාඹන්න බැරි වෙනවා කියලා.....යී..............."<br /><br />"එහෙනම් මට එපා කුරුළු පිහාටුවක්......මට මේ මේ වගුරෙන් එලියට යන්න පේන්නනවද......"<br /><br />සීතලෙන් දියබත් වෙලා හිටපු මම එහෙම ඇහුවේ මේ හැම හෙයක්ම එපාවුණ ගානට......<br /><br />"එතකොට යී.....ඉත්තෑ කොණ්ඩයගේ ආදරවන්තිට මොකද කියන්නේ....යී........"<br /><br />මම ඒකට මුකුත් උත්තරයක් තිබුණේ නෑ... මට මතක් උණේ හීනේ පෙණුන එයාගේ ලේ ගැවුණු හදවත වගේ තිරුවාණ ගල විතරයි..... <br /><br />"මං ගව යී.... එකම එක පිහාටුවක් තියෙයි...ඉත්තෑ කොණ්ඩයට දෙන්න...මම ඒක දෙන්නම් යී ආපහු යන පාරත් පෙන්නන්නම්.....හැබැයි කවදා හරී මට දෙයක් ඕනේ ආපහු "<br /><br />"දෙයක්...... මොන වගේ දෙයක් ද....."<br /><br />"යෝධයන්ගේ රාජධානියේ නැති දෙයක්.... මිනිස්සු ළග තියෙන දෙයක්....කවදාවත් නැති වෙන්නේ නැති දෙයක්....තියෙනකොට අගයක් නැති දෙයක්...ඒක මහ අමුතු දෙයක්....ඒත් කවදාවත් ඉල්ලන්න හොඳ නැති දෙයක්....යී...යි....."<br /><br />"ඒ මොකක්ද....."<br /><br />"ඒක එක එක කාලෙට එක එක විදිහට වෙනස් වෙන දෙයක්..... නම කියන්න හොද නැති දෙයක් කියලා මම මෝඩ ඉත්තෑ කොණ්ඩයට දැං කීවා නේද.....යී...යී...යී...."<br /><br />"හරි මම දෙන්නම්.....කවදද......?"<br />අප්රංබංස කතාබහෙන් හෙම්බත් වෙලා ම මම කීවා...<br /><br />"මට ඒක ඕන දවසට යී....යී.....යී.... දෙනවද....දෙනවද....දෙනවද......යී......."<br /><br />"දෙන්නම්........"<br />ඕන දෙයක් කියලා හිතාගෙන මම කීවා.... ඈතින් වළාකුළු කම්පා කරගෙන අකුණු ගොඩක් ගහන්න පටන් ගත්තා..........<br /></div>
<div>
#############################################<br /><br />මතු සම්බන්ධයි....</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/12872728078660193262noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-358510701868111702.post-22604697747532309292017-06-14T08:47:00.001-07:002017-06-14T08:47:07.826-07:00කඩදාසි රෝල්...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXiHQkFrgWwWrudJbviG4DKhIdtsFdwnvgY2IPUL-VbKo1OedJ4eQmR81xGCDtf1-dUp8Xja-GUehyphenhyphenUNmj-6-kvpQgB7SnTH9ZNn9TxqmoH3M8qe5bWsx5V4fGnmWw4uPqKL3_01ViODw/s1600/writer+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="375" data-original-width="500" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXiHQkFrgWwWrudJbviG4DKhIdtsFdwnvgY2IPUL-VbKo1OedJ4eQmR81xGCDtf1-dUp8Xja-GUehyphenhyphenUNmj-6-kvpQgB7SnTH9ZNn9TxqmoH3M8qe5bWsx5V4fGnmWw4uPqKL3_01ViODw/s400/writer+%25281%2529.jpg" width="400" /></a></div>
<br /><br />මම ලියන්න පෑන අතට ගත්තේ හුඟ කාලෙකට පස්සේ....එකපාරටම නුහුරු ගතියක් ආවේ ඒ හින්දා වෙන්න ඇති. කාලයක් තිබුණා මේ පුටුවේම වාඩි වෙලා මේ මේසෙ ම ඇන තියාන මේ පලු තුනේ ජනේලයෙන් කොළපාට ගස් ගොන්නක් දිහා බලාගෙන අකුරු කුරුටු ගාපු. ඒත් දැන්... මහ විශාලෙට හැදෙන බිල්ඩිමක කපරාරු නොකරපු තාප්පයක් විතරයි පේන්න තියෙන්නේ...ඒ හින්දා සිතුවිල්ලකටවත් දුර යන්න බෑ...හැමතැනම සීමා මායිම්...ඒත් අන්තිම කඩදාසි රෝලෙත් මොනාහරි ලියන්න ඕන කියලා හිතක් තිබ්බේ හුඟ කාලෙක ඉඳලා...<br /><br />ආරම්භයක් නැති අවසානයක් නැති කතා ගොතන්න ඉස්සර ඉඳලම මම දක්ෂයි කියලා එයා නම් කිවේ... ඒ මගේ ස්ටයිල් එකලු... විශේෂයෙන්ම එහෙම නොලිවට එයා නොකියවපු අවසානයක් තියෙන කතා ගොඩක් කියවලා හිටපු මම හිතුවේ අවසානයක් තියෙන කතාවලට මම ඒ කාලේ ඉඳන්ම අසාවක් නැති බව විතරයි... එයා කියන හැම දේටම හිනාවෙලා ඔලුව හොල්ලන එකට එයාගේ කැමැත්තක් නොතිබුනත් මම හැමදාම කලේ ඒ දේ විතරයි...<br /><br />"නැද්ද ඔයා ගාව අමුතු එන්ඩින් තියෙන තේරුම් ගන්න අමාරු ෆිල්ම්ස් එහෙම..."<br /><br />අපි දෙන්නා කතා කරන්න පටන් අරගෙන ටික දවසකට පස්සේ ඔෆිස් එකේ මගේ මේසෙට බරවෙලා එහෙම අහපු හැටි කොහොම අමතක කරන්නද....<br /><br />"තේරුම් ගන්න අමාරු.... ඇයි එහෙම විශේෂයක්...."<br /><br />කැරකෙන පුටුව එයාගේ පැත්තට හරවපු මම එයාගේ ඇස් දෙකට එබුනේ එහෙම අහගෙන.. ඒ ඇස් එදත් රතු වෙලා..<br /><br />"මට එතකොට ඒක ගැනම හිත හිත ඉන්න පුළුවන්නේ...."<br /><br />එයාට තිබුනේ මහ සෙල්ලක්කාර සිතුවිලි...ඒත් සතියට දෙතුන් පාරක්ම උදේ ගුඩ් මෝනින් කියද්දි මගේ ඇස් මඟ හරින ගතියක් තිබුනේ නෑ කියලා මම බොරුවට නොලිය ඉන්නම්.හැම දවසකම ඔයා ඉටි රූපයක් වගේ ලස්සනට හිටියට හුඟක් දවස්වලට ඇස් රතුකරගෙන ඔෆිස් එන්නේ ඇයි කියන එක මට විතරක්ම තිබුන ප්රශ්නයක්...<br /><br />එයාට ඔෆිස් එකේ ගොඩක් යාලුවෝ හිටියා..ඒත් එයා කෝපි බීවේ මාත් එක්ක විතරයි..මුළු දවසේම මම ඇඟිලි ගැන ගැන හිටියේ තුනයි කාලේ ඉඳන් තුන හමාර වෙනකං එයත් එක්ක කතා කර කර කැන්ටිමේ කොණක වාඩි වෙලා ඉන්න ඒ වෙලාව එනකං...බෝතල් අඩි වගේ ලොකු රවුම් තියෙන කණ්ණාඩි දාන කවදාවත් ලස්සනට පීරුනේ නැති අවුල් වෙච්ච කොණ්ඩයක් තියෙන කෙට්ටු මෝඩ පහේ පෙණුමක් තියෙන කොල්ලෙක් වෙච්ච මම කාලයක් කල්පනා කලේ ඒ ඇයි කියලා... පළවෙනි දවසෙම එයාගේ ඇදුමේ නෙස්කැෆේ එකක් හලපු වැරැද්දට දවස් කීපයක්ම සොරි කිය කිය එයාට නෙස්කැෆේ අරන් දුන්නට කවුද හිතුවේ හැමදාටම මගේ ගානේ නෙස්කැෆේ අරන් දෙන්න වෙයි කියලා..කොහොම හරි හැමදාම මොනවා හරි පිස්සු කතාවක් කියලා මාව හිනස්සන එකට ඒ වියදම හිලවු වෙනවා කියලා මම ගණං බැලුවා...<br /><br />මම කෙටි කතා ලියන්න කැමතියි කියලා අහම්බෙන් කීව දවසේ එයාගේ ඇස් දෙකේ විදුලියක් කෙටුවා කියලා මම දැක්කේ කණ්ණාඩි දෙක අතරින්...ඒ හින්දම මම ලියපු කතා ටිකක් පහුවදා ගෙනත් දෙන්න පොරොන්දු වුනේ ඇත්තටම ඒවා කියවන්න කවුරුත්ම හිටියේ නැති හින්දමයි... එදා රෑ බෝඩිම පෙරළ පෙරළ කඩදාසි රෝල් වල ලියපු කෙටි කතා වලින් හොඳම ඒවා තේරුවේ නිදිමරාගෙන... ගෙනිහින් දුන්නට පස්සේ ඒවා කියව්වද නැද්ද මම ඇහුවේ නැති උනත් ඒවා හොදයි කියලා කීප විටකදීම එයා මතක් කලා... ඒයා හැමදාම කීවේ කෙටි කතාවක අවසානයක් නැති එක හොදයි කියලා.... පස්සේ දවසක එයා රාජ්ය සම්මාන කීපයක්ම දිනපු වික්රමතිලකගේ බොහොම දුර්ලභ කෙටි කතා පොතක් වෙච්ච "ලුණු සහ කඳුළු" පොත මට ගෙනත් දුන්නේ..ඒ වුනත් ඒ පොතේ තිබුනේ මහ බියජනක අවසානයන් තියෙන කෙටි කතා... ඒවා කොච්චර හොඳද කියනවා නම් මම කෙටි කතා ලියන එක නැවත්තුවා. හොඳ කතාවකට අවසානයක් හොය හොය මම ලියන එක කල් දැම්මා....<br /><br />"කතාවකට අවසානයක් වැදගත්ම නෑ.... හිතන්න එපා වැඩිපුර....."<br /><br />මම ලියන එක නැවත්තුව බව කීවම එයා හිනා වෙවි එහෙම කීවා...<br /><br />" ඒ වුනත් අවසානයක් නැති කතාවකින් කාටවත් වැඩක් නෑ...."<br /><br />"ඔයා ඉස්සර නම් එහෙම හිතුවේ නෑනේ......"<br /><br />"ඒ ඉස්සර.... ඔයා හම්බවෙන්න ඉස්සර....."<br /><br />හිතට එන දේ අමාරුවෙන් වචන වලට පෙරළන්න ඉඩක් හම්බුන එක හිතට සැනසිල්ලක් වුණා.<br />ඇස් ඉස්සරහට වැටිලා තිබ්බ කෙස් කැරැල්ලක් පස්සට කරගෙන එයා මං දිහා නපුරු විදිහට බැලුවා...<br /><br />"මං කැමතිත් ඒ අවසානයක් ගැන හිතන්නේ නැතුව හිටපු කෙනාට...."<br /><br />"පිස්සු ඔයාට......"<br /><br />"ඔයා හිතන්නේ මේ මට පිස්සු හැදිච්ච පළවෙනි වතාව කියලද..... හරි.... ඔයා කියන්න කෙටි කතාවකට අවසානයක් තියෙන්නේ ඇයි කියලා..."<br /><br />"ම්.... අවසානයක් වෙනුවෙන් තමයි කතුවරයා කතාව ගොඩනඟන්නේ.... ගොඩනඟපු අවසානයම විස්මයාර්තයකින් සුණු විසුණු කිරීම තමයි සාර්ථක කෙටි කතාකරුවෙක්ගේ ලක්ෂණය..පාඨකයා බලාපොරොත්තු වෙන්නේ ඒක......"<br /><br />"ලේඛකයෙක් කියන්නේ බිස්නස් කාරයෙක් නෙමෙයි හලෝ... පාඨකයා ඉල්ලන ඉල්ලන දේ දෙන.... ලේඛකයෙක් කියන්නේ තමන්ට ඕන දේ තමන්ගේ නිර්මාණය තුලින් සොයා යන ගවේෂකයෙක්......"<br /><br />"එහෙමයි කියලා අගක් මුලක් ගැලපීමක් නැති පල් හෑලි ලීවට වැඩක් යෑ.... අර මං ලියපුවා කියවද්දි මට ම වෙලාවකට හිතෙනවා කිසිම අරමුණක් නෑ කියලා ඒවගේ....."<br /><br />"හරි.....පුළුවන්නම් ඔයා හොඳ අවසානයක් තියෙන කතාවක් ලියලා මට පෙන්නන්න.... මම හිතන්නේ ඒ ඔයාගේ ස්ටයිල් එක නෙමෙයි....එහෙම එකක් ලීවොත් ඒක වෙන ආභාෂයක් ගත්ත එකක් වෙනවා...පස්සේ ඔයාටම හිතෙයි ඉස්සර හිටිය කෙනා ලීව දේවල් කොච්චර ලස්සන ද කියලා..."<br /><br />එයා එදා ඒ දේ කීවේ තරහින් කියලා මට හිතුනේම නැත්තේ ඇයි දන්නේ නෑ... සමහර විට කිසි තේරුමක් නැති දේවල් ලියලා මට ම එපා වෙලා තියෙන්න ඇති...<br /><br />ඔෆිස් එකේ ඇනුවෙල් ට්රිප් එක යද්දි ඔක්කෝම සීට පාස් කරගෙන ඇවිත් එයා මං ගාවින්ම වාඩි වෙනකොට තමයි මට මුලින්ම බය හිතුනේ...මුලු බස් එකම මම දිහා බැලුවේ මහ කුඩු කේඩු බැලුම්... ඔෆිස් එකට අලුත් හින්දම මම බිම බලාගෙන හිටියා. හැබැයි එයා නම් ඒ කිසි දෙයක් ගණං ගත්තේ නෑ....බස් එකේ යන තුරාවට එයා මට "ද ලක් වන් " චිත්රපටියේ කතාව කියන්න ගත්තා... ඇස් දෙක වහපු ගමන් චිත්රපටිය බලලා නැතත් හැම දෙයක්ම මැවිලා පේන්න ගත්තා.... ඒත් ඒ වෙලාවෙදිවත් මම එයාගේ වෙදගිල්ලේ දාලා තිබුණ රත්තරං පට හීනි මුද්ද ගැන හිතන් නැතුව ඒ අත තුරුල් කරං හිටපු හැටි මතක් වෙද්දි මට ම පුදුමයි....<br /><br />හොද කතාවකට හොද අවසානයක් හොය හොය දවස් පාස් කරද්දි තමයි දවසක් එයා අසනීප නිවාඩුවක් දාලා තිබුනේ....ඔෆිස් එකේ හැමෝම විස්තර ඇහුවේ මගෙන්..පුන්චි ආඩම්බරයක් ආවත් අර රත්තරං මුද්ද මතක් වෙද්දි හැම වෙලාවේම මම ගොලු වෙන එක නවත්තන්න බැරි වෙලා තිබුණා..<br />හොයලා බලද්දි එයාට ඩෙංගු...හොස්පිටල් ඇඩ්මිට් කරලා...මම කෑම පැයේ ඉක්මනට හොස්පිටල් එකට ආවේ එයාට මොකද උනේ කියලා බලන්න... කොහොම වෙතත් එයාගේ ඇඳ ළඟ උස කෙට්ටු ටිකක් වයස කෙනෙක් දැකලා මම එතනට ගියපු වේගේ අඩු කලේ හිතන්නේම නැතුව.... එයාට වැඩිය අමාරුවක් නෑ..ප්ලේට්ලට් පණස් පහට බැහැපු කතාවක් තමයි කීවේ...ඒත් මට ගැටලුවක් වුණේ එයාගේ ඇඳ ළඟ හිටපු මනුස්සයව ටිකක් දැකලා පුරුදු ගතියක් තිබුන හින්දයි...<br /><br />"මේ මගේ හස්බන්ඩ්... ඔයා අහලත් ඇති.. සුනන්ද වික්රමතිලක...මේයා ලියපු පොතක් තමයි මම ඔයාට දුන්නේ......"<br /><br />වෙන වෙලාවකනම් ජිවිතේ ලස්සනම මොහොතක් වෙන්න තිබුණා... සම්මාන ගත්ත කෙටි කතා රචකයෙක් එක්ක හැමදාම කතා කරන්න ලැබේවි යෑ....ඒත් එතනින් ආයේ ඔෆිස් එකට ආපු හැටිවත්... හවස් වෙනකං ඔෆිස් එකේ හිටපු හැටිවත් මට මතක තිබුණේ නෑ...<br /><br />"සර්....ඕෆ් වෙන්නේ නැද්ද......."<br /><br />කල්පනා ලෝකේක හිටපු මම සිහියට ආවේ නිහාල් ගේ හඩින්...<br /><br />"ම්ම්ම්... වෙලාවත් හරි නේ ද...."<br /><br />" සර්...පරණ පින්ටරෙන් අයින් කරපු කඩදාසි රෝල් දෙකක් තියෙනවා ඕනෙද......?"<br /><br />මම එකපාරටම ගොලු වුණා..... මේසේ උඩ තිබුණ කඩදාසි රෝල් දෙක දිහා මම කල්පයක් බලං හිටියා වගේ දැනුණේ.....<br /><br />"මොනවා හරි පල් හෑල්ලක් ලියන්න ඕනේ......."<br /><br />මට ම කොඳුරපු මම කඩදාසි රෝල් දෙක සයිඩ් බෑග් එකට ඔබාගත්තා.....<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />######################################Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/12872728078660193262noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-358510701868111702.post-48452974883086087732017-05-11T00:06:00.000-07:002017-05-11T00:06:03.997-07:00වෙසක් සිතුවිලි <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwVqmWKjyx2vOmZLh3f07Q7AQxFSoS9A9vF8EhZWN8STqTtKSpTc498mLOqLOEzfywdcpWa6J5uw7KmH2DJrKhWbtw9LFTo9PSN67HGtABdHITzl8IWM-q4agL0ZyKV2CvU6-zo10NIHE/s1600/weshajk.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwVqmWKjyx2vOmZLh3f07Q7AQxFSoS9A9vF8EhZWN8STqTtKSpTc498mLOqLOEzfywdcpWa6J5uw7KmH2DJrKhWbtw9LFTo9PSN67HGtABdHITzl8IWM-q4agL0ZyKV2CvU6-zo10NIHE/s400/weshajk.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
අද ඇහැරෙද්දිම දවල් වෙලා....මහ මූසල දවසක්....<br />
.<br />
මූසලම හීන ගොඩක් එක්ක ඉඳලා ඇහැරුණ එක ගැන සතුටක් තිබ්බේ ඒවා හීන කියලා පැත්තකට දාන්න පුළුවන් හින්දා....ඒකත් සහනයක්.....<br />
පන්සලේ වෙසක් බැති ගී.... බණ, සුමිහිරි ධර්ම දේශනා උදෙන්ම පටන් අරගෙන....ඉපදිච්ච දවසේ ඉඳන් කණ ගාව ඕවා ඇහෙන කොටත් කම්මලේ බල්ලා වගේ පත්තියං වෙලා තියෙන හින්දා... හදිස්සියේ කවුරු හරි බුදු උනත් මම ඇහැක් ඇරලා බලන එකෙක් නෙමෙයි....මොකද මම හොදටෝම දන්නවා මට තියෙන මේ ප්රශ්න එක්ක මේ ආත්මේ සෝවාන් වෙන්නවත් කිසි චාන්ස් එකක් නෑ කියලා....<br />
අසු පස් වෙනි වරටත් පන්සලේ පවත්වන ජනෝපාකාර බත් දැන්සලෙන් ගෙදරට ම බත් බේසමක් එන හින්දාත් උඩහා ගමේ වුන් තියෙන බත් දන්සෙලෙනුත් බත් කොටහක් ගෙදරට ම වඩින හින්දත් වෙසක් එකේ අගයත් හුඟක්ම අඩු වෙලා..... ටවුම පුරාම අදත් දන්සැල්.. කොහේ ගියත් පොලීමේ ඉන්නේ නැතුව ඇතුළට පැනලා බත් පිඟානක් කාලා, කයියක් ගහලා එන්න පුළුවන් එකේ අපි කරන්නේ මොකක් හරි වාහන කට්ටක එල්ලිලා කොහේ හරී ඈතක ගොහිදින් දන්සැල් පෝලිමක පැයක් විතර ඉඳලා එක මාළුවක් එක්ක බත් ඩිංගක් කන එක.... එකේ තියන ලල් එක වෙන කොහොමටවත් ගන්න බෑ....<br />
.<br />
එලියට බහිද්දිම කඩෙන් ගෙනාං එල්ලපු වෙසක් කුඩුවක් ගිනි අරං.... රෑ පොදකුත් ගහලා තිබ්බ එකේ අනිත් කුඩූ ටිකත් තෙමිලා රැලි කඩං වැටිලා..අද පත්තු කරන්න වෙනම්ම සත්කාරයක් දෙන්න ඕනේ....<br />
.<br />
ඒකට ඉස්සර වෙසක් එකට කුඩූ හදනවා තරම් දෙයක් නෑ.... ගමේ ගිහින් රබර් වත්ත පුරා ඇවිදලා ඔට්ටපාලු ගලවගෙන... ඇළ ගාවට ගිහින් පතරංග උණ බටයක් බිම දාලා... එපා වෙනකං කූඩු හැදිල්ලක් තියෙන්නේ.... අටපට්ටම් එහෙම් හදද්දි කවදාවත් අන්තිමට හැදෙන කූඩුවේ සයිස් එක ගෙස් කරගන්න බැරි එකනම් මාර ම දෙයක්... අලවලා ඉවර වෙලා අන්තිමට හැඩ බලලා ඉටිපන්දමක් ගහලා පත්තුකරලා ඈතට ගිහින් බලනකොට හිතට එන දේ වචන කරන්න බෑ.... කොච්චර බකට් එල්ලුවත් මදි....සව් කොළ බකට් එකේ ඉටිපන්දමක් ගහලා එන එළිය කවදාවත් අරුමෝසම් ඉටිකොළ ගහපු කැටයම් බකට් එකකින් එන්නේ නැත්තේ ඇයි කියලා මට තාමත් තේරේන්නේ නෑ.... කොහොම උනත් උදේ නැඟිටලා බලද්දි කුඩුවක් දෙකක් ගිනි ගන්න එක වළක්වන්න සක්කරයටවත් බෑ.... සමහර විට අල්ලපු ගෙදර පොඩි එකා ඇවිත් ඕක ගිනි තියන්න ඇති කියළම තමයි මට හිතේන්නේ.... කුඩූවක් ලස්සනට හදලා අන්තිමට ගිනි අරං විනාශ වෙනවා දකින කොට සංසාරේ හැටි තේරේනවලු.... ඒකට හිත කලබල කර ගන්න ඕනේ නෑලූ....පොඩි කාලේනම් හිතට මාර වේදනයි.... ඒ කුඩූව දිහා බලලා හුල්ලනවා ඇර ඉතිරි වෙලා තියෙන කුඩු දිහා බලාගෙන හිත හදාගන්න මට බැරිඋණා....ඒත් දැන්.... කඩේං ගෙනාපු හින්දද දන්නේ නෑ...කුඩු පහම ගිනි ගත්තත් මට ගානක් නෑ... ඒ කියන්නේ සංසාරේ හැටි මට තේරිලාද.... ? නැත්තං මේ ඔක්කොම මට එපා වෙලාද.....?<br />
.<br />
කුඩූ කර්තව්යය අනිවාර්යෙන්ම වෙසක් එක දවසේ උදෙන්ම ඉවර කරන්න ඕනේ.... කූඩු විතරක් නම් කමක් නෑ අල්ලපු ගෙදර ගැරීජ් එකේ පොඩි මෑන්ට එගේන්ස් එකට පොඩි තොරං කෑල්ලක් ගහන එකත් මගේ ටාගට් එක.... මිනිහා වැඩ්ඩා... කැරකෙන කූඩු එහෙම ගහන්න රුසියා... මම වැඩිය කැමතියි ෆැලෑශර් කොටයක් ගහලා පොඩි තොරණක් ගහන්න.... ඉතින් හැම වෙසක් එකටම අපි දෙන්නා ගේමට මොකක් හරි විශේෂ සුකුරුත්තම් ටිකක් අටවනවා කඩේ ඉස්සරහා....ඔය වැඩේ ඉක්මනට ඉවර කරං බයිසිකල් කට්ටේ නැඟලා හවස් වෙනකං හතර දිබ්බාගයේ දන්සැල් වදින එකට තමයි මම නම් වෙසක් කියන්නේ...කොහේ ගියත් හවස හය වෙද්දි ගෙදර ඇවිත් කුඩු පත්තු කරලා පැයක් දෙකක් ඒ දිහාවේ බලන් ඉන්න එක මගේ හැටියක්... ඒ හින්දම අලුත් අවුරුද්දටත් වඩා වෙසක් එකට ගෙදර ඉන්න මම කැමතියි.... ඒකට දැන් කඩේං බල්බ් වැලක් ගෙනල්ලා දානවා ඇරෙන්න වෙන කිසි දෙයක් කරන්න ගැම්මක් නෑ.... ගිය පාර නම් යන්තමට අටපට්ටම් තුනක් බැඳලා දෙකක් අලවලා එල්ලුවා....ඒත් ඒක හදන්න උණ බටයක් හොයන්න ගොහින් සංසාරේම එපා වුණා.... ඉතින් මේ පාර කුඩූවක් අලවන්න කිසිම අදහසක් හිතේ තිබුනේ නෑ...<br />
.<br />
අනිත් එක තමයි වෙසක් එක කියන්නේ අහළ පහළ ගං වල ඉන්න ලස්සනම නංගිලා අක්කලා සුදු ඇදුමින් සැරසිළා ටවුමට එන එකම දවස.... ඉතින් වෙසක් රෑ වෙනකං හන්දි ගානේ රස්තියාදු ගහන එක අපේ පුරුද්දක්... සමහරු දිව්ය අංගනාවෝ පරාදයි... අවුරුද්ද පුරාම දිව්ය ලෝකේ ද කොහෙද ඉඳන් වෙසක් දවසටම විතරක් කානිවල් බලන්න ... පන්සල් වැඳ පුදා ගන්න මහපොළවට බැස්සා වගේයි... හරිම සැදැහැවත්... ඉස්කෝප්පයයි මමයි හැමදාම පුදුම වෙන හා තාම තේරුම් ගන්න බැරි ලෝක පුදුමයකුත් කියලා මේ දේ නම් කරා... ඒ තමයි මෙච්චර සැදැහැවත් යුවතීන් මෙළොව ඉන්නවද කියන එක... දැන් ඉස්කෝප්පයා වෙසක් එකටවත් ගෙදර එන්නේ නැති එකේ එහෙම ආතල් එකක්වත් ගන්න වාසනාවක් නෑ.... ඉතින් වෙසක් නෑ වගේ..<br />
අන්තිමට හිතෙන්නේ ඇයි දෙයියනේ අපි පොඩි උන් වගේම හිටියේ නැත්තේ කියලා....ලොකු වුණ එක තමයි එකම වැරැද්ද....Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/12872728078660193262noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-358510701868111702.post-6364495226363179882017-05-07T08:17:00.001-07:002017-05-07T08:48:08.801-07:00චිත්ර ඇඳීම...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6QUvGUt-IXo7LKWgDqaCS-DdFBkHtGNkkRZzuLZEPRShM7_CkmfSRMwnvidjUqqJ6L2Qi6OSdCPIfjr71EPHzkc9Ue_czPOJeXoBm2d_3H3C3vXuFcthyphenhyphenBlg_D3lH3y15sR3ik_73V58/s1600/paint.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6QUvGUt-IXo7LKWgDqaCS-DdFBkHtGNkkRZzuLZEPRShM7_CkmfSRMwnvidjUqqJ6L2Qi6OSdCPIfjr71EPHzkc9Ue_czPOJeXoBm2d_3H3C3vXuFcthyphenhyphenBlg_D3lH3y15sR3ik_73V58/s400/paint.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="margin-bottom: 6px;">
<br />
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 14px;">.</span></span><br />
<br />
<br />
චිත්ර ඇඳීම ගැන එකවරම මතක් වූයේ විසිරි සිහින අක්කා චිත්ර අදින්න ඕනේ යැයි තැබු සටහනක් හේතුවෙනි...<br />
පොඩි කාලේ ඉඳන් මම චිත්ර වලට කැමතිය... දකින හැම මඟුලටම අත පොවා ඇණ ගැනීමේ හපනෙකු වූ මා යම් දේකට කැමතියි කී පමණන් මා සතුව ඒ සදහා හැකියාවක් තිබු බවට වරදවා වටහා ගත යුතු නැත...<br />
හය වසරට අලුතින් ස්කෝලයකට ගිය පසු සා.පෙළ ට කලා විශය ධාරාවක් තොරාගැනීම කල යුත්තේ අට වසරේදී ය..ඒ වන තුරු පොදුවේ සෑම වාරයක දීම සංගීතය, නැටුම්, චිත්ර වැනි සෞන්දර්යය විශයන් හැදෑරු අපි අට වසරේදි එයින් එක් විශයක් පමණක් තෝරා ගත යුතු අතර එය පන්තියේ සිටි සෑම කෙනෙකුගේම බලවත් අවධානයට යොමු වු කරුණකි... නමුත් මා සිටියේ ඒ පිළිබඳ කිසිවක් නොදැනය.... උදෑසන නිවසින් පිටවු පසු සවස නිවසට යහතින් පැමිණීම ගැන පමණක් ම සළකා බැලු මගේ දෙමාපියන් කුඩා කල සිටිම මාගේ අධ්යාපන කටයුතු පිළිබඳ අසීමාන්තික නිදහසක් දී තිබුණ බැවින් මා කුමක් කළත් ඒ මාගේ ම තීරණයක් මත පදනම් වූවකි... නමුත් නිසි උපදෙසක් ගැනීමට කිසිවෙක් නොසිටීම හේතුවෙන් රැල්ලට යනවා ක් මෙන් මිතුරන සමඟම යන දිබ්බාගයක් යෑම මගේ පුරුද්දකි... එයට හොඳම උදාහරණය වන්නේ සාමාන්ය පෙළ ඒ ගොඩක් ද සමඟ පාස් වීමේන් අනතුරුවද උසස් පෙළට ඇත්තේ මොනවාද යන්න කිසිම අදහසක් මගේ ඔලුවේ තිබුනේ නැති හෙයිනි..<br />
<br />
"මචං ඒ ලෙවල් වලට මොනාද කරන්නේ.....?"<br />
<br />
මම විමසා සිටියේ පන්තියේ මට එහා පැත්තේ සිටි මිතුරාගෙනි...<br />
<br />
"මැත්ස් මචං "<br />
<br />
"ම්ම්ම්.... ඒක හොඳද බං...."<br />
<br />
"හොඳයි බම් ගණං නේ තියෙන්නේ.....පාඩම් කරන්න නෑ......"<br />
<br />
"එලනේ... මැත්ස් කරලා......"<br />
<br />
"ඉංජිනේරුවෙක් වෙන්න පුළුවන් බම්......"<br />
<br />
"මාත් එහෙනම් මැත්ස් කරනවා....."<br />
<br />
මම මිතුරාට කිවෙමි..... නමුත් බයෝ තෝරාගත් ඔහු අද වෛද්යවරයෙකි...<br />
එලෙසින්ම සෞන්දර්යය විශය තෝරා ගැනීමේදි කිසිඳු අදහසකින් නොසිටි මා පන්තියේ භාගයකටත් වැඩි පිරිසක් සමඟ පෙරදිග සංගීත කාමරය වෙත ගියේය.... සංගීත ගුරුතුමිය පැමිණි ගෝල රෝත්තේ විශාලත්වය දැක මවිත වූවෙන් බුද්ධිමත්ව කටයුතු කර එකිනෙකා ඉදිරියට ගෙන ජාතික ගීයේ පේළි කීපයක් ගායනා කරන්නට කීවෙන් මහත් වු ටකරං කටහඩක් හිමිව තිබු මම හා මිතුරන් බොහෝ ප්රමාණයක් පෙරදිග සංගීත කාමරයෙන් පරාජිතව එළවා දැමුණි...<br />
<br />
"දැං මොකෝ කරන්නේ......."<br />
<br />
මම ළඟ වුන් එකෙකුගෙන් ඇසුවෙමි..<br />
<br />
" යමං චිත්ර කරන්ඩ......."<br />
<br />
ඒ තව එකෙකි....<br />
<br />
"අපෝ චිත්ර.... මට නම් බෑ..... අපේ අක්කා නැටුම් කරන්නේ මම යනවා නැටුම් කරන්න....." <br />
<br />
ඒ මගේ හොඳ මිතුරෙකි....<br />
<br />
" ඒ යමං ද වෙස්ටර්න් මියුසික් කරන්න......"<br />
<br />
"ඒ කීවේ මොනාද බම්......" <br />
<br />
ඒ මම ය....<br />
<br />
"ඒ.... ඉංග්රීසි සිංදු එහෙම කියන එකක්.....<br />
<br />
" ඉංගිරීසි මුකුත් කරන්න නම් මට බෑ......" <br />
<br />
මම පස්සට ඇද්දෙමි.<br />
<br />
" යමං කෝ........" <br />
<br />
නඩය කොටස් කීපයකට කැඩුණි...<br />
මාවත් ඇදගෙන වෙස්ටර්න් මියුසික් කාමරයට ගිය මිතුරු කැළ ට නැවතත් පරීක්ෂණයකට මුහුණ දෙන්නට සිදුවිණි... ඒ ඉංගිරීසි සින්දුවක් ගයනා කිරීමයි.... මහත් දක්ෂතාවන් පෙන්නුම් කල මිතුරෝ ටුවින්කල් ටුවින්කල් වැනි ඉංගීරිසි සින්දු චතුර ලෙස ගායනා කරන විට මා දෙනෙත් ආයා බලා සිටියේ මවිතයෙනි.... අන්තිමට තිබුනේ මගේ වාරය ය... මම දන්නා ඉංගීරිසි සින්දුවක් නැත.... කාරුණිකව මා ඇමතු ගුරුතුමිය හැපි බර්ත්ඩේ සින්දුව කීමට මට කීවාය....... මම එයද සම්පූර්ණයෙන් නොදැන සිටියෙන් ජීවිතේ ප්රථම වරට ඉංග්රීසියෙන් ඈ මා සමගම එම ගීතය ගායනා කළාය...<br />
කෙසේ නමුදු බටහිර සංගීතය ද කිරීමට වරම් නොලද මම ඒ කාමරයෙන්ද පිටමං විය....ඊට එහා පැත්තේ වූයේ චිත්ර කාමරය වූ වද මම නැටුම් කාමරය සොයා දිව ගියේ හොඳම මිතුරෙකු නැටුම් කරන්න ට ගිය හෙයිනි...<br />
නැටුම් කිරීම සදහා තෝරාගැනීමේ පරීක්ෂණ කිසිවක් නොවීය...<br />
<br />
"එතකොට තෝරලා බැරි වෙච්ච උන් ටික අපි බාර ගන්න ඕනේ......."<br />
<br />
සංගීත කාමරයේ වු හබය දැන සිටි නැටුම් ගුරුවරිය කී දෙය ඊයම් බරූ සේ මගේ හදවත කිදා බැස්සේය..... කරන්නට කිසිත් නැති කල මම පාඩූවේ වාඩි වී සිටියෙමි....<br />
ඊළඟ සෞන්දර්යය පීරියඩ් එකේදි මම චිත්ර තෝරාගත් මිතුරෙක් සමඟ චිත්ර කිරීමට මාරු විය.....<br />
චිත්ර කිරීම මගේ සිත් ගත්තේය.....පැන්සලෙන් ඇදීම ආසාව වඩවන දෙයකි.... නමුත් මම පාට කරන්නට ගත් විට මුළු චිත්රයම කැත වන බව මට අවබෝධ විය... නමුත් වෙනත් යමක් කිරීමට නොමැති තැන මම බොක්කෙන්ම චිත්ර කළෙමි...<br />
ඊළඟ වාරයේ දිය සායම් චිත්ර ඇදීම තිබු බැවින් දිය සායම් හා බුරුසු ගැනීමට තිබුණි.ඒවා අස්ප ගණං ය.... නමුත් සංගීතය තෝරා ගත් කීප දෙනෙක්ටම වයලීන් ගන්නට සිදුවු බැවින් ප්රථම වතාවට හිතට සතුටක් දැනුණේ ය.... වාර කීපයක් ම මම චිත්ර ඇන්දෙමි... සෑම නිවාඩුවකදීම චිත්ර කීපයක් ඇදීමට නියමිත විය... එක්වරක් ගෙයක් ඇදීමට නියමිත ව තිබුනෙන් මා මහත් ගැටළුවකට පත්වූයේ කඩ කාමරයක ජීවත් වූ අප ගේ නිවස චිත්රයකට ඇඳීම කෙසේවත් කළ නොහැකි හෙහිණි.. අනතුරුව මගේ හොඳම මිතුරෙකුගේ නිවසක් ඇන්ද හැටි තාමත් මට මතකය... එය මා ඇඳී හොදම චිත්රයක් විය...වහලේ වූ උළු කැට පේළි පවා ගණං කර ඒ අයුරින්ම චිත්රයට නැඟු හැටි මතක් වෙද්දී තාමත් හිනා යයි....<br />
කෙසේ වෙතත් චිත්ර ඇදීම ජයටම ගියේය... චිත්ර තරඟ කීපයකින් ජය ලබා සහතික ද ලැබුණි... ඉන්දියාවේ පැවති චිත්ර තරඟයකට පවා සීගිරී ලලනාවන් ඇඳ යවා කුසලතා සහතික දිනුවේය.....<br />
.<br />
කෙසේ වෙතත් චිත්ර කෙරුවාව අවසන් වූයේ නමය වසර මුල් වාර නිවාඩුවේන් පසුවය.... අවුරුදු නිවාඩුවට පැවරූම් වශයෙන් චිත්රයක් ඇඳගෙන ඒමට පැවරුණෙන් මම අදින ලද්දේ හවස් වරුවක කුඹුරක ගොයම් කැපිමකි. ගැහැණු දෑකැති වලින් ගොයම් කපන හැටි.. ගොයම් මිටි බැඳ ඔසවා ගෙන යන සැටි... ඈතින් ඉර බසින හැටි...කොක්කු පියාඹන හැටි... මනරම්ව ඇඳ වර්ණ ගන්වා තිබුණි...<br />
එදින චිත්ර පරීක්ෂා කිරීමට නියමිත තිබුණේ වයස්ගත් චිත්ර මැඩම්ටය...<br />
මම ආඩම්බරයෙන් අඳින ලද චිත්රය ගෙන ඈ වෙත ගොස් ඉදිරිපත් කලේය....<br />
ඈ චිත්රය දිඟ හැර මදක් වේලා බලා සිටියාය.... නැවත දමා හුන් කණ්ණාඩිය තදින් ඇස් වල රුවා ගෙන බැලු ඈ සුස්මක් හෙළුවාය......<br />
<br />
"මොකක් ද මේ ඇඳලා තියෙන්නේ.... ගෑණු ටිකක් බස් එකක යනවා නේ ද......."<br />
.<br />
මම ගල් ගැසී ඈ දෙස බැලුවෙමි.....මට පොළෝව පළාගෙන ගොස් සැඟවෙන්න සිතුණි..මම ගොත ගැසුවෙමි.....<br />
.<br />
"නෑ.....මැ..ඩ..ම්.... ගොයම් ක...පනවා........"<br />
.<br />
"ආ..... එහෙමද.....මට නම් පෙණුනේ අරහෙම......"<br />
කී ඈ....තවත් මොහොතක් චිත්ර ය දෙස බලා සිට හරියක් දමා ආපසු දුන්නාය......<br />
<br />
ඉන් පසුව මම කිසි දිනක චිත්ර කාමරයට ගියේ නැත.... දිගටම පීරියඩ් කට් කරමින් කට්ටි පැන්න මාගේ වාසනාවට පාසලේ අලුතින්ම කලා විශයක් ලෙස නාට්ය හා රංග කලාව නම් රසවත් විශයක් මුල් වරට පටන් ගත්තෙන් මම එයට මාරු වී සාමාන්ය පෙළ කලා විශය ධාරාවට ලෙහෙසියෙන්ම ඒ සාමාර්ථයක් ගත්තෙමි......<br />
.<br />
නමුත් අද වන තුරු කිසිත් චිත්රයක් නම් ඇන්දේ නැත......</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/12872728078660193262noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-358510701868111702.post-54065210460204936912017-05-04T07:39:00.001-07:002017-05-04T07:39:42.431-07:00පොද වැස්ස....<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiasSnP2ozktkKpuzLI5g-AptbgjnnU_ZhzWZO7goZqac46NkHiUSBddwuvb5XR1uzHX4Gu5d9Zk1TscxYnrO4lf6Xyjd22mIbPLLbK0O-MHDfqiGRAM6D_J46YtDtI9mIYts1w0tVHiys/s1600/maxresdefault.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiasSnP2ozktkKpuzLI5g-AptbgjnnU_ZhzWZO7goZqac46NkHiUSBddwuvb5XR1uzHX4Gu5d9Zk1TscxYnrO4lf6Xyjd22mIbPLLbK0O-MHDfqiGRAM6D_J46YtDtI9mIYts1w0tVHiys/s400/maxresdefault.jpg" width="400" /></a></div>
<br /><br />අදවත් හවස් වෙනකොට වහී....<br />ප්ලැට් ෆෝම් එක කෙළවර පුන්චි රොඩු බොඩු කෑලි වගයක් සුළං කැරැල්ලකට අහුවෙලා කැරකෙන හැටි දැකලා මට හිතුණා... වහී කියලා ලොකු බලාපොරොත්තුවක් තිබුනේ නැති උනත් වැස්සොත් කොච්චර දෙයක් ද... කාටද පුළුවන් මේ රස්නේ ඉවසගෙන ඉන්න..... මම ලේන්සුව අරගෙන ආයේ පාරක් බෙල්ල වටේ පිහදාගත්තා.... <br />දැනටමත් හතරයි....අදත් පරක්කුයි... පුන්චි සිතිවිල්ලක් ඇවිත් හිත ආයේමත් රිදුනත් පරක්කු උනාට මොකද නෑවිත්ම ඉන්නවට වඩා කියලා අස්වැසිල්ලක් නොතිබ්බාම නෙමෙයි..... මම වාඩි වෙලා හිටපු ලී බංකුවේ ටිකක් හරි බරි ගැහිලා වාඩි උනා.... ස්ටේෂන් එක කෙළවරම තිබුණු බංකුව හින්දා තව ටිකකින් මෙතනට අව්ව වැටෙනවා.... මම මිරිඟුව හින්දා බොඳ වෙලා පේන ඈත දුරට ඇදෙන රේල් පීලි ඔස්සේ ඇස් දෙක ගෙනිච්චේ කිසිම දෙයක් හිතන්නේ නැතුව.....පහ වෙනකන් කිසිම කෝච්චියක් නැති හින්දා ස්ටේෂන් එකම පාලුයි......හරියට මගේ හිත වගේ......<br />ඉස්සර ඉඳන් මේ වගේ කොච්චර වෙලා තනියම වාඩි වෙලා එක එක දේවල් හිත හිත ඉඳලා තියෙනවද... සිතුවිලි ඔස්සේ අතරමං වෙලා ආයේ එකින් එක හිතුවේ මොනවද කියලා ආපස්සට යන්න පුළුවන් එක කොයි තරම් දෙයක්ද..... එතනින් විතරයි මේ ඇත්ත ලෝකයද සිහින ලෝකයද කියලා වෙන්කරගන්න පුළුවන්.....<br />මම ආයෙමත් ෆ්ලැට් ෆෝම් එකේ කෙළවරටම දෑස මෑනුවා.... කොච්චර දුර ඇතිද එතන්ට....මීටර් සීයක් එකසිය පණහක්....... දෙසීයක් නම් නෑ... එකසිය පණහක් තියෙයිද..... සමහරු කියන විදිහට මේ තමයි ලංකාවේ දිගම ෆ්ලැට් ෆෝම් එක..... සමහරු කියනවා වෙන කොහෙදෝ දිග්බාගයක මීට වැඩිය දිග එකක් තියනවා කියලා... ඒත් කවදාවත් ඇත්ත මොකක්ද කියලා හොයන්න මට උවමනාවක් තිබුණේ නෑ.... මම දැනගෙන හිටියේ එක කෙළවරක ඉඳන් අනිත් කෙළවරට සෑහෙන දුරක් තියනවා කියලා විතරයි.... ඒ දුරම ඇවිදගෙන යනකොට හිතේ තියෙන හැම ප්රශ්නයක්ම උදුරාගන්න පුළුවන් මහ අද්භුත බලයක් මේ ෆ්ලැට් ෆෝම් එකේ තියෙනවා කියලත් මම විශ්වාස කරනවා... ඉතින් හැමදේකටම වැඩියෙන් ඒ කෙළවරේ ඉදන් එයාගේ අත අල්ලගෙන මේ කෙළවරට එන්න මම කැමතියි......<br />ඈත කෙළවරින් මිනිස් රූපයක් මතුවෙද්දි හිතට සංතෝසයක් ආවේ ඒ හින්දමයි.....ඒ රූපය වැඩිය පැහැදිලිව නොපෙනුනත් ටික ටික ළං වෙද්දි ඒ එයා කියලා මම අඳුර ගත්තා.... මම දන්නවා තව විනාඩි පහකින් එයා මං ගාවට එනවා කියලා... ඉතින් මම ඒ දිහාම බලාගෙන ම හිටියා.... එයාට තිබුනේ මහ අමුතු ම ගමනක්..... මුලින්ම දැක්ක කාලේ මට හිතුනේ ඒ ගමන මහ අමුතුයි කියලා....ඒ බට්ටි වගේ ඉඳගෙන ඈතින් ඈතින් අඩිය තිය තිය, අමුතු මවාගත්ත කලබලයකින් ඇවිදින වෙන කෙනෙක් මගේ ජීවිතේට ම දැකලා නැති හින්දා වෙන්න ඇති... ඒත් ටික දවසකින් ඒ බර අඩි වලින් මගේ පපුවේ හැම අඩියකම සක්මන් කරන්න ගන්නකොට මට ඒ තරම් ලස්සන ගමනක් ආයේ හිතාගන්න බැරි උනා... තාමත් කොච්චර වෙලා බලං හිටියත් එපා වෙන්නේ නෑ.....<br />ටිකක් ළං වෙනකොට මට එයාගේ අලුත් ම ගවුමේ හැඩ පෙණුණා..ඒක ටිකක් කොට වැඩියි වගේ..... හිත නිකං පිච්චිලා ගියේ ඇයි කියලා මම දන්නේ නෑ..... ඈත ඉඳන්ම හිනාවකින් මුණ පුරෝගෙන ආපු එයා මං ගාව නැවතිලා ලොකු හුස්මක් හෙළුවා....<br />.<br />"පරක්කුද මං................."<br /><br />සුදු පාට මල් වැටුණු නිල් පාට කුඩේ අකුලන ගමන් එයා ඇහුවේ කිසිම ගාණක් නැතුව... ඒ එයාගේ හැටි.<br />.<br />"නෑ...විනාඩි විස්සයිනේ...... ඒකට කමක් නෑ......"<br />ඒ මගේ හැටි.<br />.<br />"සොරි අනේ...... මම කලින් එන්න හිටියේ.. ඒත් දිනුෂි ගේ බෝයිට බර්ත්ඩේ ප්රසන්ට් එකක් තෝරන්න එන්න කියලා පොරේ.... ඒකත් ඉවර කරලා ආවේ........"<br />.<br />මෙරූම් පාට හෑන්ඩ් බෑග් එකට කුඩේ ඔබාගෙන එයා මං ගාවින් වාඩි උනා.... මම එයාගේ වම් අත අල්ලගත්තා.... අව්වේ ඇවිත් අල්ලටත් එක්ක දාඩිය දාලා....මුළු මූණම රතු වෙලා.....<br />.<br />"මං කීවනේ කමක් නෑ කියලා......මට බලං ඉඳලා පුරුදුයි......"<br />.<br />"ඔව්...ඔව්... හමුදා නීතීනේ.... මට කවදාවත් පරක්කු වෙන්න බෑ...හැබැයි බලං ඉන්න පුළුවන්.......".<br />මහ හයියෙන් හිනාවෙලා එයා මම හැමදාම කියන එක අනුකරණය කළා.... හම්මේ මං ඒ හිනාවට ආදරය කරන තරම්...................<br />.<br />"ඉතින්......"<br />.<br />"ඉතින්......"<br />.<br />අපි දෙන්නගේ ඇඟිලි තුඩු මිරිකුණා.... ඇස් ඇතුලෙන්ම හිනාවුනා......<br />.<br />"කොහොමද වෙඩින් එක.......?"<br />අන්තිමේදි ඒ බැල්මෙන් මිදිලා මම ඇහුවා......මොනවහරි අහන්නත් එපැයි....<br />.<br />"ශෝක් අනේ.... ඔයා දැක්කද ෆොටෝස්......"<br />.<br />මම ඔලුව වැනුවා.....ඊළඟ විනාඩි ගානම ගෙවිලා ගියේ එයාගේ ෆෝන් එකට අපි දෙන්නම එබීගෙන....<br /><br />"මොනවද අද මට ගෙනාවේ.......?"<br />.<br />"ම්ම්ම්ම්ම්..... අලපෙතියි....සාර විටයි........"<br />.<br />මම පැත්තක තිබ්බ කඩදාසි බෑග් එක අතට ගන්න ගමන් කීවා....එයාගේ ඇස් ආයෙමත් දිලිසුණා....කොහේදෝ ඉඳන් ආපූ වැහි හුළගක් එයාගේ කෙස් කැරළි අවුස්සද්දි....එයා මූණට වැටුණු කෙස් රොද කීපයක් එයා අතින් ඈත් මෑත් කළා.... මට පිස්සු හැදෙන්නේම මේ වෙලාවට.....මම එකපාරටම එයාගේ මුණට පාත් වෙලා වළ ගැහිලා තිබුණු වම් කම්බුල ඉම්බා...<br /><br />" යන්න....කෝ.... කවුරු හරි දකී.............."<br /><br />මම ලාවට හිනා වුණා....මගේ හිතට අත් තටු ඇවිත් වගේ සැහැල්ලුවක් දැනුණේ.... ඈත පෙනෙන අලගල්ලට එපිට වැහි වළාකුළුක් මෝදු වෙලා..... අද නම් වහී.....ආයෙමත් හිතට සතුටක් ආවා...<br />.<br />"මාත් බඩ්ඩක් ගෙනාවා ඔයාට......"<br /><br />එයා තාම රතුවෙලා.... බෑග් එක අවුස්සපු එයා කවරයක් මගේ අතට දුන්නා.... මම ඉක්මනට බැලුවා....<br /><br />"රට චොක්ලට් මල්ලක්ම.....වාව්.......කොහෙන්ද "<br /><br />මම ඉක්මනට අර මැදට පොල් දාලා තියෙන චොක්ලට් එකක් කඩන ගමන් ඇහුවා.....එතකොට එයා මම ගෙනාපු අලපෙති බෑග් එක තුරුල් කරගෙන......<br /><br />"විනු අයියා ආව........ වෙඩින් එකටත් එක්ක......"<br />.<br />"අර ඔයාගේ මස්සිනා කාරයා නේ........ ඔසී හිටපු......"<br />.<br />"ම්ම්............"<br /><br />මම ඩාර්ක් චොක්ලට් එකක් කඩලා කෑල්ලක් එයාට දුන්නා....එයා ඔලුව වනලා එපා කියලා අල පෙත්තක් අරගත්තා.....මම ඒ කෑල්ලත් කට්ට දාගත්තා....<br /><br />"මොකක්ද ලොකු දෙයක් කියන්න තියනවා කීවේ.......විනොද් මොනවාහරි ඇහුවද........?"<br /><br />ඒ විනාඩි ගාණට පස්සේ මම හිතේ තිබ්බ ලොකුම බර සැහැල්ලු කරගන්න හිතාන ඒ ප්රශ්නේ ඇහුවා........මම බලාගෙන ඉඳිද්දීම ඒ මූණ අඳුරු වෙලා ගියා...<br />.<br />"ම්ම්ම්ම්........"<br /><br />"මොකක්ද.....?"<br /><br />මම ඒ ප්රශ්නේ ඇහුවේ පුදුම කේන්තියකින්... කට්ට තිත්ත රහට දැණුනු ඩාක් චොක්ලට් කෑල්ල බිමට කෙළ ගහගෙන.....<br />.<br />"මගෙන් නෙමෙයි............ අම්මගෙන් අහලා තියෙයි මං ගැන......."<br /><br />" මිනිහා ප්රෝපෝසල් එකක් ගෙනත්ද......"<br /><br />"ම්ම්ම්...."<br /><br />"ඉතින්..... අම්මලා මොකද කීවේ........?"<br /><br />"අම්මලා කැමතියි........"<br /><br />හෝ ගාගෙන හෝන් එකකුත් ගහගෙන ඉන්ටර්සිටිය අපි දෙන්නා ඉස්සරහින් ගියේ විදුලි වේගෙන්....ෆ්ලැට් ෆෝම් එක පුරාම තිබ්බ දුවිලි කොළකැලි ඉන්ටර්සිටියේ වේගෙට ඇවිස්සුණාම මම ඔලුව පාත් කරගත්තා.....ඒත් තාමත් මම එයාගේ අත තදින්ම තුරුල් කරගෙන...<br />.<br />"ඉතින් දෙයියනේ ඔයා කොහොමද කිසි දෙයක් ගණං ගන්නේ නැතුව මේ වගේ ඉන්නේ...................."<br /><br />මම අමාරුවෙන් වචන ගැලපුවා.....<br />.<br />"අම්මලනේ කැමති.......මම නෙමෙයි නේ.........ඔයා බය වෙන්න එපා..........."<br />.<br />ඒ වචන ටික මට මාර විදිහට වැදුනා.... මම එයාව තුරුල් කරගත්තේ හිත ආදරයෙන් පිරිලා යද්දී......ආදරය කරන කොල්ලෙක්ට මීට වඩා දෙයක් අහන්න ලැබෙනවද තමන් ආදරය කරන කෙල්ලගෙන්....<br />.<br />"මේ බලන්න ඔයා කැමති නැති හින්දා මම වෙඩින් එකට යන්නවත් කිව්ටෙක්ස් ගෑවේ නෑ.........."<br />.<br />මේ තරම් ආදරය කරන්න කෙල්ලෙක් ලෝකේ කොහෙන් හොයන්නද.....මගේ ඇස් ලාවට තෙත් වෙන්න ආවා....මම ලොකු හුස්මක් අරගෙන ඒ ආදරය පුළුවන් තරම් ඇතුලෙන් ම තැන්පත් කරගත්තා.....<br />.<br />"ඔයා දන්නවනේ මගේ ජිවිතේ ම විකාරයක් කියලා... මම ඉක්මනට මේක පිළිවළක් කරගන්නවා....ඔයාට වැඩිකාලයක් ඉවසන්න වෙන්නේ නෑ....."<br />.<br />"ම්ම්ම්............"<br /><br />ඒ එයාගේ හැටි.....ඉවසන්න බැරීම වෙනකොට ගොලු වෙන එක.....මම හීමිට ඔලුව ඉස්සුවා.....<br />.<br />"ට්රේන් එක එන්න ඉස්සර පොඩ්ඩක් ඇවිදිමු............"<br />.<br />හීනි පොද වැස්සක් වැටෙන්න පටන් ගත්තා විතරයි.....ඒත් එයාගේ පුන්චි කුඩේ අපි දෙන්නට ඇතිවෙයි.... මම හිතුවා...<br />බංකුව උඩ තිබ්බ චොක්ලට් පාර්සලේම ළඟ තිබ්බ කුණු කුඩේට මම ඔබද්දි එයා බිම බලාගෙන හිනාවෙනවා.<br />.<br />"යමු...... "<br /><br />මම කියද්දිම එයා කුඩේ දිග ඇරගෙන මගේ අතේ වෙළුණා.<br />අපි දෙන්නම හීමීට ෆ්ලැට් ෆෝම් එකේ කෙළවරට පියවර මෑනුවා.....<br /><br />############################Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/12872728078660193262noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-358510701868111702.post-16038558882118165952017-05-03T09:37:00.000-07:002017-05-03T09:37:28.483-07:00Sons of Orion <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhF2Gluh5mWmrNBVfnpAPIp3GVVDMP9V3kQemPTA2eD1BE3xhtsm3xZJCq5MBwjEyB5GkMb6MVVO8Eo9An6GgzHqQ3kfMSF1kKuvOS5Y29nuGEdS_TN1uX_cOFDUxjyR5zI8YJD6jlIgNM/s1600/samurai-wallpaper-hd-of-samurai-warriors-25.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhF2Gluh5mWmrNBVfnpAPIp3GVVDMP9V3kQemPTA2eD1BE3xhtsm3xZJCq5MBwjEyB5GkMb6MVVO8Eo9An6GgzHqQ3kfMSF1kKuvOS5Y29nuGEdS_TN1uX_cOFDUxjyR5zI8YJD6jlIgNM/s400/samurai-wallpaper-hd-of-samurai-warriors-25.jpg" width="400" /></a></div>
<br /><br /><br /><br /><br />1) ජීවත් වන මරණයේ ගස <br />,<br />පළමු කොටස<div>
.<br /><div>
<span style="color: #666666;">පළමුවැනි කතාන්දරය<br />.<br />එකෝමත් එක කාලෙක මහපොළොව මත මිනිසුන් සතුටින් ජීවත් වූවෝය. සැප සම්පත් වලින් අනූන, දුෂ්ට බල්වේගයන්ගෙන් තොරව, ජීවත් වූවෝ කාලයාගේ ඇවෑමෙන් සතුටින් හා සාමයෙන් ජීවත් වීමෙන් වෙහෙසට පත්වී බලලෝබයෙන්,ඉරිසියාවෙන් හා ක්රෑර කමෙන් එකිනෙකා වනසා දමනා යුද්දය සොයාගත්තේ ය. මහපොළොව මත ලබාගත හැකි උපරීම සන්තුෂ්ටිය ආදරයේ හෝ කාමයේ උපරීමත්මය නොව අනෙකා පරයා නෑගි සිටි සමරන ක්රීඩාවේ හෝ යුද්දයේ ජයග්රහණය මත බැව් අවබෝධ කරගත් ඔවුන් පලමුව රුහිරු නොසැලෙන ක්රිඩාවලින් වෙහෙසට පත්ව යුද්දයට නැඹුරු විය. ඔවුන්ගෙ ඥානයේ වු පරිපූරත්වය කෙතරම් ද යත් අනතුරුව හටගත් යුද්දයේ න් මහ පොළව කැළැඹීමට පටන් ගත්තේය. ගලා ගිය රුධිරයෙන් ඔවුන් සිහිනෙන්වත් විශ්වාස නොකළ වූද නොදන්නාවාද වූ පොළොව අභ්යන්තරයේ නිද්රෝපගත ව සිටි සයෝන් අවදි විය. මහා විනාශයන් අබියස අවදිවන්නාවු නරකාදියටත් ගැඹුරු රහස් ස්ථානයක සිරකර සිටියාවු ඌ සියලු රාක්ෂයාන්ට ආධිපත්යය දෑරුවෙකි.<br />පොළව මත ගලාගිය රුහිරෙන් ජීවය ලැබු ඌ තම පළමු හුස්ම වාත අවකාශයට මුදාහල විට යුද්දයට නොඇලී සිටි සාමය පරම සන්තුෂ්ටිය යැයි සිතු යුද්ධ විරෝධී වූ අල්පයක් වු ජනයා දීර්ඝ නින්දකට වැටුණි... වාත අවකාශයේ වූ සයෝන්ගේ හුස්ම ග්රහණය කරගත් යුධකාමයෙන් ඇළලී ගියෝ කොතරම් දරුණු වීද යත් අනතුරුව හටගත්තේ මහත් වූ රුද්රි වු යුද්දයකි. ඒ අතරවාරයේ නැගිට ගත් සයෝන් තම සෙන්පතියන් එකිනෙකා නරකාදියෙන් නිදහස් කරගත්තේය... දඩයක්කරුගේ මුද්රාවන් එකිනෙක බිදී ගියේය. ඒ වනවිටද මහා විනාශය ඇරඹී තිබුණි. මහා නගරයන් පොළව මත ගිලා බසිද්දී නරකාදිය පොළව මතට පැමිණියේය.අවසානයේ කෙලෙවරක් නැති අන්ධකාරය එළඹුණි...<br />සෑම අවසානයක්ම අලුත් ආරම්භයක් බැව් පසක් කරමින් අන්ධකාරය රජයන අහස් තලය මත දීප්තිමත් කොළ පැහැති ඉරක් ඔස්සේ වීරයන්ගේ මාවත මධ්යයේ දඩයක්කරු පහළ විය..ඔහුගේ දෙනෙතින් පිටවු දීප්තිමත් උදා ආලෝකයෙන් පොළව මත සිටි යක්ෂයන් මුළුගැන්නිවීය... ලෝදිය විසිරෙන්නාවු කසයකින් හා සූර්යාලෝකය පරදන කැලුම් විහිදෙන්නාවු අසිපතකින් ඔහු යක්ෂයන් දඩයම් කරන්නට විය..සෑම සාර්ථක දඩයමකට පසුව ඔහු අනගිභවනීය විය,අපරාජිත විය,උත්කෘෂ්ට විය..ඔහු කිසිදු යක්ෂයකු සිහිනෙන් වත් බලාපොරොත්තු නොවු සටන් කරුවෙක් විය..අවසානය්යේ වීරයන්ගේ මාවත කෙළවරදී ඔහු සයෝන් හුදකලා කරගත්තේය..දශක ගණනක සටනින් පසු සයෝන් බෙලහීන කරගත් දඩයක්කරු ලෝක ආරම්භයේ මූල බීජයක් වූ සයෝන්ව විනාශකිරීමට නොහැකි තැන ඈත තරූ අතරින් නෙලාගෙන විත් තිබු මරණයේ බීජය පොළව මත රෝපණය කලේය. ජීවයේ උල්පතින් එය පෝෂණය කල දඩයක්කරු ජීවත් වන මරණයේ ගසෙහි වැඩුණු දීර්ඝ වූ මූල මත නැවත වරක් සයෝන්ව නිද්රෝපගත කලේය. මහපොළොව මත අලුත් ආරම්භයක් උදෙසා ඉතිරිව ඇති ජීවයට ඉඩ හල වීරයා නැවත යක්ෂයන් දඩයමට ඈත තරු අතරට ගියේය...<br />නමුත් මහපොළව මත වීරයන්ගේ මාවත සඟවාලූ ඔහු නැවතත් මහා විනාශයන් වළකාලීමට සෑම සහශ්රකයම සටන්කාමී රණශූරයන් හට වීරයන්ගේ මාවත ඔස්සේ යාමට ඉඩහලේය..... නවලෝකයේ පැවැත්ම ඒ මත රැඳවීය,<br />එතන් පටන් නවලෝකය ආරම්භ විය.</span><br /><br />ආගෝස් කියවීම නවතා පොත වැසුවේය,,,,ගිණිමැළය නිමීයාමට ආසන්නව තිබුණි,,,<br /><br />"මම අහලා තියෙන විකාරම කතන්දරය මොකක්ද කියලා කවුරු හරි ඇහුවොත් මට දැන් කියන්න කතාවක් තියනවා ආගෝස්,,,,,,"<br />මද සිනහවක් නඟමින් ඕ'බ්රයන් කෙඳිරීය,,,,<br />ඒ බස් අසා ආගෝස් ද මද සිනහවක් නැඟිය,,,,<br />#####################################<br /><br />දිනකට පොරොතුව.................<br /><br />ඔහු ඇස් ඇරියේ එකවරමය...නමුත් තමන්ගේ ඉන්ද්රයන්ගෙන් කිසිම සංවේදනයක් නොදැනෙනෙ බව ඔහුට පසක් වූයෙන් එකී සිතුවිල්ලත් සමඟම මනසේ වූ පැහැදිලි බව එක්වරම ඉරා දැමු බැවින් මහත් වෙර වීර්ය යොදා හුන් තැනින් පසෙකට පෙරළිමට ඔහුට හැකිවිය....<br />අපහසුවෙන් වුව්ද තමන් හට අත් පා චලනය කිරිමේ හැකියාව ඇති බව වටහා ගත්තෙන්, ඔහු බර සුසුමක් වාත අවකාශයට පිට කලේය.<br />දණින් නැගිට ඔහු හාත්පස සිසාරා බැල්මක් හෙලුවේ තමන් සිටින නුපුරුදු ස්තානය අවබෝධ කරගැනීම උදෙසාය.. නමුත් ත්රීව අඳුර මිස හාත්පස කිසිත් නොවීය....එක්වරම පහල වු සිතුවිල්ලක් හෙතුවෙන් ඔහු හිස ඔසවා ඉහළ බැලීය... දිලිසෙනා තරු පන්ති පුරවාගෙන සිටින පුළුල් අහස් ගැබ දුටුවෙන් ඔහු දෙවන වරටද සුසුමක් පිටකලේය...<br />තමන් තවදුරටත් පියාසර නිල ඇදුම ඇදගෙන හුන් බැවින් ඔහු තම ගිනි අවිය සොයා ඉණ අතගැවෙන් හිස් තුවක්කු රදවනය පමණක් ස්පර්ශ වුයෙන් වහාම තම දඩයම් පිහිය සොයා අනෙක් පස බැලීය...එය රදවනයේ වු බැවින් වහාම ඔහු එය පිටතට ඇදගත්තේය....<br />අනතුරුව තමන් අවසානයටම කුමක් කරමින් සිටියේදැයි ස්මරණය කරමින් ඔහු හාත්පස පිරික්සන්නට පටන් ගත්තේ හමුදා සෙබලකුගේ සුපරීක්ෂාකාරී බවකිනි.... <br />තමන් අවසානයටම තමන්ගේ පියාසැරි සහයකයාත් සමඟ එකෝ මයික් 247 හෙලිකොප්ටරයෙන් ටැබූතා නම් ප්රදේශයට ඉහලින් නිකුත් වු අදි බලැති සංඥා වක් පිලිබ්ඳ සෙවීමේ මෙහෙයුමක බැව් සිහියට එත්ම තමන් වටලා හුන් ත්රීව අන්ධකාරයට හේතුව විසල් වනස්පතීන්ගෙන් හා ඝනැති පඳුරු වලින් හෙබි වන කඩක වු මායිමක සිටින බැව් ඔහුට අවබෝධ විය..තුන් පැත්තකින් වනයට නිරාවරණය වූද එක පැත්තකින් ඉහලටම විහිදෙන්නාවු ගල් පරවතයක් අබියස වල්මත්ම සිටි ඔහු අනතුරුව ගල් පර්වතයේ දකුණින් ඉදිරියට යෑමට පටන්ගත්තේය...<br />යාර සීයක්වත් යාමට පොරොතුව තමන් ඉදිරියේ වූ ගුහා ද්වාරය මලානික තරු එලියෙන් දැකගත් හෙතෙම නැවත අන්ධකාරය විසින් ගිලගත් වනස්පතිය දෙස බැල්මක් හෙලීය... දශක දෙකකට ආසන්න මිලිටරීකරනය වු සෑම රෝමකුපයක්ම උදෑසන වනතුරු භූමියට අනුකූලව හැඩගැසෙන තෙක් සැඟවිය යුතු බැව් කියද්දිත් අද්භූත වූ බලයකින් ඒ ගුහා ද්වාරය තුලින් තමා කැඳවනා බවක් ඔහුට හැඟුනේය... තමන්ගේ පියාසර යානයට හා සහයකයාට කුමක් සිදුවුනිද...යානය කඩා වැටුනු නම් කිසිදු හානියක් නොවි තමන් හුදකලාව අභිරහස් වනයක මෙසෙ කුමක් කරන්නේද....යන ප්රශ්නයන්ට පිළිතුරු සෙවිමට උදෑසන වන තුරු සිටිය යුතුය.... නමුත් බුද්ධිමත්බාවයේ ස්වරූපය වෙනස් කළ හැකි එකම දේ වන සිතුවිල්ලක්ම ඔහු තුළ කවරආකාරයකින් හෝ පිළිසිදගත්තෙන් හා නිදිමතක් ගැන වු අංශුමාත්රයක සිතුවිල්ලක් නොවුණු බැවින් කැප්ටන් කෙවින් ඕ'බ්රයන් ගුහා ද්වාරය පිරීක්සීමට සිතාගත්තේය......<br />ගුහා ද්වරයේ උස අඩි පහක් පමණ උවද යාර කිහිපයක් යන්නට පොරොතුව අඩි පහකුත් අඟල් එකොළොසක් උසැති ඕ'බ්රයන්ට කිසිම අපහසුවකින් තොරව ඇවිද යාමට තරම් උමං මඟ පලල් වන බැව් තේරුණෙන් ඔහු තම සාක්කු ලයිටරය සොයා නැවත වරක් අතපත ගෑවෙන් නැවත වරක් පොඩි වුනු සිගරැට් පෙට්ටිය පමනක් අතට අසු උයේන් අවලාදයක් මුවින් පිටවිය...එය ගුහා බිත්තිවල වැදි දෝංකාරයක් හටගත්තෙන් ඔහුගේ ශරීරය පුරා සිහින් තිගැස්මක් හටගත්තේය...<br />අදභූත ආකර්ශණය ඔහුටද හොරා තව පියවර කීපයක් ඔහුව ඉදිරියට මෙහෙයවීය.... මොහොතින් මොහොත තමන්ගේ හිස බරවෙන සොබාවයක් ද ඔහුට දැනුණි... සිහි එලවා ගැනිමට ප්රථම ඉදිරියෙන් කුඩා ආලෝක පුංජයක් දුටුවෙන් ඔහු පියවර තබන වේගය ඉක්මන් කලේය... මොහොතකින් ඒ ජල තීරයක් බැව් ඔහුට පෙණුණි.. උමං මග ඉහලින් විවෘත ආකාශයට විවර වු කවුළුවකින් ගලා ආ මලානික තරු එලිය ස්පර්ශයෙන් ඒ කුඩා පොකුණ දිදුලමින් තිබුණි..අඳුරු වර්ණයෙන් යුක්ත වු ජලය දැකගැනිමෙන් ඇසිල්ලෙන් ඕ'බ්රයන් හට මහත් පිපාසයක් දැනෙන්නට වුයෙන් ඔහු ඉදිරියට පැන පොකුණ ළඟ දනින් වැටුණි.. ජලය මදක් කලතා ඔහු දොතට ගත් වතුර උගුරු කීපයක් බීවේය...මෙතෙක් වෙලා දැනෙන්නට වු හිස බර ගතිය ඔහු කෙරෙන් ක්ෂණියෙන් පලා ගිය අතර මහත් ප්රබෝධමත් ගතියක් දැනෙන්න විය... ඉන් අනතුරුව ඔහු ගුහාව සිසාරා සුපරීක්ෂාකාරී බැල්මක් හෙලු අතර ජල පෘෂ්ඨය විසින් පරාවර්තිත තරු එලියෙන් ගුහාවේ අබිරහස් විසදීමට ඇස්වැසිල්ලක් නොදෙන බැව් ඔහුට අවබෝධ වුයෙන් කෙසේ හෝ අලෝකයක් සපයා ගත යුතු බැව් තීරණය කල හෙතෙම ගුහාවෙන් පිටවීමට තීරණය කරගත්තේය... නැවත වතුර උගුරු කීපයකින් කුස සන්තර්පණය කරගත් ඔහු ආපසු හැරී අඳුරේම එළිමහන බලා පියනගන්නට සැරසුනේය,,,නමුත් ඔහු ගුහාවට ප්රවිශ්ඨ වු ද්වාරය අන්ධකාරය තුලින් සොයා ගත නොහැකිවුවෙන් මොහොතකට ඔහු විපක්ෂිත විය,,,,මොහොතක් පැකිලුණු හෙතෙම අනතුරුව කුඩා දිය පොකුණ පැවති ගුහා අභ්යන්තරය වටාම ප්රවේශමෙන් පිරික්සන්නට ගත්තේය,,,මේ වෑයම මිනිත්තු කීපයක් පැවතෙන්නට ඇත,,,නමුත් මහත් වු විපක්ෂිත බවකින් හා ඊටත් වඩා වු වෙහෙසකින් ඔහු පෙළෙන්නට වූයෙන් මොහොතකට ප්රතම දැනෙමින් පැවතුණාවු ප්රබෝධමත් ස්වරූපය ඔහු තුලින් පලා යන්නට විය,,,නැවත හිස බර ගතිය ඔහුට දැනෙන්නට වු අතර කෙමෙන් කෙමෙන් තමන්ගේ හුස්ම හිරවෙන බවක් ඔහුට දැනුණි,,, තමන්ගේ දෙපා පොළවට තබා හිරකරගත් අයුරූ ඔහුට දැනෙන්ට වීය,,,ක්ෂිණිකයෙන් ඔහු ගල් බිත්තියේ වු කුහරයකට ඇද වැටුණු අතර සිහි එලවා ගැනීමට ප්රථම ම දෙනෙත් නිලංකාර වී කෙවින් ඕ'බ්රයන් අන්ධකාරය තුල ගිලී ගියේය. ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,<br />අවදි වීමට පොරොතුව ඔහුට දැනෙන්ට වුයේ මස් පිළිස්සෙන ගන්ධය වීය,,,,ඔහුගේ රස නහර පිනා ගිය ඒ ගන්ධයෙන් ඔහුගේ කුසගින්න අවදි විය,,,වෙර වීර්ය යොදා ඇස් අරින විටම ඔහු නැගිටින්නට තැත් කලෙන් පසෙකට පෙරළි ගියේය,,, අනතුරුව ඔහුට අවබෝධ වුයේ සවිමත් සම් පටියකින් ඔහුගේ දෙපතුලේ සිට උරහිස දක්වාම බැඳ ඇති බව ය,,<br />බැඳුම් ගැන වෙහෙස වීමට ප්රතම ඔහු අවට නෙත් යොමුකලෙන් පුළුල්ව විහිදී ගිය තෘණ භුමියක කෙලෙවර වු කුඩා තාවකාලිකව සදාගත් ප්රාථමික තත්වයේ වූ කඳවුරක් යැයි කිව හැකි තැනක්, ගිනි මැළයක්, හා පුද්ගලයන් දෙදෙනෙක් ඔහුට දර්ෂණය විය,, නමුත් ඒ සියල්ලටම වඩා ගිනිමැළයට ඉහලින් රන්වන් පැහැයෙන් බැඳෙන්නාවු සුවඳ හමාන්නවු මාංශය ඔහුගේ නෙත් පැහැර ගත්තේය,,,,<br />,<br />" ඔහු අවදි වෙලා,,,,,,"<br /><br />ඔහු නැඟු සරසරයෙන් විමසිලිමත් වු එකෙක් පැවසීය,,,<br />එසේ පැවසූවා කෙරෙහි ඕ'බ්රයන් වඩාත් විමසිල්ලෙන් බැලීය,,,, <br />ඔහු ළාබාල කොලු ගැටයෙක් විය,,,සුදුමැලි වු කෙසඟ ශරීරයක් තිබු කොලුවාගේ කෙස් කාලවර්ණ කෙස් වැටිය උරහිස් දක්වා කඩා වැටුණි,,,විමතියට කරුණ නම් කෙටි සම් කඩක් හැරුණු කොට ඔහු මුලුමනින්ම නිරුවතින් සිටීමය,,,,නිම්නය ඔබ්බෙන් සුදු පැහැති හිම මිදුණු ශිඛරයන් ඔස්සේ හමා ආ ශිතල යහමින් අඩංගු වු සුළගෙන් වෙව්ලන්නට ගත් ඕ'බ්රයන් කොලුවා ගේ මේ නිර්වස්ත්ර බාවය කෙරෙහි මවිතයට පත්විය,,,,<br /><br />" මම කොහෙද මේ ඉන්නේ,,,,,?"<br /><br />ඔහු හඩ අවදි කරත්ම ඔහුගේ ශරීරය කිලිපොළා ගියේය,,,ඒ මුවෙන් අතුණුබහ දක්වා විහිදී ගිය සීත හුස්ම පොද හේතුවෙනි.<br /><br />" දෙවියනේ මොන විකාරයක් ද මේ,,,,,මම,,, මම,,,කොහෙද මේ ඉන්නේ..."<br />ඔහුටත් හොරා නැවතත් ඒ වදන් ම ඔහුගේ මුවින් පිටවිය,,,,<br /><br />" මම පැවසුවේ ඔබට මොහු ඇල්කේනියානුවෙක් කියලා,,,," ඒ වදන් නැගුවේද කොලු ගැටයා වූ අතර එයද තමන් හට අවබෝධ වූ බැව් වැටහෙන්නට වූයෙන් ඕ'බ්රයන් නැවත් කිළිපොලා ගියේය,,,,<br /><br />" ඇල්කේනියන් කතා කළාට බලන්න ඔහුගේ සම දිහා දරුවෝ,,,අතගාලා බලන්න කෙස් වැටිය,,,ඒ තරම් මෘදු බවක් මම නම් කවදාවත් දැකලා නෑ,,,,අනිත් එක ඇඳුම් පැළදුම්,,,,,,,ඔක්කොටම වැඩිය මේ ආයුදේ,,,,මේ තරම් හුරුබුහුටි කෙටි කඩුවක් මම උපන්තෙකේට දැකලා නෑ,,,,,"<br /><br />" කොහොම උනත් ඔහු ඇල්කේනියන් කතා කරනවා,,,,,,,මම ඔහු සමඟ කතාකරන්නද අගෝස්,,,,,,?"<br /><br />ආගෝස් නැමැත්තාගෙන් කෙරුණු මේ ඉල්ලීමෙහි වු බලකිරීමේ ස්වරූපය වු මැනවින් අවබෝධ වු ඕ'බ්රයන් විමතියෙන් ඝන ලොම් කබායක් පැළඳ හුන් හැඩිදැඩි වනචාරී පෙණුමකින් වූවා දෙස විමතියෙන් බැලීය,,,, ඔහු මොහොතක් කල්පනා කොට දෙඅත් දෙපසට වනා ඊට කැමති බැව් හැඟවීය,,,, අනතුරුව අතෙහි තිබු ඕ'බ්රයන්ගේ දඩයම් පිහිය කොලුවා දෙසට විසිකලේය,,, මනා හුරුබුහුටි බාවයකින් පිහිය අල්ලා ගත් කොලුවා ඕ'බ්රයන් ආසන්නයට පැමිණියේය,,,,,,,<br /><br />"තමුන්ගේ නම මොකක්ද අභිරහස් මිත්රයා,,,,,,?"<br /><br />"මම කපිතාන් කෙවින් ඕ'බ්රයන්,,,,,"<br />"මම අන්තිමට හිටියේ කොන්ගෝවේ ටැබුතා වලට ඉහළින් හෙලිකොප්ටරයක් එලවමින් මගේ නියමු සහයක ලුතිනන් සෑම් ස්ටීවන් සමඟ"<br />"ඇත්තටම මම දැන ගන්න කැමතියි මම මේ මොන අපායකද ඉන්නේ කියලා,,,,,,,"<br />,<br />කොලුවා කිසිම හැඟීමකින් තොරව මොහොතක් බලා සිටි අතර අනතුරුව ඔහුට සිහින් සිනහවක් නැඟුණි,<br /><br />"ටැබුතා,,කොන්ගෝ,,,එතකොට පියාසර කපිතාන්,,,,,," පැවසූ කොලුවා ආගොස් දෙස බැලීය,,,<br /><br />"බලන්න,,,ඔහුගේ භාෂා විලාසය ආගොස්,,,කිසි කලෙක මම මේ වගේ උච්චාරණ විදිහක් අහලා නෑ,,,,අනිත් එක මොකක්ද මේ පියාසර කපිතාන් කියන්නේ,,,,, ඔබ කවදා හෝ අහලා තියේද,,,,,,?"<br /><br />" නෑ දරුවෝ,,,, නුඹ දන්නවනේ මම කවදාවත් කොයිරා කඳුමුදුන් වලින් ඔබ්බට ගිහිල්ලා නැති විත්තිය,,,ඉතින් නුඹ නොදන්න දෙයක් මම දැනගන්න විදිහක් නෑ,,,,"<br /><br />" ඒකත් සෑබෑව,,,,,කොහොම උනත් කෙවින්ලගේ ඕබයන්,,,,මම දැන් තමුන්ගේ බැඳුම් කපාදමන්නයි යන්නේ,,,,හැබැයි මුලින්ම අපි දෙයක් ගැන එකඟතාවයකට එන්න ඕනේ,,,,,," <br />කොලුවාගේ කතාබහේ වු ලාලිත්මය බැව් හේතුකොටගෙන ඕ'බ්රයන් සිනහවක් නැඟුණි,,,,<br /><br />"ඒක ෆ්ලොරිඩාවේ කෙවින් ඕ'බ්රයන්,,,,යාලුවා,,,ඕබයන් නෙමෙයි,,,,,,,"<br /><br />"ඔහෝ,,,,ෆ්ලොරිඩා,,, තවත් අමුතු වචනයක්,හරි ෆ්ලොරිඩාවේ කෙවින් ඕ'බ්රයන් මම තමුන්ව මරණයේ නිම්නයෙන් ඇඳගෙන ඇවිත් බේරගත්තට තමුන් මට ජිවිතෙන් ණයයි,,,ඒක ගැන අපි පස්සේ කතා කරමු,,,මම දැනට තමුන්ව නිදහස් කරනවට වන්දිය තමයි මේ ආයුදේ,,,,මේ තමුන්ගේම ආයුධයක් නේ,,,,"<br /><br />"ඔව්,,,ඕක මගේ දඩයම් පිහිය තමයි යාලුවා,,,ඒත් ඕක අයිති කරගන්න ඔහේට මගේ කැමැත්ත අවශ්ය නෑනේ,,,,මම දැනටම ඔහේගේ හිරකාරයනේ,,,,,,"<br /><br />ඒ වදන් පෙළත් සමඟම ආගෝස් හා කොලුවා මුහුණෙන් මුහුණ බලාගත්හ,,,,<br /><br />"අනිත් අයකුගේ ස්වාමිත්වයක් ඇති ආයුධයක් බලෙන් අයිතිකරගැනීම සාප ලද්දක් බැව් මේ අඳුරු මහද්දීපයේ ළදරුවෙක් පවා දන්නවා,,,,"<br />ආගෝස් ක්ෂිණිකව පැවසුවේය,,,<br /><br />"මිනිහා පිස්සෙක්,,, නැත්තං මෝඩයෙක් " අගෝස් නැවත කෙඳිරීය<br /><br />නමුත් කොලුගැටයා ඕ'බ්රයන් දෙස ඉතා විමසිල්ලෙන් බැලීය,,තීරණයක් ගත් සොබාවයක් ඒ මුහුණේ මතුවනු ඕ'බ්රයන් දිටීය,,<br /><br />"කාරියක් නෑ,,,,මම හිතන්නේ නෑ මොහු මට තර්ජනයක් ඇති අයකු කියා ආගොස්,,,මේ ඇස් වල සෑහෙන දීප්තීයක් වගේම පක්ෂපාතීත්වයක් තියෙනවා,,,,ඉතින් ෆ්ලොරිඩාවේ ඕ'බ්රයන් මගේ ගනුදෙනුවට ඔබ කැමතිද,,,,,?"<br />කොලුගැටයාගේ කතාවෙන් සිහින් හිරියකින් ඔහු වෙළීය,,,<br /><br />"ම්ම්ම්,,,,මම සාමාන්යයෙන් නොදන්නා අය සමඟ ගනුදෙනු කරන්නේ නෑ මිත්රයා,,ඒත් මේක සාමාන්ය අවස්තාවකුත් නොවන හින්දා මම කැමතියි මේ බැඳුම් ලිහීමට අමතරව තවත් ඉල්ලීම් දෙකක් මේ ගනුදෙනුවට ඇතුළත් කරන්න,,,,"<br />ඔහු සිනහව අතරින් පැවසීය,,,,<br /><br />"අහ,,,,,බලාගෙනයි මිත්රයා,,,,දැනටමත් මම තමුන්ට කැමැත්තෙන් ඉන්නේ ඒත් උවමනාවට වඩා දේවල් බලාපොරොත්තු වෙන අය කෙරෙහි මගේ විශ්වාසයක් නෑ,,,,ඒත් ඒ හැම දේකටම වැඩිය ආසවක් මේ තමුන්ගේ මුවහත් පිහිය උදෙසා මට තියෙන හින්දා ඉල්ලනවා බලන්න,,,,"<br /><br />"නෑ,,,නෑ,,,ලොකු දේවල් නෙමෙයි යාලුවා,,,මම් කැමතියි මම ගනුදෙනු කරන මනුස්සයගේ නම දැනගන්න,,,,අනිත් ඉල්ලීම තමයි අර ගිනිමැළයේ පැළහෙන මස් කුට්ටියෙන් ලොකු කෑල්ලකුත් මේ ගනුදෙනුවට එකතුවෙනව නම් මම සන්තෝසයි,,,,,"<br /><br />"මම ඩේමියන්,,,,,නිකන්ම ඩේමියන්,,,"<br /><br />පැවසු කොලුවා රැහැන් පට කපන්නට විය,,,, බැම්මෙන් මිඳුණු ඕ'බ්රයන් හිරි අරිමින් නැඟිට ගත්තේය,,,,කොලුවා තම සම්කඩෙහි සඟවා හුන් කුඩා කිණිස්සක් රැගෙන බ්රයන් අතට දී මස් ගාතයක් කපා ගන්නා ලෙස ඉඟි කලේය,,,,,,<br /><br />"ස්තුතියි,,,,,ඩේමියන්,,,,," ඔහු මිමිණීය <br />,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,<br /><br />“එතකොට ඔබ කියන්නේ ඔබ ජීවත් වෙන රටේ අහසේ පියාඹන සත්තු හිටියා ඔබගේ වෘත්තීය වුනේ උන් එළවන එක කියලද බ්රයන්,,” ඩේමියන් මේ වන්විටදි ඕ’බ්රයන් සමඟ සෑහෙන දුරට මිත්ර වී සිටි අතර ඔහුගේ උච්චාරණයට අපහසු "ඕ" කැබැල්ල අමතකම කර තිබුණි,,,<br /><br />“නෑ,,, ඩේමියන් ඒවා මිනිස්සු හඳපු යනා,,,, මට තාමත් විශ්වාස කරන්න බෑ,,,අහස් යනා ගැන අහලා නැති කෙනෙක් මේ විසි එක්වෙනි සියවසේ ඉඳියි කියලා,,,,,”<br /><br />“මට ඔබ කියන වචන ගොඩාක් ආගන්තුකයි,,,ඒත් ඒ දේවල් මිනිස්සු හදපු දේවල් නම් ඔබ මට පොරොන්දු වෙනවද ඒ දෙයක් හදලා දෙන්න,,,,,”<br /><br />ඒ මන්ධ බුද්ධික ප්රකශය හේතුකොටගෙන ම තමන් තව දුරටත් විසිඑක්වෙනි සියවසේ නොසිටින බැව් ඔහුට ප්රත්යක්ෂ විය,,<br /><br />“ සමහරක් විට මේ වෙනත් මානයක් වෙන්න ඇති,,,,,” <br />මෑතකදී නැරඹු ටෙලි සිත්තමක් සිහිවීමෙන් ඔහු ඔහුටම කොඳුරා ගත්තේය,,,,,<br /><br />“දරුවා,,,ඔබ අහලා තියේද මහා විනාශයට පෙර තිබු රාජධානීන් ගැන,,,,මගේ මුත්තා මා කුඩා කාලයේ ඒ කතන්දර මගේ කනට කොඳුරලා තිබෙයි,,,සැප සම්පත් වලින් අනූන ඒ රාජධානීන් වල සිටි ඇත්තන් මුහුද මැද්දෙන්ද අහස මැද්දෙන්ද පමණක් නොව තාරුකා අතරද ලෞකීක සැප සම්පත් සොයාගෙනම ගොස් තියෙනවා,,,,ඔවුන්ගේ පවුකාරකම් ඉවසා ගත නොහැකි වූ තැන මහී කාන්තාව අවදි වී නරකාදිය කරා මුළු රාජධානියම ගිලගෙන තියෙයි,,,,,,”<br /><br />“ඔව්,,,ආගෝස්,,,,ටැරැන්වා හල රතු පැහැති පුස්තකාලයේ ඔවුන් ගැන රසවත් කතා ලියවුණු පොත් තිබෙනවා,,,,ඒත් මම හිතන්නේ මොහු ඇස්ගාඩයට ඔබ්බෙන් ඇති මීදුම් රාජධානියේ නිදා සිටි අයෙකු කියාය,,, වීරයන්ගේ මාවත උදෙසා අඳුරු රාජධානියට කොයිම ආකාරයට පැමිණි බවකුයි,,,,”<br /><br />“මේ කීවෙනි වර්ෂයද ඩේමියන්,,,,,,” ඔහු එක්වරම විමසීය,,,<br /><br />“ටැලන්ගේ අවදිවීමෙන් ගතවන එක්දහස් තුන්සිය අනූ හත වර්ෂය හෙවත් දඩයක්කාරයාගේ වර්ෂය,,,,” එයට පිළිතුරු දුන්නේ ආගොස් ය,,,<br /><br />“තවත් ඔලුව විකාර වෙන කතාවක්,,,,කව්ද මේ ටැලන්,,,,, ඔහු කිසියම් ආකරයක දෙවි කෙනෙක් ද,,,,”<br /><br />“නෑ ඔහු තමයි අඳුරු රාජධානියේ මුල්ම රණ ශුරයා,,,,,සියොරාවේ ම ගැලවුම් කරු,,,,”<br /><br />“සියොරාව,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,?”<br /><br />“ඔව්,,,,උතුරින් ඇස්ගාඩය දකුණින් වෝයිනියාව හා රතු මුහුදෙන් හා තුලෝනයෙන් වටවුණු අඳුරු රාජධානිය හඳුන්වන නාමය තමයි සියෝරා,,,,,හෙවත් සයෝන් කියන සියළු රාක්ෂයන්ට අධිපතියගේ නිජ බිම,,,,,,,”<br /><br />“ඒ කියන්නේ ඔබලා කවදාවත් අර උස් කඳුකරයෙන් ඔබ්බෙන් ඇමරිකාව,,,අප්රිකාව,,,ආසියාව,,,යුරෝපය,,,වගේ මහද්දීපයන් තියේවිද කියලා කවදාවත් අහලා නැද්ද,,,,,,,,”<br /><br />“නෑ,,,,,,,,,,”<br /><br />ආගෝස් සහ ඩේමියන් දෙදෙනාම එකවරම පැවසූවෙන් ඕ’බ්රයන් තම හිස දෑතින්ම මිරිකා ගත්තේය,,,,,,,<br /><br />“නෑ,,,එක්කෝ මේක හීනයක් වෙන්න ඕනේ,,,,නැත්තං මුං දෙන්නම හොඳම පිස්සෝ වෙන්න ඕනේ,,,,,,,”ඔහු සෙමින් කොඳුරා ගත්තේය,,,,<br /><br />ආගෝස් මොහොතක් මධ්යහන සුර්යා දෙස විමසිල්ලෙන් බලා සිටීය,,,හිරු මුදුන් වූවද පරිසරයේ වූයේ සිසිල් බවකී,<br /><br />“ඩේමියන්,,,,,වෙලාව හරි,,,,,ඔබ සුදානම් වෙන්න,,,,,,”<br />ප්රථම වතාවට ආගොස්ගේ මුවින් ඩේමියන්ගේ නම ප්රකාශ විය,,,,<br /><br />එය ශ්රවණය වීමත් සමගම ප්රථම වතාවට ඩේමියන් තුල තිගැස්මක සේයාවක් සටහන් විය...<br />ආගෝස් පසෙක වු හම් මල්ලක් අතට ගත් අතර කොලුවාද ගිනිමැලය දෙසට කිට්ටු විය. ඕ'බ්රයන්ද කුහුලෙන් යුක්තව තමන් මෙතරම් වෙලා සටන් කරමින් සිටි මස් කටුව පසෙකට දමා විමසිලිමත් විය...<br /><br />ඔහුව තිගැස්මට පත් කරමින් ආගෝස් මල්ලෙන් පිටතට ගත්තේ කලු පැහැති නාගයෙකි... ඔහු තදින් නාගයාගේ හිසෙන් ග්රහණයකරගෙන සිටි අතර ඔහුගේ ශක්තිමත් මස් ගොබ වටා නාගයා දඟර ගැසෙමින් පිළිකුල් සහගත ලෙස වෙලී දගලමිනි වුණි..ආගෝස් තම කිණිස්ස ගෙන නාගයාගේ මුව විවර කල අතර අනතුරුව තදින් බලය යොදමින් අනිත් අතින් ගත් බදුනකට විශ දොවන්නට විය.... <br />එය ඉතා පිළිකුල් සහගත දර්ශනක් විය... <br />නමුත් නමා ගත් හිසෙන් හා කැලුම් දෙන නෙත් වලින් ඩේමියන් වශිකෘතව ඒ දෙස බලා සිටින අයුරු ඔහු දුටුවෙන් නැවත වරක් සිහින් සීතලක් කොඳු නාරටිය හරහා දිවයගියේය.විශ ගැනිම හමාර කල ආගෝස් එක කැපුම් පහරකින් සර්ප හිස කඳින් වෙන්කර එකම ඇදීමකින් සර්ප කඳ හම ගසා ගත් අතර අනතුරුව කොටස් කරගත් මාංශය ගිනිමැළය මත වු හැලියකට දැම්මේය.ටික වෙලාවකින් ඔහු දොවාගත් විශද ඒ හැලියටම දමා රත් වෙන්නට දුන්නේය.හැලියේ කට කුඩා සුදුපැහැති රෙදිකඩකින් අවරණය කල හෙතම ගිනිමැලයට සෙමින් ඇවිලෙමින් නටන්නට ඉඩ දුනි.<br /><br />" ජීවත් වෙන මරණය " ඔහු සෙමෙන් කෙඳිරීය.<br /><br />"මොකක්ද...ආගෝස් ඔබලා ඔය සර්පයාව කන්නද යන්නේ..."<br /><br />"අපි නෙමෙයි....ඔහු.. ." ආගෝස් හිසෙන් ඩේමියන් පෙන්වමින් කීවේය...<br /><br />"ඒත් ඇයි..."<br /><br />"ජීවත් වෙන මරණයේ ගසට කිට්ටු වීමට ඇති එකම මාර්ගය මේක තමයි...ඔබ තේරුම් ගනිවි දිගටම අපිත් එක්ක රැදුනොත්....ඩේමියන් කියන්නේ මරණය පාරාජය කිරීමට උපන් අයෙක්.... නමුත් මරණය කියන්නේ නොවැලැක්විය හැකි දෙයක් වගේම මරණයේ විවිද ආකාර තියෙනවා... කොයිරා කදුවැටිවල සැරිසරන භයානකම මරණය මෙයයි...."<br /><br />" විකාර.... මුං දෙන්නනම් අමු පිස්සෝ දෙන්නෙක්...." ඕ'බ්රයන් කොඳුර ගත්තේය.<br /><br />මොහොතකට පසු හැලිය ගින්නෙන් බාගත් ආගෝස් එහි කට වටා බැඳ තිබු රෙදි කැබැල්ල ප්රවේශම් සහගත ලෙස ගලවා ගත් අතර හැලියේ වු සියල්ල පොළව මත වළක් හාරා සර්පයාගේ හම හා හිසත් සමගම වළදැම්මේය.<br />රෙදි කැබැල්ල නැවත වතුරින් සෝදා එම වතුර ඩේමියන්ට දුන් අතර ඔහු මහත් අප්රියතාවයකින් යුක්තව එය එක හුස්මට පානය කලේය.අනතුරුව එකවරම නැගිට ගත් ඔහු කුඩාරම තුලට වැදගත්තේය.<br /><br />"හද මුදුන් වෙනකං ඔහු අපායේ පිච්චේවි"<br /><br />කොලුවාගේ නික්මයාම දෙස බලා සිටි ආගෝස් නැවත ඕ'බ්රයන් දෙස බැලීය,<br /><br />" ඉතින් බ්රයන්.... ඔබ කොහෙන්ද කියලද ඔබ ඇත්තටම හිතන්නේ...."<br />දෙදෙනා හුදකලා වීමෙන් අනතුරුව ආගෝස් විමසීය...<br /><br />"මම දන්නේ නෑ....කොහොමද ඔබලා මාව හොයාගත්තේ...."<br /><br />"අද අපි වෙනදටත් වඩා පර්වතයට ළං උනා...අපිටත් පුදුමයි මරණයේ නිම්නයේ බඩගාන සෙවල සහිත මරණය ත් එක්ක ඔබ රාත්රියක් ජීවත්ව සිටීම ගැන....මට එක දෙයක් විශ්වාසයි...අළුයම දෙවනි යාමෙන් පසුවයි ඔබ එතන හුදකලා වෙන්න ඇත්තේ....."<br /><br />"ඔබලා මරණය ලෙස හැඳින්වෙන්නේ අර කලු පැහැති නාගයාටද....?"<br /><br />"ඔව්...කොයිරා කඳු මුදුන් මත පමණයි උන් ඉන්නේ....මේ අදුරු මහද්දීපයේ බුරුතු ගනන් තිබෙන භීෂණකාරී දේවල් වලින් එකක් පමණයි ඒ..."<br /><br />"කොයිරා කදු මුදුන්....එතකොට ඔබලා ජීවත් වෙන්නේ මේ මරණයේ මිටියාවතේද....තව අය ඉන්නවද....? "<br /><br />"අර උතුරින් පෙනෙනෙ හිම ශිඛර වලින් ඔබ්බට මිනිස් ඇසකට කවදාවත් ලක්නොවිච් ඇස්ගාඩය නම් රාජධානියක් තියෙයි. ඉපදී මැරෙන මිනිස්සු වන අපිට කවදාවත් එහෙට පය තියන්න බෑ... මේ නිම්නයෙන් පියටවෙන්න එකම මාර්ගයයි තියෙන්නේ...ඒ අපේ ගම්මානය හරහා... කීත්යාඩ් කියන්නේ එහෙට... එතනින් එහාට පොඩි පොඩි රාජ්යන් කීපයක්ම තියෙනවා පොඩි පොඩි රජවරු ඉන්න.ඒත් ඇස්ගාඩය හැර මේ සියලුම සියොරාවට ප්රධාන වගේම විශාල ක්රෝබි නුවර ට නිරිත දිගින් පාවෝ ගංගාව හරහා කෙටි මාර්ගයක් තිබෙයි නිර්භීත පිරිමියෙකුට පමනක් යන්න පුලුවන්.ක්රෝබි නුවරට ගියොත් ඔබට අදිරාජ්ය ක්ලොඩියස්ව බලාගන්න පුලුවන්....එතුමා තමයි රජවරුන්ගෙත් රජතුමා.ඊටත් එහා තියෙන්නේ "ගර්" වනාන්තරය, ගර් වනාන්තරය මැද්දේ තමයි අදුරු මහද්දීපයේ බලවත්ම රාජදානිය වන සමේරියාව තියෙන්නේ,...එතකොට මෙතනින් නැගෙනහිර පැත්තට හැතැප්ම දාස් ගාණකට එහා ඇල්කේනියාව කියලා නටබුන් වුණ රාජධානියක් තියෙයි "<br /><br />"මේක මහ පිස්සුවක් ආගෝස්,,, මම කවදාවත් ඔය රටවල් ගැන අහලා නෑ.... එක්කෝ මම ඉන්නේ අතීතයේ... නැත්ත්ං වෙනත් ලොකෙක...."<br /><br />"දඩයක්කාරයාගේ වර්ෂය තුල බොහෝ අද්භූත දෑ සිද්දවෙනවා මිත්රයා....කොහම නමුත් ඔබට අප සමග තව දෙපෝයක් රැදීමට සිදුවෙනවා....නැතිනම් ඩේමියන්ගේ කැමැත්ත මත ඔබගේ ම මාර්ගයක යා හැකියි... කෙසේ වෙතත් මරණයේ නිම්නයේ සැරිසැරීම නුවණට හුරු දෙයක් නම් නෙමෙයි... දෙපෝයක් රැදීමට හැකිනම් අපත් සමගම කීත්යාඩ් කරා යාමට ඔබට හැකිවෙයි..."<br /><br />"ඩේමියන්ගේ කැමැත්ත මත....?"<br /><br />"ඔබ තාමත් ඔහුට ජිවිතෙන් ණයගැතිය... මේ නාගයන් කෙතරම් විශ ද යත් දශ්ටනයෙන් ඇසිපිය සලන කාලයකදි දරදඬු මල කඳක් වෙනවා.කිසිම සිහියක් ඇති මිනිසෙක් පර්වතය අසලට කිට්ටු වීමට යන්නෙ නෑ...ඔබ එතන සිහි නැතුව සිටීම අප දෙදෙනාටම මහත් පුදුමයක්...ආගෝස් වන මම හැර දැනට කොයිරා කදු මුදුන් මත මරණය අල්ලා ගැනීමට හැකි කෙනෙක් මේ මහද්දීපයේම නෑ...ඩේමියන් හට පර්වතය කරා ළඟා වීමට උදව් කරලීම තමයි මගේ කාර්යබාරය, අනතුරුව අපට නැවත මේතනින් පිටවෙන්න පුලුවන්,,,"<br /><br />"පර්වතය,,,,, කොහෙටද මේ පර්වතය කියන්නේ,,,,ඇයි ඩේමියන් එතනට යන්නේ,,,,ඔක්කොටම වැඩියෙන් මේ නාගයන්ගෙ විශේන් ආරක්ශා වීමට මෙච්චර මහන්සි වෙන්නේ ඇයි ආගෝස්,,,,,"<br /><br />"ඔබ දුටුවාද මේ තැනිතලාව අවසන් වෙන්නේ විශාල දෙණියකින්,,,ඒ දෙණිය මධ්යයේ තිබෙනවා විශාල පර්වතයක්, ඒ පර්වතයෙන් මරණයේ මිටියාවත අවසන් වෙනවා,,පර්වතය මැද එලිමහන් බිමක තමයි "ජිවත් වෙන මරණයේ ගස " තිබෙන්නේ,,,,ඒකේ මුල් අපාය දක්වාත් ඊටත් පහල ඇති සයෝන්ගේ කුටිය දක්වාත් පැතිර යනවා කියලා තමයි පැරැන්නන් කීවේ,,,පර්වතයට ළගා වීම බොහොම අපහසු වැඩක්,,,කලු පැහැති මරණය හැමතැනම,හැබැයි මරණය අවදි වෙන්නේ රාත්රියේ පළමු භාගයේ පමණයි,,අනෙක් හැම වෙලාවෙදීම උංගේ ගුල් වල රිංගගෙන ඉන්න හින්දා දෙවනි යාමයේ ඉදන් පහුවදා පළමු යාමය වෙනකං වේලාව තිබෙයි ගස ළඟට කිට්ටු වෙන්න, ඩේමියන්ට උවමනා වෙලා තියෙනවා ගසට කිට්ටු වීමට "<br /><br />"ඇයි,,,,අවුරුදු දාසයක් වත් නැති කොලු ගැටයෙක් මේ වගේ වෑයමක් ගන්නේ,,,,"<br /><br />"වීරයන්ගේ මාවතට ඔහුව තොරාගෙන තිබෙනවා මිත්රයා,,,,ඉරණමෙන් ගැලවෙන්න කාටවත් බෑ,,,"<br /><br />"වීරයන්ගේ මාවත,,,,,, මොකක්ද ඒක,,,,,"<br />.<br />ආගෝස් මොහොතක් ඕ'බ්රයන් දෙස බැලීය,ඒ බැල්ම තුල බොහෝ දේ ඇති බැව් මොනවට අවබෝධ කරගත් ඕ'බ්රයන් ගේ ශරීරය පුරා සිහින් හිරයක් නැවත ඇදී ගියේය,,<br /><br />"අපිට අපේ ම කියලා පුරාවෘත තිබෙනවා,,, ඒ හැම එකක්ම ඇත්තයි කියලා මම කියන්නේ නෑ,,,,ඒත් වීරයන්ගේ මාවත කියන්නේ කතන්දර දොලහෙන් එකක්,,,,මම කතන්දර කීමට දක්ෂයෙක් නෙමෙයි හැබැයි මම ඒ ගැන කියන්නම්,,,,බ්රයන්,,,<br />තවදෙයක් මේ හැම කතන්දරයක්ම ලියවිලා තියෙන්නේ ඇල්කේනියන් බසෙන් ඉතින් ඔබ මේ දේශයට ආගන්තුකයෙක්,,,ඒත් ඔබ පිරිසිදු ඇල්කේනියානු බස ඉතාමත් හොඳින් කතා කරනවා,මට තිබෙන ප්රශ්නේ ඒක,,,,ඔබ ඇල්කේනියන් කතා කරන්නේ මම කවදාවත් අසා නොමැති උරුවකින් "<br /><br />" අපි ඒ භාෂාව හඳුන්වන්නේ ඉංග්රීසි කියලා ආගොස්... මම ජීවත් වෙන ලෝකයේ ත් ප්රධාන භාෂාව මේක තමයි....තව භාෂා දහස් ගණනක් තිබුනට....."<br /><br />"අදුරු මහද්වීපයේත් භෂා ගොඩක් තියෙනවා මිත්රයා,,,ඒත් මේ දේශයට ආගන්තුකයෙක් කියන අයෙක් කතාකරන්න පුලුවන් කියලා විශ්වාස කරන අන්තිම භාෂාව ඕක,,,රණශුරයන් පමණයි ඔය භාෂාව කතාකරන්නේ..."<br /><br />"කොහොමත් නොදන්නා තැනක අතරමං වෙලා භාෂාවක් නොදැන ඉන්නවට වඩා අපිට අදහස් හුවමාරු කරගන්න පොදු භාෂාවක් තිබෙන එක හොදයි,,,"<br /><br />ආගෝස් තම පසෙක තිබු ඔලොගුවකින් හම් බැම්මෙන් බඳින ලද පොතක් එලියට ගත්තේය,,,<br /><br />"මේ තමයි කතන්දර දොළොස පොතේ පිටපතක්,,, අඳුරු මහද්දීපයේ සෑම කෙනෙක්ම මේ කතන්දර දොළොස දැනගැනීම වැදගත් පළමුවැනි කතන්දරය මීට අවුරුදු දහස් ගණනකට ඉස්සර ඇල්කේනියාව බිහිවෙච්ච හැටියි,,,,දොළොස්වන කතාන්දරය ඇලෙක් රජතුමාගේ ශුද්ධ වූ අසිපත දක්වා මහද්දීපයේ පුරාවෘතයන් ලියවිලා තියෙයි,, දශක දෙකකට පෙර කතා එකොළහයි තිබුනේ බ්රයන්,,,දොළාස් වැනි කතාවේ යුද්ධයට මම ත් සහභාගී වෙලා තියෙනවා,,,,,,,,,,, ඉතින් මේ කියන්නේ කතන්දර වලින් ඔබ්බට ගිය දේවල් කියලා මට සහතික කරන්නත් පුලුවනි........ ඉතින් ඉඩ දෙන්න මට ඔබට පළමු කතාන්දරය කීමට...."<br />.<br />අගෝස් සෙමෙන් තමන්ගේ ගැඹුරු කටහඩින් කතාන්දරය අවධි කලේය.....<br /><br />########################################</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/12872728078660193262noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-358510701868111702.post-25991779221281642312017-04-08T06:34:00.000-07:002017-04-08T06:34:07.577-07:00වන් ෆෝ ලොක්... වන් ෆෝ අන්ලොක්....<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiErRpdgH2Du7cLn4s-kt4HLywm4gZi1g_Hi6GelCuustXRI0aKLXq3iRziFvO9mkOagMvEdqZb63zXisKLMVC7eAcDd6xWcgTDue8l-H0zXWoqWLOqxUV-ruPRTILn7O_NCBw2pMd9Et4/s1600/Aladdin3192.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiErRpdgH2Du7cLn4s-kt4HLywm4gZi1g_Hi6GelCuustXRI0aKLXq3iRziFvO9mkOagMvEdqZb63zXisKLMVC7eAcDd6xWcgTDue8l-H0zXWoqWLOqxUV-ruPRTILn7O_NCBw2pMd9Et4/s320/Aladdin3192.jpg" width="320" /></a></div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
"පොඩී......මොනවද ඔය හැටි කණ්ණාඩියට ඇස් ගහන්නේ...."</div>
<div dir="ltr">
"නෑ....නෑ....මේ......මං......"</div>
<div dir="ltr">
"නෑ....මේ....මොනවද කියන්නේ උඹ.... හංදියට යනවා කියලා දැන් කීයේ ඉදන්ද කණ්ණාඩිය ඉස්සරහ....කලුවර වැටෙන්න ඉස්සැල්ලා ගොහිං වරෙන්....."</div>
<div dir="ltr">
"හා...අම්මේ.....මේං මං ගියාවේ....."</div>
<div dir="ltr">
අම්මගෙන් තවත් දෝස්මුරයක් එන්න ඉස්සැල්ලා මම වැට කඩුල්ල පාස් කරගෙන වැට අයිනෙන් පාතට බරවෙලා තිබ්බ කතුරුමුරුංගා දල්ලකට උඩ පැනලා ඩෑෂ් පාරකුත් ගහගෙන පාරට පැන්නා...</div>
<div dir="ltr">
"අදනම් සාමාධි ට ඇහැක් ගහනවමයි........"</div>
<div dir="ltr">
මගේ හිතේ තිබුනේ ඒ සිතිවිල්ල විතරමයි....නැත්තන් වෙනදා කටු කම්බි වැටෙන් එලියට පැනලා පාරට බරවෙලා තිබ්බ මඤ්ඤොක්ක කොලයක් නටුව අගින් කඩාගෙන දබර ඇගිල්ල වටේ කරකව කරකව කමාන්ඩෝ එකේ දුව බේරගන්න යන ආනෝල්ඩ් ස්වසනේගර් වගේ ගැම්මට යන ගමන් පාරේ තිබ්බ ලොකු ලොකු බොරළු කැට වලට පයින් ගහ ගහ යන්න සිහියක්, ඉවසිල්ලක් මට තිබුනේ නෑ...... මට ඉක්මනට ඉක්මනට හන්දියේ බස් හෝල්ට් එකට ගිහින් පහයි කාල බස් එක අල්ලගන්න සිහිය විතරයි තිබුනේ..... ඒකේ තමයි හැම බදාදාම සමාධි පන්ති ඇරිලා එන්නේ.... සාමාධිව මතක් වෙද්දිම එන්නේ එයා ගාගෙන එන ගෝයා සීක්රට් සෙන්ට් එකේ සුවඳ....</div>
<div dir="ltr">
... "ශීහි....තාම වචනයක් කතා කරන්න බැරි උනානේ....දැන් කී ගමනක් මේ වගේ ෆලෝ පාර දැම්මද....."</div>
<div dir="ltr">
මට මං ගැනම කේන්තියට පාරේ තිබ්බ මෙටල් එකකට දුන්නා බනානා කික් එකක්....ටිකක් කකුල රිදුනත් මැටල් කෑල්ල ඈතට විසිවෙන හැටි දැකලා හිතට පොඩි කික් එකක් ආවා....</div>
<div dir="ltr">
" අද නම් කොහොම හරි ටෝක ක් දාන්න ඕනේ..." </div>
<div dir="ltr">
මම වීර පුරන් අප්පු වගේ වාතාවකාශය ටිකක් පපුවට අරගෙන පපුව ඉස්සරහට දාගත්තා....වැහි මන්දාරම් ගතියක් එක්කලා රොමැන්ටික් ක්ලය්මේට් එකක් මැවිලා තිබ්බේ....පාලුවට ගියපු ගුරු පාරේ මම විතරයි...මම පය ඉක්මන් කරද්දිම කකුළට මොකක්ද මංදා හරි තදේට හැප්පුනා.....</div>
<div dir="ltr">
"මොන.....හු@%&*......"</div>
<div dir="ltr">
මට කියවුනේ එකපාරටම...<br />
ගල් උනත් ඔහොම්මමයි...අපි පයින් ගහන් නැති දවසට උන් ඇවිත් කකුලේ වදිනවා.....අයින් වෙලා පයින් යන්න දෙන්නෙම නෑනේ....<br />
අසුහාරදාහට මල පැන්න මම බැලුවේ මොකක් ද මගේ පයේ හැප්පුනේ කියලා.......</div>
<div dir="ltr">
"අම්මට බොල......පහණක් නේ......"</div>
<div dir="ltr">
කියලා කට ගන්න හම්බුණේ නෑ... පහණ කෙලවරින් නිල් පාට දුම් පාරක් එලියට එන්න පටන් ගත්තා....</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwVTotARld78DJKx7G5J8n6UEZZ39deaTrDiD11Y8hl0dgBes0hPGGN6iaNUrB6fXnwGN05XT2GAZBzyAJH8XN7bQi81gfbvo3j7JTFsJF4rVve_tOAFIWLlhxd3Bu2Cg31v_6f5ikC7g/s1600/14223040838_a2a69d07d6_b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="207" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwVTotARld78DJKx7G5J8n6UEZZ39deaTrDiD11Y8hl0dgBes0hPGGN6iaNUrB6fXnwGN05XT2GAZBzyAJH8XN7bQi81gfbvo3j7JTFsJF4rVve_tOAFIWLlhxd3Bu2Cg31v_6f5ikC7g/s320/14223040838_a2a69d07d6_b.jpg" width="320" /></a></div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
සීතලට හිරියක් ඇඟ පුරා යද්දි මට කකුල් දෙක පණ නැතිවෙන්න වගේ ගත්තා...</div>
<div dir="ltr">
"හහ්...හා.....හහ්....හා....හහ්...හා......"</div>
<div dir="ltr">
ඔහොම සද්දයක් එද්දි මම දැනගත්තා බඩු පැකට් කියලා..... මුළු පාරම වහගෙන ඉස්සරහ හිටියේ නිල්ම නිල් පාට භූතයෙක්......</div>
<div dir="ltr">
"ආයේමත්.......මොනාද බ්රෝ මේ කරන්නේ.....අහිංසක භූතයෙක්ට මේ වගේ ක්ලය්මේට් එකකදි පාඩුවේ වාඩි වෙලා ටීවී සීරිස් කෑල්ලක් බලන්න දෙන්නේ නෑ නේ....."</div>
<div dir="ltr">
මං වටේට පාවෙන ගමන් ඇස් දෙක ලොකු කරං ඌ කියෙව්වේ පුදුම හිතේ අමාරුවකින් <br />
කොණ්ඩේ ස්පෙන්සර් ගහගෙන ලස්සන පොයින්ට් එකක් තියං රැවුල උඩු අතට කරක කරක කරක හිටපු භූතය දැක්ක ගමන් මගේ බය ටිකක් අඩු උනා....මූ ටිකක් මොඩි ෆයි භුතයෙක් වගේ.....</div>
<div dir="ltr">
" සොරි සොරි බ්රෝ....වැරදීමක් උනේ...."</div>
<div dir="ltr">
මම තටම තටම වචන ගලපගත්තා....</div>
<div dir="ltr">
"ඉට්ස් ඕකේ....ඉට්ස් ඕකේ.......එහෙනම් අපි මේක ඉක්මනට ඉවර කරමුද......"</div>
<div dir="ltr">
ඒ පාර මෑන්ස් කීවේ අතේ බැදලා තිබ්බ ස්මාර්ට් වොච් එක දිහා බලාගෙන....<br />
ඒ ටිකට නොටිෆිකේශන් දෙක තුනක්ම ආපු සද්දයක් ආවා.</div>
<div dir="ltr">
"ඉවරයක්.........."</div>
<div dir="ltr">
මම එහෙම ඇහුවට මන් දැනගෙන හිටියා මෑන්ස දැන් යන්නේ මට කැමති වරයක් දෙන්න කියලා.....එක්කෝ තුනක්... පොඩි කාලේ චිත්ර කතා පත්තරේ "බෑග්ඩෑඩ් වල හොරා" කියවපු දවසේ ඉදන් හීන මවපු චාන්ස් එකක් මේ....<br />
හැබැයි ඔය පහනවල් වලින් එලියට එන භූතයෝ දෙන වර වලින් ගොඩ ගිය එකෙක් නම් මට මතක් උනේ....නෑ.... මතකෙටටම ආවේ වෙන වෙන දේවල්......</div>
<div dir="ltr">
" යා....යා බ්රෝ.....ගන්නකෝ මෙකෙන් ටෝකන් එකක්......" </div>
<div dir="ltr">
මිනිහා කොහෙන්ද මංදා ජෑම් බෝතලයක් මවලා ගත්තා සෙනිකවම....නැවුම් බවේ සංකේතේ එන්න බර දාලා මුඩිය ගලවලා දික් කලා මා දිහාවට.....<br />
මං ෆුල් අඤ්ඤකොරොස් උනා.....<br />
කෙල ටිකක් අමාරුවෙන් ගිල ගනිපු මම </div>
<div dir="ltr">
"මොනවද මේ භූත බ්රෝ..... වර දෙන ටෝකන් ද......"</div>
<div dir="ltr">
මම ඒහෙම ඇහුවේ ජෑම් බෝතලේ බාගයක් විතර පිරිලා තිබුනේ එක එක පාට රවුම් ටෝකන්වලින් හින්ද.....</div>
<div dir="ltr">
"වර..........හා....හා....හා.....,වර දෙන භූතයෝ කොහෙද බ්රෝ දැන්......මේවා සුපර් පවර්......චොයිස් ඉස් යුවා.....ඕසම් නෙහේ....."</div>
<div dir="ltr">
"සුපර් පවර්..........."</div>
<div dir="ltr">
මට ඉහළට ගත්ත හුස්ම ටික පාතට දාගන්න බැරි උනා... .එකපාරටම පොළවෙන් අඩි දෙක තුනක් පාවෙන්න ගත්තා....හිර කරගත්ත හුස්ම වලින් පපුව පිපිරෙන්න වගේ දැනුනම මම එකපාරටම හුස්ම පිටකලා....ආයේ පොළවට වැටුනා.....</div>
<div dir="ltr">
" ෆ...ට්...ට...නේ.........!"</div>
<div dir="ltr">
මට එකපාරටම කෑ ගැහුණා......ඇයි දෙයියනේ අම්මා මුත්තා කාලෙවත් අහලා තියේයෑ සුපර් පවර් දෙන භූතයෝ ගැන.....</div>
<div dir="ltr">
" ගන්න ගන්න බ්රෝ.....ස්පයිඩර් මෑන් ට්රේලර් එක රීලිස් වෙලා තියෙන්නේ....ඉක්මනට බලන්න ඕනේ ......බයි ද වේ මේ පැත්තේ සිග්නල් නම් අන්තිමයි බ්රෝ.......කෝ තාම ෆ්රී වයි ෆයි හම්බුනේ නැද්ද...... "</div>
<div dir="ltr">
"ඒවා නම් කතාකරලා වැඩක් නෑ භූත බ්රෝ.....අපිට හරියට ත්රීජීවත් නෑ අයිසේ......"</div>
<div dir="ltr">
"ඕ ගන්නකෝ ටෝකන් එකක් ජම්පර් පවර් එක ලැබුනොත් මට ත් හෙල්ප් එකක් කරලා ඕනේ......මගේ පහණ සිග්නල් තියෙන කොහෙට හරි ගිහින් දාපං බ්රෝ......"</div>
<div dir="ltr">
"එකෙන්ම....කෝකද ඒ ටෝකන් එක....."</div>
<div dir="ltr">
මම ඇහැක් ගහන ගමන් ඇහුවා......</div>
<div dir="ltr">
"චී...... බ්රෝ....මට එහෙම කියන්න බෑ.....ගන්නකෝ කැමති පාටක්......"</div>
<div dir="ltr">
මිනිහා බල කරනම එකේ අමාරුවෙන් ඇඟිලි දෙකක් ජෑම් බෝතලේට දැම්ම මම නිල් පාට ඩොට් වැටිච්ච සුදු පාට ටෝකන් එකක් අරගත්තා....ඒ තමයි සමාධිගේ ලස්සනම ගවුමේ ඩිසයින් එක.... <br />
එක දැක්ක ගමන් භූතයා හොල්මනක් දැක්කා වගේ බයවෙලා පස්ස්ට පැන්නා......</div>
<div dir="ltr">
" මමී ගහයි බැට් එකෙන් කීවලු බ්රෝ....වන් ෆෝ ලොක් වන් ෆෝ අන්ලොක්.........."</div>
<div dir="ltr">
ඒක කීපු ගමන්ම මාව නිකන් සීතලට ගල් ගැහිලා වගේ ගියා.......</div>
<div dir="ltr">
"හෝව්.....හෝව් බ්රෝ.....පොඩ්ඩක් ඉන්න මං කැපෙනකං මෙතනින්.....ඔයාට දැන් සුපර් පවර් එක ලැබිලා තියෙන්නේ......."</div>
<div dir="ltr">
"ෂා.... මරුනේ......මොනවගේ පවර් එකක් ද මට තියෙන්නේ......."</div>
<div dir="ltr">
"එකක් ගැහුවොත් ලොක්........අනික ගැහුවොත් අන්ලොක්......."</div>
<div dir="ltr">
"මොනවා ගැහුවොත් ද..... . "</div>
<div dir="ltr">
මං දිහා අමුතු විදිහට බලපු භූතයා හීමිට දුං රැල්ලක් වෙලා පහණ අස්සට රිංගන්න ගත්තා.....<br />
පේන හැටියට මට හම්බුන පවර් එකෙන් මිනිහා බය වෙලා හිටියේ.....ඒක තමයි පෙට්ර්ල් වැදිච්ච ගැරඩියා වගේ මාරු වෙන්න දගලන්නේ...<br />
"අනේ බ්රෝ කියලා යන්නකෝ.......මොනවා ගැහුවොත් ද........"</div>
<div dir="ltr">
"ඇස්.........."</div>
<div dir="ltr">
අන්තිමට මට ලාවට වගේ ඒක ඇහුනා........</div>
<div dir="ltr">
එකපාරටම ආතක් පාතක් නැති පුස් පැටියෙක් වගේ මම වට පිට බලන්න පටන් ගත්තා....බිම තිබ්බ පහන ගත්ත මම එකට දෙන්න පුලුවන් දස වද ටික ඔක්කොම දුන්නත් භූතයා නෙමෙයි ආයේ එලියට ආවේ... ඕකනේ සනා බැරි අපි දෙබලක් උඩට නැග්ගොත් එකෙත් පුවක් ගහක් කියලා කියන්නේ කට කහනවටයැ....<br />
කෝකටත් වෙලාව බලද්දි පහයි දහයයි...එකපාරටම ඔලුවට ආවේ සමාධි...දැන් ඉතින් බස් එක අල්ලන්න හුසෙන් බෝලට්ගේ රෙකෝඩ් දෙක තුනක් කඩන්න වෙනවා.....මම ගුරු පාර කෙළවර තිබ්බ කටු ගාලක පහණ හැංගුවා....මොකද මම කැමති නෑ අපේ ගමේ සුපිරි වීරයෝ තවත් ඉන්නවට....ඉන්නවනං ඉන්න ඕනේ මම විතරයි.....</div>
<div dir="ltr">
"වන් ෆෝ ලොක්...වන් ෆෝ අන්ලොක්.....සෙද්ද තමයි....ජමපර් තියා ෆ්ලැශ් වත් වුනානම්....සුටුස් ගාලා බස් එක අල්ලගන්නවනේ....."</div>
<div dir="ltr">
මට ම කියවුණා....හොද හුස්මක් අරගෙන මම ගුරු පාර දිගේ දුවන්න පටන් ගත්තා.....කොහොම හරි වෙරි වෙච්ච බල්ලෙක් වගේ කටෙන් සෙම දාගෙන මම බස් හෝල්ට් එකට සම්ප්රාප්ත වෙද්දි පහයි විස්සයි.... අහසේ දෙයියෝ නෑ කිවට ඉන්නවා වගේ....බස් එක අද පරක්කුයි.... මම දනහිස් දෙකට අත තියාගෙන දෙකට නැමිලා හති අරින්න ගත්තා....බස් හෝල්ට් එකේ ඉන්න මිනිස්සු මා දිහාවේ බලුවේ පිටසක්වලින් ආපු එකෙක් දිහා බලන ගානට....අපි සැලෙයි ඕවට...කොහොම උනත් සුපිරි වීරයන්ට මුලුන්ම අම්බානට චාටර් කන්න වෙනවා....මම ටිකක් කෙලින් වෙලා ආඩම්බරයෙන් පැත්තක තිබ්බ බෝඩ් එකකට හේත්තු උනා....එතකොටම තමයි මම දැක්කේ එහා පැත්ත ගේට්ටුවේ දාලා තිබ්බ ලොකුම ලොකු ඉබ්බෙක්ව...... මේක මගේ පවර් එක ටෙස්ට් කරගන්න හොද වෙලාවක් නොවුනට අලුතින් සෙල්ලම් බඩුවක් ලැබිච්ච පොඩි එකෙක් වගේ මම කුතුහලයෙන් හිටියේ.....</div>
<div dir="ltr">
ඉතින් මම පිස්සෙක්.... පිස්සෙක්... පිස්සෙක්.... වගේ මාරුවෙන් මාරුවට අර ඉබ්බා දිහා බලාගෙන ඇස් ගහන්න පටන් ගත්තා....<br />
ගොරෙද්ද ඇද ඇද ලංගම බස් එක බස් හෝල්ට් එක ගාවට එද්දි මට සංසාරේ එපාවෙලා තිබ්බේ ඇස් ගහලම.....සේප්පු කඩන හොරෙක් වෙලා මගේ අනාගතය ජය ගන්න ගහල තිබ්බ ප්ලෑන් ඔක්කොම ඇස් පනාපිට කඩං වැටෙද්දි භූතයගේ අම්මා මුත්තා පරම්පරාවම මතක් කරගෙන මම බස් එකට නැග්ගා.... <br />
අසු හාරදාහට කේන්ති ගිහිල්ලා හිටියත් බස් එකේ හිටපු සමාධි ව දැක්ක විතරයි සීත ගගුලට පැන්නා වගේ මුලු ඇඟම සීතල වෙලා ගියා....<br />
ඔන්න ඉතින මම රොමැන්ටික් මූඩ් එක ඔන් කරගෙන බස් එකේ හිටපු ජනකාය මතින් පීනගෙන වගේ එයා දිහාවට ඇදුණා.... අද එයාට ශීට් එකක් හම්බවෙලා ජනේලේ අයිනෙම....ඒ ළගම එයාගේ අතිජාත යෙහෙළිය වාඩි වෙලා හිටියා....මම ඉතින් සමාධි දිහාවේ බලාගෙනම සීට් එකේ ඇන්දකට හේත්තු වෙලා මනෝ ගහන්න පටන් ගත්තා.... ජනේලෙන් එලිය බලාගෙන හිටපු එයා එකපාරටම ඉස්සරහ බලනකොටම මම මගේ ඇස් දෙකෙන් එයාව අල්ලගත්තා.....මුලු මූණම රතූවුනේ එකපාරටම.... සිටිස් ගාලා එයා අහක බලාගත්තා....එයාගේ යාලුවටත් හිනා...කෙල්ල සිද්දිය බලං හිටියේ....ඉතින් ඊළඟ පැය බාගෙම විටින් විට රතු වෙන එයා දිහ බලාගෙන මම ඊළඟට කරන්න ඕනේ කතිකාව පෙළගස්ස ගස්ස හිතින් පුරුදු වෙවි මම මනෝ පාර ගහන්න පටං ගද්දි එයාගේ යාලුවත් විටින් විට මා දිහා බල බල සමාධි ට වැලමිටෙන් අනින්න පටන් ගත්තේ හිනා වෙවි....<br />
ඉතින් හෙමින් හෙමින් ආපු බස් එක " ද හෝල්ට් " එකේ නතරවෙනකොටම එයා බහින්න ලෑස්ති වෙලා හිටියේ.... දිව කට වේලිලා...බය වෙලා...සිහිනැතිවෙන්න ඔන්න මෙන්න හිටපු මමත් ශරීරයේ තිබ්බ ඔක්කොම ගට්ස් එකතුකරගෙන එයා පස්සෙන්ම බහින්න රෙඩි උනා..<br />
බස් එකෙන් බහිද්දිම කොහෙන්දෝ ආපු හුළං පාරක් එයාගේ තැඹිලි පාට ගවුමත් එක්ක සෙල්ලං කරනකොට මට නිකං පිස්සු වගේ දැනුණා.. බස් එකේ ෆුට් බෝඩ් එකේ ගල් වෙලා හිටියා මාව කරකවලා අතහැරලා බස් එක ඇද්දුවයිං මම එකපාරටම එලියට පැන්නා...වැඩ කැල්ලක් දාලා නොවැටි බේරුණ මං සිනේඩියන් සීඩෑන්ගේ හෙඩ් ගෝල් එක රැකගත්ත ඉතලි ගෝලි වගේ ගැම්මෙන් සාමාධි දිහා බලනකොටම එයා මං දිහා බලාගෙන....<br />
හිත අස්සෙන් හරි බඩ අස්සෙන් හරි සමනල්ලූ පියාඹනවා කියන්නේ මේ ෆීලිං එකට වෙන්න ඇති....<br />
ආයේ පාරක අපේ ඇස් එකපාරටම හම්බුණා...කල්ප කාලාන්තරයක් බලං හිටපු චාන්ස් එක මේක තමයි කියලා මටත් හොරෙන් ටිස් ගාලා ඇහැක් වැදුණා.....<br />
කොහොම හරි මගේ ඒ බැල්මට සමාධි සෑහෙන්න කලබල උනා කියලා මට තේරුණේ එයා වැටෙන්න වගේ ගියාම....මම ජොන්ටි රෝස් උඩපන්දුවක් රැකගන්න පනිනවා වගේ පැනලා එයාව අල්ලගත්තා......<br />
මගේ අත් දෙක අතරේ එයා වාරු උනහම රන්වීර සිං හුයි,ප්රියන්කා චොප්රයි<br />
" තුනේ මාරි එන්ටීයාර දිල්මේ බජී ඝන්ටියාර.......පං...පං...පං...පං "" කියාගෙන අපි දෙන්නා වටේ නටන්න පටන් ගත්තේ මාව අමුතුම ලෝකේකට එක්කගෙන ගෙනහින්.....<br />
කොහොම හරි උන් දෙන්නා නටලා ඉවරවෙනකංම මට සිහි එලවා ගන්න බැරි උනත් සාමාධිත් හැල හොල්මනක් නැතුව මගේ දිහාවම බලං ඉන්නකොට තමයි මම කොහේහරි ශෝට් සර්කිට් එකක් තියෙයි කියලා හිතුනේ....<br />
" සමාධි........."<br />
මම හීමීට වචන ගැලපුවා....<br />
සද්දයක් නෑ.....මගේ ඇස් දෙකට කෙල්ල වසී වෙලාවත්ද.....<br />
" සමාධි......."<br />
සද්දයක් වත් නෑ....කෙල්ල ගල් වෙලා වගේ..... එතකොටම තමයි මට කුරිරු සත්ය අවබෝධ උනේ....<br />
" වන් ෆෝ ලොක්.... වන් ෆෝ අන්ලොක්....."<br />
කෙල්ල ලොක් වෙලා....ඒ කියන්නේ අතපය අඟුලු වැටිලා...ගල් වෙලා.....<br />
මම සෙනිකවම අනෙක් ඇහෙන් ඇහැක් ගැහුවා......<br />
ඒ ටිකට එකපාර සිහිඑලවා ගත්ත සමාධි මගේ තුරුලෙන් අහකට පැන්නා....<br />
" මට මොකද උනේ......." එයා බයවෙලා ඇහුවේ....<br />
" ඔයා වැටෙන්න ගියා...මම අල්ලගත්තා... සොරි ඔයාව බය කලානම්....."<br />
"නෑ...නෑ.......මට එකපාර මොකක්ද උනා...........ඉට්ස් ඕකේ තැන්ක්ස්...."<br />
එයා අවුල් වෙලා තිබ්බ කෙස් කැරළි හදන ගමන් කීවේ ලැජ්ජාවෙන් උපරිම රතු වෙලා....<br />
එයා හීමිට මම දිහා අමුතුම විදිහට බලලා අනෙක් පැත්තට යන්න පටන් ගත්තා....මොන හේතුවකටද මංදා පල්සර් වන් තර්ටි ෆයිව් එකේ සද්දේ වගේ මගේ හාට් එකට්ග් සිටි සිටි ගාලා සද්දෙට වැඩ.....<br />
ටික දුරක් ගියපු එයා හිමීට හැරිලා හිටපු තැනමටම වෙලා බලං ඉන්න මම දිහා බලලා හිනාවක් දැම්මා......</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhk2qOZDQZ83I3HIFldUucpkGLVM9TPbvFlJO3tkUgo_7yNRS0_AQwJg_k5eDZXTqpPKHy8e6y8zH8fk1IUH3fIcw_9z7_58XdUjGsH2ST3oQu3ONlpdC-TXj_MoIBZ6NFFbarUW5pmJUU/s1600/force+2011+new+extended+trailer+john+abraham+genelia+HD+720p+high+quality+defintion+full+video+desi+indian+4.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="170" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhk2qOZDQZ83I3HIFldUucpkGLVM9TPbvFlJO3tkUgo_7yNRS0_AQwJg_k5eDZXTqpPKHy8e6y8zH8fk1IUH3fIcw_9z7_58XdUjGsH2ST3oQu3ONlpdC-TXj_MoIBZ6NFFbarUW5pmJUU/s400/force+2011+new+extended+trailer+john+abraham+genelia+HD+720p+high+quality+defintion+full+video+desi+indian+4.png" width="400" /></a></div>
<div dir="ltr">
.<br />
"අම්මෝ.............!!!!"<br />
මගේ බඩත් එක්ක කොර වෙලා ගියා ඒ පාර......<br />
උඩ පැනලා හුරේ පාරක් දාපු මම පාරේ අනිත් පැත්තට පැන්නා....</div>
<div dir="ltr">
<br />
##############</div>
<div dir="ltr">
<br />
ඊලඟ බස් එකේ නැඟලා ගෙදර එනකං මට හම්බුණ කීපදෙනෙක්ටම ඇස් ගහලා මගේ බලය ගැන හොද එක්ස්පීරියන්ස් ටිකක් ගන්න මට පුලුවන් උනා.....ඇත්තටම ඒක මහ ලේසි වැඩක්. වම් ඇහැ ගහපු ගමන් ඕන කෙනෙක් ලොක් වෙනවා....ආයේ දකුණු ඇහැ ගහනකං නෝ හෙල්ලුම්... බස් එකේ කොන්දා සල්ලි ඉල්ලන්න ආපුවම ගැහුවා ඇහැක්.......මිනිහා මන් දිහා බලාගෙනම ගල් උනා.....ආයේ බහින්න ලං වෙලා මිනිහට ඇහැක් ගහලා ප්රකෘති තත්වයට පත් කරම මිනිහා කොච්චර බය උනාද කියනවනම් මිනිහා ම මට සල්ලි දෙන්න හැදුවා......<br />
ඉතින් පුදුම ලල් එකෙන් මම බහිද්දිම තමයි ට්රැෆික් බයික් එක නවත්තලා තියෙනවා දැක්කේ... පුස් සයිකලෙන් යද්දි මාව අල්ලං ලයිසං ඉල්ලපු ඔය ට්රැෆික් කාරයා දකිද්දි මට අසුහාරදාහට මල පනින එකේ...අද දෙන්නම් කියලා මම මිනිහා ගාවට කිට්ටු උනා....<br />
" ඒයි......මූකලං බස්සා......"<br />
මම බුදු ගැම්මක් අරගෙන මිනිහට කෑගැහුවා....<br />
මේ හැන්දෑ යාමෙත් ටර්මිනේටර් වගේ සඟ ක් දාගෙන හිටපු ඩයල් එකට පුදුම හිතෙන්න ඇති මම එහෙම ටෝක් කරනකොට....<br />
මිනිහා සන්ග්ලාස් දෙක ගලවලා මං දිහා බැලුවා....<br />
" මොකද මූසලයෝ තෝ බලන්නේ.....ඉදපං තොට......"<br />
එහෙම කියන ගමන් මම ගැහුවා ඇහැක්.... මිනිහා ගල්.....<br />
හම්මේ මට දැනුණු ලල් එක..... මිනිහාගේ සන්ග්ලාස් දෙකත් උදුර ගත්ත මම ගෙවල් පාරට හැරුණා....<br />
මිනිහව අන්ලොක් කරන්න මට පිස්සුයෑ.......</div>
<div dir="ltr">
ගෙදර වැට කඩුල්ල පාස් කරන්න හදනකොටම එහා ගෙදර වල්සේසං බලු තඩියා හැමදාම වගේ මට කෝචොක් එකට බුරන්න ගත්තේ ඉනි වැට අස්සෙන් හොම්බ දාගෙන....ඌ හිතන් ඉන්නේ මේ වත්තත් උන්ගේ කියලා...<br />
අද දෙන්නං කෑම කියලා මං ඌ දිහා බලලා ගැහුවා ඇහැක්....... බල්ලා ලොක්.......<br />
ආයේ එතනින් යන්නත් හදලා කමක් නෑ මූ බල්ලනේ කියලා අනෙක් ඇහැත් ගහලා අන්ලොක් කරා..... බල්ලා සිටිස් ගාලා එතනින් මාරු උනේ නැට්ටත් පිටිපස්සේ ගහගෙන....ඌ නම් ආයේ එන්නේ නෑ...<br />
මම ගෙට ගොඩවුණා.....<br />
" ඕං එන වෙලාව....මං උඹට කී ගමනක් කියලා තියේද කැලුවර වැටෙන්න කලින් ගෙදර එන්න කියලා..... අප්පච්චි එන්න ඉස්සැල්ලා....වෙලාවට අදත් මේ මනුස්සයා පරක්කුයි......උඹ දන්නවනේ අප්පච්චිට උඹේ ඔය රස්තියාදු ගැහිල්ල පේන්න බෑ කියලා....."</div>
<div dir="ltr">
අම්මගේ දෝස් මුරයට මට කේන්ති ගියේ නෑ.....<br />
මම හිනාවෙලා අම්මව බදාගත්තා.....<br />
"අම්මේ වන් ෆෝ ලොක් වන් ෆෝ අන්ලොක්....."<br />
"ඒ ගමන මොකද උඹට වෙලා තියෙන්නේ ඉංගිරිසි දොඩවන්නේ....." <br />
අම්මත් පුදුම වෙලා එහෙම කීවා.....<br />
" හා...හා....අප්පච්චි එන්න ඉස්සැල්ලා අර පොල් ගෙඩිය ලෙලි ගහලා දීපං මෙතන බොරුවට හුරතල් වෙන්නේ නැතුව......."<br />
අම්මා එහෙම කීවෙං ටික වෙලාවකින් සුපිරි වීරයා පොල් ලෙලි ගහන්න පටන් ගත්තා.....<br />
පොල් ගෙඩි පහකුත් ලෙලි ගහලා ඇඟ ටිකකුත් හොදගෙන ගේ ඇතුලට එද්දි අප්පච්චි ඇවිත්.....<br />
"ඔව්...ඔව්...දිස්ටියක් තමයි......"<br />
ඒ අප්පච්චි....<br />
" අනේ දෙයියනේ රටකට වෙන විනාසේ...... පාරක තොටක බැහැලා යන්නත් බයයි දෙයියනේ......"<br />
ඒ අම්මා.....<br />
" මේ හොදට හිටපු සාජන් මහත්තයාලු....කිසිම හැල හොල්මනක් නෑ.... කතා බහක් නෑ....මහසෝනා දැක්කා වගේ බයවෙලා ගල් ගැහිලා සීමන්ගේ කඩේ ඉස්සරහ බයික් එකත් එතනමයි......"<br />
" ඉතින් අප්පේ......"<br />
"මිනිස්සු වට වෙලා බලං ඉන්නවා.....පස්සේ කවුරු හරි පොලිසීයට කෝල් කලා....ජිප් එක ඇවිත් දාගෙන ගියා ඉස්පිරිතාලෙට......"<br />
" ඔය කියද්දි මතක් උනේ උක්කුවගේ ලොකු කෙලි කොස් ගහෙන් වැටිලානේ.... කොන්දම කැඩිලා......"<br />
" ඒ මක්කෙයි......"<br />
" ඔය ලොකු එකී කිසි කමකට නෑ ගස් බඩ ගාන්න යන්න ඇති....හැබැයි මහ උන්දනං කියන්නේ එකපාරටම ඉරිදි උනා වගේ පා වෙලා අහසට ගියා කියලා.....ඊට පස්සේ කොස් ගහේ හැප්පුණාලු......"<br />
" මොකක්........."<br />
" කවුද ඉතින් මහ උනදෑ කියන ඒවා විස්වාස කොරන්නේ......පිස්සු හටනක්නේ......."<br />
"කෝකටත් හැන්දෑ යාමේ පොඩීට රස්තියාදු ගහන්න එහෙම යන්න දෙන්න එපා....මේවා මහ නරක කාල.....අපොයි දෙයියනේ රටකට ගිය කලක්....."<br />
අප්පච්චි ඒ ටිකනම් කීවේ කලමකිරිලා<br />
"රටේ නායකයොන්ගේ වැරදි තමයි ඕවා....."<br />
කතාව වෙනම පැත්තකට යන හින්දා මම කාමරේට ආව......<br />
එතකොට තමයි මට පහණ ගැන ඔලුවට ආවේ.....හෙට උදෙන්ම ගිහින් ඕක කොහේ හරි හංගන්න ඕනේ..... කමලා නංගීට තමයි එහෙනම් මට කලින් සුපර් පවර් හම්බවෙලා තියෙන්නේ.......කොන්ද කඩාගෙන තියෙන්නේ සුපර් ග'ල් වගේ උඩින් යන්න ගිහින්.....<br />
සී........එකට මගේ පවර් එක.......<br />
දාහෙන් සම්පතයි.....<br />
කණ්නාඩිය ඉස්සරහට ගිහින් මම හීමීට කොණ්ඩේ අවුස්සගත්තා....<br />
එකපාරටම සමාධි මතක් උනා.....හම්මේ කෙල්ල අන්තිමට හැරිලා යද්දි බලපු බැල්ම......ඕම් ශාන්ති ඕම් එකේ ශාන්ති වගෙ.....<br />
ආයේ හම්බුන ගමන් මෙන්න මෙහෙම ඇහැක් ගහන්න ඕනේ....කියලා මම කණ්ණාඩියෙන් පේන මට සිටිස් ගාලා ඇහැක් ගැහුවා...............<br />
#######################</div>
<div dir="ltr">
<br />
අනේ දෙයියනේ මේ මොන නස්පැත්තියක්ද දෙයි හාමුදුරුවනේ.......ලොකු පුතේ....ලොකු පුතේ.....මෙන්න මල්ලී කණ්ණාඩිය ඉස්සරහ ගල්වෙලා පුතේ.....</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK-E2cLrk4HQVJY4vUWKv4wEsfJsKc9rXb0Ud71wi1pmhC7Pfud5Ne1vZ85p1ClN06e8a6JfWl2YjgKpgU1R5DkofCUfAAnXye4vnm1upqqfGhU08ecB5t_ZJftX6Yp8Yb6ZDuR-OWQ_A/s1600/facepalm-statue-1500x1000.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK-E2cLrk4HQVJY4vUWKv4wEsfJsKc9rXb0Ud71wi1pmhC7Pfud5Ne1vZ85p1ClN06e8a6JfWl2YjgKpgU1R5DkofCUfAAnXye4vnm1upqqfGhU08ecB5t_ZJftX6Yp8Yb6ZDuR-OWQ_A/s320/facepalm-statue-1500x1000.jpg" width="320" /></a></div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
,</div>
<div dir="ltr">
,</div>
<div dir="ltr">
,</div>
<div dir="ltr">
ඉවරයි කතාව බොලව්..........</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/12872728078660193262noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-358510701868111702.post-5178271922799104072016-09-05T07:36:00.001-07:002016-09-05T07:36:21.228-07:00මන්දාරමෙන් එහා.......<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEji0dkS39Y5G__SZPKXljMcLNI8bhvPGyd-b3uOjaY-SKZWAPEi8pwtB3JfVikxY4OKzv1LOQN1mUs0Fb7VxDLKeeDdV7rpaJQuRKI7yFZ8Kn-nUVBJCL3w_A6XsDtZFs4X7J5PLse2FvU/s1600/14192748_1154427484592884_8513856717601531506_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="310" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEji0dkS39Y5G__SZPKXljMcLNI8bhvPGyd-b3uOjaY-SKZWAPEi8pwtB3JfVikxY4OKzv1LOQN1mUs0Fb7VxDLKeeDdV7rpaJQuRKI7yFZ8Kn-nUVBJCL3w_A6XsDtZFs4X7J5PLse2FvU/s320/14192748_1154427484592884_8513856717601531506_n.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
ඒක මහ පාළු හැන්දෑවක්.... මන්දාරම් ගතිය හොඳටෝම වැඩිවෙලා සීතලත් එක්කම වැහි බිංදු මට පහර දෙන්න පටන් ගත්තේ හිතක් පපුවක් නැතුව වගේ.... ගෙනාපු කුඩේ මම බස් හොල්ට් එකේ ඉඳන් දිඟ ඇරගත්තේ තෙමෙනවට බයේ නෙමෙයි.... පුරුද්දට...<br />
බිම බලාගෙන හිටිය මගේ අපහැදිලි මුහුණ පෙනුණු වතුර කඩිති උඩට වැහි බිංදු වැටිලා බොඳ වෙලා යනවා මම ඔහේ බලං ඉද්දි හුළඟත් එක්ක ආපු හිරිකඩට මම තෙමිලා ඉවරයි....හුළං පාර වුනත් මාත් එක්ක තරහින් වගේ....<br />
එකපාරටම වතුර වළවල් දෙබෑ කරගෙන ආපු රතු පාට බස් එකක් මං ගාවම සැරට් බ්රෙක් පාරක් ගහගෙන නැවත්තුවා...මම කල්පනාවෙන් මිදුණේ එතකොට... කුඩේ ඉහලගෙන හිටියත් මම සෑහෙන්න තෙමිලා... බස් එක අද්දන්න ඔන්න මෙන්න කියලා තියෙද්දි මම කුඩෙත් අකුලගෙන බස් එකට ගොඩවැදුනා....<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_02XX_PoCcq1GTHErKeoD5os5hcztvzpykswUIMS7Uwqt0k1fa6wyrQXmePF7Q6I6249PefezNUoaI9QS9MBqvQbnw529T7ccj8E7WtnmV4lqn3VUXgbvVmG-e123HEs56me5VmkZoDY/s1600/14225458_1154426897926276_171642403706102707_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="262" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_02XX_PoCcq1GTHErKeoD5os5hcztvzpykswUIMS7Uwqt0k1fa6wyrQXmePF7Q6I6249PefezNUoaI9QS9MBqvQbnw529T7ccj8E7WtnmV4lqn3VUXgbvVmG-e123HEs56me5VmkZoDY/s320/14225458_1154426897926276_171642403706102707_n.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
බස් එකෙත් මහ මුසල පාළු බවක් තිබුනේ...එලියේ තිබ්බ අනෝරා වැස්සෙන් තෙහෙට්ටුවට පත්වෙලා හිටිය හැමෝම තම තමන්ගේ සීට් වලට වෙලා මතකයන් එක්ක තනි වෙනවද කොහෙද.... ජනේල අද්දරින්ම තිබ්බ හිස් ආසනයකට මම බරවුණා.... ජනෙල් වීදුරුව ඇතුලෙන් මීදුම් වලාවක් බැඳිලා... එලියෙන් වැහි බිංදු හෝ ගාලා වීදුරුවේ වැදිලා බේරිලා වැටෙනවා....<br />
මම හීන් සීරුවේ ඒ මීදුම් පටලය අතින් පිසදැම්මේ වෙනදා වගේ කිසි රිද්මෙකට එහෙම නෙමෙයි....ඒ හිඩස් අතරින් මට පසුකරගෙන ආපු මතකයන් විතරමයි පෙනුණේ...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMZ_6DlOw6RCBtOxLRKVucamyU7TgowpDk5ysOeDAd9Sd__LlIMqjexNHVR3BnMfwmPxZGdZT9RmoiR2_uMHfbK0Kue8StKcNiwk0gf__iqIWXtWEUHhYmZ1Zj-w4ikJVPjjtAxqvGtN4/s1600/14225513_1154426941259605_1129142866822202135_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMZ_6DlOw6RCBtOxLRKVucamyU7TgowpDk5ysOeDAd9Sd__LlIMqjexNHVR3BnMfwmPxZGdZT9RmoiR2_uMHfbK0Kue8StKcNiwk0gf__iqIWXtWEUHhYmZ1Zj-w4ikJVPjjtAxqvGtN4/s320/14225513_1154426941259605_1129142866822202135_n.jpg" width="313" /></a></div>
<br />
<br />
ඔව්....එදා.... මේ වගේම අනෝරා වැස්සක් වැහැපු වෙලාවක්..... හැබැයි ඒ වැස්සේ පුදුම ජීවයක් පිරිලා ඉතිරිලා තිබුනා...සිරි බිරි ගාලා වැටෙන වැස්ස අඩුවෙන පාටක් නොතිබිච්ච එදා මම කුඩයක් අරගෙන ගියපු එක කොයිතරම් දෙයක්ද..... ඒ වැස්ස අතරින් සෑහෙන්න තෙමිලා එන ඔයා දැක්කහම මට දැනුණේ මුළු ලෝකෙම නැවතුනා වගේ... තෙමි තෙමි හිටපු ඔයා ළඟට මම ඇදිලා ගියේ හීනෙන් වගේ...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjyyq5yVCOevSgcvr-MIRUUj4Qg3ccLBfll4JLwT6bW5EwJx3ZOWRFLB8XLXSOo1ltedK-lMzzaUUZqeOO64w7u_uOTYgTW4tR-ThNV6kMX-vPHDobc7T9sYlE4zcArdh4m25HVlpLr6I/s1600/14102326_1154426991259600_5395995095279627072_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjyyq5yVCOevSgcvr-MIRUUj4Qg3ccLBfll4JLwT6bW5EwJx3ZOWRFLB8XLXSOo1ltedK-lMzzaUUZqeOO64w7u_uOTYgTW4tR-ThNV6kMX-vPHDobc7T9sYlE4zcArdh4m25HVlpLr6I/s320/14102326_1154426991259600_5395995095279627072_n.jpg" width="293" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
මම එකපාරටම කුඩේ ඔයාගේ පැත්තට ඇල්ලුවා...ඒ පාර තමයි ඔයා මුල්ම වතාවට මගේ මුහුණ දිහා බැලුවේ... මගේ හදවතත් එක්ක නැවතුනා.... ඒ ඇස් ලාවට හිනා වෙද්දි තමයි මට තේරුණේ වැඩිපුර ඔයාගේ පැත්තට බර වෙලා තිබුන කුඩේ හින්දා මාත් සෑහෙන්න තෙමිලා කියලා.... ඒතකොටම ඔයා ඇස් වලින් තවත් හිනාවේවිම මට තවත් ළං වුනේ ආත්මීය බැඳිමක සුවඳක මතකයන් අවදි කරගෙන.........<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTGsoKdvHeZePXisvFRkEK78Wci08aOTtcPRQDY5kKHcY1pqffPQtPAjV5-_WP5bfNlG8lvRbjCQWSv2cMuf1Rq_gMo-dm13ngrWVFbxWpSJMZouX3UJBeiINSlC_9ZoZZm-jAcsTFwoc/s1600/14102497_1154427027926263_1157911404877619424_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTGsoKdvHeZePXisvFRkEK78Wci08aOTtcPRQDY5kKHcY1pqffPQtPAjV5-_WP5bfNlG8lvRbjCQWSv2cMuf1Rq_gMo-dm13ngrWVFbxWpSJMZouX3UJBeiINSlC_9ZoZZm-jAcsTFwoc/s320/14102497_1154427027926263_1157911404877619424_n.jpg" width="308" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
ඇත්තමයි.... මේ හැම දේම පටන් ගත්තේ ඒ මොහොතේ ඉඳලා.... ඒක කවදාවත්ම මට ඔයාට කියන්න බැරිවුණ දෙයක්... ඇස් පියන වාරයක් පසා ඒ මතකයන් එක සීරුවට මගේ ඇස් මත්තෙම දඟ කරනවා හැම වෙලේම... ඊට පස්සේ..... තෙමිලා හිටපු අපි දෙන්නා උණුසුම් කෝපි කෝප්පයක් බොන ගමන් කොයිතරම් දේවල් කතා කරාද... අපි දෙන්නටම දැනුණේ අපි මහ හුඟක් කල් ඉඳන් දන්නවා වගේ..... මට මතකයි ඔයාට කෝපි මදිවෙලා මගේ කෝප්පෙනුත් බීවා..... කොයිතරම් උනත් ඒ වැස්සට බැරිවුණා අපි දෙන්නගේ හිත් වල උණුහුම නැතිකරන්න.... ටිකෙන් ටික ඔයාගේ කම්මුල් රතු වෙද්දි මම දැනගත්තා මම තමයි මේ ලොකේ ඉන්න වාසනාවන්තම කොල්ලා කියලා.....</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjc-_UaWgKl_fuf9cIf33q-iJOF-Wkxju0lBq6_87FiKFVJl7Y0UiCXOttgOU8cC6zNOGy83TZJ4HTG32XvU-4lgvF0BbM6Yu4rNtWX3eBxGOxk4-l44V2ey4TeAMNUsR4vPbfJLyjYt00/s1600/14141515_1154427081259591_3594634886733416849_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="316" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjc-_UaWgKl_fuf9cIf33q-iJOF-Wkxju0lBq6_87FiKFVJl7Y0UiCXOttgOU8cC6zNOGy83TZJ4HTG32XvU-4lgvF0BbM6Yu4rNtWX3eBxGOxk4-l44V2ey4TeAMNUsR4vPbfJLyjYt00/s320/14141515_1154427081259591_3594634886733416849_n.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_ax78koKNFYrV4nlANngoSs2__vGdl5XEhyphenhyphensq2vJDuRGD7U-wF5s5nD1Op8UqTlK7boNBqWvIOkh-noWQ3SwbEuW21rLOJbyFflcMPVSvyeaz9B1OY4sKtOviw0ln8v5aaqsEe-9QlL8/s1600/14117843_1154427124592920_2984048244892064932_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_ax78koKNFYrV4nlANngoSs2__vGdl5XEhyphenhyphensq2vJDuRGD7U-wF5s5nD1Op8UqTlK7boNBqWvIOkh-noWQ3SwbEuW21rLOJbyFflcMPVSvyeaz9B1OY4sKtOviw0ln8v5aaqsEe-9QlL8/s320/14117843_1154427124592920_2984048244892064932_n.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
ඇයි මට මතකයි රතු පාටට ඉර බහින හැන්දෑවක මම ඔය තොල් කුළුඳුලේම සිපගත් දවස..........</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
"බ්ර් රා.......ස්......"</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
ඒ බ්රේක් පාරත් එක්ක මගේ මනෝ ලොකේ සුණු විසුණු වුණා....</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9nHAnd5Z4FlLJGzLQ_ApTnUdbx21y318eA5ct3FPiWlAI4rHWHMBg4zImuaZK57lfQL0oexP-OM6VHBzTUeSacXCbG3d_7IS88XMmz9fY6DmchKn7LNtYjH-6gJKCLCwnZhA_YWWA8Fs/s1600/14225560_1154427154592917_4207426289420440606_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9nHAnd5Z4FlLJGzLQ_ApTnUdbx21y318eA5ct3FPiWlAI4rHWHMBg4zImuaZK57lfQL0oexP-OM6VHBzTUeSacXCbG3d_7IS88XMmz9fY6DmchKn7LNtYjH-6gJKCLCwnZhA_YWWA8Fs/s320/14225560_1154427154592917_4207426289420440606_n.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
මගේ ගමනාන්තයට බස් එක ඇවිදින්.... මම අසුනටම බර දීලා නැගිටිනකොටම මතක ඔක්කොම කැටිවුණ ලොකු හුස්මක් හෙලුවා.... බස් එකෙන් බහිද්දිම සීතල මාව වෙලාගත්තේ හරි ඉක්මනට....පාර දිගේ මම ඔහේ ඉස්සරහට පියවර මෑනුවේ සිහිකල්පනාවකින් ද කියලා මමවත් දන්නේ නෑ....<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiddsCX7Kd_W0TR7YkOV1b4S35nTxh8luvcVUAu09HB2TZnlgBYeCK2RZAi0-CEeoTlM6Y_aRBPAUfs88g7cwzCqjQQvG4TxwUGia1zQ3vrAYfZcrLxSC_-Sflb_1yUT4yWX8wX3oD9NbM/s1600/14102510_1154427184592914_5259835963003721243_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="290" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiddsCX7Kd_W0TR7YkOV1b4S35nTxh8luvcVUAu09HB2TZnlgBYeCK2RZAi0-CEeoTlM6Y_aRBPAUfs88g7cwzCqjQQvG4TxwUGia1zQ3vrAYfZcrLxSC_-Sflb_1yUT4yWX8wX3oD9NbM/s320/14102510_1154427184592914_5259835963003721243_n.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
පාර දෙපැත්තට බෙදෙන තැනක තිබුණ මල් විකුණන පුන්චි කඩයක් ළඟ මම නැවතුනේ පුරුද්දට වගේ.... මම කියන්නත් ඉස්සර මල් වෙළෙන්දා රතු පාට ලොකු කානේශන් මල් පොකුරක් අරගෙන මගේ අතට දීලා හිනාවුණා.... ඒ හැමදාම මම මෙතනින් මල් අරගෙන යන හින්දා.... එයා කැමතිම මල් වර්ගේ තමයි රතු පාට කානේශන්....<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnlCOovqMWbLItYBVy08DRk3t1xC5lclkn6y5FRpH0Q6xkxBGh1C8ECeOOnp_Xde4yd4eJmgfuLqOQZ1AU3gAW8EHZ1UzVRwa75E3fKdRDUblb12g4FisfonXLwS1lqJS2qBFQThgY7b0/s1600/14225543_1154427224592910_3922467744826132445_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnlCOovqMWbLItYBVy08DRk3t1xC5lclkn6y5FRpH0Q6xkxBGh1C8ECeOOnp_Xde4yd4eJmgfuLqOQZ1AU3gAW8EHZ1UzVRwa75E3fKdRDUblb12g4FisfonXLwS1lqJS2qBFQThgY7b0/s320/14225543_1154427224592910_3922467744826132445_n.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
එතනින් පාර දෙපැත්තට බෙදෙනවා.... එක පැත්තක් ඉවර වෙන්නේ අපි දෙන්නා හැමදාම හම්බවෙන පාක් එක ළඟින්....ඒත් මම හැරුණේ කවුරුවත් වැඩිපුර යන්නේ නැති අනිත් පාර දිහාවට..... මම ඒ පාර කෙළවර වන තැනට පියවර මැන්නේ හීනෙකින් වගේ.... තාමත් අනෝරා වැස්ස... මට හිතාගන්න පුලුවන් අහස ඇයි මෙච්චර අඩන්නේ කියලා..... කම්බි වැටකින් සීමව වෙන්කරපු තණ බිම් යායට මම වැස්සේම ඇතුල් වුණා.... කෙළවරක තිබ්බ කිරිගරුඬ සොහොන් ස්මාරකය ළඟ මම ඇද වැටුනේ දරා ගන්න බැරි වේදනාවකින් පපුවම මිරිකෙද්දි.........</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTmxmXg63lqZifUroZIFv-a5-h5_Dpiu8UuGeaPfpPtslbQIck4mMigncf_EbtdLfDzyhFz3deJRMDQdxALmxc-QuwXUJscPULYTeS9q-hE4JWn2Wi55teBdxcoE_Pks8IK9AFp58Arws/s1600/14202717_1154427261259573_6981419110422204771_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTmxmXg63lqZifUroZIFv-a5-h5_Dpiu8UuGeaPfpPtslbQIck4mMigncf_EbtdLfDzyhFz3deJRMDQdxALmxc-QuwXUJscPULYTeS9q-hE4JWn2Wi55teBdxcoE_Pks8IK9AFp58Arws/s320/14202717_1154427261259573_6981419110422204771_n.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhU7x0a2hslBo0RAZSdt1S2Weajg2fPeXsFmphHVzbjsW6sPYaACoAluZY34naBuGAiJW07IVvbxac8uHS_2g-cnQPLWNXoZj3IX5uZHuKRgDI0W81y3S7TJ5UlcSCVdp6X7ASohyphenhyphenIaDgA/s1600/14202482_1154427307926235_1562051366963373592_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhU7x0a2hslBo0RAZSdt1S2Weajg2fPeXsFmphHVzbjsW6sPYaACoAluZY34naBuGAiJW07IVvbxac8uHS_2g-cnQPLWNXoZj3IX5uZHuKRgDI0W81y3S7TJ5UlcSCVdp6X7ASohyphenhyphenIaDgA/s320/14202482_1154427307926235_1562051366963373592_n.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
ඔයා දන්නේ නෑ වගේ පාඩුවේ මේ සුසානය යට කොහොම ඉන්නවද මංදා... කුඩේ මගේ අතින් ගිලිහිලා හුළං පාරත් එක්කලා ඈතටම ගහගෙන ගියා... මම කානේශන් මල් පොකුර ඔයා ගාවින්ම තිබ්බේ ගල් අතර කොටලා තිබ්බ ඔයාගේ නම අතර ඇඟිලි තුඩු ගෙනියන ගමන්...... දහස් ගණන් මතක සැමරුම් එක දිගට ඔලුවට ඇවිත් ඇස් දෙකෙන් දෝරේ ගලන් කඳුළුත් එක්ක ඔයා සැතපෙන තැන සිපගද්දි වැහි බිංදු අරන් ආපු සුළඟ දුකෙන් වගේ ඔයාගේ සොහෙන ළඟ කානේශන් මල් පෙති විසිරුවා......<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgW5SPuRBNf_8eUSz2ZBNfzzZWX7BLxA-eMa4vpx7WqGZ8S1xXlPwRPbn01ftyyzfd0AdJQjgijBcM5qLFPvqPs2J4XmRZGvAqdTQdzbrmmD621iFBakxOu8lOhhLmxeRPL-qxFp5b9JJc/s1600/14202648_1154427364592896_3212509603578174496_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="301" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgW5SPuRBNf_8eUSz2ZBNfzzZWX7BLxA-eMa4vpx7WqGZ8S1xXlPwRPbn01ftyyzfd0AdJQjgijBcM5qLFPvqPs2J4XmRZGvAqdTQdzbrmmD621iFBakxOu8lOhhLmxeRPL-qxFp5b9JJc/s320/14202648_1154427364592896_3212509603578174496_n.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
පපුවේ වැදෙන සීමාවේ එල්ලගෙන හිටපු ලොකට් එක අස්සේ තිබ්බ ඔයාගේ ලස්සනම හිනාව දිහා බලාගෙන මම සොහොන් කොත ළඟ හිස ගසා ගත්තා......<br />
සීතලම වැස්සේ අඩුපාඩුවට අඳුර අරගෙන රාත්රීයත් මගේ ජිවීතේට ගොඩවදින්නට නියමිතව තිබුණා.....<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAPRnxNgVDWpEJ-dL1HAXFAz_tb9i2Pp89JlJKJaR19txyYvbIOvsrIewSgY3sd2A9HiEZThC3bLANKzdXn-UmQ54t3cHmyUC7LwwGhyphenhyphenRZe0iceRKUBNIBzDa21R0xXLwICSIrWBbajnI/s1600/14222357_1154427407926225_8422713979176707374_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAPRnxNgVDWpEJ-dL1HAXFAz_tb9i2Pp89JlJKJaR19txyYvbIOvsrIewSgY3sd2A9HiEZThC3bLANKzdXn-UmQ54t3cHmyUC7LwwGhyphenhyphenRZe0iceRKUBNIBzDa21R0xXLwICSIrWBbajnI/s320/14222357_1154427407926225_8422713979176707374_n.jpg" width="304" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
"ඔබ එන තුරා </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
හිඳිමි මම මඟ බලා...</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
සැඟවෙන්න එපා </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
ඔබ මන්දාරමෙන් එහා...</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
හිනහෙන්න අවසරය අරන් </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
ඔබ කොහෙද දුර ගියා...</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
ඉතින් සිනාසෙනු එපා </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
හිඳ මන්දාරමෙන් එහා...</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
තුන් හිතට උහුලන්න බෑ </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
ඔබ කියන සරදම් කතා...</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
කඳුළ මට දී සැඟ වී </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
ඔබ මන්දාරමෙන් එහා......"</div>
<br />
*********************************************************************************<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/12872728078660193262noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-358510701868111702.post-91155638726250499212016-08-30T19:15:00.000-07:002016-08-30T19:15:23.465-07:00කුසලානය හිස් පහර හා සී..සී...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhyRfFGNYpfYsCIbE5ycESJ2atQd4lAIdvWyAb-1qqTLdBfyr5vTioQhNLw8TjjRRUK1Pcd9pHJmkBPXG2GpvUknRuwM_hHFcJ6bBIGRsD7cAM2P7Vc2nPrrs-M1_gVipWRJ9fHWx_pHY/s1600/332399.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhyRfFGNYpfYsCIbE5ycESJ2atQd4lAIdvWyAb-1qqTLdBfyr5vTioQhNLw8TjjRRUK1Pcd9pHJmkBPXG2GpvUknRuwM_hHFcJ6bBIGRsD7cAM2P7Vc2nPrrs-M1_gVipWRJ9fHWx_pHY/s320/332399.jpg" width="223" /></a></div>
<br />
<br />
ඒ මීට අවුරුදු දහයකට පොරොතුවයි.....<br />
<br />
පාපන්දු ලෝක කුසලාන තරඟය අතරතුර ප්රතිවාදි ඉතාලි පිලේ ක්රිඩකයෙකුට හිසෙන් පහරදී අඩ පණ කල හේතුවෙන් පිටියෙන් ඉවතට යැවු ප්රංශ කණ්ඩායම් නායක සිනෙඩියන් සීඩෑන් කුසලානය අසලින් බිමටම නෙත් යොමාගෙන ඇවිද ගිය අයුරු ලෝක පාපන්දු ඉතිහාසයේ දුක්බරව සටහන් වූ අයුරුය....<br />
<br />
තරගයේ ප්රතම බාගයේදීම දඩුවම් පහරකින් අනගි ගෝලයක් ලබා ගත් සීඩැන් අවසාන අතිරේක කාල සීමාවට මොහොතකට පෙර තරඟ පුවරුවේ 1-1 ලෙස සලකුණුව ඇති අවස්තාවක පිටියෙන් ඉවත් වීම ප්රංශ පිලට දැරිය නොහැකි පාඩුවක් විය... තරගය අතරතුර සිදුවු බහින් බස් වීමක් කෙලවර වුයේ ඔහු තම මුඩු හිසින් දරුණු පහරක් ඉතාලි ක්රිඩකයෙකුට එල්ල කිරීමට සිදු වූයේ තම දෙමාපියන් අලලා එල්ල කල වාග් ප්රහාරයකට පිලිතුරු වශයෙනි...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLyQT0Xm8JgJXz4PW-bpNKs_nn60Vg5xVPWgh4aNGO-ZqL5RrKwWt6QxHxFo1VddOvKm4ZtInGKDaFfCBY4asnhZNBDWBW2zsyMyPUtEf_eQa5l5fS8vaHKcISzChcPoB__GKsHFNyWQ4/s1600/AAEAAQAAAAAAAANHAAAAJGUxOGZlYTY0LTRiMmUtNDI1ZC05NDI5LTdiY2M0NDcwMTFiNQ.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLyQT0Xm8JgJXz4PW-bpNKs_nn60Vg5xVPWgh4aNGO-ZqL5RrKwWt6QxHxFo1VddOvKm4ZtInGKDaFfCBY4asnhZNBDWBW2zsyMyPUtEf_eQa5l5fS8vaHKcISzChcPoB__GKsHFNyWQ4/s320/AAEAAQAAAAAAAANHAAAAJGUxOGZlYTY0LTRiMmUtNDI1ZC05NDI5LTdiY2M0NDcwMTFiNQ.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiF_TFxIzlKvvx6G0K5Xm94PobBKgCqzkWdjb9XikGi2UUotX9qNhuQdoWbVJGCAJohvogdJqkDSl1wnsznBwodKgdfF_hySGpj3KQMLjcblECbJ_sbmGwF5jS3mw0RUO_tT6sVm4NxS50/s1600/1591784.main_image.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiF_TFxIzlKvvx6G0K5Xm94PobBKgCqzkWdjb9XikGi2UUotX9qNhuQdoWbVJGCAJohvogdJqkDSl1wnsznBwodKgdfF_hySGpj3KQMLjcblECbJ_sbmGwF5jS3mw0RUO_tT6sVm4NxS50/s320/1591784.main_image.jpg" width="308" /></a></div>
<br />
සීඩැන් රතු කාඩ් පතත් රැගෙන පාපන්දු ලෝකයෙන් සමුගත්තේය...ඉතාලිය ලෝක කුසලානය දිනාගත්තේ පැනල්ටි පහරවල් වලිනි...නමුත් ප්රතිමා සෑදුනේ සිනේඩියන් සීඩෑන්ගේය...තරගාවලියේ හොදම ක්රිඩකයාට හිමි Golden Ball සම්මානයට නිර්දේශ වී සිටියත් බලධාරීන් එය ඔහුගෙන් උදුරාගත්තේ නැත්තේ ඔහු එදා මෙදා තුර පාපන්දු පිටියේ සිටි අද්වීතීය ක්රිඩකයෙකු බව සනාථ කරමිනි...<br />
සිනේඩියන් සීඩෑන් යනු කවරෙක්ද.....?<br />
අටූවා ටීකා අවශ්ය නැත... ලෝක ප්රසිද්දම දැන්වීම් නිර්මාණය කරන්නෙකු එදා මෙදා තුර පාපන්දු ඉතිහාසයේ පුරාවෘත තුනක් එක පින්තුරයකට ගත් අවස්තාවක එහි වුයේ ප්ලේ මැරඩෝනා හා සීඩෑන් ය.....<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfvya9T-QADv4OAfGj_MvKfKzSHsgF8aEXdprv9j6_Wkj0rpJSkv_EibG299qrxMzLKI4JMOB7bg8eGpAZuZf7a0eZoDV0vS8DPvfZzckpXxxziioScbs6lmcALlqF1zB0DF7P3mZ8m_8/s1600/designtrends1156.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="246" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfvya9T-QADv4OAfGj_MvKfKzSHsgF8aEXdprv9j6_Wkj0rpJSkv_EibG299qrxMzLKI4JMOB7bg8eGpAZuZf7a0eZoDV0vS8DPvfZzckpXxxziioScbs6lmcALlqF1zB0DF7P3mZ8m_8/s320/designtrends1156.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
ඔහු ලෝක කුසලානයක් අහිමි වුවද තම මවට ගරු කල යුතු බව ලොවටම කියා දුන් සොඳුරු ක්රිඩකයෙකි.....Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/12872728078660193262noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-358510701868111702.post-16651483974477664022016-08-21T09:39:00.000-07:002016-08-24T10:25:10.161-07:00හද බැඳ ගත් සිංදු 16 රැල්ල....<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYZqArMoFPyfDRm2I4Yn9DFH1qnqQR7mhMhXfu1PPIVcldU1YSuHSWsdUxi3ne1dkCpSstAsEpYF-gR4vSYuTsbFa9mUZFWYUM_Ft90GU7CK8U7bO5mwEFBbPlrBvd5U63TeWi0wsjLz4/s1600/a-fib.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="176" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYZqArMoFPyfDRm2I4Yn9DFH1qnqQR7mhMhXfu1PPIVcldU1YSuHSWsdUxi3ne1dkCpSstAsEpYF-gR4vSYuTsbFa9mUZFWYUM_Ft90GU7CK8U7bO5mwEFBbPlrBvd5U63TeWi0wsjLz4/s320/a-fib.png" width="320" /></a></div>
<br />
බ්ලොග් අවකාශයේ මේ දවස් වල යන සිංදු රැල්ල දැක්කහම ඇස් දෙකට කඳුළු එනවා..... ඒ හැම ලිස්ට් එකකම මගේ ප්රියතම සිංදු තියෙන හින්දම මගේ ලිස්ට් එක නිකන්ම පොල් රොඩු ගානට වැටෙන එක හින්දයි... කොහොම උනත් <a href="http://lankanian.blogspot.com/2016/08/blog-post_15.html" target="_blank">ඉයන්ගේ</a> සිතුවිල්ලකට පටන් ගත්ත රැල්ලට සින්බෑඩ් අහු වුනේ <a href="http://sithuwili-sithu.blogspot.com/2016/08/16.html" target="_blank">සිතුවිලි සිතුගේ</a> චැලෙන්ජ් එකට...ඒත් එක්කම <a href="https://kolambagamaya.blogspot.com/2016/08/blog-post_17.html" target="_blank">කොළඹ ගමයගේ</a>,<a href="http://swanthought.blogspot.com/2016/08/blog-post.html" target="_blank">හංසිගේ</a>,<a href="http://gaslabba.blogspot.com/2016/08/blog-post.html" target="_blank">ගස් ලබ්බගේ</a>, <a href="http://ranrandil.blogspot.com/2016/08/433-1.html" target="_blank">නිදහස් සිතුවිලි</a>, <a href="http://pokuruwahi.blogspot.com/2016/08/blog-post_16.html" target="_blank">පොකුරු වැහි</a> වගේ අයගේ සිංදු දැක්කහම පුදුමත් හිතුනා කීවොත් බොරුවක් නෙමෙයි... අහල තියෙන විඳලා තියෙන සිංදු දාස් ගානකින් ප්රියතම දාසයක් තෝරන එක පට්ටම අමාරු වැඩක්... ඒත් ප්රියතම සින්දුවක් කියන්නේ හැමවෙලාවෙම මුමුණ මුමුණ ඉන්න එකක්වත් ඩොල්කියකට ගිටාර් එකකට ජීවය දෙන එකක්වත් නෙමෙයි මට... අහම්බෙන් හරි ඇහුනොත් මතක සැමරුම් දොරේ ගලන සින්දු කීපයක් ජිවිතෙත් එක්ක බද්ද වෙලා වෙලා තියෙන සිංදු කීපයක් තමයි මගේ ලිස්ට් එකේ තියෙන්නේ... කීප දෙනෙක්ගේ ලිස්ට් වලට අහුවෙලා සින්බෑඩ්ගේ ප්රියතම සිංදු අඩුවෙද්දි අන්තිමට ඉතුරු උනේ මේ ටික තමයි...<br />
<br />
1. කරුණා සුවඳ තවරාලූ...<br />
<br />
නිහාල් නෙල්සන් මහත්තයා ගායනා කරන මේ ගීතය සින්බෑඩ්ගේ ඇස් වලට කඳුළු අරගෙන ආවේ සින්බෑඩ් එක වසරේ ඉද්දි..ඒ සින්බෑඩ්ගේ අම්මා දුර රටකට ගියාට පස්සේ හෝන්තු මාන්තු වෙලා හිටිය පොඩි මෑන් අහම්බෙන් වගේ රේඩියෝවෙන් මේ සිංදුව අහලා සැහෙන්න ඇඬුවා...<br />
<br />
"දූවලා ඇවිත් පෙර ලෙස මා..... එක පිම්මේ<br />
අම්මා කියන්නේ..... කාටද අද අම්මේ......"<br />
<br />
මේ පද දෙක ඇහෙද්දි තාමත් සින්බෑඩ්ගේ ඇස් තෙත් වෙනවා පුංචි කාලේ සිහිවෙලා...<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dw-wQoS63ykH8QXyrz08Kn0lUlqbKi_WmWsyWSoEJwKSNTAQIJyueBmc_BhiNaoYjJWl5wb7dGngRNUyYxpRw' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
2. තරු මල් යායම පොඩි කර අහස් ඉමේ....<br />
<br />
අජිත් මහත්තයගේ ලිස්ට් එකේ තිබ්බ මේ සිංදුව සින්බෑඩ් ගේ ලිස්ට් එකෙන් කපන්න හිත දුන්නෙම නෑ...ඒ මේ තරම් විරහව වෑහෙන විරහ ගීතයක් තවත් නෑ කියලා සින්බෑඩ් එකෙන්ම කියන හින්දයි.... සිංදුව කොහේදි ඇහුණත් නපුරු ඇස් දෙකක් මතකෙට එනවා...........<br />
<br />
"තැවුනේ දැවුනේ පිවිතුරු සිතකින්<br />
එකම ලඳක් වෙත පෙම් කල උමතුවෙනි "<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dyC5NQ3VrBAVO4swDrO-tfJEvoTQuttETvpTXvX888CCZwtSOeGeFMKeLqx2Fk5sNZTiGfgJnxf2FEVGiQXqQ' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
3. ලඹ සවන් රන් පටින්...<br />
<br />
මේ ගීතයේ තියෙන අමුතුම රිද්මෙට සින්බෑඩ් පුදුම ආසවක් තියෙන්නේ... නමුත් ඒ රිද්මෙට යටවෙන්නැති ගැඹුරු තෙරුමක් සරලව විඳගන්න පුලුවන් ගීතයක්.....<br />
<br />
"කැණි මඩල පලාලා... සුණු විසුනු කලා මැදුරක්<br />
යලි මැදුර තනාලා.... වෙහෙසුමක් තොපට නැත්තේ...."<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dxqKM416M6FaYMup13WWzZShpDK2h80xFj7SYEenPgnJ53MfJAjUE7_HXBD2GG9QVIVrj7S6RCEkrfwcc7WBg' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
4. රණ බිම මැරුණේ සිංහලයෙක් නම්....<br />
<br />
සින්බෑඩ් ඉතින් NAVY එකේ හිටපු කොල්ලෙක්නේ...රෙක් කුඩ් කාලේ පාන්දර හතරේ ඉඳන් පෙරඩ් ග්රවුන්ඩ් යන්න ලෑස්ති වෙලා පට්ට කට්ටක් කාලා අටහාමරට ජාතික ගීය එහෙම කියලා පෙරඩ් එකේ යනකොට පාං කියන්න පණ නෑ... එක එක සරඹ දාගෙන යද්දි පොඩ්ඩක් හරි ගට එන දෙකට තියෙන්නේ බෑන්ඩ් එකෙන් දෙන සප් එක විතරයි... මේ ගීතය බෑන්ඩ් එකෙන් ගහද්දි අම්මපා එනවා ගටක්.......................................... ඒක දන්නේ එක විඳපු එකෙක් විතරයි...ඉතින් මේ සිංදුව කොහෙදි හරි ඇහෙද්දි මතක් වෙන්නෙම පෙරඩ් ග්රවුන්ඩ් එකේ කාපු කටු..... ඒවයේ රහ දැන් තමයි තේරෙන්නේ...<br />
<br />
"මල් යහනාවක් මත සුව මරණය<br />
හෙළ විරුවන් හට උරුම නැතේ....<br />
කිසිදා නොමියන මල් පුබුදිනවා<br />
විරුවන් මළ රණ බිම මත්තේ......"<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dzz0g6YYaDxNFmpmaFEmT_7Gh0jpmEntgMWCFQ-_7Te7OrEikJs7eMuJ3XYTtkgk1ssQwR9nSw5W2eZhHB-Lg' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
5. කැමේලියා මල් සුවඳට....<br />
<br />
කිසිම හේතුවක් නැතුව මේ ගීතයටනම් හදවතින්ම කැමතියි... කිත්සිරි ජයසේකරයන් ගායනා කරන මේ ගීතයට අකමැති කෙනෙක් නම් හොයාගන්න බැරි වෙයි....ගීතයට අමුණලා තියෙන්නේ කවුරුත් කැමති චිත්රපටියක කොටස් ටිකක්.... එකෙන් ගීතයට අමුතුම රසයක් දීලා තියෙයි...<br />
<br />
"යන්න ගියේ බිය හිතිලද.... සිඬරෙල්ලා..........."<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dyH08q7DrJfKQCN91Krc6ObxAu1ryB-W3KRqQOh9TGJRXOP6ArkZBSkZzX9KJpNITrfDOgY-cXTJPYl5Q4Bsw' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
6. පමාවෙලා මුණ ගැහුණු නිසා.....<br />
<br />
දමිත් අසංක ගායනා කරන මේ ගීතය ඇහෙද්දිම සින්බෑඩ්ට මතක් වෙන්නේ මේ දවස් වල දත කාගෙන ට්රයි කරන ක්රෂ් එක.....අනේ මංදා ඉතින් කොලු කාලෙනේ.....<br />
<br />
"කවිකාර ඔය නෙතේ<br />
රස හංගලා.......<br />
ඔබ වගේ තවකෙක්<br />
මට නම් එපා...."<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dzmw7B1WrbA8LEYQ8rCM1CK_5lr_UPwV5HvXsU0rhDEDJ8diiAIRJDH1mJMnTncpuEa8hPnvY_T4QzbIL48Vw' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
7. පනා සෙනෙහස....<br />
<br />
දුෂ්මන්ත වීරමන්ගේ ආදරණීය කටහඩින් වර්ණ ගැන්වු මේ ගීතය අහනකොටම සින්බෑඩ්ට මතක් වෙන්නේ P3 මැශින් එකක් තියාගෙන මේ සිංදුව ගමටම ඇහෙන්න දාගෙන හිටපු හැටි...........<br />
<br />
"සත් පියුමන් මැද නුඹ අඩ සඳකි<br />
ගැස්සෙන නුඹේ ලැම මට මල් දමකි...."<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dyzqtahleFGx3GDnVlu8P1yG6PUsZTfOVatzUI_rdvAHVeQcYvndhuoryh0Hj4x9EJy541hBfrYICdyK3OhUg' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
8. විකසිත පැතුමන්...<br />
<br />
මිල්ටන් මල්ලවාරච්චි මහත්මයා ගායනා කරන මේ ගීතය සින්බෑඩ්ගේ හිත ගත්තේ ජනක ක්රිෂාන්ත ගායනා කරන හින්දමයි.....<br />
<br />
"මා මත් වීලා.................................."<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dyGKG6dKMAguvaR5Hz0sF8V7MxItMqHX2SyjtbUKhDQmFQq-5gqRpHLpIrnCqBs7JOtOyP7KiEWyZmLjcfbKQ' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
9. සඳ කැන් වැසිලා...<br />
<br />
කවුරුවත් ලඟ පාත නැති පාලූ රෑක අහන්න ආසම ගීතයක්..... පසුබිම් කතාව නම් නොදන්න කෙනෙක් නැතුව ඇති..........<br />
<br />
"මගේ එලිය අද ඔබ පමණී..................................."<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dzVB6D2J53eKLYjcBhpzc_vWkuUYh-B5EOsIktQ2INRXzt6C1a2kCj11jT522MZp1KMAdysYigEYEPdHCAyCw' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
10. මේ තරම් සියුමැලිද කලුගල්....<br />
<br />
රජීව් වසන්ත වෙල්ගම රචිත මෑත කාලයේදි සිංහල ගීතයට උපරිම වටිනාකමක් දුන්න ගීතය මේක තමයි.. සුනිල් එදිරිසිංහ මහත්මයා ගායනා කරන මේ සිංදුව සින්බෑඩ් මුලින්ම ඇහුවේ උදාර කියන ගන් බෝට් එකක ඉද්දි... ඒ දවස ජීවිතේ එපාවෙන තරමට කට්ට කාපු දවස්.... ගාල්ලේ නේවි ෆියර් එකට වෙලා මුහුද දිහා බලාගෙන පාන්දර එකට දෙකට ඔහේ මේ සිංදුව අහපු දවස් තිබුනා... දැන් නම් මතක් වෙද්දිත් ඇඟ හිරිවැටෙනවා... ඒ මතකයන් අරං එන මේ සිංදුවට සින්බෑඩ් පුදුම විදිහට කැමතියි....<br />
<br />
"රිදුම් පිරිමදිමින් බලයි ඔහු<br />
මැරෙන ඉපදෙන රළ දිහා......."<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dyGjlpaMi2fubeg2KNsOHbxslikpogWG04q_qzvHps65YG8sG10iYKkLbJm_tAV8a5mVyf1r3A9vL0PQ90XHQ' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
11. රන් කුරහන් මල සේමා....<br />
<br />
භාතිය සංතුශ්ගේ වැඩියෙන්ම සිත් ගත් ගීතය මේක තමයි... ඇහෙනකොටම ගමේ වෙල දිගේ සරුංගලයක් ඇඳන් දුවන කාලේ මතක් වෙනවා...<br />
<br />
" ගම්මානේ මා මන බඳිනා................."<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dzT5emsuaVi6lNjJFelF2xa7bnK8KsdD2UPzAY9RdKU9iqxBtdVDk7BzILoNM5TYyb1TPl1jzw3Elm-Rl1xdQ' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
12. පෙනෙන නොපෙනෙන......<br />
<br />
ඒ 2012 දී... අපේ ෆස්ට් සෙමිස්ටර් එකේ අන්තිම... ෆෝන් ඔක්කොම සීනියර්ස්ලා එකතු කරනවා. ඉරිදට විතරයි ෆෝන් යූස් කරන්න දෙන්නේ... ලොකු බෑග් එකකට ෆෝන් ටික එකතු කරගෙන ගියාම මෙස් එකේ කොල්ලෝ ඉන්නේ නිකන් හෝන්තු මාන්තු වෙලා... ගෙදරට කතා කරන්න... කෙල්ලට කතා කරන්න බැරිව දුක් විඳින කොල්ලෝ සෙනසුරාදා රෑට ෆෝන් බෑග් එක අරන් එනකන් ඉන්නේ පුදුම නොඉවසිල්ලකින්.... ඉතින් එදා ෆෝන් එක හම්බවෙච්ච වෙලාවෙම සිම් එක දාන පමාවට කට පාඩම් නම්බෙරේ ඩයල් උනහම මේ සිංදුව තමයි එහා පැත්තෙන් ඇහුනේ.... ඉතින් අදටත් මේ සිංදුව ඇහෙද්දි ඒ කාලේ ෆෝන් එක හම්බෙනකන් බලාගෙන හිටපු හැටි මතක් වෙනවා...<br />
<br />
"මිරිඟුවක සිත තියලා...<br />
නුඹ දුරක ඇඳුනා....<br />
රංචු ගැහෙනා රෑනේ...<br />
තනිකමක් දැනුනා..........."<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dzXp51b8nz-bUByP7Sm02dD9wBvTaKLTtMkz16t4UhPA7wha8Hhayo29PlSovzW4NGaZqd3lr3Y9BOPFd_C-A' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
13. කොළොම් තොට නැත මහලු වී...<br />
<br />
අමරදේව මාස්ටර් ගේ සිංදු වලින් කැමතිම එක.... රම් බෝතලයක් හිස් කරලා ඉන්න කොට බොක්කෙන්ම බෝතලේට තට්ටුවක් දාන ගමන් කියන්න පුලුවන් සිංදුවක්.....<br />
<br />
"කුඹ ගසක් උඩ නැවතිලා<br />
සිනා තලමින් සඳේ<br />
ඇයි සරදම්.......<br />
බලං කැඩපත සොඳුරියේ....<br />
කුමන අරුමද<br />
නරකෙසක් පැහිලා......"<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dztGSVtG9ns-X1opoiIqIz7AW6sJ1mwrUhdzolfIn8qxiipEMYxB2kfBNsYiaxcQuk2q88iHKXnbhdhlI1iBg' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
14. ගිමන් හරින දියඹ දිගේ...<br />
<br />
බාචි කියන්නෙත් අමුතුම ආර්ටීස් කෙනෙක්.....අහල බලන්න මේ සිංදුව....<br />
<br />
"හිරු රහසේ කියා දුන්න ආදරයද මේ..................."<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dzQW9DcKEYgxU3vuu9jjF9Q8KeGuJ7kF18yEpMksVDdbIG6PeNFHjVbM764eHfxaPUcfXpK1szC1Fk-UXfucg' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
<br />
15. අපි කතා නොකර ඉමු.....<br />
<br />
ජානක වික්රමසිංහ ගායනා කරන මේ ගීතය අහන හැම වෙලේම පේරාදෙණිය මතක් වෙනවා......සුන්දර වගේම අසුන්දරම මතක හිරවෙලා තියෙන්නේ එතන තමයි...<br />
<br />
"අපි ළංව බලන් හිඳිනා<br />
එක මොහොතට<br />
මල් පුසුඹක් සේ නුඹ දැනුනේ.....<br />
මල් පුසුඹ සිඹින්නට...<br />
මා නෙළූ මලේ<br />
කෙලෙසද නෑවිත් ඉන්නේ....."<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dwWn7cn--1Dd1WU2N5hwvXa95W49hOslGOm2Q9nN9eOwZ60XheSkQlOoqCk2efyPEyXE4hFsv4zqt2nm3tfhQ' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
16. පුදසුනක නිසල බව....<br />
<br />
දයාන් විතාරන ගායනා කරන මේ සිංදුව ඇහෙද්දිම සින්බෑඩ් ට ස්කොලේ කැඩෙට් ලයිෆ් එක මතක් වෙන්නේ ප්ලැටුන් එකේ හිටපු ජූනියර් කෙනෙක් ලස්සනට මේ සිංදුව ප්රසංගයක කියපූ අපූරුව......<br />
<br />
"ඔබ දන්නවනම් නෑ දෙන්නේ තැවුල්......................"<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dy8-jmnyzNzQHAutTW0gsnsvJghB3iXpkAjpA71-bJjq91fjZGxP0DxYXHhzVfVCBa84VSuGVA3e5iP13_Tog' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
*** මේ නම් එක සින්දුවක් නෙමෙයි...ඒත් රසවත් සිංදු කීපයක් ජනක ක්රිෂාන්ත ගේ හඩින්..... පාලු හුදකලා මොහොතක මේ එකතුව හිතට අගේටම වැදුන හින්දම ලිස්ට් එකට අදාල නැති උනත් මෙතනින් අමුණනවා.....<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dzS3qpgJA40sQ2bmKZgzR6Ofvbk5b4NuIEigh5Bg3bybhQejGbinJNSnWGKApBX0Ptx4Tv6vWbQ9FGsf2bbrw' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
"අහස දම් ඇඳන් එන විට<br />
මහ වැසි එන බව දනිම්......<br />
පොළොව ඉරි තැලී එන විට<br />
ඉඩෝරේ එන බව දනිම්...<br />
<br />
ඔබ මුහුණ අඳුරු කරවයි.......................<br />
කුමක් වේද මම නොදනිම්...<br />
සිතා ගන්න මට බැරිවෙයි......"<br />
<br />
තව සිංදු බුරුතු පිටින් ඔලුවට එන හින්දා මං ඇත්තටම අකමැතියි මේ චැලෙන්ජ් එක සිංදු දාසයකට සීමා වෙච්ච එක....තෝරගන්න අමාරු උන හැටියට අඩුම 20ක් වත් තිබුනනම් කියලා අන්තිමට හිතුනා...Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/12872728078660193262noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-358510701868111702.post-79499398995287665322016-08-02T21:13:00.000-07:002016-08-02T21:14:00.227-07:00තරු අතර සිතිවිලි....<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuIoDgCCXVvFm2YOokAZelOTfN9UxJZrf2smc8XHYQ2uul93I-yN37TQertD5W8tmjVC3HUo-M4VeNb6yXhkwSg1uM7n3wLq6Vna93A8OBwxuiX1zEbIidRHjBKIC3WavcTEyVhnrahqc/s1600/13686667_1771088566445308_7137673400677849762_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuIoDgCCXVvFm2YOokAZelOTfN9UxJZrf2smc8XHYQ2uul93I-yN37TQertD5W8tmjVC3HUo-M4VeNb6yXhkwSg1uM7n3wLq6Vna93A8OBwxuiX1zEbIidRHjBKIC3WavcTEyVhnrahqc/s320/13686667_1771088566445308_7137673400677849762_n.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
<br /></div>
අහස හොඳටම බලාගන්න පුලුවන් තැන කොතනද කියලා මං හුඟක් කල් ඉඳන් හෙව්වා.... හොයන්නාට හම්බ වේ කියලා කතාවක් තියෙනවනේ...එන්ජින් රූම් එකේ ඩියුටිය ඉවරවෙලා ඩෙක් එකට ආපු ගමන් රත්වෙලා තිබ්බ ඇඟ හීතල කරගෙන හූළඟ ඇඟේ වදිද්දි තමයි ඇඟ කිලිපොලා ගිහින් දෙයියනේ මං මුහුඳ මැද්දේනේ කියලා හිතෙන්නේ.... ඔය වෙලාවට තමයි ගාඩ් ග්රිල් එක අල්ලං ක්ෂිතිජය කොතනද කියලා බලන්න හිතේන්නේ. ඒ වෙලාවට රෑද දවල්ද කියලා වෙනසක් නෑ. තමන්ගේම සයිකෝ ලෝකයක තනිවෙන්න හොඳම වෙලාව.<br />
.<br />
යාන්තමට තරු එලියට අඳුරු පැහැ ගත්ත යෝධ රැලි උඩින් යන නැවේ ඉඳගෙන එහෙමත් එක්කෙනෙක් තමයි ඒ ජල කඳට යට තියෙන දේවල් ගැන හිතන්නේ.. මං නම් හුඟ වෙලාවට අහසෙන් ඇස් දෙක ගන්නේ නෑ...ඉස්සරහින් පිටිපස්සෙන් ස්ටාර් බෝඩ් සයිඩ් එකෙන් පෝට් සයිඩ් එකෙන් හැමතැනින්ම කෙලවරට යනකන්ම මුහුඳ විතරයි.ඒත් ඒ හැම දේකටම ඉහලින්.කොයි දේටත් වැඩියෙන් අහසම විතරයි...මං පහන් තරුව හොයන්න පටන් ගත්තා....එතකොටම දන්න කියන තරු රටා කීපයක්ම ෆුල් ෆෙඩප් එකේ මං දිහා බලනවා දැක්කත් මං නොදැක්කා වගේ හිටියා.. හැමදාම අපේ විකාර බල බල අහසේ එල්ලිලා ඉන්න එපා වෙනවත් ඇති.. කම්මැලි කමට උන් එෆ්.බී යන්නයැ.... <br />
කොහොම උනත් එක අහසේ හිටියත් තරු අතරෙත් පුදුම විරසකයක් තියෙන්නේ.රුවන් බන්දුජීවගේ කවියක් එක පාරටම ඔලුවට ආවා... හරියටම මතක නොතිබ්බත් මං ඒක මිමිණුවේ තරු වලට ඇහෙන්න....<br />
.<br />
නැවියෙකුට හෝ මගියෙකුට මිස<br />
තමන්ගෙම එකෙකුට<br />
පහන් තරුවක්<br />
මග කියන් නැත ...<br />
.<br />
ගොඩබිම් පැත්ත මං ඉස්සරහින්ම ලාවට අඳුරු තීරුවක් වගේ කෙලවරටම වෙන්න හැංඟිලා...එයිනුත් කෙලවර අකුණු ගහන හැටි පේනවා..ඒ පැත්තට හයියෙන්ම වැස්සත් මං ඉන්න තැනට වැස්සක වගක්වත් නෑ... එතකොට තමයි මේ මුහුද මැද්දේ අපි කොච්චර පොඩිද කියලා කියලා හිතෙන්නේ...ඒ වැහි වළාකුළු උඩින් ඉඳගෙන දිලිසෙන තරු පවා මට පේනවා...එච්චරකට විශාල අවකාශයක හතර දිබ්බාගෙන්ම තියෙන එකම දේ මං ඉන්න නැව විතරයි.................<br />
මේ පල් හැලි කියවලා වැඩක් නෑ...මේ අර අඳින්නේ අහස ගැන උනන්ඳු අයට විශ්ව න්යාක විද්යාව ගැන සින්බෑඩ් දන්න දේවල් කියලා දෙන්න...ඉතින් සින්බෑඩුත් ලොකු දෙයක් දන්නේ නෑ හැබැයි කොතනින් හරි පටන් ගන්න ඕනේ දැනගන්න...සාමාන්යයෙන් නැවියෙක්ට අහස ගැන හොඳ දැනීමක් තියෙනවා කරුමෙට මට ඕක නෑ...ඒත් කියවලා තිබ්බ දේවල් වලින් මවා ගත්ත චිත්ර රූපේ හරි ලස්සන හින්දා ටිකක් අකුරු කරන්න හිතුවා..<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkEmHgfH1GJtuPorZZwdLjU01a5_m6Tib1usFYob82ENaa0zE57BAWj57NrmJ2Lv5E2FtCprdiAss-15WipiVN-I1_3dNVxAtC51_W_MRfiUsrhLxotxbGHuQyMgjeazEsz7QvyA8pRlE/s1600/big-bang-space-450x303.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="215" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkEmHgfH1GJtuPorZZwdLjU01a5_m6Tib1usFYob82ENaa0zE57BAWj57NrmJ2Lv5E2FtCprdiAss-15WipiVN-I1_3dNVxAtC51_W_MRfiUsrhLxotxbGHuQyMgjeazEsz7QvyA8pRlE/s320/big-bang-space-450x303.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
ඇත්තටම ඒ හුඟක් කාලෙකට ඉස්සර.... හැම දෙයක්ම පටන් ගන්න ඉස්සර... ඔයයි මායි එක තිතක් ඇතුලේ හිරවෙලා හිටිය දවස් වල...පරමාණුවකටත් වඩා කුඩා තිතක් අස්සෙ තමයි ඔයයි මායි අනෙක් හැමෝමයි හිරවෙලා පැක්වෙලා හිටියේ...කොච්චර කල් අපි හිරවෙලා හිටියද,ඊට ඉස්සර මොකද වුනේ මොනවද තිබුනේ කියලා කවුරුත්ම දන්නේ නෑ...ඔය තිතට ආදිකල්පික පරමාණුව (Primeval atom) කියලාත් කියනවා..<br />
<br />
හැම දෙයක්ම පටන් ගත්තේ තිත අස්සේ හිර වෙලා ඉඳිම එපා වුණ දවසේ ඉඳන්. හැබැයි ඒ අවුරුදු බිලියන 13.8 කට ඉස්සර... බැංකු ණයක පොලී අනූපාතය වගේ 13.8 ක් කීවට අවුරුදු බිලියන කියපුවම සෙල්ලම්ද... විශ්වය ගැන කතා කරද්දි ලොකුවට හිතන්න ඕනේ... හැබැයි පරමාණුවක් ඇතුලෙත් අපට හිතාගන්න බැරි තරම් විශාල විශ්වයක් තියෙනවා.ඒ වෙලාවට ඉලක්කම් බිංදු නොදැක්කා වගේ ඉන්නේ නැතුව මේවා ගැන හිතුවොත් ඔලුව අවුල් වෙනවා... බිලියනයකට බිංදු කීයද කියලවත් ඔලුවට එන්නේ නැති වෙලාවක් වුනත් මිනිහෙක් ජීවත් වෙන අවු 100 ක් උපරිමයක් එක්ක අවු බිලියන 13.8ක් කියන්නේ කල්පයකට විතර ඉස්සර තමයි....<br />
<br />
කල්පයක් කියපුවම බෞද්ධ සාහිත්යයේ අර්ත දැක්වීම් කීපයක් තියෙනවා..එතනින් මං කැමතිම එක තමයි දහඅට රියනක් උස දහඅට රියනක් පළල දහඅට රියනක් දිග පෙට්ටගමක් ඇතුලේ කට ගාවට එනකන් අබ ඇට පුරවලා අවුරුද්දට එක ගානේ අබ ඇට අයින් කරපුවම අන්තිම අබ ඇටේ අයින් කරන්න යන කාලය කල්පයකට සමානයි හෝ අඩු වෙන්න පුලුවන් කියලා..එහෙම බලද්දි කීප වාරයක් අපි මේ තිත අස්සේ හිර වෙලා නිදහස් වෙලා අයේ හිර වෙලා ඉන්න ඇති....<br />
<br />
හැබැයි ඒ හැම වරකම ඔයා තමයි මගේ ලඟින් ම හිටියේ.මට වැඩිපුරම දැනුනේ.... ඒත් අපි දන්න කියන කාලය හා අවකාශය කියන සංකල්ප දෙක පහළ වෙච්ච මොහොතේ තමයි අවසාන වතාවට මේ තිත පුපුරලා ගියේ.සමහරු කියයි අපි ඔක්කොම එක තිතක හිරකරගෙන ඉඳලා තිතටත් එපා වෙන්න ඇති කියලා.ඒත් අපි දෙන්නා එකට වෙලිලා ඉන්න එක දැකලා කාගේ හරි ඇස්වහක් වැදුනා.... සමහර විට පරීක්ශණ නලයක විශ්වයන් කෝටි ගානක තිත් තියාගෙන අණ්වීක්ශයකින් අපි දිහා බලාගෙන ඉන්න කාගේ හරි වෙන්න ඇති.<br />
<br />
ඉතින් හිරවෙලා ඉඳිල්ල එපා වෙච්ච තිත මහ සද්දෙට පුපුරලා විශ්වයක උපත සිද්ද උනා.අපේ පරමාණු ඈතටම විහික් වුණා. හැබැයි නිතර නිතර අන්තර් ආකර්ශණ බල හින්දා ඇති වෙන චලිත උදව් කරගෙන එක ළඟට වෙන්න ඒවා උත්සහ දරන්න ඇති.ඒවා එකිනෙකට හොඳින් අඳුරනවා ඇති අපේ ස්වරූප වෙනස් උනත්... ඒවා එකිනෙකට ආදරේ කරන්න ඇති අපි නොදැණුණා වගේ හිටියත්...ඉස්සරහටත් එහෙම්ම වෙයි.... ඈතට ඈතට ගියපු දේවල් නැවත කවදා හරි තිතක් ඇතුලේ කොටු වෙනවමයි.. එදාට ආයෙත් හුඟ කාලෙකට මඟේ ළඟ ඉන්න පුලුවන් වෙයි...</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJKSXlConqJZTXm6WnVvj8o36qZoAgkVU3qQriAPkSsjUyqE5nusrk187knvzHkvT_kafCzf5kLTrmjTyuut3CfbWJ0vcOxsrhhif4O0o8vnEVPoPOL4-ERU_MIhXQZCx3bI_saGOsjGM/s1600/bb_theory.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJKSXlConqJZTXm6WnVvj8o36qZoAgkVU3qQriAPkSsjUyqE5nusrk187knvzHkvT_kafCzf5kLTrmjTyuut3CfbWJ0vcOxsrhhif4O0o8vnEVPoPOL4-ERU_MIhXQZCx3bI_saGOsjGM/s320/bb_theory.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
<br />
<br />
ඉතින් කාලය කියන එක හටගත්තට පස්සේ හැමදේටම ජීවය ලැබුණා.කාලය තමයි උත්තරීතර. පළවෙනි මිලි තත්පරය විශ්වය තුල හට ගද්දිම කුඩා තිතක් වෙලා තිබ්බ විශ්වය අනන්ත අපරිමාණ විශාලත්වයකින් යුක්ත වෙන්න අරමුණක පැටලිලා කෙලවරක් දකින්න බැරි උනත් තවත් ප්රාසාරණය වෙනවා...අන්තර් අවකාශය වැඩි කරගන්නවා... හරියට ලංකාවේ මන්ත්රී ගොල්ල සල්ලි හම්බකරනවා වගේ..</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1KqtQIrd1Uz9w9m-hJzyQn6f0wCZoShX0a0vtaLQvvi9SW-5u086nQloFnMpBLR-2-_OLNDvkmOssEJzWvxPqQNefji7B3_diLMJa8MTfyZ2lrzhGSKKsXRWNxhYaytokSTNX_nOIDQ4/s1600/bigbang-timeline.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1KqtQIrd1Uz9w9m-hJzyQn6f0wCZoShX0a0vtaLQvvi9SW-5u086nQloFnMpBLR-2-_OLNDvkmOssEJzWvxPqQNefji7B3_diLMJa8MTfyZ2lrzhGSKKsXRWNxhYaytokSTNX_nOIDQ4/s320/bigbang-timeline.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8vo7mnfwX5WiG-KV5XRehyphenhyphenOuNCv8NJW03vFc1g7XE5smDeKregCPMwdjjxtrkGlIGWTJi_oogNSolRIQ2-2OtF1dtrmuLYRS1LotkQDNtG9mKuNFljHAWybhLxxMzUd0e8NKYBbIriJw/s1600/cosmic_ev_labeledd_sm.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="247" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8vo7mnfwX5WiG-KV5XRehyphenhyphenOuNCv8NJW03vFc1g7XE5smDeKregCPMwdjjxtrkGlIGWTJi_oogNSolRIQ2-2OtF1dtrmuLYRS1LotkQDNtG9mKuNFljHAWybhLxxMzUd0e8NKYBbIriJw/s320/cosmic_ev_labeledd_sm.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
<br />
<br />
එච්චරකට විශාලත්වයක් එක තිතක් තුල පුපුරා යාම මොනතරම් පුදුම සහගත දේවල් වල ආරම්භයක්ද කියලා ලාවට වගේ තේරිලා ආපු හින්ද අපේ මිනිස්සු මේ පිපිරීමට Big Bang කීවාද......? නෑ......මේ මතය ගෙන ආපු මිනිහට මඩ පාරක් ගහන්න තමයි සමහරු මේ තියරියට සමච්චලේට තමයි මහ පිපුරූම් වාදය කීවේ... කොහොම උනත් දැන් හැමදෙයක්ම තහවුරු කරගන්න අලුත් දේවල් හොයාගන්න මුලින්ම අඩිතාලම වෙච්ච කල්පිතය ජෝජ්ස් ලෙමාටර්ගේ මහ පිපුරුම් වාදය කියලා රන් අකුරෙන් ලියවිලා ඉවරයි... අර වතුර ජෝග්ගුව වගේ රූප සටහනේ ඇඟිල්ල තිය තිය බල රේඛා ලකුණු කර කර විස්තර කරන්න මට ඕනේ නෑ..මේ පොඩි කියවිල්ලක් විතරයි...<br />
<br />
කොහොම උනත් අපේ පරමාණූ සී සීකඩ විසිකරපු බිග් බෑන්ග් එකෙන් ඉපදුනේ කාරණා 2 යි..<br />
<br />
1. කාලය.<br />
<br />
2. අවකාශය<br />
<br />
කාලය කිසිම දෙයකින් යුක්ත වෙලා තිබුනේ නෑ.. පිරිලා තිබුනේ නෑ .හැබැයි තත්පර වලින් පිරෙන්න ගත්තා.. කාලය කියන්නේ හැමදේම. දෙවියන් කියලා කෙනෙක් ඉන්නවනම් ඒ තමයි කාලය.කාලය නිරපේක්ෂයි කියලා සම්මතයක් තිබුනත් අපි හැමෝම කාලය සාපේක්ශ කරගෙන වැඩ ටික කරගන්නවා...කාලය ගැන කතා කරන්න ගොඩක් දේවල් තියෙනවා.. නිව්ටෝනියානු කාලයේ ඉඳලා විශ්ව කාලීය කැලන්ඩරය... කාල නැම්ම...කාල ශෝධනය...කාල ප්රතිවර්තක..කාල තරණය..කලු කුහර...වගේ ලොකු කතා ගොඩාක් තියෙන හින්දා අපි අවකාශය ගැන මුලින්ම කතා කරලා ඉමු... ඇයි ඒක ටිකක් ලේසියෙන් කියන්න පුලුවන් දෙයක් හින්දා කාලයට සාපේක්ෂව..<br />
<br />
<br />
ආදිකල්පික පරමාණූව නැත්තන් ඒ පුන්චි තිත අස්සේ තිබ්බ අවකාශය තමයි පුපුරලා ගියේ..ඒ අවකාශය අන්තරීක්ෂය ගින්නේන් දැවුණා විශ්වයේ ප්රසාරණය පටන්ගනිමින්....අපි දන්න සියලූම ශක්තීන්ට හා අපි අද දන්න කියන හැම දේටම උපත දෙමින්... ප්රසාරණයත් එක්කම විශ්වය සිසිල් වෙන්න පටන් ගත්තා...මුල්ම අවුරුදු මිලියන 200 ක් පහුවෙනකන්ම මේ අවකාශය පිරිලා තිබුනේ සියුම් සුදු පැහැති මීදුම් වලාවකින්...හයිඩ්රජන් ප්ලාස්මාවකින්.... අවකාශය සුදු පැහැති මීදුමකින් වෙලි තිබුනත් මේ කාල සීමාව විශ්වයේ අඳුරුම කාල සීමාව කියලයි හඳුන්වන්නේ....මේ අවුරුදු මිලියන 200 ඇතුලේදි ප්රෝටෝන හා ඉලෙක්ට්රෝන එකතු වෙලා උදාසීන අංශු වන නියුට්රෝන සාදමින් වායු අංශු සෑදිමත් සමගම ගුරුත්වාකර්ශනය හා අන්තර් ආකර්ශණ බල උපයෝගී කරගෙන එකතු වු රත් වු වායු අංශු මඟින් විශ්වයේ මුල්ම තරුකා බිහිවුණා... ඒ තරුකා වල එකතුවීමෙන් මන්දාකිණි සෑදුණා...අපි දන්න කියන විශ්වය හටගත්තා... අපි ත් හැදිලා ඉන්නේ තරුකා වල අළු මතින් වගේම අපේ අළු මතින් කවදාහරි තරු බිහිවෙයි...... අනන්ත අප්රමාණ තරු තියන අවකාශයක් ගැන කතා කරද්දි විශ්ව න්යාක විද්යාවේ උපත ගැන කතා කරන්නේ නැතුව කොහොමද...?<br />
<div>
<br /></div>
<div>
විශ්ව න්යාක විද්යාව කියන්නේ මේ දේවල් ගැන බැරෑරුම්ව කතාකිරීම. විශ්ව න්යාක විද්යාව ආරම්භ වෙන්නේ එක සරල ප්රශ්නයකින්....ඒ තමයි </div>
<div>
"ඇයි රාත්රී අහස මෙතරම් අඳුරු.....?"</div>
<div>
කොහොම හරි ඒ ගැන මුහුණු පොතේම පළවෙච්ච රසවත් ලිපියක් මෙතන අමුණලා මං අදට මාරුවෙන්න යන්නේ.....කැමති අය කියවන්න...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
ඊළඟදවසේ අනන්ත විශ්වයක් ගැන මුලින්ම ලෝකෙට කියලා අවුරුදු ගානක් හිරබත් කාලා ගිනි තියලා මැරුව ජෝර්දානෝ බෘනෝ ගැන කියන්නයි හිතාගෙන ඉන්නේ.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
සේල්රුවා.</div>
<div>
*****************************</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoljSXSTckmTe4hqzfNevBJ9TgXXmCrmWBMnb-lXxlh20VWQTECgN0xS1ScXuj_zzLvXdI-bZqc6kK4aILh_BUXEhvRtQXQs7iCL5EEtkrs66lRtpJHtS-CwjaSdqztI-sVFg3pRvDJZo/s1600/x-ray-jet_1300_600x450.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoljSXSTckmTe4hqzfNevBJ9TgXXmCrmWBMnb-lXxlh20VWQTECgN0xS1ScXuj_zzLvXdI-bZqc6kK4aILh_BUXEhvRtQXQs7iCL5EEtkrs66lRtpJHtS-CwjaSdqztI-sVFg3pRvDJZo/s320/x-ray-jet_1300_600x450.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
"ඇයි රාත්රී අහස මෙතරම් අඳුරු.....?"<br />
<br />
උපුටාගැනීම Fans of Astronomy<br />
විශ්ව න්යාය විද්යාව( Cosmology)<br />
.<br />
විශ්ව න්යාය විද්යාව යනු විශ්වයේ ස්වභාවය, එහි හැඩය, ව්යුහය හා පැවත්ම යනාදී කරුණු සම්බන්ධයෙන් අධ්යයන කෙරෙන්නා වූ භෞතික විද්යාත්මක න්යායන් මත පදනම් වූ විෂයකි.නමුත් විශ්ව න්යාය විද්යාව ඇරඹෙන්නේ බැලූ බැල්මට නොවැදගත් යයි හැඟෙන්නා වූ එක් කුඩා පැනයකිනි. ක්රි.ව 1610 දී පමණ ජොහැන්ස් කෙප්ලර්ගේ අවධානයට යොමු වුනු මෙම ප්රශ්නය වඩාත් සාකච්ඡාවට බඳුන් කරනු ලැබුවේ ජර්මානු ජාතික තාරකා විද්යාඥයෙකු වූ හෙන් රිච් ඔල්බර්ස් විසිනි. එම පැනය " රාත්රී අහස අඳුරු ඇයි?" යන්නයි.<br />
<br />
ඔල්බර්ස් විසින් විශ්වය විග්රහ කරනු ලැබුවේ අහඹු ලෙසින් තාරකා විසිරී පවත්නා පරිමිත (finite) අවකාශයක් ලෙසිනි. නිව්ටන් විසින් සිය ගුරුත්වාකර්ෂණ නියමය යොදා ගනිමින් තාරකා අතර පවත්නා ගුරුත්වාකර්ෂණ බලයක් හේතු කොටගෙන කාලයත් සමඟ තාරකා සියල්ලම එකිනෙක මත වැටී එකම පදාර්ථ කොටසක් බවට පත්විය යුතු බව පෙන්වා දුන්නේය. නමුත් මෙය කිසිසේත් සිදු විය නොහැකිය. එබැවින් විශ්වය ස්ථිරවම පවත්නා අනන්ත ලෙස පැතිරුණු තාරකා වලින් සමන්විත විය යුතු යැයි නිව්ටන් යෝජනා කළේය. එසේ වීමට නම් විශ්වයේ පවතින තාරකා ඉතා පැරණි විය යුතු අතර ඒවා කැපී පෙනෙන වෙනස් කම් වලට බඳුන් නොවී දීර්ඝ කාලයක් පැවතිය යුතුය. නමුත් මෙබඳු ස්ථිර, අනන්ත විශ්වයක් පිළිබඳ සංකල්පය එක්තරා ප්රබල ගැටළුවක් මතු කරන බව ඔල්බර්ස් නිරීක්ෂණය කළේය.<br />
<br />
තාරකා විසිරුණු අවකාශය අනන්ත ලෙස පැතිර තිබේනම් අපගේ ඇසට පෙනෙන සෑම ලක්ෂ්යක්ම අවසානයේ යම්කිසි තාරකාවක් කරා යොමු විය යුතුය. එනම් කුමන දිශාවකින් රාත්රී අහස දෙස බැලුවද අපට තාරකාවක් දිස් විය යුතුය. එසේ නම් රාත්රී අහස ද සූර්යයා හෝ පෘථිවිය මෙන් බබලන එකම ආලෝකයක් ලෙසින් දිස් විය යුතුය. නමුත් ගැටළුව නම් රාත්රී අහස සැබවින්ම අඳුරු වීමයි. මෙම ගැටළුව ඔල්බර්ස්ගේ විසංවාදය (Olber's paradox) ලෙසින් හැඳින්වේ.<br />
<br />
ඔල්බර්ස් ගේ විසංවාදය අනුව නිව්ටන් විසින් විස්තර කරණු ලැබූ පරිදි විශ්වය ස්ථිර, අවකාශයක් විය නොහැකිය. අපට නිව්ටෝනීය විශ්වය තලයක නිරූපනය කළ හැක. ( පෘථිවිය ත්රිමාන වස්තුවක් වුවද ලෝක සිතියමක් කඩදාසියක නිරූපනය කළ හැක.) මෙම ආකෘතිය නිව්ටෝනීය කාලය සමඟ සැසඳේ. නිව්ටෝනියානු කාලය නිරපේක්ෂය. විශ්වයේ කවර ස්ථානයක් වුවද කාලය ගතවන්නේ එකම වේගයකිනි.නමුත් අයින්ස්ටයින්ගේ සාපේක්ෂතාවාදයට අනුව විශ්වයේ සෑම ස්ථානයකම කාලය ගත වන්නේ එකම වේගයකින් නොවේ. එය නිරීක්ෂකයා මතත්, චලිත ස්වභාවය මතත් රඳා පවතී. සාපේක්ෂතාවාදය අනුව ගුරුත්වාකර්ෂණය නිසා කාලය හා අවකාශය නැමීමකට ලක්වේ. ඒ අනුව අප විශ්වය නිරූපණය කිරීමට යොදා ගන්නා තලයේ ඇතැම් ස්ථාන වල නැමීම් සහ කඩතොළු වීම් ඇති වේ.<br />
<br />
1915 දී අයින්ස්ටයින් සිය සාමාන්ය සාපේක්ෂතාවාදය ඉදිරිපත් කරන තෙක් විශ්වය සැලකුනේ නිව්ටන් ප්රකාශ කළ පරිදි ස්තිථික, පරිමිත අවකාශයක් ලෙසිනි. සාමාන්ය සාපේක්ෂතාවාදයේ ගණනය කිරීම් වලට අනුව විශ්වය ප්රසාරණය වෙමින් හෝ සංකෝචනය වෙමින් පැවතිය යුතු බව පෙන්නුම් කෙරුණ ද ඒ වන විට ස්තිථික විශ්වය පිළිබඳ සංකල්පය තරයේ විශ්වාස කරමින් සිටි අයින්ස්ටයින් සිය සමීකරණ වලට විශ්ව නියතය(Cosmological constant)[Ω] එක් කරමින් විශ්ව ස්තිථික අවකාශයක් බව දැක්වෙන පරිද්දෙන් එම සමීකරණ නැවත සකස් කළේය.විශ්ව නියතය මගින් දැක්වෙනුයේ විශ්වය ප්රසාරණය වීම සඳහා අවශ්ය වන්නා වූ පීඩනයයි. අයිස්ටයින්ගේ අදහස වූයේ එම පීඩනය ගුරුත්වාකර්ෂණ බලයන්ට ප්රතිවිරුද්ධව ක්රියා කරමින් විශ්වය සංකෝචනය වීමට ඉඩ නොදී ස්ථායිව පවත්වාගෙන සිටින බවයි. මෙම සංකල්පමය අදහස හැරුණුකොට යන්නට වෙනත් කිසිදු භෞතික විද්යාත්මක පදනමක් නැත. නමුත් අයින්ස්ටයින්ගේ මෙම විශ්වාසය ඔහුට නව සොයා ගැනීමක් කිරීමට තිබූ අවස්ථාව අහිමි කරන ලදී.එම විශ්වාසය නොවන්නට විශ්වය ප්රසාරණය වෙමින් පවතින බව මුලින්ම ප්රකාශ කිරීමට අයින්ස්ටයින්ට හැකියාව තිබුණි. ඉන් ටික කාලයකට පසුව එඩ්වින් හබල් විසින් විශ්ව ප්රකාශන සංකල්පය ඉදිරිපත් කිරීමෙන් පසුව මෙම "විශ්ව නියතය" තම ජීවිතයේ ඉතා විශාලම වැරදීමක් බව අයින්ස්ටයින් විසින් පිළිගන්නා ලදී.<br />
<br />
ඔල්බර්ස්ගේ විසංවාදය සඳහා විවිධ පැහැදිලි කිරීම් මුලදී ඉදිරිපත් වුනි. තරු අතර පවතින දුවිලි මෙයට හේතු විය හැකි බව ප්රකාශ විය. නමුත් මෙය අසත්යයකි. එම වායු සහ දූවිලි අයණීකරණය වී නැවතත් ශක්තිය විමෝචනය කරන නිසා මෙය පිළිගත නොහැකිය. එසේම තරු වලට ඇති දුර වැඩිවත්ම එයින් ලැබෙන ආලෝකයේ තීව්රතාවය 1/r^2 කින් අඩු වන නිසා මෙසේ දිස්වන බව සමහරෙකුට සිතුනත් දුර වැඩිවත්ම අපට පෙනෙන අහස් ගෝලයේ වර්ගඵලය r^2 ගුණයකින් වැඩි වන නිසා එමගින් මෙම පැනයට කිසිදු පිළිතුරක් ලබා නොදෙයි.<br />
<br />
අවසානයේ ඔල්බර්ස්ගේ විසංවාදය එනම් "රාත්රී අහස අඳුරු ඇයි" යන පැනයට පිළිතුර නම්<br />
<br />
01. අප ජීවත්වන්නේ ප්රසාරණය වන විශ්වයක බවයි. එනම් විශ්වය ස්ථිතික නොවේ.මෙනිසා ඩොප්ලර් ආචරණය මගින් ඈත පිහිටි තාරකා වල ආලෝකය දිගු තරංග ආයාම දෙසට නැඹුරු වන අතර එම නිසා පෘථිවියට ලඟා වන විට එහි තරංග ආයාමය වර්ණාවලියේ දෘෂ්ය ප්රදේශයේ නොපිහිටයි.<br />
<br />
02. අප විශ්වය යම් කිසි කාලයකට පෙර ආරම්භ වී ඇත. එනම් පෘථිවියේ වයසට වඩා ආලෝක වර්ෂ ගණනක් දුරින් පිහිටි තාරකා වලින් තවමත් ආලෝකය ලැබී නොමැත. එනම් අපට පෙනෙන විශ්වය නැතහොත් නිරීක්ෂණාත්මක විශ්වය පරිමිත බවයි. නමුත් විශ්වය තවමත් අපරිමිත විය හැකිය. නිරීක්ෂණාත්මක විශ්වයේ සීමාව cosmic particle horizon ලෙස හැඳින්වේ.<br />
<br />
විශ්වය පිළිබඳ ආකෘති තැනීමේදී කරනු ලබන ප්රධාන උපකල්පන<br />
<br />
♣ සර්ව දිශ්ය (Isotropic)<br />
♣ සමජාතීය (homogeneuos)<br />
♣ විශ්වීය (Universality)<br />
<br />
• සර්ව දිශ්ය (Isotropic)<br />
<br />
විශාල පරිමාණ වලදී විශ්වය සෑම දිශාවකින්ම එකම ආකාරයකින් දිස් වේ.<br />
<br />
• සමජාතීය (homogeneuos)<br />
<br />
විශාල පරිමාණ වලදී විශ්වයේ සෑම තැනම එකම භෞතික ලක්ෂණ ඇත.<br />
<br />
• විශ්වීය (Universality)<br />
<br />
භෞතික විද්යාත්මක නියම විශ්වයේ සෑම තැනකටම සත්ය වේ.<br />
<br />
<br />
************************************************</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/12872728078660193262noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-358510701868111702.post-82270074682031055842016-07-26T12:15:00.000-07:002016-08-09T21:12:07.817-07:00ටොම් සෝයර්ගේ විදෙස් සංචාරය <div class="" data-block="true" data-editor="83m92" data-offset-key="9udi7-0-0">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgi0JR3_eJ-Q6eyT99t99lGW914rC1FKf8BWUjq0lUq7rjWNGvlME8-zdyeJaj9-EQBoKaj2WU966nkdXZYFjt925e4pCjCeIT23A4RIlYgZjOOQTkMlHreeEQ1_YYKT7XV-KFgJca33sg/s320/il_fullxfull.488403646_nj7y.jpg" /></div>
<div class="" data-block="true" data-editor="83m92" data-offset-key="9udi7-0-0">
<br /></div>
<div class="" data-block="true" data-editor="83m92" data-offset-key="9udi7-0-0">
"මාස්ටර් ටොම් දන්නේ නෑ ඔය චිත්ර ශිල්පියොයි කියන මෝඩයන්ගේ හැටි. මං හොඳට දන්නවා ඒ ගොල්ලෝ ගැන. දවසක්දා මං දැක්කා එක්කෙනෙක් හැන්ක් විල්සන්ලගෙ පිටිපස්සේ ඉඩමේ ඉඳගෙන චිත්රයක් අඳිනවා. මං ළඟට ගියා බලන්න. මිනිහා ඇඳ ඇඳ හිටියේ නාකි රතු එළදෙන අර අඟකුත් කැඩුණු එකී. ටොම්ට මතකනේ ඌව. ඉතිං මං මිනිහගෙන් ඇහුවා ඇයි ඒකීව අඳින්නේ කියලා. මිනිහා කීව්වා ඒක ඇඳලා ඩොලර් සීයකට කාටදෝ විකුණන්න පුළුවන් කියලා. අපරාදෙනේ මාස්ටර් ටොම්...... ඒ චිත්රෙ ගන්න කෙනාට ඩොලර් පහළොවකට එළදෙනවම සල්ලි වලට ගන්න පුළුවන්. මං ඒ විත්තිය මිනිහට කිව්වා. මිනිහ කළේ ඔළුව හොළවපු එක විතරයි. ඔන්න චිත්ර ශිල්පියොයි කියන අයගේ හැටි. උන් දන්න ඉටි ගෙඩියක් නෑ........"</div>
<div class="" data-block="true" data-editor="83m92" data-offset-key="9udi7-0-0">
<br />
<br />
*************************************<br />
"මං හිතන විදිහට අපේ බැලුම තියෙන තැන කොහෙද කියලා දැන් හොයාගන්න පුළුවන් ටොම්. අර පේන ඉර මේ සිතියමේ ඇඳලා තියෙන දේශාංශද මොකක්ද කියන රේඛාවක් වෙන්න ඇති. අපි පහළට බැහැලා එකේ නොම්මරේ දැනගෙන...."<br />
"අනේ මෙහෙමත් බූරුවෙක් ! හක් උඹ හිතනවද දේශාංශ රේඛා ඇත්තටම පොළවේ ඇඳලා තියෙනවා කියලා ?"<br />
"ඇයි ටොම් උඹ හොඳටම දන්නවනේ ඒවා මේ සිතියමේ ඇඳලා තියෙන විත්තිය "<br />
"හරි.......... ඒවා සිතියමේ තියෙනවා තමයි තමා. ඒත් පොළවේ නෑ......"<br />
"ටොම්........... උඹ හොදටම දන්නවද නෑ කියලා?"<br />
"නෑ තමා !"<br />
" සිතියම ආයෙත් සැරයක් බොරු කළා. මගේ ජිවිතේට දැකලා නෑ සිතියම් තරම් බොරු තියෙන දෙයක්."<br />
<br />
<br />
*************************************<br />
"මේවා සහරා කාන්තාරයේ වැලි කියලා දැනගත්තහම මිනිස්සු වැල නොකැඩි එයි මෙයින් ටිකක් ගන්න සිහිවටනයක් විදිහට. උන් ඒක කුප්පියක දාලා ලේබලයකුත් අලවලා කැබිනට් වල ප්රදර්ශනය කරයි. අපිට කරන්න තියෙන්නේ මේ වැලි පුන්චි ලස්සන කුප්පි වල දාලා ඇමරිකාව පුරාම බෙදාහරින එකයි. එකක් සත දහය ගානේ. එහෙම කළොත් මේ අට්ටාලේ තියෙන වැලි වලින් විතරක් ඩොලර් දහදාහක් විතර හොයා ගන්න පුළුවන්."<br />
ජිම්ට හා මට ප්රීතිය උසුලාගත නොහැකිය. අප සිටියේ එක තැන නටමින.<br />
"අපිට පුළුවන් මේ වැලි ටික ඉවර උනහම සැරින් සැරේ ඇවිත් ආයේමත් වැලි අරගෙන යන්න. ඔය විදිහට අපිට මේ මුළු කාන්තාරෙම විකුණලා දාන්න පුලුවනි. කාටවත් අපි එක්ක තරඟ කරන්න හම්බවෙන්නේ නෑ. අපි මේකට පේටන්ට් එකක් ගන්න නිසා."<br />
"දෙයියෝ සාක්කි ටොම්! මේ වැඩෙන් අපිට කෝටිපතියෝ වෙන්න පුළුවන්නේ."<br />
"මාස්ටර් ටොම්.. මේ කාන්තාරේ විකුණලා අපිට කීයක් විතර හම්බකරගන්න පුළුවන් වෙයිද?"<br />
"මට හරියටම කියන්න බෑ ඒක. ගණන් හදලා බලන්නේ නැතුව. සත දහයේ කුප්පියකට දාන්න මෙහෙ වර්ග සැතැප්ම මිලියන හතරකට වඩා වැලි තියෙනවා. ලේසි වැඩක් නෙමේ."<br />
" මාස්ටර් ටොම්.මං හිතන්නේ නෑ අපිට මේ සේරම විකුණන්න පුළුවන් වෙයි කියලා. අපි මුළු කාන්තාරෙම විකුණන එක අතඇරලා දාන එක හොඳා. නැත්තම් කුප්පි හිඟයක් ඇතිවෙලා ඒකට හේතුව අපියි කියලා අත් අඩංගුවට ගනීවී!"<br />
<br />
<br />
*******************************<br />
<br />
<br />
නූතන ඇමරිකානු සාහිත්යයේ පියා ලෙස සැලකෙන මාක් ට්වේන් විසින් ලියනු ලැබු තෙවන ටොම් සෝයර් කතා පුවතවූ Tom Sawyer Abroad පොත පාදක වී ඇත්තේ ටොම් හක් හා ජීම් බැලුමක නැඟි කරන වීර සංචාරයකි. මාක් ට්වේන් විසින් ටොම් සෝයර් චරිතය අලලා පොත් හතරක් රචනා කර ඇති අතර මුල් ටොම් සෝයර් පොත හැරුණු කොට අනෙක් තුනෙහිම කතාව දිවයන්නේ හක් ගේ සිතුම් පැතුම් ඔස්සේය.... මේ පොත් හතරම මේ වන විට සිංහලයට පරිවර්තනය වී ඇති අතර මුල් පොත් දෙකට සාපේක්ෂව කුඩා පොතක් උවද සියුම් උපහාසයන් වලින් අනූන රසවත් පොතක් ලෙස සැලකිය හැක.<br />
.<br />
ටොම් සෝයර්ගේ විදෙස් සංචාරය.<br />
පරිවර්තන තුෂාරි ජයවර්ධන<br />
පිටු 136<br />
මිල රු 130<br />
.<br />
<a href="http://www.mediafire.com/download/u8k8t8s4n8v88t6/%E0%B6%A7%E0%B7%9C%E0%B6%B8%E0%B7%8A+%E0%B7%83%E0%B7%9D%E0%B6%BA%E0%B6%BB%E0%B7%8A%E0%B6%9C%E0%B7%9A+%E0%B7%80%E0%B7%92%E0%B6%AF%E0%B7%99%E0%B7%83%E0%B7%8A+%E0%B7%83%E0%B6%82%E0%B6%A0%E0%B7%8F%E0%B6%BB%E0%B6%BA.pdf" target="_blank">පොත බාගන්න...</a></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/12872728078660193262noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-358510701868111702.post-20336889592530802392016-07-20T06:54:00.000-07:002016-07-20T06:54:53.394-07:00රන් දහඩිය <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0RphKt8TRAIxNml6vyr7z9lx-xxbzEsoeE6vSQrWGzrNeQK7i2pzqxVwsXpNa9UZxpHOuvFlS7SbxFJ6wHOAHFnsN4RaBL1ZcGd0ALe43CtuKodyCcfKEURL9BpOkX1_kWiSxhGgunYI/s1600/10445508_859098667469973_8922120326349647124_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0RphKt8TRAIxNml6vyr7z9lx-xxbzEsoeE6vSQrWGzrNeQK7i2pzqxVwsXpNa9UZxpHOuvFlS7SbxFJ6wHOAHFnsN4RaBL1ZcGd0ALe43CtuKodyCcfKEURL9BpOkX1_kWiSxhGgunYI/s320/10445508_859098667469973_8922120326349647124_n.jpg" width="217" /></a></div>
<br />
<br /><br />හැත්තෑ තුනේ නිකන් දෙන හාල් සේරුව ගන්නට පෝලිමේ රැඳෙමින් දහස් ගණන් ආණ්ඩුවට බනිමින් සිටිද්දි උගත් තරුණයන් පිරිසක් සෝමාවතිය ටත් ඒහා වල් අලි රජ කරන මහ මූකලාන තඩි ගැසීමට සිතුවෝය..... <br /><br />" උඹ නම් කියයි. මං කවදාවත් බඩගින්නේ හිටපු මිනිහෙක් නෙවෙයි. ජීවිතේටම මේ වගේ වැඩ කරපු දවසක් මට මතක නෑ....."<br /><br />"වරුවක් බඩගින්නේ ඉන්න බෑ උඹලාට. ඒ වුණාට උඹ කිව්වේ කොහොමද..? මට නිකන් ඉන්න බෑ, පොඩි වැඩක් කරන්නත් බෑ, එක්කෝ පොළව අනිත් පැත්ත හරවන්න ඕනෑ. නැත්තන් ආණ්ඩුව පෙරළන්න ඕනෑ. උඹ මාත් එක්ක ඔහොම කිව්වේ නැද්ද එතකොට...?"<br /><br />********<br /><br />ජයසේන ජයකොඩි කතුවරයාගේ මම ඉතාමත් ප්රිය කරන පොතක් මෙන්ම වැඩිම සැරයක් කියවපු පොතක්... අට වසරෙදි මුලින්ම කියෙව්වට පස්සේ සිය පාරක් විතර කියේව්වත් තාමත් කියවන්න ආස කරන පොතක්.... ඒකට හේතුව සරල බස් වහරකින් අලංකෘත ඒ වගේම ඇඟ කිලිපොලා යන තරුණ ජවයන් ඉස්මතු කරන උද්වේගකර පොතක් හින්දයි...<br /><br /><br /><br /><br />"හොඳයි නොවැස්සොත් මොකද කරන්නේ..."<br /><br />"කරන්න වැඩ තියෙනවා"<br /><br />"මොකක්ද ? දෙයියන්ට කියන එකද, ආණ්ඩුවට කියලා සහනාධාරයක් ඉල්ලන එකද?"<br /><br />"මං දෙයියන්ටත් ආණ්ඩුවටවත් කියන්නේ නෑ"<br /><br />"එහෙනම් මොකද කරන්නේ ? "<br /><br />"වැසි නොලැබුණොත් ගඟ හරස් කරලා ඇලක් කපලා ගොවිපලට වතුර කැන්දන් එමු"<br /><br />" පණ යයි..."<br /><br />**********<br /><br />නිහාල් කේන්තියෙන් පිපිරෙන්නට වුයේය. ඔහු හිතින් පමණක් කුණුහරප ගොඩක් කීය. අල්ලපු කඩයේ ගුවන් විදුලියේ, අල්ලක් වපුරා මල්ලක් නෙලා ගන්නා ලෙස කරන ලද නිවේදනය ඇසු ඔහුට යකා නැග්ගේය. කොච්චර කේන්ති ආවත් ඒ කේන්තිය පිටකරගන්නට ඔහුට නොහැකිය. ඔහු නළලේ නැගී තිබුණු දහඩිය පිට අල්ලෙන් වැරයේ හුරා දැම්මේ ය. එවිටම මොහොතකට පෙර බීපු රතු සීනි දැමු තේ එක උගුරට ආවේය. කඩයෙන් එළියට ආ හේ කාරා කාණුවට කෙළගැසුවේය.<br /><br />වික්රම රුපියල් පණස් පහක් ගෙවා උදලු තල මිලදිගත්තේ ය.තව රුපියල් දා හතක් ඔහුගේ අතේ ඉතිරි වීය.<br /><br />............................... " පොළවට එක උදලු තලයක් කොටලා තියෙන මිනිස්සු අපිට වගාකරන්න කියලා කියනවා නම් ඉවසන්න පුළුවන්. කිඹුලා උදැල්ලකයි ලංකා උදැල්ලකයි වෙනස දන්නේ පොළව කොටන එකෙක්. රුපියල් පණස් ගණනකට කිඹුලා උදලු තල නොදි රෙපියල් දහයකට දොලහකට දෙනවා නම් වගා කයියට රුපියල් කෝටි ගණන් වියදම් කරනවාට වැඩිය නරකද?.................."<br /><br />********<br /><br />තරුණයෝ විනෝද වටය නවතා කන් දුන්හ. මොහොතින් ගඟ පැත්තෙන් දඬු වැට කිට්ටුවෙනම් කන් බිහිරි කරවන ගර්ජනාව නැගිණි. ඒ බලගතු අභියෝග හඬකි.මහ වනය පෙරළෙයි. අලි ගෙරවිලි හඩින් බයට පත් දහසක් සත්තු මර හඩ නගති.<br /><br />"උන් හරියට අපිත් එක්ක සටනට ආව වගෙයි. ආවේ මහ නරක් වෙලාවක. වැට බින්දොත් අපි කඹුරපුව සුං! එක පැයයි මුළු ගොවිපලම සුං...."<br /><br />*******<br /><br />"අපේ ගෑනු ළමයි දෙන්නා ගැන ඒ ගොල්ලන්ගේ කවුරු හරි උනනදු වෙන පාටක් නන්දාවතීට නිකම් දැනිලහෙම නැද්ද...?"<br /><br />"............. ඒ මහත්වරු කට පුරෝලා නංගියේ කියලා අපේ ළමයින්ට කතාකරනවා........."<br /><br />"රන් පවුම් හතක් තියෙන තැනින් කොයි පවුම තොරාගත්තත් එකයි......"<br /><br />********<br /><br />නවකාතාවේ මා සිත්ගත්ම කොටස වූ කලී තරුණයන් එක සිතින් අත සිත දී උදව් කරන සීඩින් මුදලාලි පනස් හතේ මහ ගංවතුරෙන් අට්ටාලයක් මත නැඟී දිවි බේරාගත් සැටි කියන කොටස කොටසය කොතෙක් වර කියවා තිබුවත් ඒ පිටු කීපය නැවත් කියවන විට ඇඟ කිලිපොලා යන අයුරට හැඩ ගස්වා තිබීම කතුවරයා සතු සුවිශේෂීම දස්කමක් බව ඉඳුරාම කිව යුතුය.....<br /><br /><br /><br /><br />"........ අපි දවස් හයක් අට්ටාලය උඩ හිටියා. අපිට කන්න තිබුණේ පාන් ගෙඩි දෙකක් විතරයි.එ පාන් ගෙඩි දෙකත් මැස්සට නගිනකොට තෙමුණා. එක පාන් ගෙඩියක් ලොකු දුව අතින් වතුරට වැටුණා."<br /><br />"ඉතිං මොනවද කෑවේ..?"<br /><br />"දවස් දෙකක් යනකන් මොකුත් නෑ. අහසින් වැටිච්ච වැහි වතුර විතරයි."<br /><br />"එතකොට ළමයි දෙන්නා.."<br /><br />......................." මගේ ඔය ඉන්න ලොකු දුවට දවස් දෙකක් පිළුණු පෙඟිච්ච පාන් කැවේව්වා. වතුර පෙව්වා. පොඩි දුව අම්මගේ තනේ පාන්කඩේ වෙනක්ල් ඉරුවා. ඊට පස්සෙ එයාගෙ බඩට කෑමක් නැති හින්දා කිරි එරුණේ නෑ. මහත්තයලට ඒ වගේ ජල ගැලිමක් නෙවෙයි. ඊට වැඩිය ලොකු ගැලීමක් ඇතිවුණත් එහෙම දුක් විඳින්න ලැබෙන්නේ නෑ. තාත්තා කෙනෙකුටත්, අම්මා කෙනෙකුටත්,තමන්ගේ ලේ කැටි දරුවෝ හීතලේ ගැහි ගැහි හයින් හාගතේ දුක් විඳිනවා බලාඉන්න බෑ. මහ රෑ මගේ ලොකු දුව කලාන්තේ දාලා වැටිලා ඉන්නකොට මං එයාගේ අම්මටත් හොරෙන් මගේ ඇඟිල්ල කපල එයාට උරන්න දුන්නා......."<br /><br />********<br /><br />"මං කලුවරේම මිදුලේ අඬනකොට වයිට කෙඳිරි ගගා ඉව කර කර ඇවිල්ලා මගේ කකුල් දෙක ලෙවකෑවා.ම වයිටත් එක්ක කැලේ පාරෙ ඇළ ළඟට ඇවිල්ලා ඒදන්ඩෙන් එගොඩ වුණා. ඒදන්ඩෙන් එගොඩ වෙන්න බැරිව වයිටා කෙඳිරි ගෑවා. කෑ ගහන්න පටන්ගත්තා. මං ඌට කිව්වා ගෙදර යන්න කියලා මට පස්සෙයි අම්මේ කල්පනා වුණේ ඌටවත් අපිටවත් ගෙදරක් නැති බව....."<br /><br />********<br /><br />"මං අයියේ, මගේ මැරිච්ච අයියත් එක්ක බෝම්බ හැදුව! මං අයියේ ඒ බෝම්බ මල්ලක දාගෙන මහ රෑ තනියම හැතැම්ම ගාණක් ඈත කැලේ ගිහිල්ලා හැංඟුවා....... අයියයි මායි ඒවා හදනකොට මං හිතාගෙන හිටියේ දිව්ය ලෝකේ වගේ රටක් හදන්න පුළුවන් වෙන්නේ බෝම්බ වලිනුයි කියලා.ඒවා දිව්ය ලෝකේ හදන ගඩොල් කියලයි අයියේ............අපේ අයියත් හිටියා නම් කොච්චර හොඳද ? මං එහෙනම් අයියත් එක්ක මේ ඇළ කපනවා. මගේ අයියා නැති හින්දා අයියේ, මං තනියම ඇළ කපනවා.... අයියගේ හරියත් එක්ක කපනවා. අපිට මොකක්ද වැරදුණා අයියෙ. තුවක්කුයි බෝම්බයි නැතුවට රටක් හදන්න පුලුවන් නේ ද අයියේ ? ........."<br /><br />********<br /><br />රන් දහඩිය <br /><br />ජයසේන ජයකොඩි <br /><br />දයාවංශ ජයකොඩි ප්රකාශනයක් <br /><br />පිටු 143<br /><br />මිල රු 180<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/12872728078660193262noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-358510701868111702.post-5375654406803299762016-07-12T07:55:00.000-07:002016-07-12T09:05:08.248-07:00ඇට මැස්සා <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ06_tOulAnAdoP0kmYjVd3MPFabtcxrNqUP3gDe_j9Y7EJb-C_KtWrN4Y7bqswywwY_e8-wIvlqb7RPiAn6efokFXiihkPaLvRIJiKzY-gxzwfnznUW5YAjLzW7Q4X9AOKBHArB4jC5o/s1600/512CS02Q7SL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ06_tOulAnAdoP0kmYjVd3MPFabtcxrNqUP3gDe_j9Y7EJb-C_KtWrN4Y7bqswywwY_e8-wIvlqb7RPiAn6efokFXiihkPaLvRIJiKzY-gxzwfnznUW5YAjLzW7Q4X9AOKBHArB4jC5o/s320/512CS02Q7SL.jpg" width="213" /></a></div>
<br />
<br />
" මං හිතුවා ශාන්ත කැතරිනා පල්ලියට යන්න. ඒ කියන්නේ පශ්චත් තාප වෙන හුඟ දෙනෙක් බුරුතු පිටින් එතැන පියතුමන්ලට කරදර කරන්නේ නැතිනම්....."<br />
<br />
"ඇයි.. මං ළඟට එන්න අකමැති ද....?"<br />
<br />
<br />
*****************************************<br />
<br />
"ඇත්තෙන්ම ඔබට හිතාගන්න බැරිද? ඔබ පාවා දුන්නේ වෙන කවුරුත්ම නෙමෙයි ඔබ පවා දුන්නේ ඔබමයි........"<br />
<br />
*****************************************<br />
<br />
"අවජාතකයෙක් කොහොමද අපේ පවුලේ කෙනෙක් වෙන්නේ එයාගේ අම්මගේ කැරැට්ටුව එයා දැන්වත් දැන ගන්න එක හොඳයි .පුජකයෙකුගේ හොර ප්රේමවන්තියෙක්ගේ දරුවෙක් අපි මොකටද කරට ගන්නේ........."<br />
<br />
<br />
****************************************<br />
<br />
" ෆිලිෆ් රිවාරෙස් හෙවත් ඇට මැස්සා වයස 30 ක් පමණ ය. උපන් ස්තානය හෝ දෙමව්නොපියන් හෝ අවිනිශ්නීචිත ය. දකුණු ඇමරිකාව විය හැකිය. වෘත්තිය පුවත් පත් කලාවේදීයයි.. මිටිය, කළු කොණ්ඩය, කළු රැවුළ. පැහැපත් සම. නිල් ඇස්. පුළුල් හතරැස් නළල,නහය කට නිකට. ආ මේ තියේන්නේ විශේෂ සලකුණු. දකුණු කකුල නොන්ඩිය. වමත ඇඹරී ඇත. වමතේ ඇඟිලි දෙකක් නැත. කඩු පාරකින් ඇති වුණ අලුත් තුවාල කැළලක් මුහුණේ වෙයි. ගොත ගසයි. ආ මේ තියෙන්නේ තව සටහනක්... අති දක්ශ වෙඩික්කරුවෙකි, ඉලක්කකාරයෙකි. සිර භාරයට ගැනිමේදි පරිස්සම් වෙනු......"<br />
<br />
................................................"ජේසු නිකායිකයින් එක්ක සටන් වදිනවා කියලා දැන ගත්තොත් ඇති ඔහු එක පයින් කැමති වෙයි. මට ඒක සහතිකයි. පුජකයෝ මිනිහත වහ කඳුරු වගේ තිත්තයි. ඔය ප්රශ්නෙදි මිනිහා පිස්සු බල්ලෙක් වගේ........"<br />
<br />
***************************************<br />
<br />
"ඔව් පුදුම දහුරියක්. ඊයේ රෑ වේදනාව විඳ ගන්න බැරිව සන්නියකට හැරෙනකන් පුදුමාකාර විදිහට සංසුන්ව හිටියා. ඒත් අවසාන භාගේ වෙනකොට මම ඉහ ගැහුවේ පුදුම අමාරුවකින් ඔහු මේ වේදනාව කොච්චර දවසක් දරාගෙන හිටිය යි කියලද හීතන්නේ. රාත්රි පහක් පුරා... දවස් පහක්ම......."<br />
<br />
***************************************<br />
<br />
<div>
"ලොකුම බධාව වුනේ මම නිතර නිතර අසනීපෙන් වැටුනු නිසා සෙල්ලම් පාන්න බැරි වීම. පෙළක් දවස් වලට ලොක්කා කෝපයෙන් ඉන්න් දවස්වල මේ වේදනාව මැද්දේම ඔහු මාව පිටියට දානවා. ඒ වගේ දවස් වලට මිනිස්සු වැඩියෙන්ම සතුටු වෙනවා. වරක් මට මතකයි මෙහෙම සෙල්ලම් පාද්දි මට සිහි නැතුව ඇදගෙන වැටුනා. මා නැවතත් සිහි ලබන කොට ප්රේකශකයු මා වටකරගෙන හූ කියනවා . ඔල්වරසන් දෙනවා. කෙසෙල් ලෙලි.............."<br />
<br />
"එපා තවත් ඔය ගැන කතා කියන්න එපා... මට අහං ඉන්න බෑ දෙයියන්ගේ නාමෙට ඕක නවත්තන්න......................................... ඇයි ඔබ බොටුව කපා නොගත්තේ......"<br />
<br />
"මම ඔබගෙන් ඔය ප්රශ්නේ බලාපොරොත්තු උනේ නෑ..... එතකොට මගේ කටයුතු කාරණා ? මං වෙනුවෙන් කවුද ඒවා කරන්නේ....?"<br />
<br />
****************************************<br />
<br />
"............. වෙඩි හඩට මගේ අශ්වයා පොඩ්ඩක් කුලප්පු වුණ නිසා අන්තිමට නැග්ගේ මමයි. මං හැරිලා බැලුවා ඔහුට කරදරයක් නැද්ද කියලා. ඔහුට ලේසියෙන්ම බේරිලා එන්න තිවුනා. අර කාදිනල් නිසා නොවෙන්න....................................... ඔව් ඒ කාලකන්නියා පැන්නා නේ පිස්තෝලය ඉස්සරහට."<br />
<br />
****************************************<br />
<br />
"මේ මනුස්සයා හරියට කොඩිවිනකාරයෙක් වගේ ඒ හැම කෙනෙක්ම වශී කරගෙන. ඔය පහු ගිය සති තුනට මං සිවු වතාවක් ම මුර කණ්ඩායම් වෙනස් කලා. සොල්දාදුවන්ට දඬුවම් දීල මට දැන් ඇති වෙලා.. කිසිම පලක් නෑ............"<br />
<br />
****************************************</div>
<div>
යකඩ පොලු අටක්. සවිමත් යකඩ පොලු අටක් තව කොපමණ පීරි ගෑ යුතුද.එතරම් සංඛාවක් විය නොහේ. ඔහු නොනවතී හෝරා කීපයක්ම පීරි ගාන්නට ඇත. අත රිදෙන්නේ ඒ නිසා වෙන්න ඇති, පුදුම කැක්කුමක් . ඇට මිඳුලු හාරවමින් කකියයි.....එහෙත් ඇලපත රිදුම් දෙන්නේ ඒ නිසා විය නොහේ............................ ඔහු තිගැස්සි නැංගේය. ඔහු පීරි ගා නැත. ඔහු ඇස් විවෘත කරගෙනම සිහින දැක ඇත. ඔහු මෙතෙක් පීරි ගා ඇත්තේ සිහිනයෙනි. දැන් සිහිනය සැබැ කල යුතුව තිබේ. අතවත් නොතැබු දැඩි ශක්තිමත් ජනෙල් පොලු හතරක් කවුළුව හරස් කරයි....... ඈත ඔරලෝසුවේ දහයේ කනිසම නාද විය. පීර අතට ගත යුතුය................................................................... රෑ එකයි. පැය තුනක් ම දිගටම එහි නිරත වු ඔහු හය පොලක් ම පීරි ගා අවසන් කර තිබුණි. තව ඇත්තේ දෙපොළකි. ඊළඟට කවුළුවෙන් පිටතට බහින්න....................... මීට පෙර මේ භායානක රෝගයට ගොදුරු අවස්තා ගැන ඔහු සිතන්නට වුවේ ය. අන්තිම වරට ඔහු රෝගාතුර වුයේ පහු ගිය අවුරුද්දේය. එසේ ගෙවුණු දවස් පහ ගැන සිහි වෙත්ම ඔහුගේ ඇඟ කිලිපොළා ගියේ ය. එහෙත් එවර මෙතරම් හදිස්සියෙන් රෝගය ඉස්මතු නොවීය. කවදාවත් මෙතරම් හදිස්සියෙන් තමා ඔත්පල වනු ඔහු මතකයේ නැත.<br />
ඔහු පීර බිම අත හැර අනපේක්ශිත දෑත් විහිදා ගෙන අනාත වුයේ අදේවාදියකු වීමෙන්, පසු ප්රතම වරට යාඥා කරන්නට වුයේය. ඕනෑ දෙයකට ශුනයත්වයට සියල්ලටම යාඥා කරන්නට වුයේය.</div>
<div>
"අද රෝගය මා ගොදුරු කරගන්න එපා. හෙට හෙට මා ඕනෑම වේදනාවක් ඉවසන්නම් අද රෑ නම් බෑ.........."<br />
<br />
********************************************<br />
<br />
"දැන් ඔබතුමා මට ආදරේලු. කොපමණ ආදරේද? මං වෙනුවෙන් ඔබතුමාගේ දෙවියන් වහන්සේ අත අරින්න තරම්. මේ සදාකාලික ජේසුස් මොනවාද ඔඅබතුමාට කර තිබෙන යහපත. ඔබතුමා වෙනුවෙන් කොහෙද උන් වහන්සේ දුක් විඳලා තියෙන්නේ. මට වඩා උන් වහන්සේට ආදරේ කරන්න තරම්. ඔබතුමා ජේසුස්ට ඒ තරම් ආදරේ ඒ තුවාල වු දෑත් නිසාද? මගේ දිහා බලන්න. බලන්න මෙතන..ඊළඟට මෙතන...මෙන්න මෙතන .............................................................................<br />
දස වද වින්දත් මම මරණය වැළද ගත්තේ නෑ. මම ඒ සියල්ල ඉවසා දරාගෙන හිටියා. ඉවසා දරාගෙන මගේ ප්රාණය රැකගත්තා, මන්ද ? ආපසු පැමිණ ඔබතුමාගේ මේ දෙවියන් සමඟ සටන් කරන්න.... දැන් ආපසු පැමිණි මා දකින්නේ කුමක්ද ? ඔහු තාමත් මගේ තැන අල්ලගෙන සැබවින්ම පැය හයක් කුරුසයේ ඇණ ගසා තිබු යළි මළවුන්ගෙන් නැඟි සිටි මේ ව්යාජ බිල්ල මගේ තැන අල්ලගෙන. පාදරේ මම අවුරුදු පහක් කුරුසයේ ඇණ ගසණු ලැබ සිටියා. මාත් මළවුන්ගෙන් නැගිට්ටා....</div>
<div>
............................................"මම කොහොමද උඹ ව අතහරින්නේ ආතර්...? මම කොහොමද උඹව අත හරින්නේ ?"</div>
<div>
"එහෙම නම් ඔහු අත හරින්න. ඔබතුමාට ඇත්තේ අප අතරින් තෝරා ගැනීමක්. ඔබතුමා ඔබතුමාගේ ආදරයෙන් අඩක් මටත් අනෙක් අඩ ඔඅය දෙවියන් වහන්සේ කියන යක්ෂයාටත් දෙනවා ද? ඔහු ගේ ඉඳුල් මම කන්නේ නැහැ. ඔබතුමා ඔහුගේ නම් ඔබතුමා මගේ නෙවේ......................................................................................"පුජකයන් සමඟ සටන් කරනවා ඇරෙන්න මට මගේ ජිවිතයෙන් ප්රයෝජනයක් නෑ... මම මිනිහෙක් නෙමේ කිනිස්සක්. ම්ට ජිවත් වෙන්න ඉඩ දුන්නොත් ඔබතුමා කිනිසි අනුමත කරනවා....."</div>
<div>
<br />
මොන්ටිනෙල්ලි කුරුස සුරුවම දෙසට හැරුණේ ය.<br />
<br />
" දෙවියනි.... කන්දෙන්න මේ........."<br />
<br />
ඔහුගේ කටහඩ කිසිඳු හෝ අනුකූලතාවයක් නොමැතිව පාළු නිහඬතාව මැද වියකී ගියේ ය.<br />
අවදි වු යේ.ඇට මැස්සා තුල ජීවත් වන සමච්චලයේ යක්ෂයා පමණ ය.<br />
<br />
"ටිකක් හයියෙන් කෑ ගහලා කතා කරනවා. බාග වෙලාවට ඔහුට නින්ද ගොහිල්ලා ඇති..........."<br />
<br />
*******************************************************<br />
*******************************************************<br />
<br />
අයිරිෂ් ජාතික වොයිනික් විසින් 1897 රචනා කරන ලද ඇට මැස්සා (The Gadfly) වූ කලී ප්රේම වෘත්තාන්තයක් ද....?<br />
මුල් පිටු කීපයෙන් අනතුරුව මට මැවිලම පෙනුනේ එද්මොන් දාන්තේ ව... පාවාදීමකින් හිත් රිදීමකින් හා විශ්වාසය කඩ කිරීමෙන් පලා යන ආතර් අවුරුදු දතුනකට පස්සේ පලිගැනීමේ චේතනාවෙන් මුසපත් වෙලා යැයි මම හිතුවේ..... ඒත් විසිරුණු ප්රේමණීය බව... අසම්පුර්ණ විප්ලවය හා චරිත වල සරල බව හින්දම අවසාන මොහොත වෙනකන් හිතා ගන්නත් බැරි වුනා මේ පලිගැනීම ගැන..... අති සරලව සමාජ සංස්කෘතයන් ඇට මැස්සාගේ උපහාසය තුලින් දෙදරා දූවිලි වෙන අන්දම කතුවරයා අපුරූවට ගලපලා යම්කිසි වක් කියවන්නාගේ අභ්යන්තරය තුල ඉතිරිකර තැබීමට ගත් උත්සහය කොයි තරම් ලස්සනද කියලා අන්තිමට හිතා ගන්නත් බැරි වුණා..... ඇට මැස්සා ඈතටම පියඹා ගියද තැබු මතකයින් ප්රේමයකට වඩා විශාල බැව් මගේ හැඟිමයි..... <br />
<br />
"එවිට මම <br />
ජීවත් වුවත් <br />
මිය ගියත් <br />
වාසනාවන්ත මැස්සේක් මි. "<br />
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGVKoQFGFBC96ekVPj9lfushCQUoF_KASfqX-EO6hXy_gfRa3qi_hIEaASQBHdB77FVVjYkEx5wKx69yychg8fq0VlIhA3SPA6IQEB7ftyavqm5MFK5EU2y54OPiB3HuOBZOf6NPWxLXc/s1600/12642714_212789239065411_4031902355439287386_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGVKoQFGFBC96ekVPj9lfushCQUoF_KASfqX-EO6hXy_gfRa3qi_hIEaASQBHdB77FVVjYkEx5wKx69yychg8fq0VlIhA3SPA6IQEB7ftyavqm5MFK5EU2y54OPiB3HuOBZOf6NPWxLXc/s320/12642714_212789239065411_4031902355439287386_n.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/12872728078660193262noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-358510701868111702.post-11073959461455154582016-05-25T08:08:00.001-07:002016-05-25T08:09:46.634-07:00"හදිස්සියේ මං මැරුනොත් පලයං මගේ කාමරේට........"<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLm8rMFaaZFgLhvvpdeFNgVj-iyRjpPkR8ie4oq3yfJrmrYyvL6gAAywKuqPBX4DBm8afvtUcaSkxE5tjVPW_QuWM8H6iOl5jXBUiESnAXLxzvo3N7BsuPOR5D2za-A6fOs7OQiCbHDfo/s1600/112185534.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLm8rMFaaZFgLhvvpdeFNgVj-iyRjpPkR8ie4oq3yfJrmrYyvL6gAAywKuqPBX4DBm8afvtUcaSkxE5tjVPW_QuWM8H6iOl5jXBUiESnAXLxzvo3N7BsuPOR5D2za-A6fOs7OQiCbHDfo/s320/112185534.jpg" width="213" /></a></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19.32px; margin-bottom: 6px;">
<span style="background-color: transparent;"><br /></span></div>
වෙසක් එකට ඉස්කෝප්පයා ගෙදර ඇවිත්...ඉස්සර වගේ නෙමෙයි දැන් මිනිහව හම්බවෙන්නේ ඉඳහිට. සින්බෑඩ් ටුත් මේ දවස් වල ගොඩබිමනේ... ඉතින් වෙසක් එක ගැන...ආගිය කතා ගැන කතා කරන්න දෙන්නා හැමදාම සෙට් වෙන සුපුරුදු තැනටම සෙට් උනා... සින්බෑඩ් ට හොදටම සෙට් වෙන චරිතේ තමයි ඉස්කෝප්පයයි හාරතය යි..දැන් හාරතයා ගෙවල් අතහැරලා නුවර ගොහින් හන්දා ෆට්ටම පාලුවේ හිටපු සින්බෑඩ් ට මේ තත්පර ගාන මහ ලොකුවට වැදගත්...රුවිතයා හිටියට වැඩක් නෑනේ... සින්බෑඩ් නම් කොහොමත් කලා බර නේ....ඉතින් බංකුවක් බිත්තියට හේත්තු කරන් දෙන්නා කතාව පටන් ගත්තා...ඔය අතරේ නිල් පාට දුම් කැරළි දෙන්නව වහගද්දි ඉස්කෝප්පයා සාක්කුවෙන් සිගරට් පෙට්ටියක් එලියට ඇදලා ගත්තා...<br />
<br />
"ෂි.... බලප තව පෙට්ටි 2 ක 3ක් ගෙදර තියනවා.. විසික් කරන්න මතක් වෙන්නෙම නෑනේ..."<br />
<br />
මගේ ඇස් උඩ ගියා...<br />
<br />
"හිස් ඒවද...."<br />
<br />
"ම්... ඔව් බං..."<br />
<br />
ඉස්කෝප්පයා පොඩ්ඩක් කල්පනා කරලා ආයේ කතා කරන්න පටන් ගත්තා...<br />
<br />
"මේ හදිස්සියෙවත් මං මැරුනෝත් උඹ ඉක්මනට අපේ ගෙදර පලයං...කාමරේට..."<br />
<br />
මූ ඉතින් ආතල් ම ලෝකයක්නේ... ඉතින් මාත් ගහගෙන හිටපු මනෝ පාර කඩන් මූ කියන එක ඇහුවා...<br />
<br />
"ගිහින්...."<br />
<br />
ඔන්න මන් හූ මිට්ටකුත් තිබ්බා...<br />
<br />
"ඇද යට කෙලවරේ තියෙනවා සුට්කේස් එකක්....ගනින් ඕක ඇඳ උඩට...මෙහෙම ඇරපන්...."<br />
<br />
මූ අතින් අරින හැටිත් පෙන්නනවා...<br />
<br />
"ඇරලා ඒකේ ඇති හිස් බියර් බෝතලයක්.... ටින් දෙකක් ... හිස් සිගරට් පෙට්ටි දෙක තුනක්... හංගලා..."<br />
<br />
"යකෝ විසික් කරන්න එපැයි ඕවා...."<br />
<br />
"හැමදාම අමතක වෙනවා බං...හොරෙන් බීලා එලියට දාන්න බැරිව හංඟනවා... පස්සේ අමතක වෙනවා...මේ මතක් උන වෙලාවේ අහගනින් .... උඹ මං මැරුනොත් එහෙම ඉක්මනට ගිහින් ඕවා ටික අස්කරලා දාපන්.... අම්මට අහුවුනොත් එහෙම පෙට්ටියේ ඉන්නකොට උනත් ගුටි කන්න වෙනවා..."<br />
<br />
ඔය අතරේ සින්බෑඩ් ටත් මතක් උනා හදිස්සියේ මං මැරුනොත් හංගන්න මොනවද තියෙන්නේ කියලා....<br />
<br />
"හරි උඹේ වැඩේ මං කරන්නම්...හැබැයි මටත් උදව්වක් කරන්න ඕනේ...."<br />
<br />
"ඇයි උඹේ කාමරේ මොනවද තියෙන්නේ මිසින් කරන්න..."<br />
<br />
"මං මැරුනොත් පලයං කාමරේට...මගේ අර පලු දෙක උඩට අරින පරණ මේසේ තියෙන්නේ.."<br />
<br />
"ඔව්....."<br />
<br />
"ඒකේ වම් පැත්ත ඇරපන්....එකේ ඇති කලු ටියුලිප් කවර දෙකක දාලා ලියපු කඩදහි මහ ගොඩක්..."<br />
<br />
"ලියපුවා.... ලව් ලෙටර්ද....?"<br />
<br />
"නෑ බන්...ලව් ලෙටර් ඔක්කොම පිච්චුවා....ලියපු අනං මනං වල් පල්... ඒ ටික අරගනින්..උඹ කියවන්නත් එපා....ගෙනිහිං පුච්චපං...."<br />
<br />
"මොනවද ඒකේ තියෙන්නේ...."<br />
<br />
"ඔව්...ඉතින් තොට කියවන්න එපා කීවට අහයිද ඕවා.... අරූට කෑල්ල උඹ අතේ එවපු ලියුම හොරෙන් කියවලා මං ගැන ලියලා තියෙන දේවල් සෙට් එකේ හැමෝටම කියපු ඩයල් එකනේ "<br />
<br />
ඉස්කෝප්පයා බඩ අල්ලං හිනා වෙන්න ගත්තා....ඒ පරණ කතාවක්...රස කතාවක්...<br />
<br />
"ඉතින් දැම්ම මං කියන්නම් ඒකේ තියෙන්නේ අපි ඔක්කොම කෙලපු පිස්සු....ඔක්කොම නම් ගම් වාසගමුත් එක්ක..අවස්තා සම්බන්දය දාලා එලටම ලියලා තියෙයි...ඕවා කවුරු හරි කියෙව්වොත් මැරුණු මං එක්කම තොපිටත් මැරෙන්න තමයි වෙන්නේ...."<br />
<br />
"මලා...... තෝ මැරෙනකං ඉන්න ඕනේ නෑ.... යමං අදම පුච්චමු......"<br />
<br />
"මරනවා තෝව.....අදම පුච්චන්න....මං මැරුනහම උඹ ඒ වැඩේ කරහං.... ඕනේම නං උඹ කියවහකෝ...හැබැයි උඹ විතරයි....වෙන එවුන්ට දුන්නොත් හොල්මනක් වෙලා ඇවිත් තෝත් එක්කම පවුල් කනවා....."<br />
<br />
ඉස්කෝප්පයයි මායි...අපි දෙන්නගේ බොළද කතාවට බොක්කෙන්ම හීනා වුනා ටික වෙලාවක් යනකං....<br />
<br />
"මාත් ලීවනේ ඩයරියක්....ඔය වගේ....."<br />
<br />
"නෑ.... කොයි කාලෙද...."<br />
<br />
"දැන් අවුරුදු 2 ක් ඇති..."<br />
<br />
"ඉතින්........."<br />
<br />
"කාටවත් කියවන්න බැරි වෙන්න මට විතරක් කියවන්න කියලා බැඳි අකුරු වලින් තමයි ලීවේ......"<br />
<br />
"ඉතින්... ඉතින්..."<br />
<br />
"මේ ලඟදි මොකක් හරි මතක් කරගන්න ඕන වෙලා...පැය ගානක් ඩයරිය පෙරළගෙන හෙව්වා හෙව්වා....වැඩක් උනේ නෑ..."<br />
<br />
"ඇයියේ...."<br />
<br />
"මං ලියපුවා මටම හොයාගන්න බැරි උනා.....<br />
ආයේ ඩයිරි ලියන්න ඕනේ නෑ කියලා හිතුනා......"<br />
<br />
"හරි හරි එහෙනම් ඒක පුච්චන්න ඕනේ නෑ....උඹ බයවෙන්න එපා...."<br />
<br />
හිනාව අතරින් මම කීවා....Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/12872728078660193262noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-358510701868111702.post-85985340380864920942016-04-24T09:46:00.000-07:002016-04-25T00:22:50.569-07:00දූපත...<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkhZpFKkTfOtxg-Au8gmO3Lum9-U0oyQwNf7pJAcS2iuR3fnglytUkuQkthBzxtF73ZOME-rhdH9pvYr2NBcICUNJmUBBT0ym4e9wAJjNCWVupvOzTxivrp8BTjAV_ARScSpQmY6YUnBc/s1600/Lake_Malawi_-_Cape_Maclear_-_Thumbi_Island_Sunset.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkhZpFKkTfOtxg-Au8gmO3Lum9-U0oyQwNf7pJAcS2iuR3fnglytUkuQkthBzxtF73ZOME-rhdH9pvYr2NBcICUNJmUBBT0ym4e9wAJjNCWVupvOzTxivrp8BTjAV_ARScSpQmY6YUnBc/s320/Lake_Malawi_-_Cape_Maclear_-_Thumbi_Island_Sunset.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
මුලින්ම දැනුන සුළං පාර මාව හිරිවැට්ටුවා.....</div>
මොහොතක් නතරවෙච්චි මං ඇස් ගෙඩි දෙක කරකවලා එක බැල්මට මුලු වෙරළ දිහාම බැලුවා... කවුරුත්ම නෑ... පට්ටම පාලුයි... මං වැල්ලේ ඉඳගත්තා..සපත්තු දෙක ගැලෙව්වා.. මේස් දෙකත් ගලවලා සපත්තු අස්සේම ඔබලා හිරිවැටිලා තිබුන ඇඟිලි තුඩු වලින් වැල්ල පෑගුවා...මාපට ඇඟිලි දෙකෙන් බිම හෑරුවා.....<br />
තාමත් මං දෙගිඩියාවෙන්...<br />
ඉර අව්ව සැර නෑ... ගෙවල් පැත්තෙ නම් මේ අව්වට කියන්නේ රාස්සිගේ අව්ව කියලා...මේ පැත්තෙනම් මොකක් කියනවද දන්නේ නෑ... හැබැයි මේ වෙරළ නුපුරුදු තැනක් නම් නෙවෙයි...කී වාරයක්නම් මෙතන ඇන තියාන ඈත තියෙන දුපත දිහා බලන් ඉන්න එන්න ඇතිද...?<br />
මම ටී ෂර්ට් එක ගැලෙව්වා ඒ අතරවාරේ ඔහේ වැනි වැනි තිබ්බ ඩෝග් ටැග් එකත් මාලෙත් එක්කම ගලවලා අරන් ටී ෂර්ට් එකත් එක්කම වැල්ල උඩටම විසිකරලා දැම්මා... පුලුවන් තරම් දුරට එක්කං ආපු රැල්ල වෙරලේ අතහැරලා දාපු ලුණුරස සුළඟ සීතලටම නැතත් මගේ හිරිගඩු පිපිලා තිබ්බ ඇගේ හැප්පිලා මාව බය කරන්නද මංදා හැදුවා... කොච්චර හිත හදාගෙන ආවත් හැමදාම මෙතනදි මගේ හිත වෙනස් වෙනවා...<br />
ලොකු හුස්මක් අරගත්ත මම ඈත පෙනෙන දූපත දිහා බලලා තත්පරයක් දෙකක් ක්ෂය කරලා දැම්ම.....<br />
"අද නම් මේක ඉවරයක් කරනවමයි...."<br />
මම මටම කෙඳිරුවා.. නැගිටලා රැල්ල දිහාට පියවර මෑනුවා.... <br />
නිරුවත් දෙපා වල වැදිලා පෙණපිඩු විහික් වෙද්දි සීතලට දැනුනත් මං දන්නවා තව ටිකකින් වතුරේ උණුහුම මාව වැළඳ ගන්නවා කියලා... මම තව ටිකක් ඉස්සරහට පය ගෑටුවේ පොඩ්ඩක් අමාරුවෙන්... දැන් දණහිස ගාවට වතුර තිබුනත් රැළි වලට සරුවාංගේම තෙමිලා... මහා හිස් බවක් මාව වෙලාගත්තේ හරියට පාලු වෙරළම වගේ... අහසේ උනත් බස්නාහිරක් පෙනුනේ නෑ... වක ගැහිච්ච වෙරළට බස්නාහිර අහස මුවා වෙලා....ඉස්සරහින් උනත් ක්ෂිතිජයක් පෙනුන් නැත්තේ මගේ මුලු ලෝකෙම අර හුදකලා දූපතෙන් ගිණිකන වැටිලා තිබුන හින්දා වෙන්නැති...<br />
මුලින්ම මාව රිදවලා අධෛර්යමත් කරපු සීතල දැං නෑ... දැන් යාන්තමට පය වදින සීමාවේ මන් ඉන්නේ... <br />
එකපාරටම මට මතක් උනා ගිලිලා නැතිවෙච්චි මගේ හොදම යලුවෙක්ව.. හීනෙන්වත් හිතපු නැති විදිහට ඒ දේ උනේ.... ඇත්තටම මිනිහෙක්ට මැරෙන්න හොදම නැති විදිහ මේක වෙන්නැති.... වතුර පෙවිලා ...පෙණහලු වල පිරිලා... හුස්ම ගන්න බැරිව දඟලන නාඳුනන රූපයක් මගේ ඔලුවට ආපු හින්දා මම යාන්තමට පය ගහන්න පුලුවන් තැනම නැවතුනා....ඊලඟට ආපු ලොකු රැලි දෙක තුනත් එක්කම උඩ පාත ගිය මං ආයේත් පොඩ්ඩක් පිටිපස්සට ආවේ ඒ රැලි වලට පින් සිද්දවෙන්න....<br />
රැල්ල බලන්නෙම ආපහු මාව හරවලා යවන්න.... පොරිසාද හිත ඉතින් කවුරුත් කියන එක අහන් නෑනේ... ඊලඟට මට මතක් උනේ මම එකපාරක් ගිලෙන්න ගිය හැටි.. ගමේ ඇලේ පැනලා අතපය ගහලා එහා ඉවුරට පැනගත්තට මට ප්රෝෆිශනල් මට්ටමේ ස්විමින් බැරි හින්දයි ඒ ඇබැද්දිය උනේ... වතුරට පනිනකොට මීටර් කීයක් පීනනවද කියලා හිතාගෙන පනින මම ඊට වඩා එක මීටරයක්වත් පීනන්නේ නෑ... දවසක් එහෙම කරන්න ගිහින් හුස්ම හිරවුනා... පීනන එක පැත්තක දාලා අතපය ගසා දාලා කෑ ගහනකොට වතුර කාරිය පෙවිලා මාව යට යන්න ගත්තා.... අන්තීම වීරියත් දාලා උඩ ආපු මං යාන්තමට දැක්ක මාව බේරගන්න කෙනෙක් වතුරට පනිනවා... <br />
ඕනෑම වෙලාවක ඇස් දෙක වහපු ගමන් ඒ මොහොත මට මතක් කර ගන්න පුලුවන්... <br />
නිල්පාට වතුර මැද්දේ මගේ අත පය එහා මෙහා උනේ හරීම හිමිට ... මුලු ලෝකේම ස්ලෝමෝෂන් වෙලා... කටින් එලියට පැනපු හුලං බෝලයක් නිල්පාට වතුරේ කොලපාටට මට පෙනුනා... ඒ බෝලේ පැත්තකට ඉර එලිය වැටිලා දිලිසුනා... ඇස් අගිස්සෙන් ඒ බෝලේ පාවෙලා ගියේ හරිම හිමිට... සෙන්ටිමීටරයික් එහා මෙහා වෙන්න පැයක් විතර ගියා... ඒ හැම තත්පරේම මගේ පපුව පුපුරන්න වගේ වේදනාවක් හුස්ම ගන්න බැරිව මට දැනුනේ... හැබැයි මට කව්දෝ කොඳුරනවා ඇහුනා...උඹ මැරෙන්නේ නෑ...උඹව බේරගනියි.... බේරගනියි...කියලා..... ඒ සද්දෙම එකදිගට දෝංකාර දෙද්දි කල්පෙකට විතර පස්සේ මාව වතුරෙන් ගොඩට් ඇදලා ගත්තා... නාහෙන් කටින් වතුර දාගෙන අමාරුවෙන් ජීවත් වෙන්න හුස්ම අල්ලන කොට මෙච්චර වෙලා ඉබි ගමනින් ගියපු තත්පරේ පුරුදු වේගෙට ආපු විත්තිය මට දැනුනා....<br />
ඉතින් මං ඒ සිහිකල්පනාවෙන් මිදිලා පියවි ලෝකෙට ඇවිත් හොද ගැම්මක් අරගෙන ඊලඟට ආපු රැල්ල යටින් ගැඹුරු මුහුදට රිංගුවා...කකුල දෙපාරක් විතර ගහද්දි රිද්මෙකට වගේ ආවත් තාමත් හොල්මන් කරන්නේ මං මැරෙන්න ගියපු තත්පර දෙක තුන.... මගේ මේ වෑයම මැරෙන්න නෙමෙයි ජීවත් වෙන්න...මං එක පිට එක එන රැලි අතරින් ඉස්සරහින් පේන දුපත දිහාට පීනුවා... තාමත් හිතේ දෙගිඩියාව...<br />
"මට ඒ දූපතටම පීනන්න පුලුවන් වෙයිද...?"<br />
"හතිය අල්ලයිද...?"<br />
මගේ අරමුණ අර දුපතට පය ගහන් එක.....<br />
"මට හොදටම පීනන්න පුලුවන්ද....?" ....ඔව් ඒත්....මට හතිය තියනවා.....හරියට හුස්ම අල්ලං පීනුවේ නැත්තං මට හතිය වැඩිවෙනවා...එතකොට ඉතින් ඩේවි ජෝන්ස් ගේ ලොකර් එකේ තමයි සදාකාලිකව සැතපෙන්න වෙන්නේ...<br />
"ඉතින් හතිය තියාගෙන උඹ පීනන්නේ....?" හතියට තියෙන හොදම බෙහෙත තමයි ස්විමින්...<br />
"එහෙම කියලා මේ පාලු වෙරලේ ඇයි අර දුපතටම උඹ පීනන්නේ...?" ඒකට හේතුව නම් මම දන්නේ නෑ ..ඒත් මේ වෙරළට ආපු මුල් දවසේ ඉඳන් මගේ හීනයක් උනා ඔය දුපතට පීනන එක... <br />
"ඉතින් ඒ වගේ හිතලුවක් හින්දා ඇයි ජීවිතේ අවදානමේ දා ගන්නේ...?" ...ජීවත් වෙනවා කියන්නේ ඒකට වෙන්න ඇති.... <br />
"අනේ බං උඹත් මල විකාර...."<br />
හිත අස්සේ හිත් දෙකක් ප්රශ්න උත්තර යුද්දෙක... මං හිමි හිමීට ඉස්සරහට් පීනනවා....ඉස්සරහට යන්න යන්න රැලි වලින් පිටිපස්සට අදින එක අඩු වෙනවා.... ඒත් තාම රිද්මයක් තියාගන්න තරම් ඉස්පාසුවක් මුහුද මට දෙන්නේ නෑ.... පපුව ටික ටික බරවෙනවා මට තේරෙනවා... ටිකක් නැවතිලා ලොකු හුස්මක් ගන්නම තමයි හිත කියන්නේ... ඒත් එහෙම කර ගමන් හතිය අල්ලනවා කියලා මම අත්දැකිමේන් දන්නවා....තාම පටන් ගත්තා විතරයි තව කොච්චර දුර යන්න තියේද.....? ආපහු හැරියං....ආපහු හැරියං....උඹට මේක කරගන්න බැරි වෙයි.... කව්දෝ කනටම කොඳුරනවා..එහෙම වෙයිද....? මටත් හිතෙනවා.... නෑ තාම පටන් ගත්තා විතරනේ.... බාගයක් පීනලා බෑයි කියලා හිතුනොත් ආපහු හැරෙනවා....මං හිත රවට්ටගත්තා.... අතපය යාන්ත්රිකව වැඩ කරන්න දාලා මං හුස්ම ගන්න එක ගැන විතරක් හිතුවා.....<br />
හුස්ම ගත්තා....... හුස්ම පිටකරා.....හුස්ම ගත්තා....... හුස්ම පිටකරා....හුස්ම ගත්තා....... හුස්ම පිටකරා....හුස්ම ගත්තා....... හුස්ම පිටකරා....<br />
මේකත් එක්තරා භාවනාවක් වගේ ... මට හිතුනා...අයාලේ දුවන හිත එක තැනක නවත්ත ගත්තනන් ...මේ හුස්ම ගන්න එක ගැනම හිතුවනං...දූපතට යන එක මහ කජ්ජක් නෙමෙයි.... <br />
දැන්නම් සෑහෙන දුරක් පීනලා ... මං හීමිට ඔලුව හරවලා බැලුවා ආපු වෙරළ දුර ඈත ඉදන් මට අත වනනවා... එක පාරටම මට ආපහු හැරෙන්න හිතුනා... <br />
"දැං ඇති පිස්සු නැටුවා....ඇඟපතේ පණ තියෙන වෙලාවේ ආපහු පලයං..."<br />
අර කටහඩ ආයෙමත් කෙඳිරුවා.... ඒ හින්දම මට තරහත් ගියා... මෙතන ඉදන් දෙපැත්තටම එකම දුරනම් ඇයි ආපහු හැරෙන්නේ... දුපතටම පීනනවනේ...නොසන්ඩාල හිතම එහෙම කියද්දි පොඩි ගැම්මකුත් ආවා... ඒ අතරවාරේ රිද්මේ වෙනස් වුන හින්දා පොඩ්ඩක් කලබල වෙලා වතුර ගොඩකුත් ගිලුනා.... ලුණු රස සැරේට දැනුනේ නෑ...හැබැයි බඩේ අන්තිම කෙලවරටම ඒ වතුර ඩිංග යනවානම් හොදටම දැනුනා...හරිම අමාරුවෙන් මං සංසුන් උනා.... අයේමත් කිසිම දෙයක් ගැන හිතන්නේ නැතුව පීනන්න පටන් ගත්තා........<br />
ටික ටික දුපත ලං වෙනවා වගේ දැනෙද්දි ෆිට් එකක් ඇඟට ආවා.....<br />
උරහිස් කකුල් එහෙම ටික ටික ස්ලෝ වෙනවා කියලා මට දැනුනේ මුලු දුරෙන් තුන් කාලක්ම ඉවර කරලා තියෙද්දි....<br />
ඊට පස්සේ මට මහ අමුතු කල්පනාවක් ආවා....<br />
හදිස්සියේ මං දැන් ගිලිලා මැරුනොත්.....හපොයි.... මිනිහෙක් මැරුනට පස්සේ හදවත ලේ පොම්ප කරන් එක නැවැතුවහම මොලේ මැරෙන්න විනාඩි අටක් යනවා කියලා කවුරුහරි කීයලා තිබ්බා මතකෙට ආවා...ඒ විනාඩි අටට ස්නයු වලින් දෙන සියලුම සංවේදන මොලේට දැනෙනවලු.... තත්පරයක් කල්පයක් වගේ වෙන විනාඩි අටට මිනිහෙක් මැරිලත් කල්ප ගානක දුක් විදිනවා ඇති නේද.....? එකපාරටම මැරෙන්න වෙන කවදාටවත් නැති බයක් හිතට ආවා.... දැම්ම නම් මැරෙන්න බෑ...මට හිතුනා... ඔය ටිකට මේ වෙනකන් ලස්සනට වැඩ කරපු අතපය පිස්සුවෙන් වගේ දඟලන්න ගත්තා... පපුවත් රිදෙන්න ගත්තා.... හුස්ම අල්ලං ඉන්නද පිටකරන්නද ...ඇතුලට ගන්නද මොකක් කරන්න ඕනෙද කියලා පැටලුනා... හිත සී සීකඩ වෙච්චි අහසක් වගේ උනා.... මුලු ලෝකෙම අන්ධකාර වෙලා මුහුදු පතුලෙන් මාව අදිනවා වගේ දැනුනා....<br />
මං ගිලෙන්න යන්නේ.... මං ගිලෙන්න යන්නේ... අදනම් මාව බේරගන්න කවුරුත් නෑ කියලා හිතෙද්දිම ... පිස්සුවෙන් වගේ දඟලනකොටම... රතුපාට වෙලා තිබ්බ අහස කෙලවර විශාලෙට මං හැමදාමත් බලං හිටපු දුපත මගේ දෘෂ්ටිවිතානයට අහුවුනා... මහ ගුප්ත නිහඩියාවක් එතන තිබ්බේ...මගේ අරමුණ ඒ දුපතට පය ගහන එක.... මහ අමුතු හැඟිමක් එක්ක පුදුම ශක්තියක් ඇඟට ආවා.... හිරකරගෙන හිටපු හුස්ම පොද මං වේගෙන් මුහුදටම දමලා ගැහුවා... අත් දෙකෙන් වැර යොදලා උඩට ඇවිත් පපුව පුරා හුස්මක් ගත්ත මං ආයෙමත් අත පය ඉදිරියට ගැහුවේ මං මැරෙනවනම් තව එක අඩියක් හරි ඒ දූපතට ලං වෙලා තමයි මැරෙන්නේ කියලා හිතාගෙන.... සීතල කපාගෙන ඒ හැඟිම ඇඟ පුරා ඔඩු දිව්වා...... එතකොටම මහ අමුතු දෙයක් සිද්ද උනා.....<br />
යෝද රැල්ලක් මාව ඉහලටම අරගත්තා.... ඒ රැල්ලේත් ගමනාන්තය උනේ ඒ වෙරළම තමයි.... එකපාරටම පුංචි ගල් පර දෙක තුනක යාන්තමට කකුල වදින හැටි දැනුනත් මං පීනන එක නතර කලේ නෑ..... අන්තිමට මට උදව් කලේ පුන්චි පුන්චි වෙච්ච මුහුදු රැලි..... ඒවා මාව නිකන්ම මේ වෙරළට කැන්දන් ආවා...මේ රැළිම අර වෙරළේදි මගේ ගමන වලක්වන්න හදපු හැටි මට මතක් නොවුනා නෙමෙයි.... ඒත් ඒ රැලි වල හැටිනේ... ඉතින් මං ඒවට හිතෙන් පින් දුන්නා...<br />
යානතමට පය ගහගෙන වතුරෙන් ගොඩට එද්දි මම එහෙට මෙහෙට විසිවුනා... වැටෙන්නත් ගියා.... මහන්සියටද...? නෑ සන්තෝසෙට... මට නිදහසේ හුස්මක් ගන්න පුලුවන්....<br />
එහා වෙරළේ වගේ නෙමෙයි මේ වෙරළ හැදිලා තිබුනේ පුන්චි පුන්චි රවුම් ගල් වලින්... පුදුම ලස්සනක් තිබුනත් ඒවා උඩ වැතිරෙද්දි අමුතු අපහසුවක් දැනුනේ... හීනි වැල්ලක සුවදායක බව තිබුනේ නෑ.... මං ඔහේ කැරලි ගැහිලා තිබුන රතුපාට වලාකුළු දිහා බලාගෙන මහ හයියෙන් හුස්ම ගත්තා... හිතපු තරම් හතියක් තිබුනේ නෑ...<br />
මං එකපාරම නැගිට්ටා...වෙරළ කෙලවර තිබුන පඳුරු යාය අතරින් අන්ධකාරය එබිලා බලනවා... තව ටිකකින් ගිලුනු ඉර අන්තිම කිරණත් අරන් යයි.... ඒත් ඈත අර වෙරළ කෙලවර ඇන තියාන මමම බලන් ඉන්න හැටි මට දබර කරන රැලි අතරින් මවාගත්තා.... කොච්චර සැක සංකා තියාගෙනද මීට පැය දෙකකට ඉස්සර මං එතන හිටියේ.... ඇග පත හීතල කරලා ගැහෙන්න ගත්තේ අඳුර ගෙනාපු සීතල සුළඟට...ඒත් ඒකට මගේ හිතේ උණුහුමත් එක්ක හැරෙන්නවත් බෑ... ඒත ඒ හුළඟ මට එක දෙයක් මතක් කරා.... ඒ ආවා වගේම දුරක් යන්න තියෙනවා කියන එකයි... ඒත් පොඩ්ඩක් මහන්සි ඇරගන්න ගමන් පහු කරපු විනාඩි තත්පර ගාන මතක් කරන එක මහ ලොකු පරක්කුවක් නම් නෙවෙයි... මං හීමිට ඒ දෙවල් ගලපන්න පටන් ගත්තා... මොකද ආපහු ගමනට ඒ දේවල් ලොකු උදව්වක් වෙයි.... හැබැයි එක දෙය මං දන්නවා අයේ කවදාවත්ම ඒ වෙරළයි මේ වෙරළයි අතරේ මං ගිලෙන්නේනම් නැති විත්තිය.... ඒ දේ රෑ ද දාවලද කියලා වෙනසක් නෑ කියලා මගේ හිත කීවා............................Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/12872728078660193262noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-358510701868111702.post-59377677381820426202016-02-20T07:47:00.001-08:002016-02-20T07:51:05.438-08:00කාලය පිළිබඳව සිනමා ඇස...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkdrYjCE0zgHy5u5vKpljqgY3C5ip5NmUzbnETXTeatFY3b3jtgFAvWukY73p5Kf_Z8XMwzeUkWxjDSg5yJC0Acts-I_8gAsXOHtAMwwGxcc8feJXqTGYmXm0XJbkC9E_hACr56a7yBUY/s1600/steampunk-eye1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkdrYjCE0zgHy5u5vKpljqgY3C5ip5NmUzbnETXTeatFY3b3jtgFAvWukY73p5Kf_Z8XMwzeUkWxjDSg5yJC0Acts-I_8gAsXOHtAMwwGxcc8feJXqTGYmXm0XJbkC9E_hACr56a7yBUY/s640/steampunk-eye1.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
කාලය වූ කලී උත්තරීතර දෙයකි..එය පිළිබඳව විද්යාත්ම අර්ථදැක්වීම් හා මතවාද බොහෝමයක් ඇත..එය පිළිබඳව වෙනම ලිපියකින් පල කිරිමට බලාපොරොත්තු වෙමි..නමුත් ලාංකික සමාජයට කාලය සම්බන්ධ විද්යාත්මක මති මතාන්තර ලඟා කරලවු මාධ්යක් ලෙස සිනමාව විශේෂ තැනැක් ගනියි...මන්ද යත් විද්යාත්මක ඇසකින් කාලය පිළිබඳව බැලිමට ආසවක් ඇති කිරිමට ලෝක සිනමාව මහත් කර්තව්යයක් ඉටුකර ඇති හෙයිනි..<br />
<div>
විද්යා ප්රබන්ධ වලට කැමති වෙනමම පිරිසක් ඇති සමාජයක ඔවුනට අනෙක් අයට සාපේක්ෂව විද්යාත්මක සංකල්පයන් ගැන වැඩි වශයෙන් අවබෝධයක් ඇත.නමුත් පොත් කියවන හා නොකියවන කා හට වුවත් කාල තරණය වැනි මාතෘකා අමුතු දෑ නොවනුයේ සිනමාව හේතුකොටගෙනයි...<br />
<br />
<h3>
<span style="color: #999999;">කාලය රන් වලටත් වඩා වටී.......</span><span style="color: #999999;">In Time (2011) </span></h3>
</div>
<div>
<span style="color: #999999;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_nG1Pf6UeXYMwe7EPGPunjhamaidiUhw0bJPaF3-h443HsMf6SlSrJDifVIjfHvR7wSwlNKZShmBR0iifpLswUTMYtU41O6qnqog0FgAkXE20Uq0N0wpzEMxt1u542oaV6mtpZsU8TYc/s1600/download+%25284%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_nG1Pf6UeXYMwe7EPGPunjhamaidiUhw0bJPaF3-h443HsMf6SlSrJDifVIjfHvR7wSwlNKZShmBR0iifpLswUTMYtU41O6qnqog0FgAkXE20Uq0N0wpzEMxt1u542oaV6mtpZsU8TYc/s1600/download+%25284%2529.jpg" /></a></div>
<div>
<span style="color: #999999;"><b><i>Science fiction Action Thriller Film</i></b></span><br />
<span style="color: #999999;"><b><i>Written, Directed, and produced by Andrew Niccol </i></b></span><br />
<b><i><span style="color: #999999;">IMDb </span><span style="color: #999999;">Rating:6.7/10</span></i></b><br />
කාලය ගැන කතාකිරිමේදි එහි ඇති වටිනාකම මොනවට පැහැදිලි කරන සාර්ථක සිනමා නිර්මාණයක් ලෙස In Time හැඳින්විය හැක.<br />
අනාගත වර්ෂ 2169 වන විට මිනිසුන් ලෙඩ රොග වලින් තොර සමාජයක ජිවත් වන අතර වයස අවු 25 ක් සපිරිමත් සමඟම අවු 1 ක කාලයකින් යුතු අතෙහි සමෙහි සටහන් ඩිජිටල් ටයිමරක තමන්ට් ජිවත් වන්නට ඇති තත්පර ගණන ආරම්භ වන අතර මිල මුදල් ලෙස තත්පර ඉපයීමට සිදු වේ.. කෑමට බීමට එම තත්පර ගණන හුවමාරු කරන ලෝකයක..තත්පරයක් අහිමු වු කල මිය යෑමට ඉඩ හරින සමාජයක....කාලය උදෙසා සටන් වදින තරුණයකු ගැන කියවන ත්රාසජනක සිනමා නිර්මානයකි.. සිනමාවෙන් ලෝකයට කාලයෙහි වටිනාකමක් එක්කරන මෙම විද්යා ප්රබන්ධය අනගි සලරුවක් ලෙස හැඳින්විය හැක...<br />
<br />
<h3>
<span style="color: #999999;">කාලතරණය </span></h3>
<br />
කාලය පිලිබඳ ලෝක සිනමාවට අමුතු ආකර්ශනීයක් ඇතිවුයේ කාලතරණය නම් මාතෘකාව මුල් කොටගෙනය...කාලතරණය පිළිබඳව මුලින්ම සදහන් වන්නේ Samuel Madden විසින් 1733 දී රචිත Memories of the Twentieth Century නම් නවකතාවෙනි. එසේම H.G.Wells විසින් රචිත The Chronic Argonatuts (1888) කෙටි කතාව හා Mark Twain විසින් රචිත A Connecticut Yankee in king Arthur's Court නම් 1889 දී පල වු හාස්යජනක නවකතාවද වැදගත් කොට සැලකිය නමුදු අතර H.G.Wells විසින්ම රචිත The Time Machine (1895) නම් විද්යා ප්රබන්ධ නවකතාව මහත් ආන්දෝලනයකට තුඩු දුන හෙයින් සියලුම කාලතරණ නිර්මාණයන්හි වැදගත් පලමු පියවර එය බව කිව හැක.<br />
<table class="wikitable sortable jquery-tablesorter" style="background-color: #f9f9f9; border-collapse: collapse; border: 1px solid rgb(170, 170, 170); color: black; font-family: sans-serif; font-size: 14px; line-height: 22.4px; margin: 1em 0px;"><tbody>
<tr><td style="border: 1px solid rgb(170, 170, 170); padding: 0.2em 0.4em;"><br /></td><td style="border: 1px solid rgb(170, 170, 170); padding: 0.2em 0.4em;"><br /></td><td style="border: 1px solid rgb(170, 170, 170); padding: 0.2em 0.4em;"><br /></td><td style="border: 1px solid rgb(170, 170, 170); padding: 0.2em 0.4em;"></td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimH-dR7FvEOpfiRhZkMJJOLLIDHpDFLB6w1fuE8sg8FADIWcsKPdVQ2tdmkENVNIg637UrAg7BNdaDkqXRTUUU0cliZKH-T6V-c_3yE5rLRVjvAEHzcq8msebK-mvjQAEp8lBeQFqQG7M/s1600/0602911h-01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="296" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimH-dR7FvEOpfiRhZkMJJOLLIDHpDFLB6w1fuE8sg8FADIWcsKPdVQ2tdmkENVNIg637UrAg7BNdaDkqXRTUUU0cliZKH-T6V-c_3yE5rLRVjvAEHzcq8msebK-mvjQAEp8lBeQFqQG7M/s640/0602911h-01.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />
කෙසේ නමුත් සිනමවට නැගුණු ප්රථම කාලතරණ නිර්මාණය වුයේ Mark Twain විසින් රචිත A Connecticut Yankee in king Arthur's Court අලලා Emmett j. Flynn විසින් නිර්මාණය කෙරුණු සිත්තමයි.. එලසම පලමු ඔස්කාර් සම්මානයක් දිනාගත්තේද H.G.Wells විසින් රචිත The Time Machine අලලා ගෙතුනු The Time Machine (1960) ෆිලුමටය. ඒ හොඳම දෘෂ්ය ප්රයෝගයන්ටය.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
එදා සිට අද දක්වා කාලතරණය හා සම්බන්ධව තැනුණු චිත්රපට ප්රධාන වශයෙන් කොටස් 5කට බෙදිය හැක.</div>
<div>
<br />
(1) කාල යන්ත්රයක් මගින් අතීතයට හෝ අනාගතයට යන තේමාව..<br />
(2) මානසික හෝ අද්භූත බලයන් හෝ සිද්දි හේතු කොටගෙන කාලතරණය යන තේමාව..<br />
(3) විද්යාත්මක හෝ අද්භූත ආකරයෙන් අතීතයේ හෝ අනාගතයේ තොරතුරු දැනගැනිම යන තේමාව මත...<br />
(4) කාල ද්වාරයක් (පණු කුහරයක්,worm hole) මගින් වෙනත් කාලයකට ඇතුල්වීම තේමාව මත.<br />
(5) කාල ප්රතිවර්ථනයන් (Time reassignment) නිර්මාණය හෝ එයට භාජනය වීම තේමා කොට ගෙනය .<br />
<br />
<h3>
<span style="color: #999999;">කාලතරණය පිලිබඳ ලාංකික ටෙලි සිනමාවේ නොමැකෙන මතකය </span></h3>
<div>
<div>
<h4>
<span style="color: #999999;">ආකාල සන්ධ්යා නොහොත් කාලත්රයේ තීර්ථ යාත්රීකයා</span></h4>
</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHAYzh43udR0yK7y5zUDbLBhGx1XDAiqk0n-lUGQnFLgwrZ_EBsApFVcwZpgY1ZFOqL3zWXWN6RMl-BF2Cxlp9DcJy5DtEgGvjhnYS5mGQNOEsp1tp-BrQoVVqWoVtrBHNrPuX-9UB_0w/s1600/1341810239Akala+Sandya.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="216" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHAYzh43udR0yK7y5zUDbLBhGx1XDAiqk0n-lUGQnFLgwrZ_EBsApFVcwZpgY1ZFOqL3zWXWN6RMl-BF2Cxlp9DcJy5DtEgGvjhnYS5mGQNOEsp1tp-BrQoVVqWoVtrBHNrPuX-9UB_0w/s320/1341810239Akala+Sandya.JPG" width="320" /></a></div>
<div>
කාලය හා කාල තරණය හා බැඳුණු ලාංකික ටෙලි සිනමාව තුල නිර්මාණය වුණ අනගිතම ටෙලි සිත්තමකි.ජයන්ත චන්ද්රසිරි මහතාගේ තිර පිටපතකට නිර්මාණය වු මෙය ජාතික රූපවාහිනියේ විකාශය වූවකි.</div>
<div>
ප්රධාන චරිතය වන නාගසිංහ (ජැක්සන් ඇන්තනි )පෙර රජ දවස තරුණ වයසේදීම අංගං පොර සටන් කලාවේ කෙළ පැමිනියකු වන අතර තව තවත් මානසික බලය වර්ධනය කරගැනිමට භාවනා කිරිමේදී කූණ්ඩලීනි යෝගයේ අග්රපලය වන කාල යාත්රීක බලය අත්පත් කරගෙන අතීතයට හා අනාගතයට ගමන් කරයි...තමන්ගේ සතුරකුගේ අතින් මරණයට පත්වීම සිය ඇසින්ම දැකීමෙන් බල තන්හාවෙන් මිදෙන ඔහු මෝක්ශය සොයා මතු බුදුවන බුදුන් සොයා අනාගතයට යන මග කෙලවර වන්නේ 20 වැනි සියවසේ ලෞකික සැප සම්පත් වල ගිලි යාමෙනුයි...නමුත් අවසානයේ උපේක්ශාවෙන් තම ඉරණම වැලදගන්නා ඔහු තුලින් ලාංකික ටෙලි සිනමාවේ අනගිභවනීයම කාලතරණය පිළිබඳව සංකල්පය පෙන්නුම් කරයි....</div>
</div>
</div>
<div>
<br /></div>
<h3>
<span style="color: #999999;">
එදා මෙදා තුර හොඳම කාලතරණ සිනමා නිර්මාණ 25 ක්.</span></h3>
( විද්යාත්මක සංකල්පයන් හා රසස්වාදයේ ත්රීව බව මෙන්ම වෙනස් ආරක චිත්රපට වීම කොටගෙන තෝරාගෙන කාලය යන සංකල්පය මුලික කොට ගෙන ශ්රේණිගත කරන ලදි.)<br />
<br />
<b><span style="color: #999999;"><br /></span></b>
<br />
<div>
<span style="color: #999999;"><b>25. Sound of Thunder (2005)</b></span><br />
<span style="color: #999999;"><b><br /></b></span></div>
<div>
<span style="color: #999999;"><b><br /></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw3iV7dGMBNl7g9UNKZ1hGxN9wA-BO5JUmr88zllNFdrebega8seT9uS7poxbImB8z9ebrBoZivc6VNYENz8h4r4HS7wb-HyVNwg_bKuvd1DooIyFW7yEuWst7AW7M4Y6D0PhqywxW6GY/s1600/A-sound-of-Thunder.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="206" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw3iV7dGMBNl7g9UNKZ1hGxN9wA-BO5JUmr88zllNFdrebega8seT9uS7poxbImB8z9ebrBoZivc6VNYENz8h4r4HS7wb-HyVNwg_bKuvd1DooIyFW7yEuWst7AW7M4Y6D0PhqywxW6GY/s320/A-sound-of-Thunder.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
<b><i><span style="color: #999999;">Science-fiction Thriller Film</span></i></b><br />
<div>
<b><i><span style="color: #999999;">IMDb Rating:4.2/10</span></i></b><br />
<span style="color: #999999;"><br /></span>කාලතරණයේ ගැටලු කියාපාන අසාර්ථක සිනමා නිර්මාණයකි.සංකල්පය ඉතා වැදගත් කොට සැලකිය හැක වුවත් ද්ශය ප්රයෝග හා පසුබිම් නිර්මාණය ඉතාමත් පහල මට්ටමේ ඇත.නමුත් මීට පසුබිම් වී ඇති නවකතාව ඉතාමත් රසවත් බව කිය යුතුමය.<br />
<span style="color: #999999;"><b><i><br /></i></b></span><span style="color: #999999;"><b><i><br /></i></b></span><br />
<div>
<h4>
<span style="color: #999999;">24. Prince Of Persia. The Sand of Time (2010)</span></h4>
</div>
<div>
<span style="color: #999999;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUegRd9bKjt972-jXekP3Wxt8oVU_ItjIfL_G9thMGFgSC07NMpIeyv8hcjv3aJ_xo4h8CExyJtIo-pmyyqDzFLq3apRUk5yNsfr0UvkzTvZFaQUefh0tXJ-Z0zmj-naTz5B18uCxLxpA/s1600/466085.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="181" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUegRd9bKjt972-jXekP3Wxt8oVU_ItjIfL_G9thMGFgSC07NMpIeyv8hcjv3aJ_xo4h8CExyJtIo-pmyyqDzFLq3apRUk5yNsfr0UvkzTvZFaQUefh0tXJ-Z0zmj-naTz5B18uCxLxpA/s400/466085.jpg" width="400" /></a></div>
<div>
<b><i><span style="color: #999999;">American Action Fantasy film</span></i></b><br />
<div>
<b><i><span style="color: #999999;">IMDb Rating:6.6/10</span></i></b><br />
තමන් යටත් කරගන්නා පෞරාණික නගර්යේ ඇති වටිනාම වස්තුව කාලය ආපසු හැර්විය හැකි කිණිස්සක් බව ඩස්ටන් කුමරු අවබෝධ කර ගන්නා විට ඔහු රාජද්රෝහිත්වයට කැපවී අවසානය.... දෙවියන් විසින් සැඟවු කාලයේ වැලි කුණාටුව විවිර කිරිමේන් ලෝකය ආරක්ශා කිරිමට බිහිසුණු සටන් මද්යයේ උත්සහකරන ඔහු හට මෙලොව සෑම දේම අහිමිවී යයි....ඒත් අතීතය වෙනස් කිරිමට ඔහුට හැකිවේ... ෆැන්ටසි ගනයට වැටෙන මේ සලරුව සටන් වලින් පිරි ඇත්තකි...</div>
<div>
</div>
</div>
<span style="color: #999999;"></span><span style="color: #999999;"><b><i><br /></i></b></span>
<br />
<div>
<h4>
<span style="color: #999999;">23. Harry Potter & the Prisoner of Azkabam (2004)</span></h4>
<div>
<span style="color: #999999;"><br /></span></div>
<div>
<span style="color: #999999;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhT-4Z4qzJrWpUtUrSo7UONQ_bIZHP98hTSppmIxOuy69zYMcLumZWMcpG0kj5GnYTAacCdd-hyNp3stgLS4c6cNxF7X9XCV79tHbF4cdlUZk7h6Quev8wdpYh3d1k-lvoKH1cU7nWYPNk/s1600/harry-potter-and-the-prisoner-of-azkaban-time-turner-in-sterling-silver-replica-noble-collection-nn7878-p.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="242" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhT-4Z4qzJrWpUtUrSo7UONQ_bIZHP98hTSppmIxOuy69zYMcLumZWMcpG0kj5GnYTAacCdd-hyNp3stgLS4c6cNxF7X9XCV79tHbF4cdlUZk7h6Quev8wdpYh3d1k-lvoKH1cU7nWYPNk/s320/harry-potter-and-the-prisoner-of-azkaban-time-turner-in-sterling-silver-replica-noble-collection-nn7878-p.jpg" width="320" /></a></div>
<b><i><span style="color: #999999;">Fantasy Film</span></i></b><br />
<div>
<b><i><span style="color: #999999;">IMDb Rating:7.8/10</span></i></b><br />
<b><i><span style="color: #999999;"><br /></span></i></b></div>
</div>
හැරී පොටර් කතා මාලවටද කාල තරණය සම්බන්ධ කරන මේ ගැලපීම ඉතාම අගනා බව ඕනෑම කෙනෙක් දනි.. සීරියස් බ්ලැක් බේරාගැනිමට හර්මයිනිගේ කාලයන්ත්ර්ය යොදාගැනිම රසවත් ලෙස නිර්මාණය කර ඇත.<br />
<div>
<span style="color: #999999;"><br /></span>
<span style="color: #999999;"><br /></span>
<span style="color: #999999;"><br /></span>
<span style="color: #999999;"><br /></span>
<span style="color: #999999;"><br /></span>
<span style="color: #999999;"><br /></span>
<br />
<h4>
<b><i><span style="color: #999999;">22. Star Trek (2009)</span></i></b></h4>
<div>
<b><i><span style="color: #999999;"><br /></span></i></b></div>
<b><i><span style="color: #999999;"><br /></span></i></b>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi90c6QvobXJm6wrZikbvlV8nafTbKIyrGmT3BSt9Ql7ZEuXuJrrDhLjIyGIdw44b4hiLMPB_BkhRnTfOG10VCrFN03nSTxDspiAcS6swgKbLvJiOW0nDwMmzWV-gK4mcI6c3mMOQR5Tew/s1600/star-trek-2009.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi90c6QvobXJm6wrZikbvlV8nafTbKIyrGmT3BSt9Ql7ZEuXuJrrDhLjIyGIdw44b4hiLMPB_BkhRnTfOG10VCrFN03nSTxDspiAcS6swgKbLvJiOW0nDwMmzWV-gK4mcI6c3mMOQR5Tew/s320/star-trek-2009.jpg" width="320" /></a></div>
<b><i><span style="color: #999999;">American </span></i></b><b><i><span style="color: #999999;">Science-fiction Adventure Film</span></i></b><br />
<div>
<b><i><span style="color: #999999;">IMDb Rating:8/10</span></i></b><br />
තාරකා සංග්රාමය..අභ්යවකාශ යානා....සුපර්නෝවා පිපිරුම්..මන්දාකිණි ගැටුම්..වැනි සංකල්පයන් පිළිබඳව කියැවෙන්නාවු වීර චාරිකා ගනයට අයත් මෙම සලරුව කලු කුහරයක් තුලින් අනාගතයේ සිට පැමිනෙන රුදුරු පිටසක්වලයින් විසින් වර්තමානය අවුල් කරන්නාවු අන්දම කියවෙන සිත්තමකි..</div>
<div>
<br /></div>
<span style="color: #999999;"></span><br />
<div>
<br /></div>
</div>
</div>
</div>
<div>
<h4>
<span style="color: #999999;">21. Back to the Feature (1985)</span></h4>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPMX_tUp9TGm-LfPhFEnacJey0dpVX0AhlB76PgOMsXMEEI-VPP5q5D9WXBSKaSFYey7GL9qm4ggabg6xgDUNxBUmwxsq59cNMwR-i05nUYJmsb-PGp-ZEFLDxWUxhP9VYU6iywMahK5o/s1600/download+%25286%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPMX_tUp9TGm-LfPhFEnacJey0dpVX0AhlB76PgOMsXMEEI-VPP5q5D9WXBSKaSFYey7GL9qm4ggabg6xgDUNxBUmwxsq59cNMwR-i05nUYJmsb-PGp-ZEFLDxWUxhP9VYU6iywMahK5o/s1600/download+%25286%2529.jpg" /></a></div>
<b><i><span style="color: #999999;">Science-fiction Adventure Comedy Film<br />IMDb Rating:8.5/10</span></i></b><br />
<div>
හාස්යජනක චිත්රපටයක් වුවත් කාලතරණය පිළිබඳව කතාකිරිමේදි එදා මෙදා තුර වැඩිම ප්රේක්ෂක හදවත් දිනගත් චිත්රපටයයි..කොටස් තුනකට දිවයන චිත්රපට මාලාව වෙන වෙනම ද රසවිඳීමට හැක.</div>
<div>
පලමු චිත්රපටයේ තම මිතුරු මහාචාර්යවරයකු තනන ප්ලූටෝනියම් වලින් පනගැන්වෙන කාලයන්ත්රයකින් වැරදීමකින් අවු 30ක් අතීතයට යන මාටි හේතුවේන් ඔහුගේම අතීතයේ සිටින පියා හා මව අතර ප්රේම සම්බන්ධය බිඳ වැටනවා.. නැවත ඔවුන් දෙදෙනා එක් නොවුනොත් වර්තමානයේ මාටි කෙනෙක් නැති අවදානමකට,අවුලකට පත් වෙන ඔහුට නැවත් ඒ දෙදෙනා එකතු කිරිමට.. කාලයන්ත්රයට අවශ්ය ප්ලූටෝනියම් සොයාගැනිමට... තරුණ වයසේ ඉන්නා කාලයන්ත්රය නිර්මාණය කල මහාචාර්ය වරයාගෙන් උදව් ලබාගෙන නැවත වර්තමානයට පැමිනිම... ඔහුගේ අභියෝග වනවා.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div>
<b><span style="color: #999999;">20. Donnie Darko (2001)</span></b><br />
<b><span style="color: #999999;"><br /></span></b></div>
<div>
<b><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVxKW02B19e8AmD71T2ovSL7pR4reG0Boo6-LzMEIcjUI11r2YkIJ0I_ascUHZzQLcjBg8gwDqs8RPHOV9bYFijVRC5Hy8Kq_T7ApNjp0h_mbo35-8uBeDakHl8pbVar757OaUDWJYs64/s1600/Donnie_darko_1680x1050-donnie-darko-11069373-1680-1050.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVxKW02B19e8AmD71T2ovSL7pR4reG0Boo6-LzMEIcjUI11r2YkIJ0I_ascUHZzQLcjBg8gwDqs8RPHOV9bYFijVRC5Hy8Kq_T7ApNjp0h_mbo35-8uBeDakHl8pbVar757OaUDWJYs64/s320/Donnie_darko_1680x1050-donnie-darko-11069373-1680-1050.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
<b><i><span style="color: #999999;">American Psychological Horror Drama Film</span></i></b><br />
<div>
<b><i><span style="color: #999999;">IMDb Rating:8.1/10</span></i></b></div>
</div>
<div>
ඩොනි ඩාර්කෝ මානසික පීඩනයට බෙහෙත් බොන තරුණ වයසේ ඉන්නා ගැටවරයෙකි. නින්දෙන් ඇවිදීම ඔහුගේ ඇති රෝග ලක්ෂණයකි. දිනක් මනසේ මැවෙන අද්භුත හිස් වැසුමක් දැමු පුද්ගලයෙකු හේතුවේන් ඔහු දිවි ගලවා ගන්නා අතර.. එතැන් පටන් ඔහුගේ උපදෙස් මත විකාර වැඩ කරණ ඔහු ඒ අද්භූත රුව අනාගතයේ තමන් අතින් මියයන අවතාරයක් බැව් අවබෝධ කරගන්නේ අවසානටය...ඉතා සංකීර්ණ මානෝමය ගැටලු කාරි නිර්මාණයක් වන මෙය නම් පැහැදිලිකිරිමට අපහසු ෆිලුමකි. <br />
<br />
<div>
<h4>
<span style="color: #999999;">19. Timeline (2003)</span></h4>
</div>
<div>
<span style="color: #999999;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhZbNstebf47BOjZr9L54-Oy6izgltk7rijQcvRUTbrTUXxQelOoKGCprmM4EXXEwjnKmkexLEIqQOAlPVrEmxWcMurRmfxc2JbDxSqPogEDQ9w5d8FluJ8w4q92_ctUUzwORhaBblIV8/s1600/Timeline-gerard-butler-11139466-1280-1024-300x240.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhZbNstebf47BOjZr9L54-Oy6izgltk7rijQcvRUTbrTUXxQelOoKGCprmM4EXXEwjnKmkexLEIqQOAlPVrEmxWcMurRmfxc2JbDxSqPogEDQ9w5d8FluJ8w4q92_ctUUzwORhaBblIV8/s1600/Timeline-gerard-butler-11139466-1280-1024-300x240.jpg" /></a></div>
<div>
<b><i><span style="color: #999999;">Science-fiction Adventure Film<br />IMDb Rating:5.6/10</span></i></b></div>
<div>
ප්රංශයේ පුරාවිද්යාත්මක කැනිම් වල නිරත වෙන පිරිසකට බලකොටුවකට යටින් වු අබිරහස් උමඟයක තිබි තම ප්රධාන මහාචාර්යවරයාගෙන් අබිරහස් පනිවිඩයක් හමුවෙයි..එය කාබන් 14 පරික්ෂණයෙන් වර්ෂ 1357 දී ලියුවක් ලෙස හඳුනාගැනිමෙන් පුදුමයට පත්වන පුත්රයා හා පිරිස තම පියා වැඩකරමින් සිටියැයි සිතන අමෙරිකානු පරීක්ෂණාගාරයයෙන් විමසන විට දැන්ගන්නට ලැබෙන්නේ පඨාර්ථ සම්පේශණයක් සැදීම අතර විවර වු කාල ද්වාරයක්(worm hole) තුලින් පියා 1357ප්රංශ හා ඉංග්රීසින් අතර සිදුවු සටනක් මද්යයේ සිරවි සිට අනාගතයට පනිවිඩය එවු බවයි. පුතා ඇතුලු පිරිස ඒ හරහා ම අතීතයට යනුයේ පියා නැවත බේරාගෙන වර්තමානයට රැගෙන එනු පිනිසය..නමුත් මද්යකාලින යුගයේ යුද්දයේ බිහිසුනු බවට මැදිවන ඔවුන් පැය හයක් තුල නැවත් පැමිනිය යුතු වේ. ඉතිහාසය නැවත් ලිවිමට ඔවුන් දායක වෙන බව වටහා ගැනිමෙන් හා ආදර අන්දරයක පැටලෙන එක් අයෙකු, අතීතයේම නැවතීමට තීරණය කරයි...</div>
<br />
<h4>
<b><i><span style="color: #999999;">18. Triangle (2009)</span></i></b></h4>
<b><i><span style="color: #999999;"><br /></span></i></b>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbqCMQW4aYae4AtXDJuMmqoFv22QfXBxGH36hiBD0m5-_F3ZujFdNwcDjLOpPgRVoeqa5gCCrhlcsK77FHc-KwBuLtVSyv-TyiJaNpE7k3ZAAaCF8KEvxcVyz38gXAmfWdZuYpAwbDQVQ/s1600/Triangle_%2528Christopher_Smith%2529.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbqCMQW4aYae4AtXDJuMmqoFv22QfXBxGH36hiBD0m5-_F3ZujFdNwcDjLOpPgRVoeqa5gCCrhlcsK77FHc-KwBuLtVSyv-TyiJaNpE7k3ZAAaCF8KEvxcVyz38gXAmfWdZuYpAwbDQVQ/s320/Triangle_%2528Christopher_Smith%2529.jpg" width="216" /></a></div>
<b><i><span style="color: #999999;">British Psychological Horror thriller film</span></i></b><br />
<div>
<b><i><span style="color: #999999;">IMDb Rating:6.9/10</span></i></b><br />
<span style="color: #999999;">ඉයොලස්</span> යනු පැරණි ග්රීක මිත්යා විස්වාස වලට අනුව සුළඟට අධිපති දෙවියාය..එමෙන්ම සිසිපුයිස් ගේ පියාය ..සිසිපුයුස් හට මරණයට වංචා කිරිම හෙතුවේන් අපායේදී රුදුරු දඩුවමක් විදීමට ලැබෙයි..එනම් විශාල පර්වතයක් කඳු පාමුලක සිට එහි මුදුනට තල්ලු කරගෙන යාමය..කඳු මුදුනට පැමිණි විගස පර්වත්ය ඔහුවද යට කරගෙන තැලී පොඩි කරගෙන නැවත කඳු පාමුලට රෝල් වී ගේන යයි...නැවත නැගී සිටින ඔහු පර්වතය නැවත කඳු මුදුන්ට තල්ලු කිරිමට පටන් ගනී..මෙය අවසානයක් නොමැතිව කිරිම ඔහුගේ දඩුවමයි.............<br />
.<br />
මාලු බෑම සදහා විනොද සවාරියක් යන පිරිස බර්මියුඩා ත්රිකොනය අසලදි කුනාටුවකට අසුවී අසරණව ඉන්නා විට <span style="color: #cccccc;">ඉයෝලස්</span> නැමැති අද්භූත නෞකාවට නඟින්නේ දිවි ගලවා ගැනිමටයි....නමුත් තමන් කාල ප්රතිවර්ථනයකට (Time reassignment) අසුවී ඉවරයක් නැති මරණයට ගොදුරු වී ඇති බැව් තේරුම් ගන්නා විට ප්රමාද වැඩිය... එක් මරණයකට බියවෙන මිනිසා කෙලවරක් නැති ඉරණමට වඩා එය යහපත් බව තේරුම් ගත යුතුය...<br />
<br />
<h4>
<span style="color: #999999;"><br />17. The Time Traveler's Wife (2009)</span></h4>
</div>
<div>
<span style="color: #999999;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRfurfNdwrLlyh-guReDfmL3G9-0CcZQhUnFDlwiAyZ6sSlg8SABCcYBQ6yGTebbZmrC0Omtx7NuxmG9toxsKWrNcxG21MfHMze7_Z3FmYo1jJ8Sz9yHwlxx_xePoGOlkmCWuwbMElzVM/s1600/The-Time-Traveler-s-Wife-Wallpaper-the-time-travelers-wife-7777097-1024-768.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRfurfNdwrLlyh-guReDfmL3G9-0CcZQhUnFDlwiAyZ6sSlg8SABCcYBQ6yGTebbZmrC0Omtx7NuxmG9toxsKWrNcxG21MfHMze7_Z3FmYo1jJ8Sz9yHwlxx_xePoGOlkmCWuwbMElzVM/s320/The-Time-Traveler-s-Wife-Wallpaper-the-time-travelers-wife-7777097-1024-768.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
<b><i><span style="color: #999999;">American Romantic Drama Film<br />IMDb Rating:7.1/10</span></i></b></div>
<br />
<br />
මේ ඉතාම ලස්සන ආදර කතාවකි..ජාන විකුර්තිවීම හේතුකොටගෙන මානසික කාල තරන බලයක ලැබු හෙයින් ඒ ඕස්සේ දිවයන කතාවකි.<br />
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div>
<h4>
<span style="color: #999999;">16. The Time machine (2002)</span></h4>
</div>
<div>
<span style="color: #999999;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidMMcKgm8HtChEUj1TkES7ldK-kosGx_Dh4kAzVYMTrsxQLc79m0pnr-mlYQt0Y2bYQ5Gsv9aPagZ1i5JBHVJLVr1v32jRPq6QPAjdEC7sBJY10vIWQXmwRG87sLv0oRGT_hWTpK1CsS8/s1600/time-machine.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="178" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidMMcKgm8HtChEUj1TkES7ldK-kosGx_Dh4kAzVYMTrsxQLc79m0pnr-mlYQt0Y2bYQ5Gsv9aPagZ1i5JBHVJLVr1v32jRPq6QPAjdEC7sBJY10vIWQXmwRG87sLv0oRGT_hWTpK1CsS8/s320/time-machine.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
<b><i><span style="color: #999999;">American Science-fiction Film<br />IMDb Rating:5.9/10</span></i></b></div>
<div>
දහනව වැන සියවසේ අවසාන අවුරුද්දේ සිටින විද්යාඥයකු වන අප කතා නායකයා තම පෙම්වතියගේ අකල් මරණයෙන් කම්පාවට පත්වී අතීතය වෙනස් කිරිමට දැඩි කැපවීමෙන් ක්රියා කරන ඔහුගේ එකම අරමුණ කාලයන්ත්රක් නිර්මාණය කර අතීතයට ගොස් තම පෙම්වතිය බේරා ගැනිමයි..අවු 4 කට පසු කාල යන්ත්ර සදාගන්නා ඔහු කීපවරක්ම අතීතයට ගොස් පෙම්වතියගේ මරණය වැලක්වීමට උත්සහ කලත් එක අනතුරකින් ඈ බේරා ගත් විට තවත් අනතුරකට පත්ව ඈ මිය යෑම කෙසේවත් වැලක්වීමට නොහැකි බව තේරුම් ගන්නා ඔහු කලකීරිමෙන් අනාගතයට(2037) පිවිසෙයි. එහිදි සිදුවන ග්රාහක ගැටිමකින් අනතුරට පත්වන යානය හා ඔහු තෙරක් නොපෙනන අනාගතයට(802,701) යන්නේ සිහිකල්පනාවකින් තොරවයි...එහිදී මිනිස් වර්ගයා කොටස් දෙකකට බෙදි ඇත්තේ දඩයම් කරුවන් හා දඩයමට ලක්වෙන්නන් යනුවෙනි. පර්වත්වාසීව දිවිගෙවන දුර්වලයන්ට තම හැකියාව හා කාලයන්ත්රය කැපකර දඩයම් කරුවන්ට විරුද්ධව සටන් කරන ඔහු අනාගත්යේ තම පෙම්වතිය සොයාගෙන අනාගතයේම නැවතීමට තීරණය කරයි. කාල යන්ත්රයකින් අතීතය හෝ ඉරණම වෙනස් නොකළහැකි බවේ සංකල්පය ලබා දෙන අනිවාර්යයෙන්ම නැරඹිය යුතු සිනමා නිර්මාණයකි.<br />
<br />
<br />
<div>
<h4>
<span style="color: #999999;">15. 12 Monkey</span></h4>
</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnU5ReG6PmR1W7n7eXTf1Yop8QNkWWpjH8PGH95NHTNv-Fs5BSXRSJ8OagjG3VGMw5800xO37x_r2SQA5TKVP6JDej3ya54UEM9q01zrbfYg1DcOfZ9vII4EvrA-22qMoID4O3DJDvDQc/s1600/12mokeys1sm.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnU5ReG6PmR1W7n7eXTf1Yop8QNkWWpjH8PGH95NHTNv-Fs5BSXRSJ8OagjG3VGMw5800xO37x_r2SQA5TKVP6JDej3ya54UEM9q01zrbfYg1DcOfZ9vII4EvrA-22qMoID4O3DJDvDQc/s320/12mokeys1sm.jpg" width="320" /></a></div>
<b><i><span style="color: #999999;">American neo- noir Science-fiction Film</span></i></b><br />
<div>
<b><i><span style="color: #999999;">IMDb Rating:8.1/10</span></i></b></div>
<div>
අනාගතයේ දරුණූ වෛයිරසයිකින් මුලු මහත් මිනිස් සංහතියම විනාශවීමේ අවදානමකට මුහුන පා සිටින සමයක කාල යන්ත්රයක් උපයෝගි කරගෙන අතීත්යට පැමින වෛයිරසය පැතිරීමට පෙර එය නැවත්වීමට උත්සහ දරන කතාවක් වටා තැනුණු මේ චිත්රපටයෙන් කාල රේඛාව මත යොදන අස්ම්පීඩ්ය බලයන් හේතුකොටගෙන සිදුවන අවුල් වියවුල් ගැන පැහැදිලි කරන අනගි නිර්මාණයක් වේ..<br />
<br />
<br />
<br />
<div>
<h4>
<b><span style="color: #999999;">14. Frequency (2000)</span></b></h4>
</div>
<div>
<b><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYs0TFSeWZyDU9i8taYkDQz_LRPbSHf4Hw05rcPTF2O5qoqtCc3hzT_KIzc4OH4tF5G0MICamTEsMq0DfwI0_3R8Ks-OiaBuR7yDKs3QSU87tNPtUw5Qe7gbcCSBwQxHRD7YEc5oo4YrA/s1600/1_0_2008_07_09_04_04_00_68750.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYs0TFSeWZyDU9i8taYkDQz_LRPbSHf4Hw05rcPTF2O5qoqtCc3hzT_KIzc4OH4tF5G0MICamTEsMq0DfwI0_3R8Ks-OiaBuR7yDKs3QSU87tNPtUw5Qe7gbcCSBwQxHRD7YEc5oo4YrA/s320/1_0_2008_07_09_04_04_00_68750.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
<b><i><span style="color: #999999;">American Science-fiction Thriller Film</span></i></b><br />
<div>
<b><i><span style="color: #999999;">IMDb Rating:7.3/10</span></i></b></div>
</div>
<div>
පොලිස් නිලධාරියකු වන ජෝන් සුලිවන් හට තම පියාගේ පරණ බඩු අතර තිබි රේඩියෝවක් හමුවී එය තුලින් අතීතයේ සිටි පියා සමඟ කතාකිරිමට හැකි බව සොයාගැනිමත් සමගම විස්මයට පත් ඔහුගේ උත්සහය වන්නේ ගින්නකට අසු වී මැරෙන්නට නියමිත පියාව බේරගැනිම. ඒ හේතුවෙන් ඔහුට විවිධ කරදරයන්ට මුහුණ පාන්නට වෙන්නේ අතීතය වෙනස් කිරිම කොතරම් භායනකද යන්න පෙන්නුම් කරමින්...</div>
<div>
<b><br /></b></div>
<br />
<div>
</div>
<br />
<div style="orphans: auto; text-align: start; text-indent: 0px; widows: 1;">
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<b><br /></b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<b><br /></b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; margin: 0px; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<br /></div>
<h4>
<span style="color: #999999;">13. Primer (2004)</span></h4>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<span style="color: #999999;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; clear: both; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-align: center; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhu2nUfet6HHHCpJfeSj8hKzqvmFh-muy-k8Xd-QIR-9Ij6581726SCZIllgYsztzmwxM2rC9HfIt06EPvUmn2y2Xiav7wGNp31hacB4zX00q9EgRvqwefcxRxigw4qusJQPCVcHwAmJFc/s1600/primerpostertimez_LargeWide.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="222" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhu2nUfet6HHHCpJfeSj8hKzqvmFh-muy-k8Xd-QIR-9Ij6581726SCZIllgYsztzmwxM2rC9HfIt06EPvUmn2y2Xiav7wGNp31hacB4zX00q9EgRvqwefcxRxigw4qusJQPCVcHwAmJFc/s400/primerpostertimez_LargeWide.jpg" width="400" /></a></div>
<div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<b><i><span style="color: #999999;">American indie Science Fiction Drama Film</span></i></b></div>
<div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<b><i><span style="color: #999999;">IMDb Rating:7/10</span></i></b></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<br /></div>
විද්යාත්මක පරික්ෂණක් අතර මැදදී අවකාශයක් තුලින් කාලයේ දෙබිඩි විචලයක් මතු කරගන්නා දෙමිතුරෝ තමන් වැනිම පිටපතකින් වෙනස් කාලයක තමන්ට හා තම පවුලේ අයට උදව් කිරිමට පෙළඹීමෙන් ඇතිවන අවුල ලිහා ගැනිමට නොහැකි වන අයුරු මේ නිර්මාණයෙන් කියවේ.. <br />
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<br /></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<h4 style="font-family: 'Times New Roman';">
<span style="color: #999999;">12. Looper (2012)</span></h4>
<div>
<span style="color: #999999;"><br /></span></div>
</div>
<div class="separator" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; clear: both; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-align: center; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDA0g-JwdifmuEw1yXkNMsht5ycRT7fp3JCM-4X1CDvGuVYrv9AM_hCJwGp27I1tAU7-0m2YUe3sQk3RCKzlEB8JPApb9dpawqzfZ0Ua4EbTRvkmJQigUGUBnCb-T3etcyhSAQZzRx1vA/s1600/looper-14731-1920x1200.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDA0g-JwdifmuEw1yXkNMsht5ycRT7fp3JCM-4X1CDvGuVYrv9AM_hCJwGp27I1tAU7-0m2YUe3sQk3RCKzlEB8JPApb9dpawqzfZ0Ua4EbTRvkmJQigUGUBnCb-T3etcyhSAQZzRx1vA/s320/looper-14731-1920x1200.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<b><i><span style="color: #999999;">American Science Fiction Action Thriller film </span></i></b></div>
<div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<b><i><span style="color: #999999;">IMDb Rating:7.4/10</span></i></b><br />
<b><i><span style="color: #999999;"><br /></span></i></b></div>
කාලතරණය සොයා ගත් විගසම එය තහනම් කිරිම හේතුවෙන් අනාගතයේ සිට පැමිනෙන්නන් ඝාතනය කිරිම ලූපර් ල ගේ රාජකාරියයි.... නමුත් මෙවර අනාගතයෙන් එන්නා තමන්ම බව අවබෝධ කරගන්නා ඔහු පැටලේන්නේ තමන්ගේම බිරිඳගේ මිනිමරුවා මැරිමට පැමිණී තමන් සමඟමයි... සටන් සපිරි අනගි විද්යා ප්රබන්ධයකි..</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<div>
<h4>
<span style="color: #999999;">11. The Jacket (2005)</span></h4>
<span style="color: #999999;"><b><i><br /></i></b></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbysw2MVYlXgA8csajU2RoZAcOLO8PAm-V4uZmeRL8a9H_hMPCzfhyAyc-gXIcFBt1hhwT1XeBs_i8kFXBmEo4exEaHdlOLl5orR38JZIVKQNQhfEJ8G7DGLpVJ8rKreU08CHR4Mtjsg8/s1600/the-jacket-french-movie-poster-2005.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbysw2MVYlXgA8csajU2RoZAcOLO8PAm-V4uZmeRL8a9H_hMPCzfhyAyc-gXIcFBt1hhwT1XeBs_i8kFXBmEo4exEaHdlOLl5orR38JZIVKQNQhfEJ8G7DGLpVJ8rKreU08CHR4Mtjsg8/s320/the-jacket-french-movie-poster-2005.jpg" width="320" /></a></div>
<b><i><span style="color: #999999;">Psychological Horror Thriller film</span></i></b></div>
<div>
<b><i><span style="color: #999999;">IMDb Rating:7.1/10</span></i></b><br />
1992 දි ගල්ෆ් යුද්දයෙන් හිසට වෙඩි පහරක් ලැබී මැරී ඉපදුන ජැක් ස්ටාර්ක් නැවත මව් රටට පැමින මානසික අස්තාවරය හේතුකොටගෙන රැකියාවක් නොමැතිව පාරක තනියම යන විට කුඩා ගැහැනු ලමයෙකුට හා ඇගේ මවගේ රිය පිලිසකර කර ගැහැනු දරුවා සමඟ මිතුරුව ඈ හට තමන්ගේ ඩෝග් ටැග් එක ලබාදෙයි. ඊට සුලු මොහොතකට පසු අනුන් කල අපරාධයකට අසුවී මානසික රෝහලක සිරවීමට ඔහුට සිදුවෙයි... එම රෝහලේ සිටින කුරිරු වෛද්යවරයාගේ අසාමාන්ය බෙහෙතකට ලක්වී ජැකට්ටුවකින් බැඳී මිනී කාබරයේ ලාච්චුවක නිතරම සිරවීමට ඔහුට සිදුවේ.. බෙහේතේ බලයෙන් රුදුරු අතීත්යේ ඉවසාගත නොහැකි අනුස්මරණ වල සිරවෙන ඔහුට එක්වරම තමන් නිදහස් විදියක රූමත් තරුණියක් හා තනිවේ. ඈ සතුව තිබි තමන්ගේ ඩෝග් ටැග් එක දකින ඔහු තමන් අනාගත්යේ (2007) සිටින බව හා වර්තමානයේ වුන් ජැක් ඊට දින හතරකට පසු මිය යන බව දැන ගනී...නැවත ලාච්චුවෙන් එලියට ගත් විට වර්තමානයට එන ඔහු මානසික රෝහලේ තමන් වටා වු මේ අබිරහස විසදීමට ගනී.. දින හතරක් ඇතුලත මිය යාමට සිටින ඔහු නිතර කලබල කරමින් දඩුවම ලෙස මිනී කාබර්යේ ලාච්චුවට ගොස් අනාගතය හා වර්තමානය අතර තමන්ගේ ඉරණම සොයා ගනී...ඉතා රසවත් කුතුහලයෙන් යුතු අනගි සිත්තමකි.</div>
</div>
</div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div>
<h4>
<span style="color: #999999;">10. The Butterfly Effect (2004)</span></h4>
<span style="color: #999999;"><br /></span></div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhj4drJ-cyVjsluX0pONnvPldORKWU0lidBSWPmEBXFjTJucLxYkEmM4IwcITFu6iR3VXcizgHo8GXgdhg1wpNhNhnMPRs-4qoKeOh1z2XTlri9RgtSK6mNrorgMJgKlto1n-sTa42FTG4/s1600/the2d.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhj4drJ-cyVjsluX0pONnvPldORKWU0lidBSWPmEBXFjTJucLxYkEmM4IwcITFu6iR3VXcizgHo8GXgdhg1wpNhNhnMPRs-4qoKeOh1z2XTlri9RgtSK6mNrorgMJgKlto1n-sTa42FTG4/s320/the2d.jpg" width="320" /></a></div>
<b><i><span style="color: #999999;">American Psychological Thriller Film</span></i></b><br />
<div>
<b><i><span style="color: #999999;">IMDb Rating:7.7/10</span></i></b></div>
<div>
ඉතා ජනප්රිය වු පත් කාල තරණය පිළිබඳ අනගි නිර්මාණයකි.කාලතරණය ගැන කතා කිරිමේදි වැදගත්ම සංකල්පය Butterfly effect වේ. එනම් අතීතයේ එක් කුඩා සමනලයකු පෑගීම තරම් ඉතා කුඩා සිදුවීමක් වර්තමානය හා අනාගතය සම්පුර්ණයෙන් වෙනස් කිරිමට බලපෑමයි.</div>
<div>
අප කතා නායකයා කුඩා කල සිටම යම් යම් අවස්ථාවක් වලදී අභිරහස් ලෙස මතකය අහිමි වීම් වලින් පෙලෙන අතර ඒ හේතුවෙන්ම ඔහු දිනපොතක් ලිවිමට පටන් ගනී. පසුකාලයේදි ආපසු දිනපොත කියවන අවස්ථාවන්හි ඔහුට ඒ අහිමි වු මතකයන් ලැබෙන අතර ඒ හරහා කාලය අපස්සට ගොස් ඔහු කරන්නාවූ විවිධ කුඩා වෙනස් කම් හේතුවේන් වර්තමාන ජිවිතය උඩු යටිකුරු වන අකාරය රසවත් ලෙස මෙයට තේමා වි ඇත. එකම තේමාවට වුව වෙනස් කතාවක් දිවයන මෙහි දෙවන(2007 the butterfly effect 2) හා තෙවන (2009 the butterfly effect 3) චිත්රපටද කාලතරණයේ ඇති භායනක බව මොනවට පැහැදිලි කරන රසවත් නිර්මාණයන් වේ.<br />
<br />
<h4>
<b><i><span style="color: #999999;">09. Edge Of Tomorrow (2014) </span></i></b></h4>
<b><i><span style="color: #999999;"><br /></span></i></b>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguQOaKJeUoYqxG0aOCKTjj9lBUNuER-MXG3HY-jylW5Q2_dWh-gQCA2ApoykcrlAXnw1NHbh3rn4zpfzPdDGLaotOZ_Qlf2gmr3TKhnRB1KXJ1pqvZqOnCUk8cLDN_GRBblJZmGRwyB3A/s1600/edge_of_tomorrow-wide.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="color: black;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguQOaKJeUoYqxG0aOCKTjj9lBUNuER-MXG3HY-jylW5Q2_dWh-gQCA2ApoykcrlAXnw1NHbh3rn4zpfzPdDGLaotOZ_Qlf2gmr3TKhnRB1KXJ1pqvZqOnCUk8cLDN_GRBblJZmGRwyB3A/s320/edge_of_tomorrow-wide.jpg" width="320" /></span></a></div>
<b><i><span style="color: #999999;">American Science Fiction film </span></i></b><br />
<div>
<b><i><span style="color: #999999;">IMDb Rating:7.9/10</span></i></b><br />
අනාගත විද්යාත්මක දියුණුවත් සමඟම යුද්දය මොනතරම් අපහසු වේද... පිටසක්වල ජීවී ආක්රමණයත් සමඟම සටන් බිමට යන විරුවා කාල ප්රතිවර්ථනයන් මඟින් මැරි මැරි උපදමින් සටන් වදී... සංකීරණ විද්යාත්මක පැහැදිලි කිරිම් ඇති සටන් චිත්රපටයකි.</div>
<b><i><span style="color: #999999;"><br /></span></i></b>
<b><i><span style="color: #999999;"><br /></span></i></b>
</div>
</div>
<br />
<br />
<h4>
<b><span style="color: #999999;">08. Project Almanac (2015)</span></b></h4>
<div>
<b><span style="color: #999999;"><br /></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEim07mUMbgjkobshk23GucoQ-zzt9b3n0NGk6MypuzPz4b5TA2R4rhLOS-vhKA2UcvuOomkMPyJ1BnV0y9WGdUwqaKi2n1nNazsZZqbw4GUBXtdKf4KNJp-IKQRzcLfMko6HfFlSTWvLT8/s1600/Project-Almanac-2015.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEim07mUMbgjkobshk23GucoQ-zzt9b3n0NGk6MypuzPz4b5TA2R4rhLOS-vhKA2UcvuOomkMPyJ1BnV0y9WGdUwqaKi2n1nNazsZZqbw4GUBXtdKf4KNJp-IKQRzcLfMko6HfFlSTWvLT8/s400/Project-Almanac-2015.jpg" width="400" /></a></div>
<b><i><span style="color: #999999;">Australian Found Footage Science Fiction Thriller film </span></i></b><br />
<div>
<b><i><span style="color: #999999;">IMDb Rating:.6.4/10 </span></i></b></div>
<div>
<b><i><span style="color: #999999;"><br /></span></i></b></div>
<div>
Butterfly Effect ගැන කියවෙන සුපිරි සලරුවකි...</div>
<div>
<b><i><span style="color: #999999;"><br /></span></i></b></div>
<div>
<b><i><span style="color: #999999;"><br /></span></i></b></div>
<div>
<b><i><span style="color: #999999;"><br /></span></i></b></div>
<div>
<b><i><span style="color: #999999;"><br /></span></i></b></div>
<div>
<b><i><span style="color: #999999;"><br /></span></i></b></div>
<br />
<div>
</div>
<br />
<br />
<div style="orphans: auto; text-align: start; text-indent: 0px; widows: 1;">
<div>
<h4>
<i><span style="color: #999999;"><b>07. Deja Vu (2006)</b></span></i></h4>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<b><i><span style="color: #999999;"><br /></span></i></b><b><i><span style="color: #999999;"><br /></span></i></b></div>
<div class="separator" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; clear: both; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-align: center; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgu8cEn33K7kKvGuUYJfOb-RqivgIV7jujz1tvp7o7QU4zjy-u9OqLyxQKUj8lFIGBwekWezYRAR8nU2B-e9nqWfXmeA8l9-7PGIwlbvz0GYpgX2LZSMYv51K3E6xRwDqoi9KVaAYA-8Uc/s1600/maxresdefault.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgu8cEn33K7kKvGuUYJfOb-RqivgIV7jujz1tvp7o7QU4zjy-u9OqLyxQKUj8lFIGBwekWezYRAR8nU2B-e9nqWfXmeA8l9-7PGIwlbvz0GYpgX2LZSMYv51K3E6xRwDqoi9KVaAYA-8Uc/s320/maxresdefault.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; text-transform: none; white-space: normal; word-spacing: 0px;">
<h4>
<b><i><span style="color: #999999;">American </span></i></b><b><i><span style="color: #999999;">Science-fiction Action Thriller Film</span></i></b><b><i><span style="color: #999999;">IMDb Rating:7/10</span></i></b></h4>
</div>
<div>
<br />
<br />
ඉතාම තාත්වික ඝනයේ ප්රබන්ධකි. කාල තරණ සිනමාවේ හොඳම චිත්රපටයක් වන අතර ත්රාසය දනවන නිර්මාණයකි. බෝම්බයක් පිපිරිමෙන් විනාශයට පත් වෙන සිදිදියක් සෙවිමට පැමිනෙන රහස් පරිකශකයාට කාල ද්වාරයක් හරහා ඒ සිදුවීම නැවත්වීමට අතීතය ට යෑමට සිදුවේ...<br />
<br />
<br />
<h4>
<span style="color: #999999;">06. Minority Report (2002)</span></h4>
<div>
<span style="color: #999999;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRyEnF37Bu-fOnML6RTokgcR3gaqtyNLWiom3NPIdHE01A_r65ufh4iEadaQLKex5ijCuqhUARChN0TONGTyQwZF_EF-W0G7mCdBPd4SWeq7D1iqqBN1jFHSDP273HOdwTWlgIYMBIF5A/s1600/2494667_orig.jpeg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="216" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRyEnF37Bu-fOnML6RTokgcR3gaqtyNLWiom3NPIdHE01A_r65ufh4iEadaQLKex5ijCuqhUARChN0TONGTyQwZF_EF-W0G7mCdBPd4SWeq7D1iqqBN1jFHSDP273HOdwTWlgIYMBIF5A/s320/2494667_orig.jpeg" width="320" /></a></div>
<div>
<span style="color: #999999;"></span><br />
<h4>
<span style="color: #999999;">
<span style="color: #999999;"><b><i><span style="font-family: "times new roman";">American tech noir Mystery thriller Film</span></i></b></span></span></h4>
<span style="color: #999999;">
<h4>
<span style="color: #999999;"><b><i><span style="font-family: "times new roman";">IMDb Rating:7.7/10</span></i></b></span></h4>
<h4>
<span style="font-weight: normal;">ස්ටීවන් ස්පිල්බර්ග් ගේ අධ්යක්ෂණයෙන් හා ටොම් කෲස් ගේ රංගනයෙන් හැඩවුන මේ චිත්රපටය වචනයෙන් පරිසමාප්ත අර්ථයෙන් යුතු විද්යා ප්රබන්ධයක්. කතාවට අනුව ඒ 2057 වර්ෂයයි.මොලයේ ජාන විකෘතියකට ලක් වූ විශේෂ පුද්ගලයන් 3 දෙනෙක්ට හැකියාවක් ලැබෙනවා මිනීමැරුම් කල් තියා දැනගන්න..අව්ස්තාවෙන් හා තාක්ෂණන් උපරිම ප්රයෝජනය ගන්න පිරිසක් ඒ මීනිමැරුම් සිදු වීමට ප්රථම නොකල එහෙත් කරන්නට ඉන්න මිනීමැරුම් වලට මිනිස්සු අත්අඩංගුවට ගන්නවා... මේ ක්රමය හේතුවෙන් අවුරුදු ගානකින් කිසිම මිනිමැරුමක් වෙලා නෑ.. හැබැයි මේ දර්ශන පෙනුනට තෙරුම් ගන්න හරි අමාරුයි..අප කතා නායකයා තමයි මේ කණ්ඩායමේ ඉන්න හොඳම විශ්ලේශකයා දවසක් මෙහි අඩු පාඩුවක් දකින ඔහු මේ ගැන හොයන්න තීරණය කරද්දිම ඔහු මිනිමැරුමක් කරන දර්ශනයක් හේතුවෙන් ඔහු දඩයමට ලක්වෙනවා.. තම හැකියාවන් යොදා අනාගතයේ තමන් අතින් සිදුවන මිනිමැරුම වලක්වා ගැනිමට උත්සහ කරත් මේ අනාගත් දර්ශන හැම විටම සත්යයක් බව අන්තිමේදි ඔහුට තෙරුම් යනවා..කොහොම නමුත් ඉරණම වෙනස් කිරිමට ඔහු තීර්ණය කරනවා...</span></h4>
<div style="color: #999999;">
<span style="font-weight: normal;"><br /></span></div>
</span></div>
<h4>
<b><span style="color: #999999;">05. Terminator </span></b><b><span style="color: #999999;">Genisys </span></b><b><span style="color: #999999;">(2015)</span></b></h4>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
<br />
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFsop96dHO25hI9t85B8QtBJaR33h3AtvjmpgLpPeX1WFDcLGozxP9M4YHbiSVzGKkKr5BGlZX2bZXtxV7AqiLAs8TpH0jnr2wdLAL73F2DX6iidR1XvNHlsNOKZ-HLPl7GJxgXFoyP-U/s1600/1436816431_2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFsop96dHO25hI9t85B8QtBJaR33h3AtvjmpgLpPeX1WFDcLGozxP9M4YHbiSVzGKkKr5BGlZX2bZXtxV7AqiLAs8TpH0jnr2wdLAL73F2DX6iidR1XvNHlsNOKZ-HLPl7GJxgXFoyP-U/s400/1436816431_2.jpg" width="400" /></a></div>
<b><span style="color: #999999;"><i>Science fiction Action Films<br />1.Terminator(1984)<br /> IMDb Rating:8.1/10<br />2.Terminator II Judgment Day(1991)<br /> IMDb Rating:8.5/10<br />3.Terminator III Rise of the Machine(2003)<br /> IMDb Rating:6.4/10<br />4.Terminator salvation(2009)<br /> IMDb Rating:6.6/10<br />5.Terminator Genisys (2015)<br /> IMDb Rating:6.6/10</i></span></b><br />
<div>
<h4>
<span style="font-weight: normal;">හොලිවුඩ් සිනමාවේ අයෝමය පුරුෂයා රඟන මේ චිත්රපට මලාව නොබැලු බාල මහලු අයෙක් නොමැති තරම් ය. ලාංකික ජනතාවට මෙන්ම ලෝක සිනමාවටද කාලතරණය සංකල්පය ජනප්රිය කළ මුල්ම සිනමා නිර්මාණයකි.මේ තරම් කාල තරණය පිළිබඳ ත්රාසය දනවන විද්යා චිත්රපටයක් නොමැති තරම්ය.සරල වුවත් සංකීර්ණ අවසානයකට මඟ පාදන චිත්රපට මාලාවක පලමු වැන්නහි කතාව අනාගතයේ සිට මිනීමරු යන්ත්රක් වර්තමානයේ ජිවත් වු සාරා කෝනර් නැමැත්තිය ඝාතනය කිරිමට පැමිනේන්නේ අනාගත්යේ වු යන්ත්ර මිනිස් ගැටුමේ මිනිසුන්ගේ නායකයා වු ජෝන් කෝනර්ගේ උපත වැලැක්වීමටය.කෙසේ උවත් 4 වැනි චිත්රපටය වු terminator salvation(2009) එන තෙක් ජිග්සෝ ප්රහේලිකාවේ කෑලි සියල්ල සම්පූර්ණ නොවුණත් ඒ හතරවැනි ෆිලුමත් සමඟම අතීත අනාගත වර්තමාන කාල රේඛාවේ සියලු අපැහැදිලි තැන් මොනවට පැහැදිලි විය.. නමුත් අවසාන චිත්රපටයේ පැමිනිමත් සමඟම(terminator genisys) විද්යාවේත් සංකල්පයේත් දියුනුව පැහැදිලි කරමින් පෙර වු සියලුම කාලරේඛාවන් මකා දමා අලුත්ම අනාගතයකට මඟ පෙන්වීය.කෙසේ වෙතත් terminator genisys චිත්රපටය හේතුවේන් නැවත් කාලරේඛාව වෙනස් කිරිමට ඇති හැකියාව අසම්පුර්ණ ලෙස පැහැදිලි කර ගැටලු රාශියක් ඉතිරිකල දුන්නේ තවත් චිත්රපට කීපයකට ආරම්භයක් ලබා දෙමින් බව කිව හැක.</span></h4>
</div>
</div>
<br />
<h4>
<b><span style="color: #999999;">04. Interstellar (2014)</span></b></h4>
<div>
<b><span style="color: #999999;"><br /></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSbMNTFc3ZiD2Spi0FqXdtF0GEvjPyhVn87wJJ0xTjnMWJi1Lm9e-zUaIeoS5h2sKoNn-TkoJWz2cnMgv00bC1ilepwc9Wa__EljUjM84gyvlMGBrzu81jFS5qOU87OyiaG5UocwDpnUE/s1600/inters.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="216" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSbMNTFc3ZiD2Spi0FqXdtF0GEvjPyhVn87wJJ0xTjnMWJi1Lm9e-zUaIeoS5h2sKoNn-TkoJWz2cnMgv00bC1ilepwc9Wa__EljUjM84gyvlMGBrzu81jFS5qOU87OyiaG5UocwDpnUE/s320/inters.jpg" width="320" /></a></div>
<b><i><span style="color: #999999;">Science Fiction film<br />IMDb Rating:8.6/10</span></i></b><br />
එදා මෙදා තුර සිනම ඉතිහාසයේ බිහිවු හොඳම විද්යා ප්රබන්ධය කියා සැලකෙන මෙය ඉතා සංකීරණ නිර්මාණයකි...කාලතරණය මෙන්ම අභ්යවකාශයේ සියලු ගැටලු ගැන කතාකරන මේ චිත්රපටය සත්ය විද්යාත්මක කරුණු ඉදිරිපත් කරන අනගිතම සිත්තමකි..<br />
මිනිසා හට මහපොලව මත ජීවත් වීමට නොහැකි තැන අවකාශමය පණු කුහරයක් මතින් ඈත විශ්වයේ ජීවත් වීමට ලෝකයක් සොයා යන අතරමඟ කලු කුහරයක් හේතුවේන් ඇති කරන්නාවු විශාල ගුරුත්වය මත කාලීය වෙනසකට ලක්වෙන කතා නායකයා අනාගතයේම මිනිසා විසින් සාදන ලද මානීය අවකාශයක සිරවී පොලව මත වසන තම දියණියට මනුශ්ය වර්ගයාගේ ඉරණම තීරණය කිරිමට උදව් දෙන අකාරය ඉතාමත් රසවත්ව සිත්තමට නඟා ඇත. විද්යාව කොතරම් දියුණුවට පත් වුවද කාල තරණය වැනි මාතෘකා වලින් ගැලවීම සෙවීමට කොතරම් අපහසුද යන්න හා වෙනස් මානයක් තුලින් අප ජීවත් වන මානයේ කාලය හා අවකාශයට බලපෑමක් කිරිම සඳහා මිනිසා තව කොතරම් දියුණුවක් ලඟා කරගත යුතුද යන බව මොනවට පැහැදිලි කරන අනගි සිත්තමකි.<br />
<div>
<br /></div>
<div>
<h4>
<b><span style="color: #999999;">03. Source Code (2011)</span></b></h4>
<div>
<b><span style="color: #999999;"><br /></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio0G8rbFRblNuiyVi8pWdgcvPAnQye0gO9d-0iKbGb44TPkk_ldfbkaiUbT8QEpX0KFvefLW6HvLsaL6SrQm3q32VwpA2R02BHzrPqMlzk1e7H2iQi5jEprkGIUehPya5XaSXRfFZxa7I/s1600/source-code.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio0G8rbFRblNuiyVi8pWdgcvPAnQye0gO9d-0iKbGb44TPkk_ldfbkaiUbT8QEpX0KFvefLW6HvLsaL6SrQm3q32VwpA2R02BHzrPqMlzk1e7H2iQi5jEprkGIUehPya5XaSXRfFZxa7I/s320/source-code.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
<b><i><span style="color: #999999;">French American Science Fiction Thriller film </span></i></b><br />
<div>
<b><i><span style="color: #999999;">IMDb Rating:7.5/10</span></i></b></div>
</div>
සොල්දාදුවෙකු තම රට වෙනුවෙන් මරණින් මතුත් සේවය කල යුතුද... නැතහොත් රට වෙනුවෙන් එක් මරණයක් ප්රමාණවත් නොවේද...?<br />
කැප්ටන් කෝල්ට්ර් ස්ටීවන් ඇමරිකානු හමුදාවේ හෙලිකොප්ටර් නියෙමුවෙකි ඇෆ්ගනිස්ථානයේ මෙහෙයුමක නිරත වී සිටින ඔහු එකවරම අවදිවන්නේ චිකාගොහි වු ගමන් කරමින් තිබෙන්නාවු දුම්රියකිනි..ඔහුගේ මුහුණුවර වෙනස් ය... ඇදුම් පැළැඳුම් මෙන්ම සිරුරුද වෙන අයෙකුට අයත් වුවකි..විනාඩි අටකින් දුම්රියෙහි වු බෝම්බයක් පිපිරෙන අතර ඊට පෙර එය තැබු පුද්ගලයා සොයා ගත යුතුය.. විනාඩි 8 කට පසු පිපිරිමේන් ඔහු මිය යන අතර නැවත කාලය ඒ විනාඩි අටහි මුලට යයි... ටිකින් ටික ඔහු අවබෝධකර ගන්නේ මීට මාස දෙකකට පෙර තමන් මිය ගිය බවත්..නොමැරි ඉතුරු වී සිටින මොලය පරිගනක මුල කේතනයක් මඟින් මෙහෙයුම් වලට අනුයුක්ත කරන බවයි. අතීතයත් වර්තමානයත් නොවු ලොකයක තම මරණයවත් හිමි නැති ඉරණමකට මුහුණ පා සිටින ඔහු බෝම්බ කරු හඳුනාගෙන බෝම්බයද නිෂ්ක්රිය කර කාල ප්රතිවර්ථනයන් තුල සිරවී ඇති තම ආත්මය බේරා ගනී. ත්රාසය දනවන අනගි සිත්තමකි.<br />
<br />
<h4>
<b><span style="color: #999999;">02. Time Lapse </span></b></h4>
<h4>
<div style="font-weight: normal;">
<b><span style="color: #999999;"><br /></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; font-weight: normal; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMrpyHzKoQFksXEYHLA8mZ1WzDH9NrOa2tyY0Nt2wSBqV23HDc0H2CRGA8xKJ1j4_PvHgMfxYSXvLADp9cr9oqVDDZMfYIYxhoIoFrtZShmHNQshelMFhGygGpWBO-nZX71cyXPpb0NXQ/s1600/TimeLapse_Poster.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMrpyHzKoQFksXEYHLA8mZ1WzDH9NrOa2tyY0Nt2wSBqV23HDc0H2CRGA8xKJ1j4_PvHgMfxYSXvLADp9cr9oqVDDZMfYIYxhoIoFrtZShmHNQshelMFhGygGpWBO-nZX71cyXPpb0NXQ/s320/TimeLapse_Poster.jpg" width="211" /></a></div>
<div style="font-weight: normal;">
<div style="font-weight: normal;">
<b><i><span style="color: #999999;">American indie Science Fiction Thriller film </span></i></b></div>
<div>
<div style="font-weight: normal;">
<b><i><span style="color: #999999;">IMDb Rating:.6.4/10 </span></i></b></div>
<div style="font-weight: normal;">
<b><i><span style="color: #999999;"><br /></span></i></b></div>
<span style="font-weight: normal;">තෙවන ඇසකින් අනාගතය දෙස බැලිය හැකිනම්.....</span><br />
<span style="font-weight: normal;">ඉතා සරල අදහසකින් ලෝක සිනමාවට කාලය පිළිබඳ අමුතුම සංකල්පයක් ලබා දුන් මේ සිනමා නිර්මාණය බෝඩිමක ජිවත් වන පෙම්වතුන් ජෝඩුවක් හා ඔවුන්ගේ මිතුරා මත දිඟ හැරේ...</span><br />
<span style="font-weight: normal;">අස්ල්වැසි කාබරයක් තුලින් අනාගතයේ පින්තුර ගතහැකි විසල් කැමරාවක් සොයා ගැනිමෙන් ඔවුන්ගේ ජීවිතය වෙනස් වන අන්දම කුතුහලය දන්වන අයුරින් ඉදිරිපත් කර ඇත...</span><br />
<span style="font-weight: normal;">කාල රේඛාව ස්තාන තුනකින් නිරික්ෂණය කිරිමෙන් වර්තමානය වෙනස් කල හැකද....? කාලය පිළිබඳව ඉතාම වැදගත් සංකල්පයක් ඔබ තුල ජනිත කරවන සලරුවකි.</span><br />
<span style="color: #999999;"><i><br /></i></span></div>
</div>
<div style="font-weight: normal;">
<b><i><span style="color: #999999;"><br /></span></i></b></div>
<div style="font-weight: normal;">
</div>
</h4>
</div>
<div>
<br />
<br />
<h4>
<b><span style="color: #999999;"><br /></span></b><b><span style="color: #999999;">01. Predestination (2014)</span></b></h4>
<b><i><span style="color: #999999;"><br /></span></i></b>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL0VGnJIkhS0hKJ9U46nz1YhcT__dlkbEkWrsoTSVWNN479ydnRHJKK8L2nhoPBz1jlfC4Zri5VN30F-26RBfkCta9wPuYwniIQNxN-leVjHWaMtugasLR-8BtLWwLkzTdjMjUUWiNMUQ/s1600/predestination03.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL0VGnJIkhS0hKJ9U46nz1YhcT__dlkbEkWrsoTSVWNN479ydnRHJKK8L2nhoPBz1jlfC4Zri5VN30F-26RBfkCta9wPuYwniIQNxN-leVjHWaMtugasLR-8BtLWwLkzTdjMjUUWiNMUQ/s400/predestination03.jpg" width="400" /></a></div>
<b><i><span style="color: #999999;">Australian Science Fiction Mystery Thriller film </span></i></b><br />
<div>
<b><i><span style="color: #999999;">IMDb Rating:7.4/10 </span></i></b><br />
<span style="color: #999999;">කාලතරණය යන තේමාව යටතේ මේතෙක් පලවු අතී සංකීරණම සිනමාපටය මෙයයි... මනස කලබන සිනමා නිර්මාණයක් වන මෙය මේ ලැයිස්තුවේ ඉහලින්ම සිටිමට හේතුව මේ සිනමා නිර්මාණය නැරඹූ අය දනී..... වැඩි යමක් නොකියමි මන්ද මේ ලිපිය කියවු අයෙක් වේ නම් අනිවාර්යෙනම බැලිය යුතු යැයි කියන එමෙන්ම බැලීමෙන් අනතුරුව අග මුල තේරුම් ගැනිමෙන් හදවත නැවතෙන සිනමා නිර්මාණයක් හේතුවෙනි.කතාව පහත අයුරින් ආරම්භ වේ.</span><br />
<span style="color: #999999;"><br /></span>
<b>"..........තමුසේ මම කවදාවත් අහලා නැති කතාවක් කීවොත් බෝතලයක් නිකම් දෙනවා...."</b><br />
<b>බාර් කීපර්ගේ කතාවට සෙමින් සිනහවක් නැගු <u>ඔහු</u> කතාව පටන් ගත්තේය...</b><br />
<b>" මම පුන්චි ගෑනූ ලමයා කාලේ............." </b><br />
<b><br /></b>
<br />
<div style="text-align: center;">
<b>********************</b></div>
<h3>
<span style="color: #999999;">ප.ලි : Best Romantic Movie Based on Time Travel </span></h3>
</div>
</div>
<div>
<span style="color: #999999;">1. Winter's Tale (2014)</span></div>
<div>
<span style="color: #999999;">2. The Time Traveler's Wife (2009)</span></div>
<div>
<span style="color: #999999;">3. About Time (2013)</span></div>
<div>
<span style="color: #999999;">4. Midnight in Paris (2011)</span></div>
<div>
<span style="color: #999999;">5. The Lake House (200)</span></div>
<div>
<span style="background-color: white; color: #545454; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: x-small; line-height: 18.2px;"><br /></span>
<br />
<h3>
</h3>
<span style="background-color: white; color: #545454; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: x-small; line-height: 18.2px;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #545454; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: x-small; line-height: 18.2px;">*********************************</span></div>
<b><br /><br /><br /><br /><br />වෙනස් සංකල්පයන්ගේන් යුතු කාලය පිළිබඳව වු සිනමා නිර්මාණ වේ නම් සඳහන් කරන්න...</b></div>
<div>
<span style="background-color: white; color: #545454; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: x-small; line-height: 18.2px;"><br /></span></div>
<div>
<span style="background-color: white; color: #545454; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: x-small; line-height: 18.2px;"><br /></span></div>
<div>
<span style="background-color: white; color: #545454; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: x-small; line-height: 18.2px;"><br /></span></div>
<div>
<span style="background-color: white; color: #545454; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: x-small; line-height: 18.2px;"><br /></span></div>
<div>
<span style="background-color: white; color: #545454; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: x-small; line-height: 18.2px;"><br /></span></div>
<div>
<span style="background-color: white; color: #545454; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: x-small; line-height: 18.2px;"><br /></span></div>
<div>
<br /></div>
<h4>
</h4>
<div>
<b><i><span style="color: #999999;"><br /></span></i></b></div>
<div>
<b><i><span style="color: #999999;"><br /></span></i></b></div>
<h4>
</h4>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/12872728078660193262noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-358510701868111702.post-3539026637892955102016-01-27T15:34:00.001-08:002016-01-27T15:35:19.813-08:00And Then There Were None....<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgilEE5PTrL6Y_mgpbKXHohywqQ0TfQmi5H39le5C1Kdrr7fP1mz_CcILp74o7H27O9_hACXdj-OSOmbtTLs2F4RUKrQfh7HBubhKhCFZX5QjDCbktKowy2GR2qdDzZSmin_eiiRBNVEFU/s1600/883613.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgilEE5PTrL6Y_mgpbKXHohywqQ0TfQmi5H39le5C1Kdrr7fP1mz_CcILp74o7H27O9_hACXdj-OSOmbtTLs2F4RUKrQfh7HBubhKhCFZX5QjDCbktKowy2GR2qdDzZSmin_eiiRBNVEFU/s320/883613.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br /><br />And Then There Were None....<br />.<br />හරිම පුදුම විදිහට කවදාවත් අහලවත් නැති කෙනෙක්ගෙන් ආගන්තුක සත්කාර ලබන්න...පුන්චි දුපතක නිවාඩුවක් ගත්කරන්න..ආරාධනයක් ලැබුනොත්...ඔබ මොකද කරන්නේ..?.. හැබැයි හොඳ නිවාඩුවක් වේවි කියලා ඒත්තු ගන්නවනම් අනිවාර්යෙන් යනවා....එහෙම නොව්නත් මේ කවදාවත් දැකලා නැති දන්නේ නැති අමුත්තන් අට දෙනා සොල්දාදු දුපතට යන්නේ තම තමන්ගේ අමුතුම හිතුම් පැතුම් එක්ක... දූපත මැද තියෙන මහ විසාල මන්දිරේ ඉන්නේත් සේවකයෝ දෙන්නෙක් විතරමයි....හැමෝම රෑ කෑම වේලට ලෑස්ති වෙනවා...<br /><br />මේ සුවිසල් මන්දිරේ හැමතැනකම පුන්චි සොල්දාදුවන් දහ දෙනෙක් ගැන කවියක් බිත්තිවල ගහල තියෙනවා... හරි අපූරු කවිය... හැමොටම නිකන්ම මේක කටපාඩම්....ඇයි කෑම මේසේ මැද පුන්චි පිලිම 10 කුත් තියෙයි..මේ සොල්දාදුවො මතක්වෙන්න...<br />.<br />ඉතින් ඉන්න සේවක ජෝඩුව හරිම අත්භූතයි....හැබැයි රෑ කෑම නම් පංකාදු පහයි.....<br />එකපාරටම ග්රැමෆෝන් එකකින් සද්දයක් එනවා....ඒකේන් කියවෙන විදිහට මෙතන ඉන්න 10 දෙනාම...සේවක ජෝඩුවත් එක්කම.... මීනිමරුවෝ.<br />.<br />ඉතින්...හැමොම කියන්නේ ඒ ග්රැමෆෝන් සද්දේන් තම තමාට එල්ල කරපු චෝදනා වලට තමන් අහින්සකයි කියලා...හැබැයි එක්කෙනෙක්.... මිනිස්සු 21 මැරුවාට චෝදනා ලබන එක්කෙනෙක්...විතරමයි තමන් වැරදි කරු කියලා පිලිගන්නේ..<br />.<br />එකපාරටම දහදෙනාගෙන් තව කෙනෙක් කතාකකර ඉන්න ගමන් මැරිලා වැටෙනවා....<br />තව කෙනෙක් ඊට පහුවැනිදා මැරෙනව....හරියටම අර සොල්දාදුවන් ගැන තියන කවියේ වගේ...කෙනෙක් මැරෙන්න මැරෙන්න අත්භූත විදිහට අර පුන්චි පිලිම ගාන අඩු වෙනවා....මොකක්ද මේ වෙන්නේ....මිනිමරුවෝ අට දෙනයි ඉතුරුවෙලා ඉන්නේ...දූපතේ වෙන කවුරුත්ම නෑ...මොකක්ද ඊලඟට වෙන්නේ..... තව කව්ද මැරෙන්නේ....කව්ද මේ මිනිමරුවන්ව මරන්නේ.....ඒත් අන්තිමේදි කවියේ විදිහට අන්තිමේදි ඔක්කොම මැරෙන්න ඕනේ....<br />.<br />හපොයි...මොකක්ද මේ...හොල්මන් කතාවක්ද...? නෑ.....රහස් පරීක්ෂණයක්ද...?නෑ.....රහස් පරීක්ෂක කතා රැජින ලෙස හැදින්වෙන අගතා ක්රිස්ටි ගෙ අත්භූත කතාවක් ඔස්සේ ගහපු මිනි ටිවි සිරීස් එකක්....කොටස් 3 යි තියෙන්නේ...හරිම අපූරු කුතුහලයක් ගේන කතාවක්...2004 ආපු Mindhunter ෆිල්ම් එක බලපු කවුරුත් ඉන්නවනම්..මේ රසය අඳුරනවා...නැතිනම් මේක බලන්නම ඕනේ...ඇයි..කුතුහලය කියන එක හොදටම විඳගන්න ආසයි නම් මේන්න සලරුව......<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju9U8KmEL2fgetrx_WDRZ4PkY1jWPFe2PyxYI2jspHbIHO6-fPP-YixKxzh5-1rH9d1MSjYjYO8mM1xcKJQdIC4reja16Gq7YSXYKaQcK0uZNS6BAmdx2Nczq0RgmZCMakSnuy6LKKV0k/s1600/and_then_there_were_none_by_fsmv.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="237" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju9U8KmEL2fgetrx_WDRZ4PkY1jWPFe2PyxYI2jspHbIHO6-fPP-YixKxzh5-1rH9d1MSjYjYO8mM1xcKJQdIC4reja16Gq7YSXYKaQcK0uZNS6BAmdx2Nczq0RgmZCMakSnuy6LKKV0k/s320/and_then_there_were_none_by_fsmv.png" width="320" /></a></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/12872728078660193262noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-358510701868111702.post-6596343608239123422016-01-27T15:29:00.002-08:002016-01-27T15:29:52.065-08:00බූට්…..<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhxJ-jhIPK9_xmUzhyphenhyphenAOIOyWSs13FgXlttVeaBs-tK9YS8rg_6A9ylePwe-C_DT7YUK56Tt-b-Uo16CxfeBzMLofo9Ztd-Zwi9lzb3F9wRtJsBAoAQW721U6AC8DUSTOIFjDo2fYNbdy0/s1600/12509567_965522846856449_5775537767337788062_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhxJ-jhIPK9_xmUzhyphenhyphenAOIOyWSs13FgXlttVeaBs-tK9YS8rg_6A9ylePwe-C_DT7YUK56Tt-b-Uo16CxfeBzMLofo9Ztd-Zwi9lzb3F9wRtJsBAoAQW721U6AC8DUSTOIFjDo2fYNbdy0/s320/12509567_965522846856449_5775537767337788062_n.jpg" width="320" /></a></div>
බූට්…..<br />.<br />මේක නම් හිතේ අමාරුවට ම ලියන සටහනක්…හිත රිදුනම හදාගන්න වෙන දෙයක් ගැන හිතුවම හරියනවලු…ඒක හින්දම තමයි බූට් ගැන ලියන්න හිතුනේ….කොල්ලෝ කෙල්ල්ලෝ නම් ඉතින් බූට් කිව්වම නොදන්න එකක් යැ…මම දන්න විදිහට හා අහලා තියෙන විදිහට කෙල්ලො තමයි වැඩිපුර බූට් තියන්නේ…හැබැයි මන් නම් කියන්න යන්නේ ඒ බූට් ගැනනම් නෙමෙයි…හමුදාවේ හිටපු කොල්ලෙක් හැටියට මට නම් බූට් කියපුවම ඔලුවට එන්නේ ඔය කොල්ලෝ කෙල්ලෙන්ටත්….කෙල්ලෝ කොල්ලන්ටත් තියන බූට් නෙමෙයි…. කකුල් දෙකට දාන බූට් දෙක….. ඕකත් මාරම කේස් එකක් තමයි ..මං හිතන හැටිය ඒ බූට් ගැන ලියන පලවෙනියම මම ද කොහෙද…<br />.<br />සමාන්යෙන් සිවිල් ජිවිතෙදි කකුල් දෙකට දාන්නේ එක්කො සපත්තු…නැත්තන් සෙරෙප්පු…ඒත් හමුදාවෙදි ඔය කකුල් දෙකට දාන ගොඩාක් දේවල් තියෙනවා…ඒවා අතරින් කකුල් දෙකට දාගෙන ඉන්න අමාරුම එක තමයි බූට්…හමුදාවට ගියපු ගමන් තමන්ටම කියලා දෙන සබ්බ සකලමනාවම තියෙන පතරංග බෑග් එකේ තියෙන නානාප්රකාර සපත්තු ජෝඩු අතරේ ඔය හම්බවෙන බූට් දෙක තමයි traning කාලේ තමන්ගේ මාරයා වෙන්නේ කියලා ඕක මුලින්ම අතට ගන්නකොට නම් හාංකවිසියක්වත් හිතෙන්නේ නෑ…ඉතින් මටත් ගියපු ගමන්ම කිරි කිරි ටොයියෝ වගේ අලුත්ම කලු පාට බූට් 2ක් හම්බවුනා…ඉතින් අපිත් අලුතෙන්ම පොලිස් ටින්,පුලුන් පැකට්, පොලිස් බ්රස් එහෙම අරන් ලෑස්ති උනා……මොකටද…බූට් පොලිස් කරන්න….<br />.<br />“ප්රතමයෙන්..ඔය අලුත් බූට් දෙක සතියක් පමන වතුරේ දමා පෙඟෙන්නට හල යුතුය…එසේ මෙලෙක් වීමෙන් අනතුරුව වතුර වියලෙන තුරු කට්ට අව්වේ තැබීමෙන් පසුව පොලිස් කිරිම ඇරැඹිය යුතුය… පලමුව අලුත්ම පොලිස් ටින් එකක් බූට් දෙකේ ගෑ යුතුය..වැඩි ප්රමාණය ටෝ එකේය…ටෝ එක යනු ඉදිරියෙන් ඇති රවුම් අඩාකාර වෙන්කර ඇති කොටසය…අනෙක් ටික සිහින් කට්ට රටාවක් ඇති සපත්තුව වටේ ගෑ යුතුය…අනතුරුව පැයක් දෙකක් පමණ අව්වේ තබා පොලිස් බ්රස් එකකින් සිහින් කට්ට රටාවක් ඇති වටේ ප්රදේසය දීප්තිමත් වනතුරු පොලිස් කල යුතුය… වටේ පොලිස් කර අවසන් වු පසු වතුරින් පොඟා ගත් පුලුන් කැබැල්ලකින් සෙමෙන් ටෝ එක මත ඇති පොලිස් මත තවරමින් කවාකාරව කැරකිය යුතුය…එක පැත්ත්කට විතරක් රවුමට පුලුන් කැබැල්ල කරකවමින් ටෝ එක මතින් මුහුණ පෙනෙනා තරමට එය ඔප දැමිය යුතුය…අනතුරුව බූට් දෙකේ අඩියද පොලිස් ගා පොලිස් කල යුතුය…අවසානයේ දිගු ලේස් එකේ ද පොලිස් ගා දීප්තිමත් වනතුරු මැදිය යුතුය….” පුහුණුකරුවන්ගේ උපදෙස්…………………………<br />ඉතින් අපිත් කලා ….හප්පේ ඔය ප්රොෆිසනල් ඇඩ්වයිස් ඒ විදිහටම පිලිපැදලා බූට් දෙක ගොඩ දා ගැනිම තමයි අපේ මුලික අරමුණ වුනේ….නැත්තන් ඉතින් කොසු පොලු පාරනේ…ඒත් ඕක කියන තරම් ලේසි වැඩකුත් නෙමෙයි…මුලින් මුලින් අඩුම ගානේ දවසට පැය හතරක් පහක්ම බූට් දෙකට වැය කරන්න ඕනේ…එකතැනක බිම ඇණ තියාන හිමිට ටෝ එක ඔප දමන්න පුදුම ඉවසීමක් තියෙන්න ඕනේ… මට නම් නැත්තෙම ඕක..විනාඩි පහකට වඩා බූට් එක අල්ලන් ඉන්න බැරි හින්දා ඕක පැත්තකින් තියලා ගිහින් වටයක් දාලා වෙන වැඩක් එහෙම කරලා ඇවිත් ආයේ අතට ගන්නවා….ඔහොම තමයි traning කාලේ මුල් දවස්… මට මතකයි අපි සම්පුර්ණයෙන්ම ඉරිදා දවසක් ඔය වැඩේට කැපකරා… ඒත ඕකටත් අත් ගුනේ තියෙන්නෙ ඕනේ….මුලින්ම අරමුණ වුනේ ටෝ එක කණ්ණාඩියක් වගේ කරගන්න එක තමයි…ඉතින් පලවෙනි දවසෙම පැය ගානක මහන්සිය හින්දම බූට් සැහෙන මට්ටමකට පොලිස් වෙලා තිබුනා ..බැජ් එකේ කොල්ලො ඉතින් අනුන්ගේ බූට් බලාගෙන ඊට වඩා හොදට පොලිස් කරගන්න ටෝ එක අල්ලන්න …දත කාගෙන මහන්සි වුනා…<br />.<br />ඉතින් මූණ පේන්න තරමේ දීප්තියක් තියෙන විදිහට පොලිස් කරපු බූට් දෙක දාගෙන පහුවදා උදේ යන්න ඕනේ සරඹ පිටියට බූට් දෙක කකුල් දෙකට දැම්මට පස්සේ හරි අමාරුයි…බූට් එක එක සයිස් වලින් ආවට ඔක්කොම එකම හැඩයටනේ…ඉතින් අපේ කකුල් එහෙමයෑ….එක එක්කෙනාගේ කකුල් එක එක හැඩ…සතියක් වතුරේ දාලා මෙලෙක් කරන්න හැදුවත් එතකොටත් ගල් වගේ හයියයි…ඒකනේ බූට් කියන්නේ…කිටි කිටියේ ලේස් දාලා තදකරහම අම්මේ….කකුල් දෙකට ලාඩම් ගැහුවා වගෙයි…ඇවිදින්නේ කොරවක්කෝ නෙලුම් කොලේ උඩ යන ගානට…ඊට අමතරව ඇන්ග්ලට් කියලා සුදු පාට ටස්ක් ගාන පත බෙල්ට් වගේ දෙකකුත් ගාංචු දාලා වලලුකරෙන් උඩට තියෙන බූට් කොටස කවර් වෙන්න බඳිනවා…ඒක වෙනම වදකාර පුරාණයක්…ඉතින් ඔහොම පයින්ම යන්න ඔනේ කිලොමිටරයක් දෙකක් සරඹ පිටියට සපත්තුවේ ඕපේ නැති නොකරගෙන…සරබ පිටියෙදි උදෙන්ම කරන්නේ නිල ඇදුම් වල පිරිසිදු තාවය හා නීට් එක…ඔතනිනුත් වැඩි සැලකිල්ල ඔපය තියාගන්න අමාරු බූට් දෙක ගැන තමයි…ඔය වෙන්කොට දුවිලි ටිකක් වැදිලා මඩ ටිකක් වැදිලා එහෙමත් නැත්තන් හොදට දිලිසෙන මට්ටමට බූට් දෙක තිබුනේ නැත්තන්….ඒ චෙක් කරන නිලධාරියා පනිශ්මන්ට් විදිහට ෆුට්බෝල් පිට්ටනියක් වගේ විශාලෙට තියෙන සරඹ පිටිය වටේ රවුම් පහක් දහයක් දුවන්න කියනවා …ඇවිදින්නත් අමාරු තරමට හිරට තියෙන බූට් දාගෙන ඔය කියන රවුම් ගාන කොල්ලෝ දුවන්නේ කුණුහරප ශබ්දකෝශ හිතෙන් කියව කියව…දුවලා ඉවරවෙද්දි ගන්ඩ සන්සාරයක් නෑ….පාං කියන්න පණ නෑ…ඇයි එතකොට අර දිලිසි දිලිසි තිබ්බ බූට් දෙක…. ඒකෙත් ගන්ඩ දෙයක් නෑ…ඔතනින් පටන් ගන්න දවස කන්න තියෙන හැම පනිශ්මන්ට් එකක්ම කාලා බඩගාලා…පෙරලිලා රෝල්වෙලා ….අන්තිමට දවස අන්තිමෙදි බුට් දෙක වෙලක හාන්න දැම්මා වගේ…. ඇයි…බූට් ගලවනකොට කොල්ලන්ට අම්මා තාත්තා මතක් වෙනවා….ඇයි දෙයියනේ අපිව මේ ලෝකෙට ජාතක කලේ කියලා…..<br />.<br />ඉතින් බූට් දාපු ගමන් 90% කගෙම බූට් කට් එනවා… බූට් කට් කියන්නේ බූට් එකේ ඇතුලේ වැඩිපුර හිරට තියෙන කොටස් කකුලේ තුවාල වීම හා වැඩිපුර ලිහිල්ව තියෙන තැන් ගැටිමත් එක්ක හම යාම…දිය පට්ටා ඒම…කරන්න දෙයක් නෑ…ඔවා එක්කකම ඊලඟ දවසෙත් අර සෙල්ලමම තමයි…..ඉතින් එදා රෑටත් පොලිස් කරන්න ඕනේ…මඩ ගල් වල්ට හීරුණ තැන් පිලිසකර කරලා ආයේ දිලිසෙන්න පොලිස් කරන්න ඕනේ…මට මතකයි මුල් කාලේ කොල්ලෝ එලිවෙනකන් බූට් පොලිස් කරනවා…කොහොමත් මාසයක් දෙකක් යනකන් ඔය බූට් කෙරුවාව හින්දා කොල්ලො නිදා ගනිද්දි දෙකත් පනිනවා අයේ හතර හමාරට ඇහැරෙනවා…සමහරු කොට්ටේ වෙනුවට බූට් එක තියාගෙන පොලිස් කරනවා රෑට…උන්ට එහෙම්ම බූට් බදාගෙන නින්ද යනවා…සමහරු නිදිමතේ උඩ ඇදේ එකාගේ බූට් එක පොලිස් කරනවා…සමහරු එක බූට් එකම දෙපාරක් පොලිස් කරනවා…උදේට තමයි මැරෙන්න හිතෙන්නේ…ඔය කාලෙට බූට් කාලා හිටපු උන්ට කෙල්ලෝ මතක් වෙලා ඌරු ජුවල් නගිනවා…<br />ඇත්තටම දවල්ට කන්න දෙන පුන්චි වෙලාවේ දඩි බිඩිගලා කාලා ඇවිත් කොල්ලො තියෙන පුන්චි පුන්චි වැඩ ඉවරකර ගන්නේ සම්පුර්ණ රාත්රියම සර්ව රාත්රික බූට් කෙරුවාවට… නොකරත් බෑනේ…එතකොට තට්ටම් අඩනවා පොලු පාරවල් වලට… ඔහොම කාලයක් යද්දි බූට් පොලිස් කිරිම ඇඟට පත්තියන් වෙනවා…සමහරුන්ගේ බූට් අත තියද්දි දීප්තිය එනවා…සමහරුන්ට කොච්චර කලත් නෑ… උන් ගුටි කෑමේ මනා පලපුරුද්දක් ලබනවා…කාලයක් යද්දී බූට් කකුල් වලට හුරු වෙනවා…ඇඟේම කෑල්ලක් වෙනවා …බූට් පොලිස් කිරිමේ ශිල්පීය ක්රම හොයා ගන්නවා… ගින්දරෙන් පුච්චලා…ඉටිපන්දම් කිරි වලින් ඔප දාලා…යකඩ හැදි වලින් තවලා …සමහරු බූට් දෙකට දෙවියන්ට වගේ සලකනවා…සමහරු බූට් දෙකට ආදරේ කරන්න පටන් ගන්නවා...තනියම බූට් දෙක එක්ක කතා කරනවා..ටෝ එක දිහා බලාන රෑ තනියෙන් හිනා වෙනවා...කනට ගැහුවත් හිනා වෙන කොල්ලෝ බූට් එක පොඩ්ඩක් හීරුනොත් යක්ශාවෙශවෙලා මරාගන්න හදනවා...රෑට නිදා ගද්දී, උදේට ඇහුරුනු ගමන් බූට් දෙක හොදට තියනවද බලනවා... සාක්කුවේ පුලුන් කෑල්ලක් අරන් ගිහින් දුවිලි ටිකක් වැදුනු ගමන් දෙකට නැමිලා පිහදානවා...කලාතුරකින් නිමාඩුවක් හම්බවුනාම උදේ ඉදන් බූට් දෙකට සාත්තු කරනවා...හැම කොල්ලෙක් ගාවම බූට් පොලිස් කරන ආම්පන්න තියෙන පොඩි පෙට්ටියක් තියනවා...ඕකේ පොලිස් ටින්,පුලුන් පැකට්,ඉටිපන්දම්,ගිනිපෙට්ටි, කතුරු,පේපර් කටර්,දත් බුරුසු,කොට්න් බට්,පොලිස් ගාන බ්රස්,පොලිස් කරන බ්රස්,...වගේ නානාප්රකාර බූට් පොලිස් කරන්න අවශ්ය කරන අයිටම් තියාගෙන ඉන්නේ...ඒ අතරේ ඔය මුකුත් නැති..වටේ ඉන්න කොල්ලන්ගෙන් වතුර ටික පවා ඉල්ලගෙන ගේම ගහන චරිතත් ඉන්නවා...කැම්ප් එකේ කැන්ටිමේ බල නැවි අඩුවට පොලිස් ටින් ගෙනත්ම ගෙදරට ටයිල් ටික අල්ලගත්තා මට මතක විදිහට.....කොහොම නමුත් අවු තුනහමාරක් අපේ කොර්ස් කාලේ ඉවරවෙනකොට බූට් ගැන වෙනම ඩිග්රියක් අපි හැමොටම ලැබුනා….ආගිය කතා කිය කිය කොල්ලෝ තැන් තැන් වල ආසාවෙන් බූට් පොලිස් කරණ කාලෙකුත් එනවා….ඔය අතරේ ඉන්නවා මොනවා කරත් බූට් දෙක ගොඩ දා ගන්න බැරි වුන්…. මේ මන් වගේ….ඇයි බූට් දෙකට ආදරයෙන් සලකන හැටියට තමයි….ඒක හින්දා ප්රොෆිසනල් මට්ටමේ බූට් පොලිස් කරන කොල්ලෙක් අල්ලගෙන මුරුංගා අත්තේ තියලා ඌට පගවට බිස්කට් පැකට් එකක් එහෙම අරන් දීලා සතියකට වරක්වත් හොද සාත්තුවක් බූට් දෙකට දීලා ජාම බේරගත්ත මන් වගේ කීපදෙනෙකුත් බැජ් එකේ ඉන්නවා….ඔය අතරෙම අපි වගේ වුන් හින්දා මුලු බැජ් එකම සමහර වෙලවට සරබ පිටියේ දන ගහගෙන ගිනි අව්වේ බූට් පොලිස් කරනවා පනිශ්මන්ට් එකට….<br />.<br />අන්තිම අන්තිම වෙද්දි කොලන්ගේ බූට් ගින්දර වගේ…උදෙට රැවුල කපන්න කන්නාඩි ඕනේ නෑ…බූට් එකෙන් බලාගෙන කපන්න පුලුවන්….බූට් ගැනනම් තව දාහක් කතන්දර කියන්න පුලුවන්…ඒත් දැන්නම් අහලම ඇති වගේ නේ….ඇත්තටම හමුදා ජිවිතේ හම්බ වෙච්චි ලොකුම ඇණේ තමයි ඕක,,,, ඔය බූට් දෙකනම් මට මහ වේදනාවක්…දුකක්… කරුමයක්…හැබැයි ඇත්තම කතාව ඕක නෙමෙයි…අර ඔය ගොල්ලො කියන …අර කෙල්ලෝ තියන “බූට්” කාපූ එකෙක් විදිහට වැඩිය වේදනාව තියෙන්නේ කකුල් වලට දාන ඒ බූට් වලනම් නෙමෙයි කියලා සහතික වශයෙන් කියන්න පුලුවන් මට……Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/12872728078660193262noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-358510701868111702.post-2115752182901681642016-01-27T15:26:00.000-08:002016-01-27T15:26:08.795-08:00වෘකයාගේ දවස....The Day of the Jackal<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvls1Fj7jsXGBPs8CzyeXtiTrQDrKm20De_9fA57rb9nb4tqY4qArbttxvCZ36S5OQcfoEHugMeq0HmBIgta3yrFIRXk5oFtpNVG2V2hb_t6DrvqwK5feH4ro6-qW115NWcfQWWHRCi7o/s1600/12552978_965523986856335_6554182800312362712_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvls1Fj7jsXGBPs8CzyeXtiTrQDrKm20De_9fA57rb9nb4tqY4qArbttxvCZ36S5OQcfoEHugMeq0HmBIgta3yrFIRXk5oFtpNVG2V2hb_t6DrvqwK5feH4ro6-qW115NWcfQWWHRCi7o/s1600/12552978_965523986856335_6554182800312362712_n.jpg" /></a></div>
වෘකයාගේ දවස..{the day of the jackal}<div>
<br />මේ තමයි මගේ කියවීමේ ඉතිහාසය වෙනස් කරපු පොත..එතකොට මං අවු 14ක් වෙච්ච පොඩි කොල්ලෙක්..ඉතින් අවු 10කට පස්සේ මේ පොත ගැන කියන්න හිතුනේ... මේක කියවපු අය ගොඩාක් හිටියත් කවුරුත් මේ පොත ගැන කතා නොකල එකයි..<br />ඉතින් පොඩි කමට පුස්තකාලේ පොත් තෝර තෝර හිටපු මම හැමදාම අතට අරන් ආයේ තියෙන පොත් කීපයකින් එකක් වෙලා තිබුනා මේක...ඒකට මුලික හේතුව මේ පොතේ පිටකවරය හා පසු වදන..ඇයි පුන්චි කොල්ලෙක්ගේ හිත ගන්න කිසිම දෙයක් ඒ දෙකේම තිබුනේ නෑ..ඉතින් අවසානයේ මට කියවන්න පොතක් නැතුවම තිබුන දවසක අහම්බෙන් තමයි මේ පොත අරන් අවේ...ඉතින් මන් මේ පොත කියවන්න ට්රයි කලා...හැබැයි ඒක හරිම අමාරුයි...පස්සේ තමයි තේරුම් ගත්තේ ඒ තමයි Fedric Forsyth ගේ style එක කියලා..කොහොම හරි මන් මේක කියවගෙන යද්දි පුටුවේ වාඩි වෙලා හිටපු මන් මෙසේ උඩ නැගගෙන ...මට හිතා ගන්න බැරි උනා..එච්චරකට මාවලස්...<br />ඉතින් කතාව ගැන කිවොත් ඒක පටන් ගන්නේ 1963 දි පැරිසියේ බලකොටුවකදි හමුදාවෙන් ලුතිනන් කර්නල් කෙනෙක්ට වෙඩි තියලා මරන සීන් එකකින්...ඒ ජනාධිපති ඩි ගොල් ඝාතනය කරන්න හැදුවට.එත් නියම කුමන්ත්රණය පටන් ගන්නේ එතන ඉදන් පියවරෙන් පියවර මේ කතුවරයා ජීවමාන ලොකයකට ඔබව ගෙනියනවා...<br />කුමන්ත්රණකාරයො හැමතැනින්ම හිර වෙලා ඉන්නේ... එකම විසදුම ජනාධිපතිව ඝාතනයකිරිම උනත් ඔවුන් ගන්නා හැම පියවරක්ම අසාර්ථක වෙනවා.. පස්සේ මේ වැඩේට ලොකේ ඉන්න හොදම මිනිස් දඩයක්කාරයා නැත්තන් දේශපාලන මිනිමරුවා ගෙන්නගන්න තිරණය කරනවා..හැබැයි මේ මිනිහා අවතාරයක්... කිසිම තැනක සඳහනක් නැති මේ ඉංග්රීසි කාරයාට දෙන රහස් නාමය තමයි "වෘකයා".<br />වෘකයා තනියම වැඩ කරන යක්ශයෙක්..කොහොම උනත් මගේ වීරයා උනේ මිනිහා තමයි...පියවරෙන් පියවර මිනිහා නූලට ප්ලැන් කරනවා..ඒ කාලේ ලොකේ වැඩියෙන්ම මරණ තර්ජන තිබුන ප්රංශ ජනාදිපති ගාවට මැස්සෙක්ටවත් යන්න බැරි තත්වයක් තියෙනකොට කොහොමද වෘකයා තුවක්කුවකුත් අරගෙන මේ වැඩේට යන්නේ.. ඉතින් මිනිහා ලොකේ ඉන්න හොදම හොර ගිනි අවි හදන මිනිහා ගාවට ගිහින් අමුතුම විදියේ ආයුදයක් හදා ගන්නව..ඒක රහසක්..<br />ඔය අතරේ වෘකයාට මේවැඩේ බාරදෙන පැත්තෙන් චුටී දේකින් ප්රංශ පොලිසියට වැඩේ ලීක් වෙනවා..රටවල් ගානක කට්ටිය එකතු වෙලත් අන්තිමට පොලිසියට දැනගන්න පුලුවන් වෙන්නේ "වෘකයා" කියන නම විතරයි...ඉතින් කෝමද කිසිම දෙයක් නොදැන මිනිහව අල්ලන්නේ... ඉතින් ඔය වෙලවට තමයි රටේ ඉන්න හොදම රහස් පරික්ෂකයා ගෙන්නනේ..මිනිහා මහ අමුතුම ඩයල් එකක්...කොටින්ම කිවොත් අපේ හොම්ස් මහත්තයා වගේ තමයි... ඉතින් මේ වෘකයායි රහස් පරික්ෂක ලෙබෙල් අතර පටන් ගන්නේ සීතල යුද්දයක්... සත්තයි පොතනම් බිම තියන්න හිතෙන්නේ නෑ...<br />ඔය ගොල්ලා බනිනවා ඇති කතවෙන් බාගයක්ම මන් කියපු එකට....නෑ... මන් පොතෙන් සීයට එකයි කීවේ....සෙල් ෆෝන් ,ඉන්ටර්නෙට්,කම්පියුටර්, නැති ඒ කාලේ යුගයේ පහල වු කෲරතරම මිනිමරුවා... ගැන ලියවුණු සුපිරි පොතක් කියලා කියන්න පුලුවන්...<br />කතුවරයා ගැන කිවොත් මෙතුමාගේ පොත් වල මන් දැක්ක දෙයක් තමයි මුල් පිටු තුලින් කාතව තුලට රිංගිමට හරිම අමාරුයි...හැබැයි විසිවැනි සියවසේ ත්රසජනක රහස් පරික්ශක කතා රජු විදිහට හදුන්වන්න පුලුවන්...මෙතුමාගේ එක පොතක් වත් කියවලා තියෙන කෙනෙක් ඉනනවනම් ඒවගේ වටිනාකම හොදටම දන්නවා ඇති...හොදම දේ ඒ මුල් පිටු කිපය මහත් වැයමින් කියවන්නේ නැතුව කියවන එකයි...<br />පරිවර්තනය කරලා තියෙන්නේ අභය හේවාවසම් මහත්තයා..එතුමන්ගේ පරිවර්තනයන් අතිවිශිෂ්ටයි ...තවත් Fedric Forsyth ගේ පොත් කීපයක්ම පරිවර්තනය කරලා තියෙනවා මෙතුමා..කොහොම නමුත් ලාංකික ජනතාවට මුලින්ම Fedric Forsyth හඳුන්වලා දුන්න ගව්රරවය මෙතුමාට හිමිවෙන්න ඕනේ...<br />ඉතින්...මට මුලින්ම මේ පොත් කියවද්දි මහ අවාසනාවන්ත සිද්දියක් උනේ... ඒ පුස්තකාල පොතේ අන්තිම පිටු 2 ක කව්දො කාලකන්නියෙක් ඉරලා ... පොතේ අවසානය දන්නෑතුව මන් අවු 2ක් හිටියා...මොකද ඒ කාලේ මේ පොතේ පිටපතක් කොහොවත් තිබුනේ නැති එකයි... හුගාක් රස්තියාදු උනා...අන්තිමෙදි පොත හොයා ගත්ත මම Fedric Forsyth ගේ හොඳ රසිකයෙක් උනා...<br />අවසාන වසයෙන් මගේ ප්රියතම පිටුවකින් මේ ලිපිය හමාර කිරිමට බලාපොරොත්තු වෙමි..<br /><br />########################################################<br />....."එත් ඔබ තුන්දෙනා මා මෙහි කැදෙව්වේ දේශපාලන ඝාතනයක් සිදුකිරිමේ සමාන්ය තත්වය පිලිබඳ සාකච්ඡා කරන්න නො වෙයි නේ. ඒ වගේම තුවක්කුවක් හසුරවන්න කෙනෙක් මෙහේ හොයා ගන්න බැරි කමටත් නොවෙයිනේ ? මා මෙහි කැඳ වුයේ ඔබ ගෙ රහස් සංවිධානය මේ මෑතක සිට ප්රංශ රහස් ඔත්තු සේවය මගින් විනි විඳ දැක ඇති නිසාත් , ඔබ ගන්නා යම් තිරණයක් රහසිගත ව වැඩි කලක් නොපවතින නිසාත්, ඔබ සංවිධානයේ සියලු දෙනා ගේ ම රූප ප්රංශයේ ඉන්න සෑම පොලිස් නිලධාරියෙකු ගේ ම මනසේ සටහන් වී තිබෙන නිසාත් නොවෙයි ද? ඒ නිසා ඔබට පිටස්තරයෙකු අවශ්ය වෙනවා.ඒ වගේ ම ඔබ ගේ තිරණය හරියටම හරි. මේ වැඩය කරන්න ඕනිනම් එය කල යුත්තේ පිටස්තරයකු විසින් ම යි. ඔබට තියෙන එකම ප්රශ්නය කීයක් දීලද මේ වැඩය කරවාගන්නේ කියන එක යි. දැන් මහත්වරුනි, ඔබ මිල දි ගන්නා භාණ්ඩය පරික්ශා කිරිමට ඕනි හැටිය කල් ගත්තා ,එහෙම නේ ද?" <br />රොඩින් මොන්ට්ක්ලෙයර් දෙස බැලු අතර මොන්ටික්ලෙයර්ගෙ ඇස් බැම ඉහල ගියෙ ය. කසන් ද බලාගෙන සිටියේ ය. සුද්දා කිසි උද්යෝගයක් නොමැතිව කවුලුවෙන් පිටත බලාගෙන සිටියේ ය.<br />"ඔබ ඩි ගොල් ව මරනවා ද?" රොඩින් අවසානයේ දි ඇසුවේ ය.<br />ඔහු ගේ කටහඩ පහත් වූව ද ඒ ප්රශ්නයෙන් මුලු කාමරයම පිරි ගියේ ය. සුද්දාගේ බැල්ම නැවත රොඩින් වෙත එල්ල විය.<br />"ඔව්, ඒත් ඒකට මුදල් හූගක් වියදම් වෙයි."<br />"කොපමණ ද?"<br />"ඔබ තෙරුම් ගන්න ඕනි මේක මගේ ජිවිතයට ම කෙරෙන අවසාන ඝාතනය වන බව. මේ වගේ වැඩක් කරන මිනිහට එයින් පසුව එ වන් වැඩක් කරන්න ආය අවස්තාව නැති ව යනවා. අහුවෙන්නේ නැතිව පමණක් නෙවෙයි හදුනාගන්නේ නැති ව පව සිටිමේ අවස්තාව බොහොම අඩුයි. මේ වගේ වැඩක් කරන තැනැත්තා තමන් ගේ ඉතුරු කාලය සුව පහසුව ජීවත් වීමට මුදලක් ලබා ගත යුතුවාක් මෙන් ම ඩි ගෝල් වාදින් ගේ පලිගැනිමට විරුද්ද ව ආරක්ශා සංවිධාන ඇති කර ගැනිමටත් මුදල් වැය කල යුතුයි."<br />"ප්රංශය අප ගේ අතට ආවයින් පස්සේ ප්රශ්නයක් නැහැ." කසන් කීවේ ය.<br />"මුදල්.."ඉංග්රීසි ජාතිකයා කිවේය ." අඩක් අත්තිකාරම් වශයෙන් අනිත් අඩ වැඩය නිමකලායින් පසු."........................<br />@වෘකයාගේ දවස/67 පිටුව.</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/12872728078660193262noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-358510701868111702.post-77586859577471301202016-01-27T15:20:00.003-08:002016-01-27T15:20:37.722-08:00උකුසු දඩයම......<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEij170camxvRnfQOwobQlg-pTuMOCgtzKYj5CKR1VhSqGrn5SOc2yscGRO0S0XGAFR9qROQwgZeyKRWlvLL9Dc2x3VVDUfZEHu47CxYBo6BncLScLEgyjW2e2IuZ3NX6dMs_aHEerLNIA0/s1600/12592312_965521796856554_3701662411257780331_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEij170camxvRnfQOwobQlg-pTuMOCgtzKYj5CKR1VhSqGrn5SOc2yscGRO0S0XGAFR9qROQwgZeyKRWlvLL9Dc2x3VVDUfZEHu47CxYBo6BncLScLEgyjW2e2IuZ3NX6dMs_aHEerLNIA0/s320/12592312_965521796856554_3701662411257780331_n.jpg" width="180" /></a></div>
<br /><br />උකුසු දඩයම......<br /><br /><br />කව්ද දන්නෙ 2 ලොක යුද්දෙ ගැන.....වැරදුනා... කව්ද නොදන්නේ...නේද..? එත් ඔය කවුරු කවුරුත්..හොරෙන්ම තමතමන්ගෙන්ම අහලා බැලුවොත් හොදයි නේද එවා ගැන ඇතතටම තමන් දන්නේ මොනවද කියලා... ඉතින් මන් ඒ පාර දිගේ යන්න කල්පනාවක් නැ... මන් කියන්න යන්නේ පොඩි කතන්දරයක් ලොකු කතාවක් ගැන මේ කතන්දරයෙ අපේ වීරයෝ තමයි ජර්මානූ පැරුශුට් බටයෝ.<br />.“නාසි..උන් මොන වීරයෝද? උන් මීනිමරුවෝ...."<br />"හැමෝම කියන්නේ ඕක තමයි... ඇයි උන් මීනිමරුවො කියන්නේ...?"<br />"ඇයි මල්ලී දන්නේ නැද්ද..උන්ගේ කෙරුවාවල්.... ඔය පාහර හැතිකරේ...යුදෙව්වෝ විතරක් ලක්ශ 60ක් මැරුවා කියලා වධකාගාරවල විතරක්...ජර්මන්...හිට්ලර්... නාසි,SS...,ලෝක ඉතිහාසයේ ලොකුම ලොකු කලු පැල්ලම් විතරයි...."<br />"තව විස්තර ටිකක් කියන්න බැයිද...?"<br />"ඕක ගැන කියන්න ගත්තෝත් සති ගානක් කතන්දර කියතැහැකි...."<br />"1 ක් 2ක් කියනවකෝ... දැන ගන්නත් එක්ක..."<br />"හිට්ලර් කියන්නේ 1 වැනි ලෝක යුද්දේ කාලේ ජර්මානු කාලතුවක්කු හමුදාවේ කෝප්ර්ල් කෙනෙක්... කොහොම හරී 2 වැනි ලොක යුද්දේ දි ජර්මනියේ පාලකයා.....පාලකයා උනාට පස්සේ මෑන් කිවා යුදෙව්වොන්ට ඔය ගොල්ලන්ගේ පොරන්දු වු දේශය මන් ලබාදෙන්නම් නික්ම යන්න ලෑස්ති වෙන්න කියලා..."<br />"මේ මොකක්ද පොරොන්දු වු දේශය...එතකොට නික්මයාම...."<br />"ඔය යුදෙව්වො...අවුරුදු දාස් ගානක් හොයපු...තම ජාතියේ නිදහස උරුම තාඩන පීඩන නැතී දෙවියන්වහන්සේ විසින් ලබාදෙන්නට නියමිතව තිබුනු දේශයක්....ඉතින් මේ හිටලර් ජර්මනිය හා යටත් විජිත වල හිටිය යුදෙව්වොන්ට කිවා මම මේ දේශය දෙන්නම්...තමන්ගේ බඩු ඔක්කොම කිලො 50කට සීමා කරලා ලගම දුම්රිය පොලට යන්න කියලා...."<br />"ඉතින් ඉතින්....."<br />"යුදෙව්වො කියන්නේ යුරෝපයේ හිටපු සල්ලි කාරයෝ....බිස්නස් කාරයෝ... ගිනී පොලී කාරයෝ...."<br />"මේ මිනිස්සු එකතු වෙලා..තියෙන වටිනා කියන දේවල් ඕක්කොම රත්තරන් වලට හරවාගෙන බඩු මල්ල ලැස්ති කරගෙන ගියා කෝච්චියට නගින්න ඔතනින් තමයි හිට්ලර්ගේ හමුදාවේ සය ආකාරයේ සුරා කෑම පටන් ගත්තේ.....මේක අදියර හයකට ක්රියාතමක කලා....<br />1-ඉඩකඩම් අතහැරලා දාලා එන මිනිස්සුන්ගේ ගේ දොර ඉඩකඩම් අල්ලාගැනිම...<br />.2- දුම්රිය පොලේදී අර වටිනා බැග් එක බලේන් පැහැරගෙන ඒ මිනිස්සුව පොල්ලෙලි පටවනවා වගේ දාස් ගානක් කොච්චි පෙට්ටි වල පැක් කරා...<br />ඔය කොච්චි නොකඩවා ධාවනය උනේ රට වටේ තිබුන වධකාගාරවලට....එකක් දවස් 18ක් එක දිගට ගිහින්...දාස් ගනන් මිනිස්සු තැලිලා පොඩිවෙලා.... අර පෙට්ටී අස්සේ එකා උඩ එකා වැටිලා මල මුත්රා නාලා අඩියෙම හිටපු අය මැරිලා කුනු වෙලත් එක්ක.....ඉතින් දවස් ගානකට පස්සෙ මෙවා අරිද්දී වැටුනු ඉර එලියට මල මිනී මැද හිටපු එ කාලකන්නි පන තිබුන මිනිස්සුන්ගේ ඇස් පිච්ච්උනාලු.....<br />හිටපු හැමොගෙම ඇදුම් පැලඩුම් ආභරණ ගලවාගෙන ... අර මැරිච්ච් අයගෙ පවා... <br />එ තම්යි 3 වැනි සුරාකැම....<br />මැරුනුමිනිස්සුන්ගේ හිසකෙස් ඔක්කොම සපත්තු හදන්න ගත්තලු.... ලක්ශ ගනන් සපත්තු සොල්දාදුවන්ට... මල මිනිවලට විතරක් නෙමේ ජිවත් වෙන අයව පාවා අමු අමුවෙ මෙඩිකල් රිසර්ජ් වලට අරගෙන...ඒ සිතල නොවැම්බරයේ වධකාගාරවල ගිනි උදුන් නොකඩවා දැලුවුනාලු....දර වලින් නෙමෙයි...මලමිනීවලින්....ඒ දුමෙනුයි ගදෙනුයි...මුලු ජර්මනියම වැහිලා ගියාලු.....ඉතිරිඋනු අලු පොහොර වශයෙන් ගත්තලු....<br />ඒ තමයි පස් වෙනි හා හයවෙනි සුරාකැම..."<br />"එතකොට 4 වැනි එක..."<br />"හ්.. එක තමා බයානකම එක ශ්රමය සුරාකැම....ජිවත් වෙලා හිටපු මිනිස්සුන්ගේ වහල්ලු වගෙ වැඩ ගත්තා ….මිනිහෙකුට දෙන්න පුලුවන් අඩුම කැම සලාකෙයි වැඩිම කස පාරවල් ගානයි උන් හොදටම දැනගෙන හිටියා…බඩට කැමක් නැතුව …සීතලට ඇදුමක් නැතුව ….සත්තුන්ටත් අනන්ත දුක් විඳලා අවුරුදු ගානක් මිනිස්සු මෙ වධකාගාරවල මැරී මැරී දුක් වින්දා ….ඒ තමයි ලොක ඉතිහාසයේ දරුනුතම වධකාගාර… මිනිහෙක්ට දවසට බොන වතුර බිංදු වලට වැඩිය කස පාර හම්බවුණා….මිනිස්සු මැස්සෝ වගේ මැරිලා ගියා.. වැඩකරලා …ඒ මිනිස්සුන්ව අමු අමුවේ කපලා උන් පරේශන .කරා….ඇයි උන් හෙව්වා ..මිනිහෙක් මරන්න යන අඩුම වියදම ක්රමය මොකක්ද කියලා තියුනු තල මොට්ට උනා බෙලි කපලම…ඒවා මුවහත් කරන්න යන වියදම පාවා උහුලන්න බැරි උනා දව්ස් ගනන් නාන්න නොදී එකපාරටම බත්රොඔම් වලට දැම්මහම මිනිස්සු අසාවෙන් කරාම ඇරියම ආවේ වතුර නෙමේ ගැස් … ලක්ශ ගානක් ගැස් ගහලම මැරුවා …එත්… වියදම වැඩියි…එක මිනිහෙක් මරන්න යන වියදම සත දසම ගනන් වලට අවට පස්සේ… සාර්තකම විසඩුම ආවා …මොකක්ද? <br />තොන්ඩුව … එත් දවසින් කඹ කැඩුනා……. තැන් තැන්වල තොන්ඩු හදලා තිබුනා …ඕන කෙනෙක්ට ඕන වෙලාවක එල්ලිලා මැරෙන්න …යුදෙව්වො මේ වධකාගාරවලදි විතරක් ලක්ශ 60 ක් මැරුව’’<br />“ඇයි ඉතින් මෙච්චර සංහාරයක් …. ඇයි..යුදෙව්වන් එක්ක මෙච්චර තරහක්…?’’ <br />“ ඒක ලොකු කතාවක් … නිදහස් වෙලවක Hitler- the rise of the evil කියන ෆිල්ම් එක බලනවා … එකේ තියෙනවා ඌ බලයට අවේ කොහොමද? ඇයි මේ තරහා කියලා …<br />.”ඉතින් කොහොම හරි හිට්ලර් පැරදුනා නේ.’’ <br />“ඔව් එත් ම්ං කීවොත් හිට්ලර් දිනන්න හිටියේ කියලා…..”<br />“ඒ ඇයි ….?”<br />හිට්ලර් පරදින්න හිටියේ නෑ… ලොක ඉතිහසයේ හැන්ගිලා තිබුන රහස තමයි ඒ… අර සමලිංගික ගණිතඥඥායා 1942 දී ….CRISTOPER කියන ලොව ප්රථම පරිගණකය හැදුවේ නැතතම් හිට්ලර් ඔය හැම රටක්ම පරද්දනවා …කොහොම උනත් මැතක් වනතුරුම ජර්මනියවත් දන්නෙ නැ… ඇත්තටම 2 වැනි ලොක යුද්ධය ඔවුන් පැරදුනේ අර පිස්සු ගණිතඥඥායා හින්දා කියලා…වැඩක් නෑ… ඒ මනුස්සයටත් අධිකරණයන් දඩුවම් දුන්නා …. පස්සේ මිනිහා සියදිවි හානි කරගත්තා ….”<br />“ මේ මොකක්ද ඒ කතාව…. කව්ද එ ඩයල් එක…”<br />“ඒ සීන් එක මං ලඟදි දන්නේ අර the imitation game කියලා ෆිල්ම් එකක්අවේ….ඒ ගැන….. හරි හරි ..දැං ඔයගේ කතාව කියන්නකො…”<br />“අයියා මෙච්චර වෙලා කීවේ ss හමුදාව ගැනනේ ..මං කියන්නේ පැරශුට් භටයෝ ගැන….”<br />“උන් ඔක්කෝම එකයි ….”<br />“නෑ… ම්ං කියනවට මෙක කියවලා බලන්නකො… වෘර්ක්යාගේ දවස ට පස්සේ මං කියවපු හොදම පොත…ඉන්නකො මං පොඩ්ඩක් කියනකං ..මේ කතාව පටන් ගන්නේ යුද්දේ අවසාන කාලේ ….. දිගට හරහට ජර්මනිය පරදිනවා මේ අතර මිත්ර පාර්ශිකයන් විසින් හිට්ලර්ගේ දකුනු අත වගේ හිටපු ඉතාලියෙ අඥඥාදායකයා වෙච්චි මුසලොනිව අල්ලාගන්නවා…”<br />“ ඉතින්”<br />“ හිට්ලර්ගේ හොදම වැඩ්ඩො ටිකක් කමාණ්ඩො ගේමක් දීලා මුසලොනිව බෙරගන්නවා… අන්න එතනින් තමයි අපේ කතාව පටන්ගත්තේ….”<br />“ඉතින් ඉතින් ” <br />“මෙකෙන් උද්දාමයට පත්වෙච්ච හිට්ලර් කියනවා ඔනෙනම් අපායේ යක්ශයව උනත් පැහැරගෙන එන්න පුලුවන්නේ…කියලා..එ හින්දා අපි චර්චිල්වත් මෙහෙම උස්සමු කියලා ….”<br />“චර්චිල්….චර්චිල් කියන්නේ…වින්ස්ටට් චර්චිල් ද?”<br />“ ඔව්..ඔව්.. ඒකලේ හිටපු බ්රිතාන්ය අගමැති”<br />“අරූ පිස්සෙක්නෙ…ඌ කිවනේ උස්සන්න කියලා… ඉතින් උස්සන්නම වෙනවා,,,ඉතින් කොහොම හරි කැටේ පාත්වෙන්නේ යුද්දෙන් හෙම්බත් වෙලා ඉන්න අද්මිරාල් කෙනෙකුට …..<br />“ඉතින් ජර්මනිය පීරලා මෙකට සුපිරි වැඩ්ඩෙක් හොයනවා…අන්තිමෙදී හොයගන්නේ ලෙෆ්ටිනන් කර්නල් ස්ටයින්….පැර්ශුට් රෙජිමන්ට් එකේ පුරාවෘතයක් ….නාහෙට අහන්නේ නැති හින්දා සු සයිඩ් මිශන් එකකට යවලා ඒ රෙජිමන්ට් එකම …එතකොටම පණස් ගානක් හිටපු රෙජිමන්ට් එකේ ඉන්නේ විසිගානයි….”<br />“මෙයා තමයි අපේ කතානායකයා …මිනිහවයි ඒ කොල්ලො ටිකයි මේ පිස්සු මිශන් එක බාරගන්නවා…”<br />ඇයි උදව්වට IRA එකේ සුපිරිම වැඩ්ඩෙක් ගෙනවා…ඩිලන් කියලා ….”<br />“ඉතින් චර්චිල්ව උස්සනවද?...”<br />“කියවන්නකො ….ගේම ගහනවා…සුපිරියටම…මං කියවලා තියෙන සුපිරිම සුපිරි පොතක්..ඇත්ත කතාවක්….”<br />“ම්… උකුසු දඩයම…කියවලම බලන්න ඔනේ….එහෙනම් thank u..”Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/12872728078660193262noreply@blogger.com0